Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku w związku z inwestycją polegającą na termomodernizacji budynku administracyjnego Starostwa.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2017 r. (data wpływu 10 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku w związku z inwestycją polegającą na termomodernizacji budynku administracyjnego Starostwa jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku w związku z inwestycją polegającą na termomodernizacji budynku administracyjnego Starostwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zasady funkcjonowania Powiatu reguluje m.in. ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 814, z późn. zm.), zgodnie z którą wykonuje on określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Posiada status czynnego podatnika VAT.

Zgodnie z przyjętym modelem funkcjonowania, wykonywanie wybranych zadań nałożonych przepisami prawa - przede wszystkim o charakterze ponadgminnym - Powiat powierza utworzonym w tym celu jednostkom organizacyjnym. Zasadnicze działania związane z koordynowaniem pracy Powiatu wykonuje Starostwo Powiatowe, które stanowi zorganizowany zespół osób i środków służących pomocą organowi administracyjnemu, funkcjonujący w formie jednostki budżetowej. Dotychczas (tj. do 31 grudnia 2016 r.), Starostwo nie było uznawane przez Powiat za odrębnego podatnika VAT. Z uwagi na treść art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454), od 1 stycznia 2017 r. Powiat zobowiązany został do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi (w tym jednostkami budżetowymi). Tym samym, metodologia Powiatu w tym zakresie nie uległa zmianie.

Obecnie Powiat planuje przeprowadzić inwestycję polegającą na kompleksowej termomodernizacji budynku administracyjnego Starostwa (dalej: Inwestycja). Przedmiotowy budynek jest wykorzystywany przez Starostwo do całości jego działalności, w szczególności do wykonywania następujących czynności:

• najem pomieszczeń;
• świadczenie usług telekomunikacyjnych na rzecz pracowników Powiatu;
• refakturowanie mediów (m.in. dostawy energii elektrycznej, energii cieplnej, wody);
• oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
• sprzedaż nieruchomości zabudowanych;
• sprzedaż nieruchomości gruntowych;
• dzierżawa obwodów łowieckich (czynsz);
• ustanowienie służebności przesyłu;
• udostępnianie materiałów z zasobu geodezyjnego (wypisy i wyrysy)
• najem lokali mieszkalnych (czynsz);
• sprzedaż lokali mieszkalnych;
• sprzedaż makulatury gazetowej;
• wydawanie praw jazdy;
• wydawanie tablic rejestracyjnych;
• sprzedaż dzienników budowy;
• udostępnianie informacji publicznej;
• trwały zarząd Powiatowym Domem Pomocy Społecznej (pobieranie opłat);
• uzyskiwanie odszkodowań od towarzystwa ubezpieczeniowego;
• udział w kosztach utrzymania systemu udostępniania danych z repliki bazy EGiB.

Powyższe czynności mają charakter stały w działalności Starostwa na przestrzeni każdego roku. Oznacza to m.in., że - co do zasady - wpływy uzyskiwane przez Starostwo w perspektywie pełnego roku w związku z ich wykonywaniem nie podlegają znaczącym odchyleniom.

Wśród wykazanych przez Powiat czynności wykonywanych w budynku, który zostanie objęty Inwestycją znajdują się zarówno czynności opodatkowane VAT, jak i czynności zwolnione oraz niepodlegające VAT. Inwestycja ma charakter kompleksowy - możliwe jest efektywnie, pełne, spełnienie funkcji termomodernizacyjnych jedynie w przypadku objęcia zakresem prac całego obiektu. Powiat nie jest w stanie bezpośrednio alokować poszczególnych wydatków na realizację Inwestycji wyłącznie do działalności opodatkowanej, zwolnionej lub niepodlegającej VAT (będzie ona służyć w równym stopniu każdej części budynku).

Powiat pragnie wskazać, iż z uwagi na treść art. 86 ust. 2g w zw. z art. 86 ust. 1, art. 86 ust. 2a oraz art. 86 ust. 22 ustawy o VAT, dokonuje on obliczania proporcji (tzw. prewspółczynnika VAT) w oparciu o metodę wprowadzoną przez Ministra Finansów w Rozporządzeniu z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193, dalej: Rozporządzenie"). Na tej podstawie, obliczony dla Starostwa prewspółczynnik uwzględniający dane za rok 2015 wynosi 0,96% (w myśl § 8 Rozporządzenia, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3-7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy).

Z uwagi na treść art. 90 ust. 10 pkt 2 w zw. z art. 86 ust. 2g ustawy o VAT, Powiat przyjmuje, że wynosi on w istocie 0% i w efekcie, konsekwentnie, nie dokonuje odliczenia podatku VAT w odniesieniu do wszelkich nabywanych towarów i usług, które służą działalności Starostwa określonej w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT (opodatkowanej, zwolnionej oraz niepodlegającej VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, Powiat ma prawo uznać, że nie będzie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków poniesionych na realizację Inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy: mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, ma prawo uznać, że nie będzie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków poniesionych na realizację Inwestycji.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art, 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przywołana regulacja bezpośrednio formułuje jedną z podstawowych zasad podatku VAT, w myśl której podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług, niemniej jednak wyłącznie w przypadku, gdy przedmiotowe towary lub usługi służą wykonywaniu przez niego czynności opodatkowanych. Wyrażenie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych wskazuje, iż intencją ustawodawcy było ograniczenie możliwości odliczenia przez podatnika pełnej kwoty podatku naliczonego, w sytuacji gdy dany towar lub usługa nie są w pełni wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT, lecz służą również pozostałym czynnościom.

Jak wskazuje art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosowanie do art. 86 ust. 2g ustawy o VAT, powyższą proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 86 ust. 22 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

W myśl art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy współczynnik określony zgodnie z art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT nie przekroczył 2%, podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%. Na mocy art. 86 ust. 2g ustawy o VAT, powyższą regulację stosuje się odpowiednio również w odniesieniu do określania wysokości prewspółczynnika.

Stosownie do § 3 ust. 1 Rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Mając na uwadze przytoczone regulacje, w ocenie Powiatu, uprawniony jest on do przyjęcia założenia, iż prewspółczynnik VAT wynosi dla Starostwa 0%. Takie działanie realizuje bowiem uprawnienie wynikające bezpośrednio z przywołanego art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, obliczony dla Starostwa prewspółczynnik na podstawie metody wskazanej w Rozporządzeniu wyniósł 0,96% (1% zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy o VAT). Jak ponadto wskazał Powiat, z uwagi na specyfikę działalności Starostwa, poszczególne wartości wpływające na ostateczną wartość prewspółczynnika nie ulegają zasadniczym wahaniom w poszczególnych latach. Tym samym ma on istotne podstawy by zakładać, iż również w kolejnych latach przedmiotowy prewspółczynnik nie przekroczy wartości 2%.

Co istotne, Powiat uważa, że przedmiotową proporcję należy stosować w sposób konsekwentny w odniesieniu do wszelkich wydatków mieszanych. W ocenie Powiatu, nie znajduje uzasadnienia praktyka, zgodnie z którą - w przypadku uznania, iż prewspółczynnik wynosi 0% - względem wybranych kategorii zakupów służących wykonywaniu jednocześnie działalności opodatkowanej, zwolnionej oraz niepodlegającej VAT, podatnik ma prawo uznać, że uprawniony jest do odliczenia VAT na podstawie realnego prewspółczynnika, zaś względem innych - że takiego uprawnienia nie posiada.

Reasumując, przedstawione przesłanki prowadzą do wniosku, iż w istocie Powiat uprawniony jest do uznania że nie będzie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków poniesionych na realizację Inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej