Temat interpretacji

Uznanie za odpłatną dostawę towarów wykupu Nieruchomości, na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz zwolnienie od podatku VAT ww. wykupu, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2016 r. (data wpływu 12 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za odpłatną dostawę towarów wykupu Nieruchomości, na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz zwolnienia od podatku VAT ww. wykupu, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za odpłatną dostawę towarów wykupu Nieruchomości, na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz zwolnienia od podatku VAT ww. wykupu, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Powyższy wniosek został uzupełniony w dniu 12 grudnia 2016 r. poprzez stosowne pełnomocnictwo, odpis KRS, dowód uiszczenia opłaty od pełnomocnictwa oraz dowód uiszczenia opłaty do wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka Akcyjna (dalej jako Wnioskodawca lub Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 30 listopada 1995 r. Spółka nabyła od Spółdzielni Mieszkaniowej działkę nr 11/5. W wyniku późniejszego podziału geodezyjnego część nabytej działki nr 11/5 o powierzchni 9.024 m² została oznaczona jako działka nr 11/46 (dalej jako Nieruchomość). Nieruchomość jest niezabudowana nie znajdują się na niej żadne budynki, budowle lub obiekty małej architektury.

Wnioskodawca planował przeznaczyć Nieruchomość na cele zabudowy mieszkaniowej, lecz pomimo starań nie udało mu się otrzymać od Miasta decyzji o warunkach zabudowy. Ponadto, Rada Miasta dnia 2 lutego 2010 r. uchwałą z dnia 2 lutego 2010 r. przyjęła Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego (dalej MPZP lub plan miejscowy), który zakazał lokalizacji m.in. budynków na terenie, na którym znajduje się przedmiotowa Nieruchomość. W świetle aktualnie obowiązującego MPZP z 2010 r. obszar, na którym znajduje się przedmiotowa Nieruchomość nie stanowi terenu przeznaczonego pod zabudowę. W planie miejscowym obszar ten oznaczony jest symbolem Kz-ZO/WS tereny zieleni naturalnej i wód powierzchniowych śródlądowych w klinie zieleni. W celu zachowania naturalnego charakteru strumienia Szklarka jako rowu otwartego wraz z zachowaniem ukształtowania terenu doliny, MPZP ustanowił na terenie oznaczonym symbolem Kz-ZO/WS zakaz lokalizacji budynków, urządzeń reklamowych, wolno stojących szyldów, ogrodzeń, napowietrznych sieci infrastruktury technicznej, stacji bazowych telefonii komórkowej, wolno stojących stacji transformatorowych, miejsc parkingowych oraz tymczasowych obiektów budowlanych.

W związku z przyjęciem planu o przedstawionej treści Wnioskodawca wstąpił na drogę sądową z roszczeniem na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r., poz. 778, z późn. zm.), zgodnie z którym jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może, z zastrzeżeniem ust. 2, żądać od gminy wykupienia nieruchomości lub jej części. Dnia 12 maja 2016 r. Sąd Okręgowy wydał wyrok w sprawie z powództwa Wnioskodawcy, w którym zobowiązał Miasto do złożenia oświadczenia woli o treści: Miasto kupuje od spółki A nieruchomość stanowiącą działkę ewidencyjną nr 11/46, o powierzchni 9.024 m², dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą o numerze za cenę 2.983.833,00 złotych (dwa miliony dziewięćset osiemdziesiąt trzy tysiące osiemset trzydzieści trzy złote) płatną z dniem uprawomocnienia się wyroku, a pozwany A Spółka Akcyjna opisaną nieruchomość za wskazaną cenę sprzedaje Miastu, zobowiązując się jednocześnie, że w terminie 90 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku dostarczy pozwanemu Miastu oświadczenia wierzycieli hipotecznych o wyrażeniu zgody na wykreślenie hipotek wpisanych do księgi wieczystej o numerze. Od wyroku z 12 maja 2016 r. Miasto złożyło apelację, jednak Sąd II instancji wyrokiem z dnia 4 listopada 2016 r. odrzucił apelację w całości, wobec czego wyrok z dnia 12 maja 2016 r. stał się wyrokiem prawomocnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opisany w stanie faktycznym wykup Nieruchomości od Wnioskodawcy przez Miasto na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko do pyt. nr 1

Wykup Nieruchomości przez Miasto na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.t.u., za odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., uznaje się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Nieruchomość jako grunt niezabudowany jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 u.p.t.u. Wykup Nieruchomości przez Miasto na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, do którego dochodzi w wyniku wyroku zastępującego złożenie oświadczenia woli prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem (gruntem) jak właściciel, o jakim mowa jest w art. 7 ust. 1 u.p.t.u. W wyniku uprawomocnienia się wyroku sądu Miasto kupuje grunt i zobowiązuje się uiścić określoną w wyroku cenę, a Wnioskodawca za wskazaną cenę sprzedaje grunt Miastu. Z tych też względów w ocenie Wnioskodawcy przesłanki przewidziane przez art. 7 ust. 1 u.p.t.u. niezbędne do uznania sprzedaży Nieruchomości za dostawę towaru dla celów podatku od towarów i usług zostały spełnione.

Stanowisko do pyt. nr 2

W ocenie Wnioskodawcy opisany w stanie faktycznym wykup Nieruchomości od Wnioskodawcy przez Miasto korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 u.p.t.u., zgodnie z którym przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zatem, zwolnione od podatku od towarów i usług w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. są dostawy nieruchomości spełniające łącznie dwa warunki:

1. przedmiotem dostawy musi być teren niezabudowany,
2. teren ten nie może spełniać definicji terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 u.p.t.u.

Jak przedstawiono w stanie faktycznym wniosku działka nr 11/46 jest niezabudowana. Okoliczność ta nie budzi wątpliwości. Ponadto, w świetle MPZP obowiązującego dla obszaru, na którym znajduje się przedmiotowa Nieruchomość, obszar ten nie stanowi terenu budowlanego. W planie miejscowym obszar ten oznaczony jest symbolem Kz-ZO/WS tereny zieleni naturalnej i wód powierzchniowych śródlądowych w klinie zieleni. W celu zachowania naturalnego charakteru strumienia Szklarka jako rowu otwartego wraz z zachowaniem ukształtowania terenu doliny, MPZP ustanowił na terenie oznaczonym symbolem Kz-ZO/WS zakaz lokalizacji budynków, urządzeń reklamowych, wolno stojących szyldów, ogrodzeń, napowietrznych sieci infrastruktury technicznej, stacji bazowych telefonii komórkowej, wolno stojących stacji transformatorowych, miejsc parkingowych oraz tymczasowych obiektów budowlanych. Z tych też względów druga z przesłanek została spełniona. Z przedstawionych zapisów MPZP jasno wynika, że działka gruntu nr 11/46 nie jest terenem budowlanym w rozumieniu u.p.t.u. Zatem, skoro przedmiotowa Nieruchomość nie jest terenem zabudowanym oraz nie jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 u.p.t.u. to jej dostawa korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary na mocy art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest odpłatność za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 30 listopada 1995 r. Spółka nabyła od Spółdzielni Mieszkaniowej działkę nr 11/5 o powierzchni 0.9072 ha. W wyniku późniejszego podziału geodezyjnego część nabytej działki nr 11/5 o powierzchni 9.024 m² została oznaczona jako działka nr 11/46. Nieruchomość jest niezabudowana nie znajdują się na niej żadne budynki, budowle lub obiekty małej architektury.

Wnioskodawca planował przeznaczyć Nieruchomość na cele zabudowy mieszkaniowej, lecz pomimo starań nie udało mu się otrzymać od Miasta decyzji o warunkach zabudowy. Ponadto, Rada Miasta dnia 2 lutego 2010 r. uchwałą z dnia 2 lutego 2010 r. przyjęła Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, który zakazał lokalizacji m.in. budynków na terenie, na którym znajduje się przedmiotowa Nieruchomość. W świetle aktualnie obowiązującego MPZP z 2010 r. obszar, na którym znajduje się przedmiotowa Nieruchomość nie stanowi terenu przeznaczonego pod zabudowę. W planie miejscowym obszar ten oznaczony jest symbolem Kz-ZO/WS tereny zieleni naturalnej i wód powierzchniowych śródlądowych w klinie zieleni. W celu zachowania naturalnego charakteru strumienia Szklarka jako rowu otwartego wraz z zachowaniem ukształtowania terenu doliny, MPZP ustanowił na terenie oznaczonym symbolem Kz-ZO/WS zakaz lokalizacji budynków, urządzeń reklamowych, wolno stojących szyldów, ogrodzeń, napowietrznych sieci infrastruktury technicznej, stacji bazowych telefonii komórkowej, wolno stojących stacji transformatorowych, miejsc parkingowych oraz tymczasowych obiektów budowlanych.

W związku z przyjęciem planu o przedstawionej treści Wnioskodawca wstąpił na drogę sądową z roszczeniem na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z którym jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może, z zastrzeżeniem ust. 2, żądać od gminy wykupienia nieruchomości lub jej części. Dnia 12 maja 2016 r. Sąd wydał wyrok w sprawie z powództwa Wnioskodawcy, w którym zobowiązał Miasto do złożenia oświadczenia woli o treści: Miasto kupuje od spółki A nieruchomość stanowiącą działkę ewidencyjną nr 11/46, obręb, o powierzchni 9.024 m², dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą o numerze za cenę 2.983.833,00 złotych (dwa miliony dziewięćset osiemdziesiąt trzy tysiące osiemset trzydzieści trzy złote) złotych płatną z dniem uprawomocnienia się wyroku, a pozwany A Spółka Akcyjna opisaną nieruchomość za wskazaną cenę sprzedaje Miastu, zobowiązując się jednocześnie, że w terminie 90 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku dostarczy pozwanemu Miastu oświadczenia wierzycieli hipotecznych o wyrażeniu zgody na wykreślenie hipotek wpisanych do księgi wieczystej o numerze. Od wyroku z 12 maja 2016 r. Miasto złożyło apelację, jednak Sąd II instancji wyrokiem z dnia 4 listopada 2016 r. odrzucił apelację w całości, wobec czego wyrok z dnia 12 maja 2016 r. stał się wyrokiem prawomocnym.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii, czy pisany w stanie faktycznym wykup Nieruchomości od Wnioskodawcy przez Miasto na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy powołać art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r., poz. 778, z późn. zm.), zgodnie z którym jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może, z zastrzeżeniem ust. 2, żądać od gminy:

1. odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo
2. wykupienia nieruchomości lub jej części.

Z powyższego przepisu wynika, że gdy na skutek uchwalenia planu miejscowego albo jego zmiany korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób stało się niemożliwe bądź zostało istotnie ograniczone, gmina ma m.in. obowiązek wykupu nieruchomości w całości lub części. Należy podkreślić, że roszczenie to ma charakter cywilnoprawny i realizowane jest przez stosowne umowy, w przewidzianej dla nieruchomości formie szczególnej aktu notarialnego.

Jak wynika z opisu analizowanej sprawy, Spółka w związku z brakiem decyzji o warunkach zabudowy oraz uchwaleniem przez Miasto miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla Nieruchomości, zakazującego budowy budynków i budowli wystąpiła na drogę sądową z roszczeniem wykupienia nieruchomości lub jej części, zgodnie z powołanym wyżej art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W konsekwencji, decyzją sądu Miasto zostało zobowiązane do wykupienia, a Wnioskodawca do sprzedaży za określoną cenę przedmiotowej Nieruchomości. W związku z powyższym, zdaniem tut. Organu, w rozpatrywanej sprawie, zostały spełnione wszystkie niezbędne przesłanki wskazane w art. 7 ust. 1 ustawy, do uznania wykupienia Nieruchomości przez Miasto od Wnioskodawcy za dostawę towarów dla celów podatku od towarów i usług.

Zatem, biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że wykup Nieruchomości przez Miasto od Wnioskodawcy na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi odpłatną dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, Spółka ma wątpliwości, czy wykup Nieruchomości od Wnioskodawcy przez Miasto korzysta ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W świetle art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy przepis art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W opisie sprawy Spółka wskazała, że obszar, na którym znajduje się przedmiotowa Nieruchomość nie stanowi terenu przeznaczonego pod zabudowę. W planie miejscowym obszar ten oznaczony jest symbolem Kz-ZO/WS tereny zieleni naturalnej i wód powierzchniowych śródlądowych w klinie zieleni. W celu zachowania naturalnego charakteru strumienia Szklarka jako rowu otwartego wraz z zachowaniem ukształtowania terenu doliny, MPZP ustanowił na terenie oznaczonym symbolem Kz-ZO/WS zakaz lokalizacji budynków, urządzeń reklamowych, wolno stojących szyldów, ogrodzeń, napowietrznych sieci infrastruktury technicznej, stacji bazowych telefonii komórkowej, wolno stojących stacji transformatorowych, miejsc parkingowych oraz tymczasowych obiektów budowlanych. Ponadto, w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka wskazała, że Nieruchomość jest niezabudowana nie znajdują się na niej żadne budynki, budowle lub obiekty małej architektury. Zatem, w analizowanym przypadku przedmiotem wykupienia nie jest teren zarówno zabudowany, jak i budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji, dla dostawy Nieruchomości zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym, wykup Nieruchomości od Wnioskodawcy przez Miasto korzysta ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Końcowo, tut. Organ informuje, że na mocy ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024), przepis art. 146a otrzymał następujące brzmienie: W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f pkt 1) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (...).

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu