Temat interpretacji

Opodatkowanie zbycia lokali użytkowych w trybie licytacji komorniczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2016 r. (data wpływu 7 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia lokalu użytkowego w trybie licytacji komorniczej Km () jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w w zakresie zwolnienia od podatku zbycia lokalu użytkowego w trybie licytacji komorniczej Km ().

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako komornik sądowy prowadzi Pan przeciwko dłużnikom: Pani B. D. K.: Pesel: () oraz Panu R. Z. Pesel: () postępowanie egzekucyjne, w którym zgodnie z wnioskiem wierzyciela skierowano egzekucję do nieruchomości położonej w miejscowości W., ul. S. nr 60/1.12.0, dla której Sąd Rejonowy w W. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr KW (). Zgodnie z zapisem w dziale II ww. księgi wieczystej, nieruchomość stanowi własność R. Z. i B. D., stanowi wspólność łączną wspólników spółki cywilnej.

W ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego przeprowadzona zostanie licytacja ww. nieruchomości. W przypadku wypełnienia przez licytanta warunków licytacyjnych uzyska on prawo do przysądzenia prawa własności ww. nieruchomości. W ramach dotychczasowych czynności egzekucyjnych komornik ustalił następujące okoliczności: zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dokonywanej w trybie egzekucji dostawy nieruchomości będącej własnością dłużnika.

Nieruchomość KW () położona jest w miejscowości W. przy ul. S. nr 60/1.12.0., stanowi lokal niemieszkalny o pow. użytkowej 71,7 m2. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez dłużników na mocy: Aktu Notarialnego W. O. Rep. A nr () z dnia 7 marca 2008 r., na mocy którego, ww. nieruchomość nabyli dłużnicy działający jako wspólnicy spółki cywilnej, prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą P. M. spółka cywilna B. D. & R. Z., z siedzibą w miejscowości W. przy ul. G. W S. nr 60/3, REGON: (), NIP: (). Nieruchomość została nabyta dla celów prowadzonej działalności gospodarczej w formie ww. spółki cywilnej.

Z aktu notarialnego wynika, że ww. nieruchomość była wykorzystywana przez sprzedającego (Pana T. S. P.) na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i z tytułu sprzedaży sprzedający był opodatkowany podatkiem od towarów i usług (podatek VAT), w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w związku z art. 2 pkt 4 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2005 r., Nr. 41, poz. 399, z późn. zm.).

Zgodnie z oświadczeniem Pana R. Z., po nabyciu ww. nieruchomości spółka nie poniosła wydatków na ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W dniu 11 grudnia 2012 r. zakończona została działalność gospodarcza: P. M.. Od tego czasu ww. nieruchomość nie była i nie jest w jakikolwiek sposób wykorzystywana.

Pan R. Z. oświadczył, że przed zakupem ww. lokalu dokonany był remont, w okresie wykonywania remontu dłużnicy nie byli podatnikami podatku VAT.

Z informacji udzielonych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. wynika, że Pan R. Z. oraz Pani B. D.-K. figurują jako wspólnicy: P.: S.-S. B. D.-K. & R. Z. S.C., () W., ul. S. nr 60/3 (działalność od 10 marca 2007 r.) - dłużnicy nie byli i nie są podatnikami podatku od towarów i usług. W Centralnej Ewidencji i Informacji o działalności gospodarczej Pan R. Z. figuruje jako prowadzący działalność gospodarczą: S.-S. R. Z., miejsce prowadzenia działalności gospodarczej ul. S. nr 60 lokal 3, w miejscowości W., data rozpoczęcia działalności gospodarczej 10 marca 2007 r., data zaprzestania działalności gospodarczej: 11 grudnia 2012 r,, data wykreślenia wpisu z rejestru 12 grudnia 2012 r., status indywidualnej działalności gospodarczej: wykreślony.

W Centralnej Ewidencji i Informacji o działalności gospodarczej Pani B. D.K. figuruje jako prowadząca działalność gospodarczą: S.-S. B. D.K., miejsce prowadzenia działalności gospodarczej ul. S. nr 60 lokal 3, w miejscowości W., data rozpoczęcia działalności gospodarczej 23 stycznia 2007 r., data zaprzestania działalności gospodarczej: 11 grudnia 2012 r., data wykreślenia wpisu z rejestru 12 grudnia 2012 r., status indywidualnej działalności gospodarczej: wykreślony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na organie egzekucyjnym komorniku - spoczywa obowiązek obliczenia i odprowadzenia podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu Postępowania Cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Z powyższych przepisów wynika, że komornik dokonuje czynności w imieniu podatnika- dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyby do rozliczenia tego podatku był obowiązany dłużnik. W przypadku gdyby powyższa czynność nie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku. Komornik zatem zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej nieruchomości okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wtedy, gdy spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ustawy o VAT i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą płatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Biorąc pod uwagę przytoczony stan faktyczny oraz przepisy prawa, stoi Pan na stanowisku, że sprzedaż nieruchomości KW () będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. B, z uwagi że upłynie dwuletni okres wskazany w ww. przepisie, liczony od dnia nabycia ww. nieruchomości przez dłużników, tj. 7 marca 2008 r.

Nieruchomość ma status zasiedlonej w związku z jej nabyciem w 2008 r. jako czynnością podlegającą opodatkowaniu. Po jej nabyciu nieruchomość nie była ulepszana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stawka podatku zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Pamiętać przy tym należy, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz krajowych sądów administracyjnych terminologia użyta dla określenia zwolnień przewidzianych zarówno w art. 135 Dyrektywy 112 jak i art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, powinna podlegać ścisłej wykładni, ponieważ stanowi wyjątek od ogólnej zasady, że VAT jest pobierany od każdej dostawy towarów i każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Jednakże interpretacja tych pojęć powinna być zgodna z celami do jakich dążą te zwolnienia oraz powinna spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej, na której oparty jest wspólny system VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawa budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie , w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14 stwierdził, że pojęcie pierwszego zasiedlenia należy rozumieć szeroko jako używanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że sprzedaż należącego do dłużników lokalu użytkowego w drodze licytacji komorniczej (Km ) będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż będzie stanowiła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy (charakter sprzedawanego lokalu wyłącza bowiem możliwość wykorzystywania go na cele osobiste), w której dłużnicy wystąpią w charakterze podatników. Należy jednak wskazać, że dostawa ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, z uwagi na fakt, że zostanie dokonana po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, które nastąpiło w dniu nabycia lokalu użytkowego przez dłużników.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Aleja Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy