Temat interpretacji

zwolnienia z podatku VAT usług pośrednictwa finansowego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 listopada 2015 r. (data wpływu 24 listopada 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 13 listopada 2015 r. (skutecznie doręczone 18 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług pośrednictwa finansowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług pośrednictwa finansowego.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 listopada 2015 r. (data wpływu 24 listopada 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 13 listopada 2015 r. (skutecznie doręczone 18 listopada 2015 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

N. Sp. z o.o. planuje zająć się pośrednictwem finansowym, polegającym na:

• poszukiwaniu klienta poprzez ogłoszenie w internecie,
• pomoc w wypełnianiu wniosku kredytowego,
• znalezieniu banku, który udzieli kredytu.

Po uzyskaniu kredytu Spółka wystawi klientowi fakturę za pośrednictwo w świadczeniu usług finansowych.

W piśmie z dnia 23 listopada 2015 r. Spółka uzupełniła opis sprawy wskazując, że będzie poszukiwać klientów poprzez ogłoszenia w internecie. Klient zadzwoni do Spółki i określi jakiego kredytu potrzebuje. Po wstępnej rozmowie Spółka umówi się z klientem na spotkanie w siedzibie firmy.

Spółka sprawdzi wiarygodność kredytową klienta poprzez weryfikację miejsca zamieszkania, weryfikację zatrudnienia i osiąganych dochodów. Spółka podpisze umowę o pośrednictwo finansowe. Pracownik Spółki będzie dzwonił do banków i szukał najkorzystniejszej oferty dla kredytobiorcy. Przedstawi ofertę potencjalnemu kredytobiorcy. Pomoże w wypełnianiu wniosku kredytowego, umówi i będzie uczestniczył w spotkaniu z przedstawicielem banku. W imieniu kredytobiorcy będzie negocjował warunki umowy kredytowej. Po podpisaniu umowy kredytowej i wypłaceniu klientowi pieniędzy, Spółka wystawi fakturę za usługi w pośrednictwie kredytowym na bank udzielający kredytu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane w zdarzeniu przyszłym wynagrodzenie które będzie pobierać Spółka z tytułu świadczenia usług pośrednictwa w udzielaniu kredytów, będzie wynagrodzeniem przysługującym za usługę zwolnioną z podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym wynagrodzenie, które będzie pobierać Spółka z tytułu świadczenia usług pośrednictwa w udzielaniu kredytów będzie wynagrodzeniem przysługującym za usługę zwolnioną z podatku od towarów i usług, to jest za usługę pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT.

Praca Wnioskodawcy będzie polegała na znalezieniu banku z korzystną ofertą kredytową i uczynieniu wszystkiego co niezbędne, aby obie strony (klient i przedstawiciel banku) podpisały umowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zaznaczyć, że zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnień od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 13 ustawy o VAT).

Przy czym w myśl art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczania zwolnień, o których mowa w cyt. art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Z treści powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Wymienione zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie sygn. C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w której TSUE stwierdził, że pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

Z kolei w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs & Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. TSUE wskazał, że znaczenia słowa negocjacje, w kontekście art. 13B(d)(5) VI Dyrektywy odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy. Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy, nie jest zatem pośrednikiem.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka planuje zająć się pośrednictwem finansowym polegającym na poszukiwaniu klienta poprzez ogłoszenie w internecie, pomocy w wypełnianiu wniosku kredytowego, znalezieniu banku, który udzieli kredytu.

W ramach wykonywanej działalności Spółka będzie poszukiwać klientów poprzez ogłoszenia w internecie. Po kontakcie telefonicznym i wstępnej rozmowie, w przypadku zainteresowania ofertą Spółka podpisze z klientem umowę o pośrednictwo finansowe. Pracownik Spółki w wyniku analizy oferty bankowej, przestawi najkorzystniejszą ofertę klientowi. Pomoże w wypełnianiu wniosku kredytowego, umówi i będzie uczestniczył w spotkaniu z przedstawicielem banku. Ponadto pracownik Spółki w imieniu kredytobiorcy będzie negocjował warunki umowy kredytowej.

Należy zauważyć, że by uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z czynności:

• wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy,

• uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę,

• prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji,

• nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Nie oznacza to, że pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności, jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest, aby wywoływały skutek lub miały na celu wywołanie skutku dla wszystkich stron transakcji, innymi słowy konieczne jest, aby skutek tych czynności znalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

Z uwagi na powołane przepisy prawa, orzecznictwo TSUE w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że świadczone przez Spółkę usługi spełniają definicję usług pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, określonych w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Efektem działań podejmowanych przez Wnioskodawcę jest doprowadzenie do skojarzenia klienta z bankiem w celu zawarcia umowy kredytowej, uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, w tym prowadzenie negocjacji. Opisane usługi nie mają wyłącznie charakteru wykonywania czynności administracyjnych związanych z umową. Spółka otrzyma wynagrodzenie po podpisaniu umowy kredytowej.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Spółka będzie świadczyła usługi pośrednictwa finansowego, podlegające zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie