Temat interpretacji

Czy sprzedaż działki może korzystać ze zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2016 r. (data wpływu 17 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 grudnia 2016 r. (data wpływu 21 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 21 grudnia 2016 r. o sformułowanie pytania i własnego stanowiska oraz podpis Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 12 marca 2009 r. wraz z małżonką, aktem notarialnym, Wnioskodawca nabył cztery działki gruntu o łącznej powierzchni 0,36.00 ha. Są to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego.

W 2009 r. Zainteresowany wraz z małżonką sprzedał dwie działki, od których był odprowadzony podatek dochodowy. Obecnie Wnioskodawca z małżonką ma zamiar sprzedać działkę z przeznaczeniem na działalność gospodarczą czynnemu podatnikowi VAT. Obecnie na tej działce znajdują się garaże i jako prywatny najem Wnioskodawca z małżonką rozlicza zryczałtowany podatek dochodowy.

1. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.
3. Nabycie nieruchomości było zwolnione od podatku VAT.
4. Od momentu nabycia do momentu sprzedaży nieruchomość była wykorzystywana jako prywatny najem, ponieważ znajdowały się na niej garaże blaszane.
5. Nieruchomość była udostępniana na podstawie umowy najmu garaży, jako czynność odpłatna, od której był naliczany i odprowadzany zryczałtowany 8,5% podatek dochodowy.
6. Nieruchomość, będąca przedmiotem zapytania, nie była wykorzystywana na cele działalności gospodarczej.
7. Przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku VAT.
8. Po dokonanym zakupie nieruchomości została doprowadzona energia elektryczna, odprowadzenie deszczówki.
9. Wnioskodawca nie ogłaszał zamiaru zbycia nieruchomości.
10. Opisana we wniosku nieruchomość stanowi teren budowlany, jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego.
11. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od wydatków poniesionych na budowę ww. obiektów.
12. Garaże znajdujące się na ww. nieruchomości nie stanowią budynków i zostaną rozebrane, ponieważ sprzedaż dotyczy samego gruntu.
13. Garaże nie są sklasyfikowane pod żadnym symbolem PKOB, nie są przedmiotem sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(sformułowane w piśmie z dnia 20 grudnia 2016 r.).

Czy sprzedaż działki może korzystać ze zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym w piśmie z dnia 20 grudnia 2016 r.), nie jest on podatnikiem w świetle ustawy o VAT. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działki jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Zainteresowany uważa, że sprzedaż może korzystać ze zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu

ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy, definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

I tak, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Podkreślenia wymaga fakt, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź usługę zdefiniowaną w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

Wskazać należy, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie jest znacznie szersza, niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829, z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 12 marca 2009 r. wraz z małżonką, aktem notarialnym, nabył cztery działki gruntu o łącznej powierzchni 0,36.00 ha. Są to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego. W 2009 r. Zainteresowany wraz z małżonką, sprzedał dwie działki od których był odprowadzony podatek dochodowy. Obecnie Wnioskodawca z małżonką ma zamiar sprzedać działkę z przeznaczeniem na działalność gospodarczą czynnemu podatnikowi VAT. Obecnie na tej działce znajdują się garaże i jako prywatny najem Wnioskodawca z małżonką rozlicza zryczałtowany podatek dochodowy. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nabycie nieruchomości było zwolnione od podatku VAT. Od momentu nabycia do momentu sprzedaży nieruchomość była wykorzystywana jako prywatny najem, ponieważ znajdowały się na niej garaże blaszane. Nieruchomość była udostępniana na podstawie umowy najmu garaży, jako czynność odpłatna, od której był naliczany i odprowadzany zryczałtowany 8,5% podatek dochodowy. Nieruchomość, będąca przedmiotem zapytania, nie była wykorzystywana na cele działalności gospodarczej. Przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku VAT. Po dokonanym zakupie nieruchomości została doprowadzona energia elektryczna, odprowadzenie deszczówki. Wnioskodawca nie ogłaszał zamiaru zbycia nieruchomości. Opisana we wniosku nieruchomość stanowi teren budowlany, jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od wydatków poniesionych na budowę ww. obiektów. Garaże znajdujące się na ww. nieruchomości nie stanowią budynków i zostaną rozebrane, ponieważ sprzedaż dotyczy samego gruntu. Garaże nie są sklasyfikowane pod żadnym symbolem PKOB, nie są przedmiotem sprzedaży.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż przedmiotowej działki może korzystać ze zwolnienia od opodatkowania w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Celem rozstrzygnięcia powyższej wątpliwości w pierwszej kolejności należy ustalić, czy Wnioskodawca w związku ze sprzedażą działki wystąpi w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wynajmującego, jak i najemcę określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wynajmującego, natomiast świadczenie najemcy polega na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc, oddanie rzeczy (np. nieruchomości) w ramach umowy najmu innemu podmiotowi skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wynajmującego.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia działalność gospodarcza, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w odpłatne używanie w ramach stosunków obligacyjnych (najem, dzierżawa, leasing itp.). W takiej sytuacji istnieje bowiem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

W konsekwencji należy stwierdzić, że wykorzystanie przez Wnioskodawcę gruntu majacego być przedmiotem sprzedaży w działalności gospodarczej polegającej na wynajmie posadowionych na nim garaży, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym czynność ta wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, a Zainteresowany w związku z jej realizacją działa w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy wskazać należy, że w przypadku sprzedaży działki, Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując dostawy przedmiotowej nieruchomości wykorzystywanej w związku z najmem garaży w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, Zainteresowany wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ponadto, należy przypomnieć, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego uznać należy, że sprzedaż działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dla ustalenia czy z tytułu tej dostawy należny jest podatek VAT, oprócz stwierdzenia, że sprzedaż przedmiotowej działki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług istotne jest wykluczenie możliwości zastosowania dla ww. czynności zwolnienia od podatku.

Przy czym, należy zauważyć, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy &‒ stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy &‒ w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

W rozpatrywanej sprawie jak wynika z opisu przedmiotem sprzedaży będzie niezabudowana działka gruntu, która zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod zabudowę.

Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że garaże znajdujące się na ww. nieruchomości nie stanowią budynków i zostaną rozebrane, ponieważ sprzedaż dotyczy samego gruntu.

W tej sytuacji zatem należy przeanalizować przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, który odnosi się do dostawy nieruchomości niezabudowanych i po spełnieniu przesłanek w nim zawartych daje możliwość zwolnienia od podatku VAT.

I tak, jak wynika ze wskazanego art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy &‒ zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Przepis art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższej analizy wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi są zwolnione od podatku VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku z uwagi na zapisy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z których wynika, że grunt przeznaczony jest pod zabudowę, przedmiotem sprzedaży będą tereny budowlane zdefiniowane w art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji powyższego, dla sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Tym samym dostawa przedmiotowej działki nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zaznacza się, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest wykorzystywanie towarów, w tym również nieruchomości będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług oraz brak prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów. Obydwa warunki muszą być spełnione jednocześnie.

W analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowej działki wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Jak wynika bowiem
z opisu sprawy, nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży, była wykorzystywana
w działalności gospodarczej związanej z najmem znajdujących się na niej garaży, a czynność ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku, z uwagi na fakt, że przedmiotem dostawy będzie grunt zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przeznaczony pod zabudowę sprzedaż działki nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Dostawa przedmiotowej działki nie spełnia także warunków do objęcia jej zwolnieniem od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji, pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację, tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swą aktualność.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, wydana interpretacja stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego małżonki, będącej współwłaścicielem działki.

Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu