Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na dostawę poszczególnych lokali mieszkalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2015 r. (data wpływu 25 września 2015 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 5 października 2015 r. (data wpływu 7 października 2015 r.) oraz z dnia 19 listopada 2015 r. (data wpływu 20 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na dostawę poszczególnych lokali mieszkalnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na dostawę poszczególnych lokali mieszkalnych. W dniu 7 października 2015 r. wniosek uzupełniono pismem, w którym Wnioskodawca zwrócił się o zwrot jednego, z dwóch omyłkowo przesłanych egzemplarzy wniosku. W dniu 20 listopada 2015 r. uzupełniono wniosek o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Zainteresowany), prowadzi działalność gospodarczą (). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany planuje wybudować zespół budynków wielomieszkaniowych, na działce o numerze geodezyjnym 363.

W dniu 24 marca 2015 r. właściwy starosta wydał decyzję (w której zatwierdził projekt budowlany i wydał pozwolenie na budowę I etapu inwestycji obejmującego budynek usługowy z lokalami letniskowymi o powierzchni zabudowy 2462,00 m², powierzchni użytkowej 5918,86 m² i kubaturze - 16738,80 m³ wraz z wewnętrznymi i zewnętrznymi instalacjami sanitarnymi i elektrycznymi oraz parkingami i drogami wewnętrznymi. Cały projekt zakłada powstanie 12 budynków wielomieszkaniowych wraz z niezbędną infrastrukturą. Każdy z budynków obejmować będzie lokale mieszkalne o powierzchni nieprzekraczającej 150 m². Lokale te składać się będą z kilku pomieszczeń (kuchni, łazienki, przedpokoju, pokoju, salonu), z wyposażeniem pozwalającym na całoroczne zamieszkiwanie. W przyszłości Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży poszczególnych lokali mieszkalnych.

W piśmie z dnia 19 listopada 2015 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, że realizuje inwestycję. Inwestycja zlokalizowana jest na działce o powierzchni ok. 2,4 ha, sąsiadującej bezpośrednio z linią brzegową. W ramach tej inwestycji będą budowane budynki z lokalami, które mogą być przeznaczone na stały pobyt ludzi bądź do wykorzystywania w celach turystycznych, których powierzchnia nie będzie przekraczała każdorazowo 150 m². W budynkach zlokalizowane zostaną parkingi podziemne, zaś na terenie inwestycji miejsca postojowe. Lokale wydzielone w tych budynkach będą przeznaczone do sprzedaży. Lokale, które Zainteresowany zamierza sprzedawać, będą usytuowane w 12 budynkach. Pierwszy etap inwestycji (zgodnie z wydanym pozwoleniem na budowę) będzie obejmował budowę budynku oznaczonego jako 1a-lc. Budynki zgodnie z wydanym pozwoleniem na budowę będą miały status budynków usługowych z lokalami letniskowymi, jednak faktycznie będą to samodzielne lokale, stanowiące odrębną własność podmiotów, na których rzecz zostaną sprzedane. Inwestor ze swej strony nie będzie świadczył usług letniskowych czy hotelowych, a jedynie będzie sprzedawał wybudowane samodzielne lokale.

Budynki, w których znajdować się będą poszczególne lokale będące przedmiotem sprzedaży, zgodnie z odpowiedzią udzieloną przez Urząd Statystyczny, będą w PKOB klasyfikowane w dziale 12 grupa 121 Hotele i budynki zakwaterowania turystycznego. Lokale, które Wnioskodawca zamierza sprzedawać, będą stanowiły samodzielne lokale w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), co zostanie stwierdzone w wydanych przez Starostę zaświadczeniach, potwierdzających ich samodzielność. Lokale, zgodnie z definicją zawartą w tym przepisie, będą to wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku izby lub zespoły izb, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi będą mogły służyć do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Budynki będą bowiem realizowane w technologii tradycyjnej i będą przystosowane do całorocznego pobytu ludzi. Nadmienić przy tym należy, że powyższy przepis ma zastosowanie do lokali mieszkalnych, a także zgodnie ze zdaniem drugim, do samodzielnych lokali wykorzystywanych na cele inne niż mieszkalne, a zatem także do lokali usługowych i letniskowych. Każdy z samodzielnych lokali będzie stanowił odrębną własność, a zatem jego sprzedaż będzie następowała w drodze aktu notarialnego i będzie dla każdego z nich założona odrębna księga wieczysta.

Wnioskodawca ma status podatnika i w takim charakterze występuje składając wniosek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku VAT należy opodatkować sprzedaż poszczególnych lokali mieszkalnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż lokali mieszkalnych będzie opodatkowana stawką 8%. Niniejsze stanowisko wywodzi z wykładni poniższych przepisów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), dalej zwana ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei w świetle art. 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Umowa sprzedaży lokali mieszkalnych bez wątpliwości wypełnia niniejszą dyspozycję.

W art. 41 ust. 2 ustawy, ustawodawca przewiduje obniżoną stawkę podatku VAT, która na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosi 8%. Powyższą stawkę stosuje się dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, a nadto do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (art. 41 ust. 12 ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 12b pkt 2 ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m². Tym niemniej w niniejszym stanie sprawy przepis ten nie znajduje zastosowania z uwagi na fakt, że powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnych nie przekracza wskazanej w ustawie wartości.

Biorąc pod uwagę przeznaczenie budynków, które co do zasady obejmować będą lokale mieszkalne, winny one zostać zakwalifikowane w świetle przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) pod symbolem PKOB 1122 budynki o trzech i więcej mieszkaniach. Tym niemniej, gdyby przyjąć, że w budynku oprócz lokali mieszkalnych przeważałaby powierzchnia użytkowa, przeznaczona na cele związane z turystyką to zgodnie ze stanowiskiem Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, powinien on zostać zaklasyfikowany wg PKOB do działu 12 grupy 121, tj. Hotele i budynki zakwaterowania turystycznego. W obu zatem przypadkach istnieją przesłanki objęcia obniżoną stawką podatku VAT sprzedaży lokali mieszkalnych w ramach dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Podobne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2010 r. znak ILPP1/443-99/10-5/MK stwierdzając, że dostawa domków letniskowych opodatkowana jest obniżoną stawką podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, tj. 7% (aktualnie stawka ta wynosi 8%).

W piśmie z dnia 19 listopada 2015 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, że sprzedaż lokali wybudowanych w ramach inwestycji, będzie opodatkowana stawką podatkową 8%. Okoliczność, iż ta stawka podatkowa winna być zastosowana wynika z przepisów art. 41 ust. 2, ust. 12, ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Art. 41 ust. 2 ustawy przewiduje obniżoną stawkę podatku VAT, która w zw. z brzmieniem przepisu art. 146a pkt 2 ustawy w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r. wynosi właśnie 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się w myśl ust. 12 wskazanego artykułu do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150m².

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy budynków:

• Budynki mieszkalne jednorodzinne grupa 111,
• Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe grupa 112, w tym: Budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),
• Budynki zbiorowego zamieszkania grupa 113.

Z kolei budynki niemieszkalne sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 obejmują:

1. hotele i budynki zakwaterowania turystycznego grupa 121
2. budynki biurowe grupa 122,
3. budynki handlowo-usługowe grupa 123,
4. budynki transportu i łączności grupa 124,
5. budynki przemysłowe i magazynowe grupa 125,
6. ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej - grupa 126,
7. pozostałe budynki niemieszkalne grupa 127.

Klasa 1211 - Budynki hoteli, obejmuje z kolei m.in. hotele, motele, gospody, pensjonaty i podobne budynki oferujące zakwaterowanie, z restauracjami lub bez.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędne jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 r., poz. 1892).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Natomiast z ust. 4 powołanego artykułu wynika, że do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane pomieszczeniami przynależnymi.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o własności lokali, odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Z powyższych przepisów wynika, że odrębną nieruchomość może stanowić samodzielny lokal, a dla powstania odrębnej własności lokali niezbędny jest wpis do księgi wieczystej mający charakter konstytutywny. Bez wpisu do księgi wieczystej odrębna własność lokalu (części budynku) nie może skutecznie powstać. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług lokal ten staje się odrębnym od budynku towarem i stanowi samodzielny przedmiot czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza wybudować zespół budynków wielomieszkaniowych. W dniu 24 marca 2015 r. właściwy starosta wydał decyzję, w której zatwierdził projekt budowlany i wydał pozwolenie na budowę I etapu inwestycji obejmującego budynek usługowy z lokalami letniskowymi o powierzchni zabudowy 2462,00 m², powierzchni użytkowej 5918,86 m² i kubaturze -16738,80 m³ wraz z wewnętrznymi i zewnętrznymi instalacjami sanitarnymi i elektrycznymi oraz parkingami i drogami wewnętrznymi. Cały projekt zakłada powstanie 12 budynków wielomieszkaniowych wraz z niezbędną infrastrukturą. Każdy z budynków obejmować będzie lokale mieszkalne o powierzchni nieprzekraczającej 150 m². Lokale te składać się będą z kilku pomieszczeń (kuchni, łazienki, przedpokoju, pokoju, salonu), z wyposażeniem pozwalającym na całoroczne zamieszkiwanie. W przyszłości Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży poszczególnych lokali mieszkalnych. W budynkach zlokalizowane zostaną parkingi podziemne, zaś na terenie inwestycji miejsca postojowe. Lokale wydzielone w tych budynkach będą przeznaczone do sprzedaży. Lokale, które Zainteresowany zamierza sprzedawać, będą usytuowane w 12 budynkach. Pierwszy etap inwestycji (zgodnie z wydanym pozwoleniem na budowę) będzie obejmował budowę budynku oznaczonego jako 1a-lc. Budynki zgodnie z wydanym pozwoleniem na budowę będą miały status budynków usługowych z lokalami letniskowymi, jednak faktycznie będą to samodzielne lokale, stanowiące odrębną własność podmiotów, na których rzecz zostaną sprzedane. Zainteresowany nie będzie świadczył usług letniskowych czy hotelowych, a jedynie będzie sprzedawał wybudowane samodzielne lokale. Budynki, w których znajdować się będą poszczególne lokale będące przedmiotem sprzedaży, zgodnie z odpowiedzią udzieloną przez Urząd Statystyczny będą w PKOB klasyfikowane w dziale 12 grupa 121 Hotele i budynki zakwaterowania turystycznego. Lokale, które Wnioskodawca zamierza sprzedawać, będą stanowiły samodzielne lokale w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, co zostanie stwierdzone w wydanych przez Starostę zaświadczeniach, potwierdzających ich samodzielność. Lokale, zgodnie z definicją zawartą w tym przepisie, będą to wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku izby lub zespoły izb, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi będą mogły służyć do zaspokajania ich potrzeb mieszkaniowych. Budynki, będą realizowane w technologii tradycyjnej i będą przystosowane do całorocznego pobytu ludzi. Każdy z samodzielnych lokali będzie stanowił odrębną własność, a zatem jego sprzedaż będzie następowała w drodze aktu notarialnego i będzie dla każdego z nich założona odrębna księga wieczysta.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania stawki podatku VAT na dostawę poszczególnych lokali mieszkalnych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że poszczególne lokale mieszkalne znajdujące się w budynkach sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12 grupa 121 Hotele i budynki zakwaterowania turystycznego (budynki niemieszkalne) - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy należy zaliczyć do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Ponadto, jak wskazał Zainteresowany, lokale mieszkalne o powierzchni nieprzekraczającej 150 m², będące przedmiotem zapytania, będą stanowiły samodzielne lokale w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, co zostanie potwierdzone w wydanych przez Starostę zaświadczeniach potwierdzających ich samodzielność i będą służyły do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych.

Zatem - o ile w wydanych przez Starostę zaświadczeniach o samodzielności lokali będzie adnotacja, że są to samodzielne lokale mieszkalne - Wnioskodawca dokonując sprzedaży poszczególnych lokali mieszkalnych będzie mógł korzystać z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8%, stosownie do art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Mając na względzie powołane przepisy oraz opisane zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że dostawa poszczególnych lokali - o ile stanowią one samodzielne lokale spełniające warunki do uznania za lokale mieszkalne, zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali - będzie opodatkowana preferencyjną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy (np. w przypadku gdyby z wydanego przez Starostę zaświadczenia wynikało, że lokale, o których mowa we wniosku, stanowią samodzielne lokale użytkowe) udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu