Temat interpretacji

Opodatkowanie transakcji zbycia nieruchomości w trybie egzekucji przez komornika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.), uzupełnionym w dniach 6 października 2015 r., 19 listopada 2015 r. i 3 grudnia 2015 r. ( daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 6 października 2015 r., 19 listopada 2015 r. i 3 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące stany faktyczne.

Komornik Sądowy działający prowadzi egzekucję z nieruchomości stanowiących własność dłużnika T Sp. z o.o. (zajmującej się wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi). Dla w/w nieruchomości Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgi wieczyste o numerach: KW , nieruchomość zabudowana jest budynkiem użytkowym, o charakterze usługowo-biurowym z rozbudową, dobudową wraz z lokalnym utwardzonym parkingiem (rok wybudowania 1920) oraz pomieszczeniami garażowymi (3 budynki garażowe rok produkcji 1960); oraz KW stanowiąca nieruchomość gruntową niezabudowaną, będącą drogą dojazdową do nieruchomości KW .

Obiekty posadowione na działce objętej KW 1 są budynkami/ budowlami w rozumieniu ustawy prawo budowlane.

Nieruchomość KW nie stanowi terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działki wchodzące w skład nieruchomości 2 zlokalizowane są na terenie o następujących funkcjach:

• działka nr 25 ( z fragmentem działki nr 19) - teren drogi wewnętrznej,
• działka nr 85 - teren drogi publicznej - ulica klasy lokalnej jednojezdniowa z obustronnymi chodnikami.

Powyższe nieruchomości tworzą razem całość użytkowo-gospodarczą i stanowiły własność firmy przez okres dłuższy niż dwa lata i były wykorzystywane w działalności opodatkowanej dłużnika.

W wyniku czynności komorniczych otrzymano oświadczenie od dłużnika, iż spółka w dacie zakupu nieruchomości była czynnym podatnikiem VAT i nadal takim pozostaje (rozlicza sie miesięcznie), ponadto w związku z zakupem nieruchomości nie przysługiwało odliczenie VAT, pierwsze zasiedlenie nastąpiło przed rokiem 2009, nie ponoszono nakładów na ulepszenie ani rozbudowę. W miesiącu 2015 r. odbyły się licytacje publiczne wskazanych nieruchomości. Licytacja okazała się skuteczna. Nieruchomość o numerze KW 1 została sprzedana za kwotę brutto zł, a nieruchomość o numerze KW za kwotę brutto zł.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 grudnia 2015r. wskazano, że droga objęta KW stanowi budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką Komornik powinien zastosować stawkę VAT przy wystawianiu faktury sprzedaży omawianych nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Komornik sądowy wykonujący czynności sądowe w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego jest płatnikiem podatku od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika. Z obowiązujących przepisów wynika, iż komornik dokonując transakcji w imieniu podatnika-dłużnika, prowadzi sprzedaż towarów będących własnością dłużnika i będzie to opodatkowane podatkiem od towarów i usług, a do rozliczenia podatku zobligowany byłby dłużnik. W przypadku gdyby wykonywana czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby z niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Tym samym komornik obowiązany jest do przestrzegania w sytuacji sprzedaży licytacyjnej przepisów ustawy o VAT, a zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju. Sprzedaż nieruchomości w sytuacji kiedy możliwe ustalenie jest daty pierwszego zasiedlenia zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, a w opisywanym przypadku jest to przed 2009 rokiem, a wiadomo że z tytułu zakupu nieruchomości nie przysługiwało odliczenia VAT, a ponadto na nieruchomości nie zostały poniesione żadne nakłady na ulepszenie lub rozbudowę, mamy podstawę do przyjęcia sprzedaży i zastosowania opodatkowania ze stawką VAT "zw z zastosowaniem art. 43 ust 1 pkt 10 i zgodnie z art. 106 c komornik powinien wystawić fakturę w imieniu podatnika, a do opodatkowania sprzedaży gruntu integralnego z zabudowaniami powinna zostać ta sama stawka jak do nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (..).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 grudnia 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ustawodawca, w art. 2 pkt 14 ustawy, definiuje pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało zatem miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt będzie przedmiotem sprzedaży albo będzie oddany w najem, bądź dzierżawę. Zarówno bowiem dostawa, jak też najem, bądź dzierżawa, są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy czym zaznaczyć należy, że przewidziane przepisami prawa podatkowego określone konsekwencje wystąpienia pierwszego zasiedlenia odnosić można wyłącznie względem zasiedlonego budynku, budowli lub jego części. Innymi słowy, konsekwencje podatkowoprawne zasiedlenia budynku, budowli, lub jego części odnosić można wyłącznie do zasiedlonej części obiektu (np. całości lub tylko jego części).

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, o czym stanowi art. 29a ust. 8 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego należy stwierdzić, że w przypadku dokonanej dostawy nieruchomości dłużnik działał w charakterze podatnika. W tej sytuacji dłużnik uprawniony był do skorzystania ze zwolnienia od podatku. Podstawą do zastosowania tego zwolnienia był przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jak bowiem wynika z okoliczności sprawy pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy miało miejsce przed 2009 r. Zatem należy uznać, że zbycie przedmiotowych budynków/budowli nastąpiło po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia. Tym samym, również dostawa gruntu korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 8 tej ustawy.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opis stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy