Temat interpretacji

Czy Wnioskodawca miał prawo, w latach 2012-2014, do odliczania podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT wystawionych przez ZD za korzystanie z przystanków komunikacji autobusowej?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2015 r. (data wpływu 23 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczania podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych za korzystanie z przystanków komunikacji autobusowej w latach 2012-2014 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczania podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych za korzystanie z przystanków komunikacji autobusowej w latach 2012-2014.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z Sp. z o.o. (Wnioskodawca) w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) z tytułu świadczonych usług jest podatnikiem podatku od towarów i usług .

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług świadczone przez Wnioskodawcę.

Podstawowa działalność Wnioskodawcy opiera się na umowie z dnia 23 grudnia 2008 r. na świadczenie usług przewozowych w komunikacji miejskiej w G w latach 2009-2030 zawartej z Z w G (Zamawiający). W świetle zawartej umowy Wnioskodawca świadczy usługi przewozu regularnego, wykonywanego pojazdami będącymi jego własnością, w ramach lokalnego transportu zbiorowego organizowanego przez Zamawiającego w granicach administracyjnych Miasta.

W związku ze świadczeniem usług przewozowych Wnioskodawca zobowiązany jest do ponoszenia opłaty za korzystanie z przystanków autobusowych, wnoszonej na rzecz jednostki samorządu terytorialnego ZD.

Obowiązek wnoszenia tej opłaty wynika z ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., która weszła w życie 1 marca 2011 r., o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. Nr 5, poz. 13). W art. 16 ww. ustawy ustalone zostały zasady i stawki za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców. Stawka opłaty ustalana jest w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ samorządu terytorialnego, Rada Miasta wydała stosowną uchwałę.

Wnioskodawca zawarł w dniu 16 grudnia 2011 r., z ZD, umowę cywilnoprawną na korzystanie z przystanków komunikacyjnych autobusowych w celu zatrzymania środków transportu dla wsiadania i wysiadania pasażerów. W świetle zawartej umowy (art. 3 ust. 5) opłata za korzystanie z przystanków autobusowych, przez Wnioskodawcę, podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w wysokości 23%, obowiązującym w dniu zawarcia umowy. Ewentualna zmiana wysokości podatku VAT miała być wprowadzona aneksem do umowy (art. 3 ust. 6). ZD w dniu 26 kwietnia 2011 r. złożył wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania opłat za korzystanie z przystanków i dworców wnoszonych na rzecz jednostki samorządu terytorialnego.

Dyrektor Izby Skarbowej wydał interpretację indywidualną, stwierdzając opłata pobierana przez Wnioskodawcę od przewoźnika za zatrzymanie na przystanku komunikacyjnym będzie wynagrodzeniem za usługę polegającą na udostępnieniu tychże przystanków, przy czym działania podejmowane w tym względzie przez Wnioskodawcę będą miały charakter działań z zakresu stosunków cywilnoprawnych. W związku z powyższym powyższa czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z tak otrzymaną wykładnią przepisów ZD w latach 2012-2014 obciążał Wnioskodawcę opłatą, powiększoną o należny podatek od towarów i usług wystawiając fakturę VAT.

Wnioskodawca pomniejszał podatek należny, z tytułu dokonywanej sprzedaży, o podatek naliczony wykazany ww. fakturach VAT.

Od dnia 1 stycznia 2015 r. ZD, w związku z ukształtowaną linią orzecznictwa dotyczącą pobierania opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych autobusowych (wyrok I FSK1644/13 Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2014 r.), rozwiązał umowę zawartą dnia 16 grudnia 2011 r., z Wnioskodawcą, na korzystanie z przystanków komunikacyjnych autobusowych.

Od tego dnia ZD obciąża Wnioskodawcę notą obciążeniową w wartościach netto nie podlegających VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca miał prawo, w latach 2012-2014, do odliczania podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT wystawionych przez ZD za korzystanie z przystanków komunikacji autobusowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do zapisów art. 86 ust. ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi, między innymi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabyć towarów i usług.

Usługa zafakturowana przez ZD na rzecz Wnioskodawcy, za korzystanie z przystanków komunikacji autobusowej, jest przeznaczona do wykonywania czynności opodatkowanych (usług komunikacji miejskiej). Zatem warunek konieczny do uzyskania prawa do odliczenia, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT został przez Wnioskodawcę zrealizowany.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, miał prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach VAT wystawionych przez ZD za korzystanie z przystanków komunikacji autobusowej, w latach 2012-2014.

Wnioskodawca podkreślił, że w związku z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej Minister Finansów, poprzez organ upoważniony do wydania interpretacji, stał na stanowisku opodatkowania ww. czynności.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, nie może mieć zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, w świetle, którego nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy: transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że związek zakupu z czynnością opodatkowaną jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy (podatnika VAT) jest świadczenie usług przewozowych w komunikacji miejskiej na rzecz zamawiającego Z. W związku ze świadczeniem ww. czynności Wnioskodawca zobowiązany jest do ponoszenia opłaty za korzystanie z przystanków autobusowych. Wobec powyższego w dniu 16 grudnia 2011 r. została zawarta umowa cywilnoprawna z ZD na korzystanie z przystanków komunikacyjnych autobusowych w celu. Jak wskazano we wniosku kontrahent uzyskał interpretację indywidualną w zakresie opodatkowania opłat za korzystanie z przystanków autobusowych, wobec czego z tytułu realizowanych czynności, w latach 2012-2014, wystawiał faktury VAT na rzecz Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, że jak wskazano powyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W niniejszej sprawie powyższe warunki będą spełnione, bowiem z tytułu realizowanych czynności Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, a korzystanie z przystanków komunikacyjnych związane jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych (usług komunikacji miejskiej). Ponadto czynność odpłatnego udostępnienia przystanków komunikacyjnych na podstawie umowy cywilnoprawnej, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu i nie korzysta ze zwolnienia od podatku.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych w latach 2012-2014 faktur wystawianych przez kontrahenta za korzystanie z przystanków komunikacji autobusowej.

Końcowo należy wskazać, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy