Temat interpretacji

w zakresie opodatkowania sprzedaży przez Wnioskodawcę nieruchomości oznaczonej jako działka nr X.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 sierpnia 2016 r. (data wpływu 17 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 27 października 2016 r. (data wpływu 3 listopada 2016 r.) oraz pismem z 15 października 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez Wnioskodawcę nieruchomości oznaczonej jako działka nr X- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez Wnioskodawcę nieruchomości oznaczonej jako działka nr X.

Wniosek został uzupełniony pismem z 27 października 2016 r. (data wpływu 3 listopada 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 20 października 2016 r. znak 2461-IBPP1.4512.623.2016.1.AR oraz pismem z dnia 15 października 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 9 listopada 2016 r. znak 2461-IBPP1.4512.623.2016.2.AR.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina jest posiadającą osobowość prawną jednostką samorządu terytorialnego. Statutowym zadaniem Gminy jest prowadzenie m.in. spraw w zakresie wynikającym z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Są to zadania związane z gospodarowaniem nieruchomościami wchodzącymi w skład zasobu nieruchomości Gminy w tym. m.in. związane ze sprzedażą, zamianą, dzierżawą, najmem wskazanych nieruchomości.

Gmina jest właścicielką zabudowanej nieruchomości położonej w R. przy ul. K. oznaczonej jako działki nr A, B, C, D, E, X objętych KW nr oraz nr F objęta KW nr wszystkie położone w obr 208 o łącznej powierzchni 0,2047h.

Na powołanych na wstępie działkach zostały wybudowane części budynku centrum handlowego M. H.: 1) działka nr A obr 208 - na części działki znajduje się kostka brukowa, w pozostałej części znajduje się galeria handlowa M. H. segment 6 o wysokości 23,05 m ceramiczną elewacją; na poziomie - 3,40 m pod całą działką znajduje się parking podziemny; 2) działka nr B obr. 208 - na części działki znajduje się kostka brukowa, w pozostałej części znajduje się galeria handlowa M. H. segment 6 o wysokości 23,05 m z ceramiczną elewacją; na poziomie - 3,40 m pod całą działką znajduje się parking podziemny, na połowie działki znajduje się przewiązka segmentu 6,9 od strony ul R. wraz z elewacją ceramiczną; 3) Działka nr C obr 208 - na części działki znajduje się kostka brukowa, w pozostałej części znajduje się galeria handlowa M. H. segment 6 o wysokości 23,05 m z ceramiczną elewacją; na poziomie - 3,40 m pod całą działką znajduje się parking podziemny, na połowie działki znajduje się przewiązka segmentu 9,6; 4) działka nr C obr. 208 - na działce znajduje się budynek M. H. segment 11 (naroże) trzy kondygnacyjny o wysokości 19,15 m z elewacją przeszkloną z żaluzji zewnętrznymi; na poziomie - 3,40m pod cała działką znajduje się parking podziemny; 5) działka nr D obr 208 na działce znajduje się budynek M. H. segment 11 (naroże) trzy kondygnacyjny o wysokości 19,15 m z elewacją przeszkloną z żaluzjami zewnętrznymi; na pozostałej części znajduje się kostka brukowa pokrywająca wewnętrzny dziedziniec; na poziomie - 3,40m pod działką znajduje się parking podziemny; 6) działka nr E obr 208- na działce znajduje się budynek M. H. segment 4 trzy kondygnacyjny o wysokości 18,66m z elewacją przeszkloną; na pozostałej części znajduje się kostka brukowa pokrywająca wewnętrzny dziedziniec; na poziomie - 3,40m pod całą działką znajduje się parking podziemny; 7 działka X obr 208 - na działce znajduje się budynek M. H. segment 4, trzy kondygnacyjny o wysokości 18,661 x 1 z elewacją przeszkloną; na pozostałej części znajduje się kostka brukowa pokrywająca wewnętrzny dziedziniec oraz odwodnienia liniowe i przewiązka segmentu 6,9 od segmentu 6,9 od strony dziedzińca przeszklona od strony ulicy R. wraz z elewacją ceramiczną; na poziomie - 3,40m znajduje się parking podziemny.

Wyżej wskazany obiekt budowlany centrum handlowego M. H. o powierzchni wg projektu ponad 107.000 m2 został zasadniczo wybudowany przez C. Sp. z o.o. w R.zarówno na działkach stanowiących własność Spółki jak i wskazanych powyżej będących własnością Gminy. W wyniku przeprowadzonej egzekucji z nieruchomości przeciwko C. Sp. z 0.0. postanowieniem z dnia 15 marca 2010 r. sygn. akt Sąd Rejonowy przysądził na rzecz D. I. Sp. z o.o. prawo własności wskazanych w postanowieniu zabudowanych nieruchomości gruntowych stanowiących własność C. Sp. z o.o. Budynek ten został następnie poddany dalszym procesom inwestycyjnym przez D. I. Sp. z o.o., która dokonała kolejnych naniesień oraz doprowadził do uzyskania pozwolenia na użytkowanie, a następnie budynek ten został otwarty, zgodnie z jego pierwotnym celem i przeznaczeniem, w ostatnim kwartale 2011 roku.

Pozwem z dnia 24 sierpnia 2011 r. D. I. Sp. z o.o. skierowanym przeciwko Gminie powołując się na treść art. 231 § 1 kc wystąpiła o zobowiązanie Gminy do złożenia oświadczenia, którego treścią było przeniesienie na powoda przez Gminę własności nieruchomości oznaczonych jako działki nr A, B, C, D, E, X objętych KW nr oraz nr F objęta KW nr za jednoczesną zapłatą przez powoda wynagrodzenia, którą powód wskazał, jako kwotę co najwyżej 73.692 zł. Pierwotnie sprawa zawisła w Sądzie Rejonowym pod sygnaturą akt.. W wyniku sprawdzenia wartości przedmiotu sprawy Sąd wstępnie ustalił wartość przedmiotów nieruchomości gruntowych Gminy (bez uwzględnienia wartości posadowionych na niej części budynku) na kwotę 1.135.839,36 zł, co nastąpiło w oparciu o opinię biegłego rzeczoznawcy majątkowego M. P. z dnia 11 grudnia 2012 r. Biegły w złożonej opinii zaznaczył, iż określona w operacie wartość nie zawiera podatku VAT Wobec ustalenia wartości przedmiotu sprawy na kwotę 21 680 958 zł sprawa została przekazana do Sądu Okręgowego w R. i toczyła się pod sygnaturą. Podczas rozprawy dnia 27 maja 2014 r. pełnomocnik procesowy Gminy wyraził wolę zawarcia w sprawie ugody i jej imieniem w formie ugody zawartej przed Sądem zobowiązał się do złożenia oświadczenia woli w terminie do 1 września 2014 r., którego treścią jest przeniesienie na rzecz powoda D. I. Spółka z o.o. z siedzibą w R. za jednoczesną zapłatą przez powoda wynagrodzenia w wysokości 1.135.839,36zł - własności nieruchomości w postaci działek położonych w R. oznaczonych jako działki nr nr A, B, C, D, E, X objętych KW nr oraz nr F objęta KW nr.

W uzupełnieniu wniosku z 27 października 2016 r. Wnioskodawca podał, że:

1. Gmina jest czynnym podatnikiem VAT od połowy lat dziewięćdziesiątych minionego stulecia z tytułu czynności opodatkowanych tym podatkiem.
2. Wnioskodawca nie dokonywał do tej pory sprzedaży nieruchomości na rzecz wskazanego we wniosku D. I. sp. z o.o.
3. Jak wskazano we wniosku inwestycja przedmiotowego centrum handlowego realizowana m.in. na wskazanych działkach Gminy przez różnych inwestorów, rozpoczęła ją w 2006 r. firma C. sp. z o. o. a z zakończyła w 2011 r. firma D. I. sp. z o.o. Formalne zakończenie procesu budowy nastąpiło z dniem 11 sierpnia 2011 r. w którym to dniu Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją znak udzielił pozwolenia na użytkowanie przedmiotowego obiektu. Przedmiotowy obiekt na wskazanych działkach został wybudowany za zgodą wnioskodawcy, tj. Gminy. Wnioskodawca nie zna prawnej definicji użytego w pytaniu pojęcia własność ekonomiczna natomiast opisane we wniosku nieruchomości są aktualnie w posiadaniu zależnym w złej wierze firmy D. I. sp. z o.o.
4. Wnioskodawca nie zna prawnej definicji pojęcia władania ekonomicznego, natomiast przedmiotowe nieruchomości, jak już wskazano powyżej są w posiadaniu zależnym w złej wierze firmy D. I. sp. z o.o.
5. Do dnia dzisiejszego wskazana spółka, ani poprzedni inwestor tj. C. sp. z o.o. nie występowali o zwrot nakładów na przedmiotowej nieruchomości. W opisanej we wniosku ugodzie sądowej z dnia 27 maja 2014 r. w której zobowiązano Gminę do zbycia przedmiotowych nieruchomości gruntowych D. I. sp. z o.o. za cenę 1.135.839.36 zł zawarty jest zapis, iż Ugoda wyczerpuje całość roszczeń między stronami Według zatem opisanego we wniosku hipotetycznego stanu faktycznego objętego treścią wskazanej ugody nie nastąpi rozliczenie nakładów pomiędzy Gminą a Spółką. Wskazane Spółki nie wystawiały Wnioskodawcy faktury Vat z tytułu rozliczenia poniesionych nakładów.
6. Jak już wskazano wnioskodawcy nie jest znana prawna definicja użytego w pytaniu pojęcia ekonomicznego posiadania. Wskazać należy ponownie, iż właścicielem przedmiotowych nieruchomości jest Gmina, a włada nimi bez tytułu prawnego D. I. sp. z o.o. Za okres bezumownego korzystania z przedmiotowych nieruchomości przez spółkę zgłoszone zostało przez Gminę powództwo o zapłatę wynagrodzenie za bezumowne z niej korzystanie. W opisanym we wniosku hipotetycznym stanie przyszłym stan ten nie zmieni się do momentu dokonania dostawy, czyli fizycznie wnioskodawca nie będzie korzystał z przedmiotowych obiektów.
7. Przedmiotowe działki objęte są zapisami obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego przez Radę Miasta R. uchwałą nr z dnia 14 lutego 2006 r. i są przeznaczone na cel, który jest zgodny z aktualnym stanem zabudowy, czyli pod zabudowę. Będą również objęte treścią tego planu w dniu planowanej sprzedaży.
8. Przedmiotowe działki na dzień planowanej sprzedaży nie będą objęte obowiązującą decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Decyzji takich nie wydaje się bowiem dla terenów objętych obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego.
9. Przedmiotowe nieruchomości zostały przez Gminę nabyte z mocy prawa od Skarbu Państwa na podstawie decyzji kanalizacyjnych, i wnioskodawcy nie przysługiwało w stosunku do nich prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
10. Przed rozpoczęciem przedmiotowej inwestycji wskazane działki były wykorzystywane przez wnioskodawcę w sposób podany we wniosku, tj. na realizację zadań własnych Gminy, gdyż były to tereny zielone. Następnie zostały oddane wskazanym inwestorom nieodpłatnie pod realizację inwestycji na czas jej trwania. Następnie bezumownie był wykorzystywane przez inwestora. Jak już wspomniano w stosunku do inwestora Gmina domaga się aktualnie wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości, które w świetle poglądów orzecznictwa nie podlega podatkowi Vat.
    Jednocześnie w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że interpretacja ma dotyczyć jednej działki, tj.: nr X, która ma największą powierzchnię.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zbycie przez Gminę nieruchomości gruntowej za cenę nieuwzględniającą wartości posadowionych na niej obiektów budowlanych obciążone jest podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy Gmina jest podatnikiem podatku VAT, tym samym cena zbywanych przez nią nieruchomości winna być co do zasady powiększona o należny podatek, który winien uiścić kupujący w ramach ustalonej ceny sprzedaży. Cenę nieruchomości stanowi bowiem wartość nieruchomości powiększona o należny podatek VAT, który jest elementem cenotwórczym. Po dokonanej sprzedaży nieruchomości Gmina zobowiązana jest bowiem wystawić fakturę VAT i należny VAT odprowadzić na rzecz właściwego urzędu skarbowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 stycznia.2013 r., I FSK 310/12 przyjął, iż nie można uznać, że przedmiotem dostawy, o której mowa w art. 7 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, będzie budynek nierozerwalnie związany z gruntem, jeżeli budynek został zbudowany przez nabywcę z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, a cena zbycia została tak skalkulowana, że nie obejmuje wartości tego budynku. W uzasadnieniu wyroku Sad wskazał, iż Podzielić należy zatem pogląd Sądu I instancji, że sprzeczne z przepisami prawa cywilnego jest dzielenie dostawy gruntu zabudowanego na dwie samodzielne i odrębne transakcje dostawy gruntu oraz dostawy budynku. Powyższe nie oznacza jednak, że w rozpatrywanej sprawie należy uznać, że dostawa, o której mowa we wniosku o interpretację była zwolniona od podatku. Nierozłączność gruntu i budynku, który nie stanowi odrębnego przedmiotu własności nie oznacza, że dla ustalenia prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dostawę gruntu zawsze należy traktować jako jednorodną dostawę z budynkiem (...). Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy, w której Spółdzielnia wytworzyła towar, jakim jest budynek i uczyniła to z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, a cena transakcji została skalkulowana w taki sposób, że nie będzie obejmowała wartości budynku, nie ma podstaw do przyjęcia, że przedmiotem dostawy był budynek. Z punktu widzenia prawa cywilnego, na Spółdzielnię przejdzie prawo własności budynku, ale jednocześnie nie wystąpi dostawa towaru jakim jest budynek, gdyż już wcześniej Spółdzielnia mogła dysponować przez siebie budynkiem jak właściciel.

Mając na względzie wyżej przytoczoną interpretację NSA przyjąć należy, iż czynność prawna polegająca na przeniesieniu na Spółkę przez Gminę nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działki nr A, B, C, D, E, F, X w sytuacji, gdy jej cena jest skalkulowana tak, iż nie obejmuje wartości posadowionych na niej budynków obciążona jest podatkiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 2 pkt 10 lub 10a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się w za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie opodatkowania dostawy działki nr X.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści tego artykułu, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu prawo do rozporządzania jak właściciel nie można interpretować jako prawo własności lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której - z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym - należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Dostawa towarów nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie europejskim C-320/88 Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financien, w którym to orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że dostawa towarów nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwość dowolnego dysponowania i rozporządzania uzyskanym towarem.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje niezależnie od tego czy czynności podlegające opodatkowaniu zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Czynności opodatkowane na gruncie VAT zostały bowiem oderwane od ważności i skuteczności tych czynności na gruncie prawa cywilnego. Decydujące znaczenie ma bowiem nie prawny (na gruncie prawa cywilnego), lecz ekonomiczny aspekt transakcji.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej przez Wnioskodawcę transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT.

Stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego wynika zatem, że w przypadku gdy budynki lub budowle posadowione na gruncie są objęte zwolnieniem od podatku, to ze zwolnienia tego korzysta także dostawa gruntu, jeśli natomiast budynek czy budowla jest opodatkowana stawką 23%, to także dostawa gruntu jest objęta tą stawką.

Powyższa analiza w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia pozwala stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie planowana przez Wnioskodawcę transakcja, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, będzie miała charakter dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przy czym należy stwierdzić, że nawet jeśli na gruncie prawa cywilnego przeniesienie własności gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionego na nim budynku Centrum handlowego jako części składowej gruntu, to nie można uznać, że na gruncie ustawy o VAT tym samym dojdzie do dostawy towaru jakim jest przedmiotowy budynek.

Z opisu sprawy wynika, że inwestycje przedmiotowego centrum handlowego rozpoczęła w 2006 r. firma C. sp. z o. o. a z zakończyła w 2011 r. firma D. I. sp. z o.o. Przedmiotowy obiekt na wskazanych działkach został wybudowany za zgodą Wnioskodawcy, tj. Gminy. Właścicielem przedmiotowych nieruchomości jest jest Gmina, a włada nimi bez tytułu prawnego D. I. Sp. z o.o. Wnioskodawca wskazał, że do dnia dzisiejszego wskazana spółka, ani poprzedni inwestor tj. C. sp. z o. o. nie występowali o zwrot nakładów na przedmiotowej nieruchomości. W opisanej we wniosku ugodzie sądowej z dnia 27 maja 2014 r. w której zobowiązano Gminę do zbycia przedmiotowych nieruchomości gruntowych D. I. sp. z o.o. za cenę 1.135.839.36 zł zawarty jest zapis, iż Ugoda wyczerpuje całość roszczeń między stronami Według zatem opisanego we wniosku hipotetycznego stanu faktycznego objętego treścią wskazanej ugody nie nastąpi rozliczenie nakładów pomiędzy Gminą a Spółką.

Tym samym należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o VAT przedmiotowy budynek nie stanowi majątku Wnioskodawcy, zatem nie ma podstaw do przyjęcia, że Wnioskodawca dokona dostawy przedmiotowego budynku chociaż przeniesie jego własność dokonując dostawy gruntu.

W rezultacie należy uznać, że Wnioskodawca na podstawie regulacji ustawy o podatku od towarów i usług dokona na rzecz D. I. Sp. z o.o. jedynie dostawy gruntu. Z punktu widzenia prawa cywilnego na nabywcę tj. D. I. Sp. z o.o. przejdzie prawo własności ww. zabudowań jednakże nie wystąpi ich dostawa, ponieważ nabywca już wcześniej mógł dysponować wybudowanymi przez siebie zabudowaniami jak właściciel. Ekonomiczne władanie ww. zabudowaniami należało do nabywcy już z chwilą ich wybudowania, pomimo że nie miał on prawa własności tych zabudowań.

A zatem, należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie zaistnieje jednocześnie dostawa towaru (zabudowań) w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy wraz z przeniesieniem na spółkę D. I. własności gruntu, na którym ww. zabudowania są posadowione.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, gdyż przedmiotem dostawy w rozumieniu podatku VAT będzie wyłącznie grunt, zatem kwestię opodatkowania należy odnieść do samego gruntu, tj. działki nr X.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższe przepisy nie znajdą jednak zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż jak już wskazano nie mamy tu do czynienia z dostawą budynków ani budowli lecz z dostawą samego gruntu.

Należy zatem zbadać, czy możliwe jest objęcie tej dostawy zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowa działka objęta jest zapisami obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego przez Radę Miasta uchwałą nr z dnia 14 lutego 2006 r. i jest przeznaczona na cel, który jest zgodny z aktualnym stanem zabudowy, czyli pod zabudowę. Będzie również objęta treścią tego planu w dniu planowanej sprzedaży, zatem jest to grunt budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Tym samym ww. zwolnienie nie może mieć zastosowania.

Planowana dostawa nie będzie również mogła być objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowe nieruchomości zostały przez Gminę nabyte z mocy prawa od Skarbu Państwa na podstawie decyzji i Wnioskodawcy nie przysługiwało w stosunku do nich prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przed rozpoczęciem przedmiotowej inwestycji wskazana działka nr X była wykorzystywana przez wnioskodawcę w sposób podany we wniosku, tj. na realizację zadań własnych Gminy, gdyż były to tereny zielone. Następnie zostały oddane wskazanym inwestorom nieodpłatnie pod realizację inwestycji na czas jej trwania. Następnie bezumownie były wykorzystywane przez inwestora. W świetle powyższego również zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 jest w przedmiotowej sprawie wykluczone gdyż działka nie była wykorzystywana wyłącznie do czynności zwolnionych.

Zatem odnosząc się do opisu sprawy należy uznać, że transakcja dostawy działki nr X, o której mowa w rozpatrywanej sprawie podlegać będzie opodatkowaniu 23% stawką podatku od towarów usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia opodatkowania działki o nr X, gdyż Wnioskodawca wskazał, że oczekuje wydania interpretacji tylko w zakresie jednej działki o nr X.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I FSK 310/12 bowiem stanowi ono rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osądzonej w konkretnym stanie faktycznym.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78 poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach