Mając na uwadze przedstawiony zaistniały stan faktyczny Spółka zainteresowana jest uzyskaniem odpowiedzi na pytanie czy jest uprawniona do zastosowa... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 23.06.2016, sygn. IPPP3/4512-239/16-3/IG, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Mając na uwadze przedstawiony zaistniały stan faktyczny Spółka zainteresowana jest uzyskaniem odpowiedzi na pytanie czy jest uprawniona do zastosowania stawki VAT 0% w przypadku każdego z typów zdarzeń opisanych w stanie faktycznym w odniesieniu do usług za które ponosi odpłatność w postaci kosztów związanych z importem towarów np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa, dodatek PSS, skanowanie, opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2016 r. (data wpływu 24 marca 2016 r.), uzupełnionym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 14 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uprawnienia do zastosowania stawki VAT 0% w odniesieniu do usług za które ponosi odpłatność w postaci kosztów związanych z importem towarów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uprawnienia do zastosowania stawki VAT 0% w odniesieniu do usług za które ponosi odpłatność w postaci kosztów związanych z importem towarów. Wniosek został uzupełniony za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 14 czerwca 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej Spółka) jest podmiotem świadczącym usługi logistyczne, w tym usługi transportowe, usługi pomocnicze do usług transportowych oraz usługi spedycyjne.

W ramach świadczonych usług w Spółce występują m.in. następujące typy zdarzeń:

Spółka świadczy usługi transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT (inne niż opisane w pkt 2 poniżej) w związku z którymi Spółka ponosi również koszty związane z importem towarów, np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa, dodatek PSS, skanowanie, opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee;
Spółka świadczy usługi spedycji obejmujące organizację przewozu albo innego sposobu przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju, w związku z którymi Spółka również ponosi koszty związane z importem towarów, np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa., dodatek PSS, skanowanie,opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee;
Spółka świadczy usługi spedycji obejmujące organizację przewozu albo innego sposobu przemieszczania towarów będących przedmiotem usług transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, przy czym usługi Spółki dotyczą organizacji przewozu albo innego sposobu przemieszczania towarów począwszy od terytorium Unii Europejskiej w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy o VAT. W związku z tymi usługami Spółka również ponosi koszty związane z importem towarów, np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa, dodatek PSS, skanowanie,opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee;
Spółka świadczy usługi inne niż wyżej opisane, np. organizacja importu na terytorium Polski dotyczące towarów importowanych na terytorium Polski, w związku z którymi Spółka również ponosi koszty związane z importem towarów, np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa, dodatek PSS, skanowanie, opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee.

W każdym z powyższych przypadków ostateczna odprawa celna (dopuszczenie do obrotu) jest realizowana na terytorium Polski (częstokroć przez agencję celną klienta Spółki).

Spółka każdorazowo jest w posiadaniu dokumentacji potwierdzającej fakt włączenia wartości usług Spółki (w tym kosztów związanych z importem towarów ponoszonych przez Spółkę, np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa, dodatek PSS, skanowanie, opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee) do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów na terytorium Polski, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy o VAT.

Przedmiotem wniosku nie są usługi ubezpieczeniowe ani przypadki w których import towarów, którego dotyczą usługi podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do zastosowania stawki VAT 0% w przypadku każdego z typów zdarzeń opisanych w stanie faktycznym w odniesieniu do usług za które ponosi odpłatność w postaci kosztów związanych z importem towarów np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa, dodatek PSS, skanowanie, opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee.

Uzasadnienie

Zdarzenia typu 1

Wliczenie kosztów do podstawy opodatkowania importu

W odniesieniu do pierwszego typu zdarzeń opisanego w stanie faktycznym należy przede wszystkim wskazać, że zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT Stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług związanych bezpośrednio z importem towarów, w przypadku gdy wartość tych usług została włączona do podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 30b ust. 4, z wyjątkiem usług:

w zakresie ubezpieczenia towarów,
dotyczących importu towarów zwolnionych od podatku.

Natomiast zgodnie z art. 30b ust. 4 ustawy o VAT Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3, obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia - o ile nie zostały włączone do wartości celnej - ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

Z powyższego wynika więc, że zasadniczo koszty transportu oraz inne koszty dodatkowe do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju mogą być wliczone do podstawy opodatkowania z tytułu importu i na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT korzystać ze stawki 0%. Z możliwości zastosowania stawki 0% wyłączone są usługi w zakresie ubezpieczenia towarów oraz przypadki gdy koszty dodatkowe dotyczą importu towarów zwolnionych z VAT.

Jedyna wątpliwość w odniesieniu do analizowanego stanu faktycznego powstaje w kwestii określenia zakresu kosztów dodatkowych podlegających wliczeniu do podstawy opodatkowania z tytułu importu. W związku z tym należy zauważyć, że ustawodawca scharakteryzował koszty podlegające wliczeniu do podstawy opodatkowania poprzez:

wskazanie, że koszty mają mieć charakter dodatkowych;
podanie przykładów kosztów dodatkowych podlegających wliczeniu do podstawy opodatkowania importu;
wskazanie, że mają to być koszty, które nie zostały włączone do wartości celnej.

W odniesieniu do kwestii charakteru kosztu jako dodatkowych należy zauważyć, że z takiego ich określenia wynika, że katalog kosztów podlegających włączeniu do podstawy opodatkowania VAT od importu należy ustalać poprzez pryzmat możliwości uznania ich za koszt dodatkowy związany z importem towarów (koszty dodatkowe muszą być dodatkowe wobec czegoś a niewątpliwie nie mogą być dodatkowe wobec jednej z kategorii kosztów stanowiących koszty dodatkowe - odmienne podejście oznaczałoby uznanie przepisu za rekurencyjny, co stałoby w rażącej sprzeczności z zasadami logiki i dobrej legislacji. W sytuacji gdy istnieje możliwość wykładni nie skutkującej naruszeniem zasad logiki i dobrej legislacji, należy przyjąć wykładnię nie prowadzącą do takich skutków. W konsekwencji, jedynym zjawiskiem ujętym w art. 30b ust. 4 ustawy o VAT wobec którego koszty mogą mieć charakter dodatkowych jest import towarów).

W odniesieniu do przykładów kosztów dodatkowych podlegających wliczeniu do podstawy opodatkowania importu w istocie bardzo trudno dostrzec ich wspólny mianownik (cele i okoliczności uzasadniające powstanie takich kosztów są zupełnie różne), poza faktem, że są to koszty związane z (warunkującej, ułatwiające) doprowadzeniem do wprowadzenia towarów na obszar celny Wspólnoty, do miejsca ich przeznaczenia. Taki charakter mają zarówno wszelakie prowizje (np. prowizje zakupowe, które warunkują możliwość nabycia towaru, który ma być przedmiotem importu), koszty opakowań (w odniesieniu do większości towarów trudno sobie wyobrazić przemieszczenie towarów na terytorium celne Wspólnoty bez opakowań), koszty transportu czy ubezpieczenia (ubezpieczenie niewątpliwie zmniejsza ryzyko ekonomiczne związane z przemieszczaniem towaru na terytorium celne Wspólnoty). W konsekwencji, z przykładowego wyliczenia kosztów podlegających wliczeniu do podstawy opodatkowania wynika, że wszelkie koszty dające się powiązać z doprowadzeniem do wprowadzenia towarów na obszar celny Wspólnoty, do miejsca ich przeznaczenia, będą kosztami podlegającymi wliczeniu do podstawy opodatkowania z tytułu importu.

Powyższy wniosek wywiedziony z dwóch pierwszych elementów charakteryzujących koszty podlegające wliczeniu do podstawy opodatkowania z tytułu importu znajduje również oparcie we wskazaniu przez ustawodawcę, że do podstawy opodatkowania z tytułu importu mają zostać zaliczone koszty, które nie zostały włączone do wartości celnej.

W tym świetle zasadne wydaje się odwołanie nie tylko do kategorii kosztów przykładowo wymienionych w art. 30b ust. 4 ustawy o VAT, ale również do kategorii kosztów uznawanych za związane z importem towarów, ale zwiększające wartość celną towarów. Wynika to z faktu, że skoro ustawodawca ustalił kategorie kosztów zwiększających wartość celną (a więc niewątpliwie uznawane za dodatkowe wobec importu towarów) to koszty dodatkowe podlegające wliczeniu do podstawy opodatkowania VAT od importu (obok wartości celnej) powinny mieć charakter analogiczny.

Jak wynika z art. 32 WKC w celu ustalenia wartości celnej metodą wartości transakcyjnej do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się:

następujące elementy w wysokości, w jakiej zostały poniesione przez kupującego, lecz nieujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej za towary:
- prowizje i koszty pośrednictwa, z wyjątkiem prowizji od zakupu,
- koszt pojemników, o ile na potrzeby celne są traktowane łącznie z towarem,
- koszt pakowania, zarówno robocizna, jak i materiały;
określoną w odpowiedniej proporcji wartość wymienionych poniżej towarów i usług, dostarczonych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego, bezpłatnie lub po obniżonej cenie, do użytku związanego z produkcją i sprzedażą przywożonych towarów na wywóz, w zakresie, w jakim taka wartość nie została ujęta w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej:
- materiałów, komponentów, części i podobnych elementów, które stanowią część składową lub przynależność przywiezionych towarów,
- narzędzi, matryc, form i podobnych elementów użytych przy produkcji przywiezionych towarów,
- materiałów zużytych przy produkcji przywiezionych towarów,
- prac inżynieryjnych, badawczych, artystycznych i projektowych oraz planów i szkiców wykonanych poza Wspólnotą i niezbędnych do produkcji przywiezionych towarów;
honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne dotyczące towarów, dla których ustalana jest wartość celna, które musi opłacić nabywca, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio, jako warunek sprzedaży wycenianych towarów, o ile te honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne nie są ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej;
wartość jakiejkolwiek części dochodu z tytułu dalszej odsprzedaży, dyspozycji lub wykorzystania przywiezionych towarów, która przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu;
koszty transportu i ubezpieczenia przywiezionych towarów oraz opłaty załadunkowe i manipulacyjne związane z transportem przywiezionych towarów do miejsca ich wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty.

Analiza katalogu powyższych kosztów z uwzględnieniem przykładowego katalogu kosztów wymienionych w art. 30b ust. 4 ustawy o VAT wskazuje, że za koszty dodatkowe wliczane do podstawy opodatkowania VAT (albo poprzez wartość celną, albo poprzez zastosowanie art. 30b ust. 4 ustawy o VAT) uznaje się wszelakie koszty zwiększające dla nabywcy towarów, koszt ich nabycia, tj. koszty, które nabywca musi ponieść w celu nabycia importowanych towarów. Niewątpliwie do tak rozumianych kosztów dodatkowych zaliczają się np. koszty prowizji od zakupu, które na mocy wyraźnego przepisu WKC nie zwiększają wartości celnej, ale zwiększają podstawę opodatkowania VAT (tak też wyroki NSA, np.: wyrok z dnia 06 listopada 2015 r., sygn. IFSK 721/14).

Do tak rozumianych kosztów dodatkowych, zdaniem Spółki, należy również zaliczyć koszty będące przedmiotem zapytania, ponieważ (nawet jeśli nie zostają wprost włączone do kalkulacji cen importowanych towarów) ostatecznie zostają przeniesione na nabywcę towarów, a więc zwiększają dla nabywcy koszt nabycia towarów.

Koszty pomocnicze wobec usług międzynarodowego transportu towarów

W razie nieuznania prawidłowości powyższej analizy Spółki należy zauważyć, że w związku z tym, iż usługi, których dotyczą koszty będące przedmiotem zapytania mogą być nabywane zarówno samodzielnie, jak również w ramach usługi transportu międzynarodowego, Spółka pragnie wskazać, że jeśli usługi, których dotyczą koszty będące przedmiotem zapytania są nabywane w ramach usługi transportu międzynarodowego, to powinny być traktowane jako element usługi złożonej.

Koncepcja świadczeń złożonych wykształcona w orzecznictwie ETS nakazuje traktować analogicznie dla celów podatkowych usługi, które:

same w sobie w istocie nie przedstawiają wartości ekonomicznej dla nabywcy, tj. są koniecznym uzupełnieniem usługi podstawowej, bez której nie miałyby racji bytu. W efekcie, w istocie zespół świadczeń stanowi całość nierozerwalną ekonomicznie. W takiej sytuacji świadczenie wykonywane przez usługodawcę traktuje się w istocie jako jedno, nierozerwalne świadczenie.
pełnią funkcję pomocniczą wobec usługi podstawowej, tj. umożliwiają lub ułatwiają pełniejsze wykorzystanie usługi podstawowej, a w konsekwencji, jakkolwiek realizowane jest więcej niż jedno świadczenie, usługi pomocnicze dzielą los podatkowy usługi podstawowej, ze względu na swoją służebną rolę wobec niej.

Na poparcie powyższych tez można powołać m.in. następujące wyroki Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości:

Artykuł 2 ust. 1 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa świadczenia lub więcej, lub czynności dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej. Jest tak właśnie w przypadku transakcji, w ramach której podatnik dostarcza konsumentowi standardowe oprogramowanie wcześniej opracowane i oferowane do sprzedaży, zarejestrowane na nośniku, jak również zapewnia następnie przystosowanie tego oprogramowania do specyficznych potrzeb tego nabywcy, nawet jeśli następuje to za zapłatą dwóch odrębnych ceny (wyrok z dnia 27 października 2005 r. Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, sygn. C-41/04);
Co więcej, w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, jeżeli nie są od siebie niezależne. Jest tak na przykład w sytuacji, gdy można stwierdzić, że jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, a inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności dane świadczenie należy uważać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, gdy dla klientów nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z głównej usługi usługodawcy (ww. wyrok w sprawie Part Service, pkt 51, 52 i przytoczone tam orzecznictwo).

Ponadto można również uznać, że jednolite świadczenie występuje w przypadku, gdy dwa lub więcej elementy albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (zob. ww. wyrok w sprawie Part Service, pkt 53). (wyrok z dnia 11 czerwca 2009 r. RLRE Tellmer Property sro przeciwko Finanćni reditelstvi v Usti nad Labem, sygn. C-572/07).

Analogiczne stanowisko jest również prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych:

problematyką dotyczącą kwalifikacji prawnopodatkowej świadczeń złożonych zajmował się wielokrotnie Europejski Trybunał Sprawiedliwości. Z orzecznictwa ETS związanego z tym zagadnieniem wynika, że każde świadczenie usług musi być zasadniczo uznawane za odrębne i niezależne. Świadczenie obejmujące jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT (por. wyrok ETS z dnia 25 lutego 1999 r. sprawa C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) v Commissioners of Customs & Excise publ. w bazie orzeczn.; LEXnr 83891). W sprawie C-349/96, gdzie spółka świadczyła odpłatną usługę składającą się z dwóch elementów: usługę polegającą na ubezpieczeniu kart kredytowych od skutków ich utraty (zwolnioną z opodatkowania) oraz usługę rejestracji tych kart (opodatkowaną VAT). Trybunał stwierdził, że pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Zdaniem Trybunału jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja celem określenia, po pierwsze, czy są to dwa lub więcej niż dwa świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług (por. wyrok ETS z dnia 2 maja 1996 r. sprawa C-231/94 Faaborg-Gelting Linien, Rec. oraz ww. wyrok w sprawie C-349, CPP, wyrok ETS z dnia 27 października 2005 r. sprawa C-41/04, Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV v. Staatssecretaris van Financien opubl. PP 2005/12/57).

W powołanym wyroku C-41/04-Levob Trybunał Sprawiediiwości stwierdził, że artykuł 2(1) VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa świadczenia lub więcej, lub czynności dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej.

Podobnie w sprawie Aktiebolaget NN v. Skatteverket ( C-l 11/05 ) Trybunał uznał, że z art. 2(1) VI Dyrektywy wynika, iż każda transakcja powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną oraz, że transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT. W ocenie Trybunału należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej transakcji celem określenia, czy podatnik zapewnia klientowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy jedno świadczenie. Jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (wyrok WSA w Warszawie z dnia 10.12.2009 r., sygn. III SA/Wa 1022/09).

Aby dokonać pełnej wykładni należy uwzględnić, że po wejściu Polski do Unii Europejskiej instytucje państw członkowskich, w tym sądy, mają obowiązek współdziałać dla osiągnięcia celów wspólnotowych. Dla sądów oznacza to obowiązek interpretowania prawa krajowego w świetle tekstu i celu dyrektywy aby zapewnić normom wspólnotowym moc wiążącą w prawie krajowym. Obowiązek prounijnej wykładni prawa krajowego jest uważany przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich za jeden z istotnych obowiązków państw członkowskich. W związku powyższym wypada zauważyć, że z orzecznictwa TSWE wynika, że każde świadczenie usług musi być zasadniczo uznawane za odrębne i niezależne. Świadczenie obejmujące jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT (por. wyrok TSWE z dnia 25 lutego 1999 r. sprawa C-549/96 Card Protection Plan Ltd (CPP)/Commissioners of Customs & Excise (orzeczenie wstępne) pkt 29; LEX nr 83891). Ponadto jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja celem określenia, po pierwsze, czy są to dwa lub więcej niż dwa świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług (por. wyrok TSWE z dnia 2 maja 1996 r. sprawa C-231/94 Faaborg-Gelting Linien, Rec. str. 1-2395, pkt 12-14, oraz ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 28 i 29, wyrok TSWE z dnia 27października 2005 r. sprawa C-41/04, Levob Verzekeringen oraz OV Bank (orzeczenie wstępne) pkt 19 i 21, opubl. PP 2005/12/57). Stąd też będziemy mieli do czynienia z jednym świadczeniem, gdy kilka elementów powinno zostać uznanych za konstytutywne dla świadczenia głównego (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 27 października 2009 r., sygn. III SA/G1 866/09).

Analogiczne tezy można znaleźć w licznych innych wyrokach sądów administracyjnych, np. wyrok WSA w Krakowie z dnia 09 lipca 2009 r., sygn. I SA/Kr 660/09, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 09 czerwca 2009 r., sygn. III SA/G1 1545/08 oraz wyrok WSA w Łodzi z 26 maja 2009 r., sygn. I SA/Łd 150/09.

W świetle powyższego należy uznać, że koncepcja świadczenia złożonego wykształcona przez ETS została w pełni recypowana przez sądownictwo administracyjne, jak również w świetle cytowanych fragmentów nie ulega wątpliwości, iż przedstawione powyżej zasady kwalifikowania świadczeń jako świadczeń złożonych, są prawidłowe.

W związku z tym należy zauważyć, że usługi, których dotyczą koszty będące przedmiotem zapytania niewątpliwie mają charakter komplementarny wobec usług transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT.

Jak wynika bowiem z art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT istotą usług transportu międzynarodowego jest przemieszczanie towarów z/na terytorium celne Wspólnoty albo przez terytorium celne Wspólnoty (tranzyt). W przypadku zdarzeń będących przedmiotem zapytania istotą usług transportu międzynarodowego jest przemieszczanie towarów na terytorium celne Wspólnoty. Jako, że przemieszczanie towarów na terytorium celne Wspólnoty jest importem towarów, istotą usług transportu międzynarodowego objętych niniejszym wnioskiem, jest doprowadzenie do i dokonanie importu towarów. W konsekwencji, wszelkie usługi związane z importem będą usługami komplementarnymi wobec usług transportu międzynarodowego objętych niniejszym wnioskiem, bo będą służyły realizacji istoty konkretnej usługi transportu międzynarodowego.

Skoro usługi, których dotyczą koszty objęte przedmiotem zapytania, są usługami związanymi z importem towarów, to z powyższego wynika, że usługi których dotyczą koszty objęte przedmiotem zapytania, służą realizacji istoty konkretnej usługi transportu międzynarodowego.

W świetle więc orzecznictwa ETS i NSA oraz powyższej analizy, usługi których dotyczą koszty będące przedmiotem zapytania, są elementem świadczenia złożonego w którym elementem wiodącym jest usługa transportu międzynarodowego.

Konsekwencją powyższej konstatacji jest uznanie, że usługi, których dotyczą koszty będące przedmiotem zapytania, dzielą los prawny usługi transportu międzynarodowego, czyli w szczególności podlegają stawce VAT 0%.

Zdarzenie typu 2

W odniesieniu do zdarzeń typu 2 należy przede wszystkim zauważyć, że zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT do usług transportu międzynarodowego zalicza się również usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2 (czyli usług przemieszczenia towarów lub osób z/na terytorium Wspólnoty oraz przez terytorium Wspólnoty będące terytorium Polski).

Niewątpliwie zdarzenia typu 2 stanowią usługi spedycji międzynarodowej w rozumieniu art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, a co za tym idzie w odniesieniu do zdarzeń typu 2 znajdują zastosowania rozważania sformułowane w odniesieniu do zdarzeń typu 1.

Zdarzenie typu 3

W odniesieniu do zdarzeń typu 3 należy przede wszystkim zauważyć, że art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT nie precyzuje pojęcia spedycji międzynarodowej związanej z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2 art. 83 ust. 3 ustawy o VAT. W szczególności ustawa o VAT nie precyzuje czy dla zastosowania art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT istotna jest kwestia od którego miejsca (geograficznie) są świadczone usługi, tj. czy usługi są świadczone w odniesieniu do odcinka wewnątrz terytorium Unii Europejskiej czy też są świadczone w odniesieniu do odcinka również poza terytorium Unii Europejskiej.

W związku z faktem, że wykładnia literalna nie pozwala rozstrzygnąć problemu będącego przedmiotem analizy konieczne jest odwołanie się do wykładni celowościowej art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Należy więc zauważyć, że zastosowanie stawki VAT 0% w odniesieniu do usług transportu międzynarodowego wynika z dążenia ustawodawcy do uniknięcia przypadków podwójnego opodatkowania. Taki wniosek wynika z brzmienia art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT w którym wprost wskazano, że w celu zastosowania stawki VAT 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT konieczne jest posiadanie dokumentu potwierdzonego przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. Oznacza to, że stawce VAT 0% podlegają wyłącznie usługi transportu międzynarodowego w odniesieniu do których usługodawca jest w posiadaniu dokumentacji potwierdzającej, że zostały wliczone do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów (a więc już opodatkowane VAT).

Dla tak określonego celu (uniknięcie podwójnego opodatkowania VAT) geograficzna cezura świadczonych usług jest nieistotna, w sytuacji gdy niezależnie od niej usługi spedycji podlegają wliczeniu do podstawy opodatkowania VAT z tytułu importu towarów.

Z powyższego wynika więc, że z punktu widzenia celów ustawodawcy usługi spedycji dotyczące towarów będących przedmiotem usług transportu międzynarodowego powinny być traktowane tak samo (podlegać stawce VAT 0%) niezależnie od tego czy dotyczą odcinka wewnątrz terytorium Unii Europejskiej czy też dotyczą odcinka poza terytorium Unii Europejskiej.

Powyższe wnioski znajdują również poparcie w brzmieniu § 6 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych w których wskazano, że stawce VAT 0% podlegają również usługi transportu towarów, jeżeli transport ten wykonywany jest w całości na terytorium kraju i stanowi część usługi transportu międzynarodowego, jak również wewnątrzwspólnotowe usługi transportu towarów, jeżeli transport ten stanowi część usługi transportu międzynarodowego. Warunkiem zastosowania stawki VAT 0% w odniesieniu do nich jest posiadanie dokumentacji potwierdzającej, że zostały wliczone do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. Zdaniem Spółki, nie sposób bowiem dostrzec przyczyny dla których ustawodawca miałby traktować w sposób odmienny usługi transportu towarów oraz usługi spedycji, w sytuacji gdy zarówno jedne, jak i drugie, zostały wliczone do podstawy opodatkowania z tytułu importu.

Należy również zauważyć, że stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w pismach organów podatkowych np.: pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lutego 2013 r., sygn. IPPP3/443-1139/12-2/KC.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, w przypadku zdarzeń typu 3, Spółka również świadczy usługi transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, a co za tym idzie, znajdą do nich zastosowania rozważania sformułowane w odniesieniu do zdarzeń typu 1.

Zdarzenia typu 4

W odniesieniu do zdarzeń typu 4 zastosowanie znajdą rozważania sformułowane w odniesieniu do zdarzeń typu 1 dotyczące wliczenia kosztów do podstawy opodatkowania z tytułu importu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 2 pkt 7 ustawy stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie towarów rozumie się przez to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 20 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług związanych bezpośrednio z importem towarów, w przypadku gdy wartość tych usług została włączona do podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 30b ust. 4, z wyjątkiem usług:

w zakresie ubezpieczenia towarów,
dotyczących importu towarów zwolnionych od podatku.

W myśl art. 30b ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

Natomiast art. 30b ust. 4 ustawy stanowi, że podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3, obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia - o ile nie zostały włączone do wartości celnej - ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

Jednocześnie zgodnie z art. 30b ust. 5 ustawy przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w liście przewozowym lub jakimkolwiek innym dokumencie przewozowym, na podstawie którego towary są importowane. W przypadku braku takiej informacji za pierwsze miejsce przeznaczenia uważa się miejsce pierwszego przeładunku na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 30b ust. 6 ustawy, do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1- 3, dolicza się opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów.

Przy czym art. 83 ust. 2 ustawy stanowi, że opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-18 i 20-22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem świadczącym usługi logistyczne, w tym usługi transportowe, usługi pomocnicze do usług transportowych oraz usługi spedycyjne.

W ramach świadczonych usług w Spółce występują m.in. następujące typy zdarzeń:

Spółka świadczy usługi transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT (inne niż opisane w pkt 2 poniżej) w związku z którymi Spółka ponosi również koszty związane z importem towarów, np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa, dodatek PSS, skanowanie, opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee;
Spółka świadczy usługi spedycji obejmujące organizację przewozu albo innego sposobu przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju, w związku z którymi Spółka również ponosi koszty związane z importem towarów, np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa., dodatek PSS, skanowanie,opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee;
Spółka świadczy usługi spedycji obejmujące organizację przewozu albo innego sposobu przemieszczania towarów będących przedmiotem usług transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, przy czym usługi Spółki dotyczą organizacji przewozu albo innego sposobu przemieszczania towarów począwszy od terytorium Unii Europejskiej w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy o VAT. W związku z tymi usługami Spółka również ponosi koszty związane z importem towarów, np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa, dodatek PSS, skanowanie,opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee;
Spółka świadczy usługi inne niż wyżej opisane, np. organizacja importu na terytorium Polski dotyczące towarów importowanych na terytorium Polski, w związku z którymi Spółka również ponosi koszty związane z importem towarów, np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa, dodatek PSS, skanowanie, opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee.

W każdym z powyższych przypadków ostateczna odprawa celna (dopuszczenie do obrotu) jest realizowana na terytorium Polski (częstokroć przez agencję celną klienta Spółki).

Wnioskodawca powziął wątpliwości czy w opisanych zdarzeniach jest uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% w odniesieniu do usług za które ponosi odpłatność w postaci kosztów związanych z importem towarów np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa, dodatek PSS, skanowanie, opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee.

Odnosząc się do przedmiotowej kwestii wskazać należy, że na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 20 ustawy, stawka 0% ma zastosowanie dla usług związanych bezpośrednio z importem towarów, których wartość została włączona do podstawy opodatkowania importu towarów. Przy czym warunkiem dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku jest prowadzenie przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie. Wobec tego na podatniku ciąży obowiązek prowadzenia, a więc posiadania, odpowiedniej dokumentacji. Z dokumentacji jednoznacznie musi wynikać, że czynności zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie, czyli, musi wynikać, że usługi są związane bezpośrednio z importem towarów, że wartość tych usług została wliczona do podstawy opodatkowania importu towarów na podstawie art. 30b ust. 4 ustawy, że nie jest to usługa ubezpieczenia towarów, oraz że import towarów związany z usługą nie korzysta ze zwolnienia od podatku.

W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca wskazał, że ostateczna odprawa celna jest realizowana na terytorium Polski (częstokroć przez agencję celną klienta Spółki) oraz, że każdorazowo jest w posiadaniu dokumentacji potwierdzającej fakt włączenia wartości usług Spółki, w tym kosztów związanych z importem towarów ponoszonych przez Spółkę, np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa, dodatek PSS, skanowanie, opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów na terytorium Polski, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy. Przy tym Wnioskodawca podniósł, że przedmiotem wniosku nie są usługi ubezpieczeniowe ani przypadki w których import towarów, którego dotyczą usługi podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług.

Zatem skoro jak wskazał Wnioskodawca - każdorazowo jest w posiadaniu dokumentacji potwierdzającej fakt włączenia wartości usług Spółki, w tym kosztów związanych z importem towarów ponoszonych przez Spółkę, np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa, dodatek PSS, skanowanie, opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów na terytorium Polski, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy, Wnioskodawca w opisanych zdarzeniach jest uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% w odniesieniu do usług za które ponosi odpłatność w postaci kosztów związanych z importem towarów np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa, dodatek PSS, skanowanie, opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee.

Tym samym mając na uwadze, że Wnioskodawca wywiódł prawidłowy skutek prawny co do opodatkowania usług, których dotyczy pytanie, tj. usług za które ponosi odpłatność w postaci kosztów związanych z importem towarów stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. Zatem interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie czy Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% w odniesieniu do usług za które ponosi odpłatność w postaci kosztów związanych z importem towarów np. opłaty dokumentacyjne, zwolnienie kontenera, demurrage, detention, inspekcje sanitarne, WIORIN, fumigacja, rewizje, koszty paletyzacji, magazynowania, składowania; zmiana destynacji, opłata kongestyjna, kontrola celna, lcl płata serwisowa; dodatek lss, opłata portowa, dodatek PSS, skanowanie, opłaty ex works, dodatek za przeciążenie, postojowe, dodatek sprzętowy, dodatek sueski, zis fee.

Ponadto zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie