Temat interpretacji

Korzystanie ze zwolnienia podmiotowego przy świadczeniu usług public relation.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 25 lipca 2016 r. (data wpływu 28 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korzystania ze zwolnienia podmiotowego przy świadczeniu usług public relation - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korzystania ze zwolnienia podmiotowego przy świadczeniu usług public relation.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od 2014 roku prowadzi działalność gospodarczą. Od początku przeważającą działalnością jest nauczanie języków obcych (PKD 85.59.A - zwolnione przedmiotowo z VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 28). W zakresie wykonywanej działalności Wnioskodawczyni ma również tłumaczenia (PKD 74.30.Z).

Od listopada 2014 r. Wnioskodawczyni zaczęła się także zajmować świadczeniem usług PR. Usługi te obejmują przygotowanie i dystrybucję informacji prasowych, przygotowywanie kampanii promocyjnych w mediach społecznościowych, analizę mediów, obsługę konferencji prasowych, kontakty z dziennikarzami.

W związku z powyższym w CEIDG rozszerzyła wpis o PKD 70.21.Z. Zgodnie z opisem klasyfikacja ta obejmuje swoim zakresem także doradztwo, którego Wnioskodawczyni w ramach działalności nie wykonuje.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni słusznie korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, pomimo wpisanego do CEIDG symbolu PKD 70.21.Z obejmującego swoim zakresem m.in. usługi doradztwa, których Wnioskodawczyni faktycznie nie świadczy?

Stanowisko Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2b) ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienia podmiotowego z art. 113 ust. 1 i 9 nie stosuje się do podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa.

Zdaniem Wnioskodawczyni rozszerzenie działalności o kod PKD 70.21.Z - Stosunki międzyludzkie (public relations) i komunikacja, obejmujący swoim zakresem doradztwo i bezpośrednią pomoc, włączając lobbing dla podmiotów gospodarczych i innych jednostek w zakresie stosunków międzyludzkich (public relations) i komunikacji - nie przesądza o obowiązku rejestracji do VAT. Znaczenie mają faktycznie wykonywane czynności w ramach świadczonych przez Wnioskodawczynię usług, o czym wyraźnie mówi art. 113 ust. 13 pkt 2.

Wykonywane przez Wnioskodawczynię czynności nie mają charakteru doradztwa, więc zwolnienie z VAT obowiązywać będzie do czasu przekroczenia obrotu 150.000,00 zł. Do tej pory Wnioskodawczyni wystawiła 4 faktury dotyczące obsługi PR. Żadna z nich nie była związana z usługami doradczymi, lecz z przygotowaniem i dystrybucją informacji prasowych, przygotowywaniem kampanii promocyjnych w mediach społecznościowych, analizą mediów oraz kontaktów z dziennikarzami.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że słusznie korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, które dotyczy przedsiębiorców u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w roku poprzednim 150.000,00 zł. Oczywiście, jeżeli Wnioskodawczyni przekroczy wartość sprzedaży ponad ww. limit, to jest świadoma obowiązku rejestracji do VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. z 2016, poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 2 ww. ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin doradztwo obejmuje szereg usług doradczych, tj. np.: podatkowe, prawne, finansowe.

Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto doradza. Natomiast doradzać, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin usługi w zakresie doradztwa należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Należy zatem stwierdzić, że najistotniejszy w kontekście możliwości korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, gdyż już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze ww. zwolnienia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od 2014 r. prowadzi działalność gospodarczą, w której od początku przeważa nauczanie języków obcych (PKD 85.59.A - zwolnione przedmiotowo z VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 28) oraz usługi w zakresie wykonywania tłumaczeń (PKD 74.30.Z).

Od listopada 2014 r. Wnioskodawczyni zaczęła się także zajmować świadczeniem usług PR. Usługi te obejmują przygotowanie i dystrybucję informacji prasowych, przygotowywanie kampanii promocyjnych w mediach społecznościowych, analizę mediów, obsługę konferencji prasowych, kontakty z dziennikarzami (PKD 70.21.Z.). Pomimo tego, że usługi PR zgodnie z opisem klasyfikacji PKD obejmują swoim zakresem także doradztwo, to Wnioskodawczyni stwierdza, że w ramach swojej działalności doradztwa nie wykonuje.

Z opisu wniosku nie wynika także, by Wnioskodawczyni wykonywała jakiekolwiek czynności wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy.

Wnioskodawca podkreśliła, że żadna z wystawionych faktur VAT za usługi PR nie była związana z usługami doradczymi, lecz z przygotowaniem i dystrybucją informacji prasowych, przygotowywaniem kampanii promocyjnych w mediach społecznościowych, analizą mediów oraz kontaktów z dziennikarzami.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii uznania, czy pomimo wpisanego dla usług PR do CEIDG symbolu PKD 70.21.Z obejmującego swoim zakresem m.in. usługi doradztwa Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia podmiotowego głównie ze względu na charakter wykonywanych czynności, a nie ze względu na wpis w CEIDG.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawne należy stwierdzić, że w świetle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawczyni nie wykonuje czynności wyłączonych ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy, a w szczególności z treści wniosku nie wynika, że Wnioskodawczyni świadczy usługi w zakresie doradztwa.

Zatem w związku z nieprzekroczeniem w roku podatkowym wartości sprzedaży w kwocie 150 000 zł sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawczynię w zakresie świadczenia usług PR polegających na przygotowaniu i dystrybucji informacji prasowych, przygotowywaniu kampanii promocyjnej w mediach społecznościowych, analizie mediów oraz kontaktach z dziennikarzami może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zaznaczyć należy, że jeżeli jednak faktyczna wartość sprzedaży wszystkich świadczonych przez Wnioskodawczynię usług przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, bądź też Wnioskodawczyni w ramach działalności będzie wykonywała którąkolwiek czynność wymienioną w art. 113 ust. 13 ustawy, to zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę i Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, na mocy którego zostanie zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Stanowisko Wnioskodawczyni, że zakres prowadzonych przez nią usług PR ze względu na charakter wykonywanych czynności może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie