Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Limit wysokości 50 tysięcy złotych w danym roku podatkowym do którego nie występuje WNT jest wartością netto czyli bez podatku.
2. Do limitu 50 tysięcy złotych w danym roku podatkowym Wnioskodawca nie wlicza podatku VAT z faktur. Dla przedstawionego hipotetycznego przykładu, gdzie otrzymałby całkowitą fakturę z Anglii na 120 GBP, to wlicza do limitu tylko kwotę 100 GBP czyli wartość bez podatku VAT.
3. Do rejestracji WNT wystarczy własna prowadzona rejestracja np. w programie Excel i nie są wymagane żadne oficjalne druki skarbowe, w które by trzeba wpisywać poszczególne transakcje kupna towarów z krajów Unii Europejskiej.
4. Jak Wnioskodawca przelicza wartość faktury VAT na złotówki z waluty obcej, to przyjmuje oficjalny kurs NBP z dnia poprzedzającego datę wystawienia faktury.
5. Z hipotetycznego przykładu zawartego w pytaniu 5, do limitu WNT uznaje fakturę z datą jej wydania, a nie z datą złożonego zamówienia, czyli jeśli przykładowo zamówienie by było z dnia 28 grudnia, a faktura by była wystawiona 5 stycznia zgodnie z przykładem zawartym w pytaniu 5, to daną fakturę uznaje się z 5 stycznia i wlicza ją do limitu WNT na nowy rok podatkowy.
6. Gdy Wnioskodawca nie otrzyma faktury za zakup w krajach Unii Europejskiej z powodu, że sprzedawca mu jej nie wystawi, to jako dowód zawarcia transakcji może przyjąć potwierdzenie płatności internetowej, gdyż znajdują się w nim dane sprzedającego, który jest odbiorca płatności i inne unikalne numery zawarcia transakcji. Jak nie otrzyma faktury od sprzedającego, to jako datę transakcji WNT przyjmuje 15 dzień miesiąca następującego po tym, w którym dokonano dostawy towaru.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe w zakresie ustalania czy wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju w wysokości 50.000 zł jest wartością netto (pytanie nr 1),
• prawidłowe w zakresie ustalania czy wartość podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wlicza się w danym roku podatkowym do kwoty 50.000 zł (pytanie nr 2),
• prawidłowe w zakresie prowadzenia ewidencji np. w programie Excel (pytanie nr 3),
• nieprawidłowe w zakresie ustalenia właściwego kursu do przeliczenia waluty obcej na złote (pytanie nr 4),
• prawidłowe w zakresie ustalenia, w którym roku kalendarzowym należy ująć fakturę (pytanie nr 5),
• prawidłowe w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (pytanie nr 6).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Według art. 2 pkt 1 ustawy przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 2 pkt 2 ustawy przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 2 pkt 11 ustawy przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy:

1. dotyczy towarów, do których miałyby odpowiednio zastosowanie przepisy art. 45 ust. 1 pkt 9, art. 80, art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, z uwzględnieniem warunków określonych w tych przepisach;
2. dotyczy towarów innych niż wymienione w pkt 1 nabywanych przez:
   
   1. rolników ryczałtowych dla prowadzonej przez nich działalności rolniczej,
   2. podatników, którzy wykonują jedynie czynności inne niż opodatkowane podatkiem i którym nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług,
   3. podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
   4. osoby prawne, które nie są podatnikami
   -jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty 50 000 zł;
   
   

W świetle art. 10 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się, jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 50 000 zł.

Stosownie do art. 10 ust. 3 ustawy o VAT przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, jeżeli przedmiotem nabycia są:

1. nowe środki transportu;
2. wyroby akcyzowe.

Art. 10 ust. 4 ustawy o VAT stanowi, że przy ustalaniu wartości, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, nie wlicza się kwoty podatku od wartości dodanej należnego lub zapłaconego na terytorium państwa członkowskiego, z którego towary te są wysyłane lub transportowane. Do wartości, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie wlicza się wartości z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa w ust. 3.

W związku z powyższym należy zauważyć, że przy ustalaniu w danym roku podatkowym całkowitej wartości wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju bierze się pod uwagę tylko faktury wystawione przez podatników podatku od wartości dodanej. Oznacza to, że do wartości wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 10 ust. 2 ustawy nie ujmuje się faktur wystawionych przez podmioty inne niż podatnicy podatku od wartości dodanej.

W tym miejscu należy wskazać art. 2 pkt 24 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa jest dokonywana na rzecz:

1. podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem w rozumieniu art. 15, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu, niebędącego podatnikiem w rozumieniu art. 15 i niemającego obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Mając na uwadze brzmienie powołanego art. 2 pkt 24 ustawy należy stwierdzić, że o sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju można mówić jedynie w przypadku łącznego wystąpienia następujących przesłanek:

1. dostawy dokonuje podatnik podatku od wartości dodanej na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego, oraz
2. towar jest wysyłany lub transportowany przez tegoż podatnika lub na jego rzecz, z terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego na terytorium kraju (Polski), które jest dla tego towaru państwem przeznaczenia, oraz
3. dostawa jest realizowana na rzecz ściśle określonych kategorii podmiotów, tj. podatników podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów:
   • osób prawnych niebędących podatnikami podatku od towarów i usług, które nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
   • pozostałych podmiotów, niebędących podatnikami podatku od towarów i usług i niemających obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
   
   
   

Jak wskazuje literalna wykładnia powołanego art. 2 pkt 24 ustawy, o sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju można mówić tylko w przypadku, gdy podmiot dokonujący dostawy towaru z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju dokonuje też jego wysyłki/transportu lub też gdy ta wysyłka/transport dokonywana jest na jego rzecz.

Z ww. przepisu nie wynika natomiast, iż sprzedaży towaru na terytorium kraju winien dokonywać jedynie zarejestrowany podatnik podatku od wartości dodanej na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
• po drugie, towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Dodatkowo, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na inne jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że przy ustalaniu wartości wewnątrzwspólnotowego nabycia na terytorium kraju, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie wlicza się do tej wartości kwoty podatku od wartości dodanej należnego lub zapłaconego na terytorium państwa członkowskiego, z którego towary te są wysyłane lub transportowane. Oznacza to, że całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju w wysokości 50 000 zł stanowi wartość netto, gdyż nie zawiera wskazanej wyżej kwoty podatku od wartości dodanej należnego lub zapłaconego na terytorium państwa członkowskiego.

Tak, więc w przypadku gdy transakcja została udokumentowana fakturą, na której wskazano następujące wartości tj.:

• całkowitą 120 GBP,
• netto 100 GBP,
• wartość podatku VAT 20 GBP

to ustalając czy całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju przekroczyła czy nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 50 000 zł należy przyjąć wartość netto z tej faktury w wysokości 100 GBP.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i nr 2 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

W myśl art. 109 ust. 11 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, są obowiązane prowadzić ewidencję, na podstawie której można określić wartość nabywanych przez nie towarów z innych państw członkowskich; prowadzenie ewidencji powinno zapewnić wskazanie dnia, w którym wartość nabywanych przez te podmioty towarów z innych państw członkowskich przekroczy kwotę 50 000 zł, z uwzględnieniem wartości towarów określonych w art. 10 ust. 3.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja w programie Excel jest wystarczająca, gdyż jak sam Wnioskodawca wskazał wpisuje w niej datę zamówienia, datę faktury lub innego dowodu zakupu oraz całkowitą kwotę oraz że prowadzona przez niego ewidencja zapewni wskazanie dnia, w którym wartość nabywanych przez niego towarów z innych państw członkowskich przekroczy kwotę 50 000 zł.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Jak wynika z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11 (art. 30a ust. 1 ustawy).

Na podstawie art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

W przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 31a ust. 2 ustawy).

Przepis art. 31a ustawy znajduje zatem zastosowanie kiedy podstawa opodatkowania jest wyrażona w walucie obcej. Z powyższych regulacji wynika, że podatnik ma, co do zasady, obowiązek dokonania przeliczenia kwot służących do określenia podstawy opodatkowania w podatku VAT (w sytuacji, gdy kwoty te są określone w walucie obcej), na złote, według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Bank na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Przy czym jeśli obowiązujące przepisy pozwalają na wystawienie faktury przed powstaniem obowiązku podatkowego i faktura jest wystawiana w takim terminie, wówczas przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Bank na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4, że jak Wnioskodawca przelicza wartość faktury VAT na złotówki z waluty obcej, to przyjmuje oficjalny kurs NBP z dnia poprzedzającego datę wystawienia faktury, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Stosownie do ww. przepisu, w sytuacji, gdy wystawiona przez kontrahenta zagranicznego faktura dokumentująca dostawę konkretnych towarów została wystawiona przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano ich dostawy, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje z chwilą wystawienia takiej faktury. W pozostałych przypadkach obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy rozpoznać 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W związku z powyższym, w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę, gdy zamówienie towaru zostało złożone 28 grudnia, a faktura została przykładowo wystawiona 5 stycznia, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej tj. 5 stycznia i fakturę tą należy wliczyć do wartości wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za ten rok podatkowy, a nie za rok podatkowy w którym zostało złożone zamówienie.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 jest prawidłowe.

W sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę, gdy kupuje on towar od sprzedawcy prowadzącego jednoosobową firmę w kraju Unii Europejskiej i sprzedawca ten nie wystawi Wnioskodawcy faktury, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, stosownie do art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, należy rozpoznać 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 6 jest prawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy jest:

• prawidłowe w zakresie ustalania czy wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju w wysokości 50.000 zł jest wartością netto,
• prawidłowe w zakresie ustalania czy wartość podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wlicza się w danym roku podatkowym do kwoty 50.000 zł,
• prawidłowe w zakresie prowadzenia ewidencji np. w programie Excel,
• nieprawidłowe w zakresie ustalenia właściwego kursu do przeliczenia waluty obcej na złote,
• prawidłowe w zakresie ustalenia, w którym roku kalendarzowym należy ująć fakturę,
• prawidłowe w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach