Temat interpretacji

Stawka podatku VAT dla dostawy autogenicznych szczepionek weterynaryjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2016 r. (data wpływu 17 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy autogenicznych szczepionek weterynaryjnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy autogenicznych szczepionek weterynaryjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem zajmującym się wytwarzaniem szczepionek autogenicznych. Prawo farmaceutyczne definiuje autoszczepionki jako immunologiczne produkty lecznicze weterynaryjne, zwalniając je jednocześnie z konieczności przechodzenia procedury dopuszczania do obrotu.

Zgodnie bowiem z ustawą Prawo Farmaceutyczne z dnia 6 września 2001 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm.), produktem leczniczym weterynaryjnym jest produkt leczniczy stosowany wyłącznie u zwierząt oraz zgodnie z definicją podaną w rozdziale 2 art. 3 ust. 4 pkt 6 immunologiczne produkty lecznicze weterynaryjne wytworzone z patogenów lub antygenów pochodzących od zwierząt znajdujących się w danym gospodarstwie i przeznaczone do leczenia zwierząt występujących w tym gospodarstwie.

Immunologiczne produkty lecznicze weterynaryjne nazywane są powszechnie szczepionkami autogenicznymi lub autoszczepionkami i są wytworzone z patogenów lub antygenów pochodzących od zwierząt znajdujących się w danym gospodarstwie i przeznaczone do leczenia zwierząt występujących w tym gospodarstwie, spełniają obie powyższe definicje podane w ustawie, a ich dopuszczenie do obrotu zgodnie z rozdziałem 2 art. 3 ust. 4 ustawy nie wymaga konieczności uzyskania pozwolenia.

Szczepionka ta produkowana jest przez Spółkę w jej laboratorium weterynaryjnym Wnioskodawcy i jest ona sprzedawana wyłącznie za pośrednictwem lekarzy weterynarii. W grudniu 2015 r. Spółka złożyła wniosek do Urzędu Statystycznego o nadanie symbolu klasyfikacyjnego PKWiU. W odpowiedzi Wnioskodawca otrzymał pismo wskazujące, że autogeniczne szczepionki weterynaryjne mieszczą się w grupowaniu PKWiU 21.20.21.0 Antysurowice i szczepionki.

Autogeniczne szczepionki weterynaryjne stanowią produkt lecznicy, o którym mowa w art. 2 pkt 32 i pkt 34 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r., Nr 45, poz. 271, z późn. zm.).

Odnośnie produktów leczniczych weterynaryjnych zdefiniowanych w art. 2 pkt 34 ww. ustawy taka konstrukcja definicji tych produktów, także w kontekście unormowania całego art. 2 ustawy, wskazuje na określenie jedynie szczególnego przeznaczenia produktów weterynaryjnych, a nie na wyłączenie ich ze zbioru produktów leczniczych zdefiniowanych w art. 2 pkt 32 ustawy tak uzasadnienie wyroku WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2013 r., sygn. akt VI SA/Wa 126/13.

Autogeniczne szczepionki weterynaryjne są produktem dopuszczonym do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z ustawą z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne.

Wnioskodawca wskazuje przy tym, że przepisy Prawa farmaceutycznego rozróżniają sytuacje, kiedy określone wyroby wymagały dopuszczenia do obrotu poprzez uzyskanie pozwolenia, bądź zastosowanie zwolnienia od uzyskania takiego pozwolenia (art. 3 ust. 4, art. 4) od sytuacji kiedy wyroby w ogóle nie wymagają dopuszczania ich do obrotu (art. 5) tak uzasadnienie wyroku NSA w Warszawie z dnia 26 maja 2011 r., sygn. akt I FSK 1033/10, LEX nr 1053392.

W art. 3 ust. 4 pkt 6 Prawa farmaceutycznego wśród produktów dopuszczonych do obrotu (bez konieczności uzyskania pozwolenia) mieszczą się immunologiczne produkty lecznicze weterynaryjne wytworzone z patogenów lub antygenów pochodzących od zwierząt znajdujących się w danym gospodarstwie i przeznaczonych do leczenia zwierząt występujących w tym samym gospodarstwie (autogeniczne szczepionki).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do sprzedaży opisanych powyżej autogenicznych szczepionek weterynaryjnych należy stosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, do sprzedaży autogenicznych szczepionek weterynaryjnych należy stosować 8% stawkę VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia w wielu wypadkach odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Zauważa się, że zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676) do celów:

1. opodatkowania podatkiem od towarów i usług,
2. opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz karty podatkowej

do dnia 31 grudnia 2017 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem sprzedawanych towarów.

Ponieważ stosownie do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika z tego, że to właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zaznacza się, że zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem zajmującym się wytwarzaniem szczepionek autogenicznych. Zatem szczepionka ta produkowana jest w laboratorium weterynaryjnym Wnioskodawcy i jest ona sprzedawana wyłącznie za pośrednictwem lekarzy weterynarii. Wnioskodawca poinformował, że autogeniczne szczepionki weterynaryjne mieszczą się w grupowaniu PKWiU 21.20.21.0 Antysurowice i szczepionki. Jednocześnie autogeniczne szczepionki weterynaryjne stanowią produkt leczniczy, o którym mowa w art. 2 pkt 32 i pkt 34 ustawy Prawo farmaceutyczne i są produktem dopuszczonym do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z ww. ustawą.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie stawki podatku od towarów i usług dla dostawy autogenicznych szczepionek weterynaryjnych.

W pozycji 88 załącznika nr 3 do ustawy wymieniono PKWiU ex 21 Podstawowe substancje farmaceutyczne, leki i pozostałe wyroby farmaceutyczne wyłącznie produkty lecznicze dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami Prawa farmaceutycznego.

Zaznacza się, że w myśl z art. 2 pkt 30 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o PKWiU ex rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie zapisu ex przy symbolu PKWiU ma na celu zawężenie stosowania obniżonej stawki podatku VAT tylko do danego wyrobu z danego grupowania.

Użycie przedrostka ex oznacza zatem, że dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

W związku z powyższym zapis ex 21 oznacza, że z całej pozycji PKWiU 21 pod nazwą Pozostałe substancje farmaceutyczne, leki i pozostałe wyroby farmaceutyczne wyłącznie produkty lecznicze dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami Prawa farmaceutycznego, opodatkowaniu stawką 8% podlegają wyłącznie produkty lecznicze dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami Prawa farmaceutycznego.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że dostawa autogenicznych szczepionek weterynaryjnych, zaklasyfikowanych przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU 21.20.21.0 Antysurowice i szczepionki, jest opodatkowana 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy w zw. z poz. 88 załącznika nr 3 do ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca dokonując sprzedaży autogenicznych szczepionek weterynaryjnych jest zobowiązany do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości klasyfikacji sprzedawanego towaru do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

A zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej towaru będącego przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu