Temat interpretacji

W zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.) uzupełnionym pismami z dnia 15 czerwca 2016 r. (data wpływu 17 czerwca 2016 r.), z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) oraz z dnia 24 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przedsiębiorstwa jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przedsiębiorstwa jak również dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 15 czerwca 2016 r., 16 czerwca 2016 r. oraz 24 czerwca 2016 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz wpłatę brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie doprecyzowany w pismach stanowiących uzupełnienie wniosku).

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą, wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG), rezydentem podatkowym Rzeczpospolitej Polskiej, podlegającej w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy była sprzedaż kont do serwisów hostingowych prowadzona przez Internet. Wnioskodawca złożył oświadczenie o wyborze formy opodatkowania w formie zryczałtowanego podatku dochodowego i dokonywał rozliczeń podatkowych w ten sposób.

Wnioskodawca prowadził ewidencję przychodów, zawierającą wykaz środków trwałych. Wnioskodawca dnia 4 marca 2016 r. zawarł umowę sprzedaży przedsiębiorstwa ze i , prowadzącymi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej.

We wniosku z dnia 6 maja 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że w skład zbytego przedsiębiorstwa wchodziły jedynie składniki niematerialne tj.

• konto internetowe zarejestrowane pod nazwą - założone dnia 26 kwietnia 2014 r. w serwisie ;

• wartość renomy (goodwill) Wnioskodawcy związana z Przedsiębiorstwem;

• domena internetowa: ;

• konto w serwisie o loginie ;

• prawa wynikające z wszystkich umów dotyczących przedsiębiorstwa w dacie zawarcia umowy sprzedaży;

• wszelkie pozostałe aktywa wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzenia przedsiębiorstwa w dacie zawarcia sprzedaży.

Powyższe wyliczenie zostało zmodyfikowane pismem z dnia 15 czerwca 2016 r.

Wszystkie wymienione składniki były przeznaczone oraz były wystarczające do prowadzenia opisanej wcześniej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca po sprzedaży przedsiębiorstwa złożył wniosek o wykreślenie z CEIDG. Wpis w CEIDG został wykreślony dnia 8 marca 2016 r.

W piśmie z dnia 15 czerwca 2016 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze podatnika jako dział, wydział, oddział. Wyodrębnienie organizacyjne powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego podobnego aktu. Wyodrębnienie finansowe wskazuje na sytuacje, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do określonej, zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie funkcjonalne oznacza istnienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowiącej funkcjonalną całość przeznaczoną do realizacji określonych zadań gospodarczych.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym nie doszło do wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Na mocy umowy sprzedaży z dnia 4 marca 2016 r. Sprzedający zbył na rzecz Kupującego przedsiębiorstwo zdefiniowane jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. W momencie sprzedaży w skład sprzedanego przedsiębiorstwa wchodziły następujące aktywa:

• firma , pod którą prowadzone jest przedsiębiorstwo,

• dokumenty oraz pliki komputerowe Wnioskodawcy dotyczące prowadzonego przedsiębiorstwa, w tym: bazę danych z informacjami na temat klientów Wnioskodawcy, pliki graficzne w formacie .jpg zawierające logo przedsiębiorstwa, jak również pliki w formacie html;

• konta internetowe zarejestrowane pod nazwą założone dnia 12 września 2014 r., założone dnia 14 stycznia 2015 r. oraz KONTA założone dnia 28 czerwca 2011 r. w serwisie prowadzonym pod adresem .;

• wartość renomy (goodwill) Wnioskodawcy związana z przedsiębiorstwem;

• domenę internetową: ;

• prawa wynikające z wszystkich umów dotyczących przedsiębiorstwa w dacie zawarcia umowy;

• wszelkie pozostałe aktywa wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby przedsiębiorstwa w dacie zawarcia umowy.

Zgodnie z wpisem w CEIDG, w dniu 11 marca 2016 r. doszło do zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Kontrahent Wnioskodawcy, tj. spółka spółka cywilna, NIP nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT. Wnioskodawca sprzedał przedsiębiorstwo za cenę wynoszącą 60.000,00 PLN brutto, słownie: sześćdziesiąt tysięcy złotych.

Następnie pismem z dnia 24 czerwca 2016 r. Wnioskodawca ponownie wskazał, iż na mocy umowy sprzedaży z dnia 4 marca 2016 r. zbył na rzecz Kupującego przedsiębiorstwo zdefiniowane jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Nadto prostując opis sprawy przedstawiony we wniosku ORD-IN z dnia 6 maja 2016 r. wskazał, iż w momencie sprzedaży w skład sprzedawanego przedsiębiorstwa wchodziły aktywa wymienione w piśmie z dnia 15 czerwca 2016 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż wymienionych wyżej składników przedsiębiorstwa, stanowiących jego zorganizowaną część, będzie zwolniona z podatku od towarów i usług...

(pytanie oznaczone we wniosku ORD-IN jako nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie niematerialnych składników przedsiębiorstwa, które składają się na zorganizowaną część przedsiębiorstwa będzie zwolnione z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do:

1. transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa;
2. czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Z wywodów dotyczących stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 wynika, że składniki niematerialne będące przedmiotem sprzedaży stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Skutkiem tego, umowa sprzedaży przedsiębiorstwa zawarta 4 marca 2016 r. i przychód z niej uzyskany nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w myśl art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Z kolei stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyłączono czynności określone w art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo w rozumieniu powyższego przepisu powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w powyżej przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55^&¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest zespołem składników. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa. Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona obiektywnie oceniając posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą zatem składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Jak wynika z informacji zawartych w opisie sprawy Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadził działalność gospodarczą, której przedmiotem była sprzedaż kont do serwisów hostingowych prowadzona przez Internet. W dniu 4 marca 2016 r. Zainteresowany zawarł umowę sprzedaży przedsiębiorstwa z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Na mocy umowy sprzedaży z dnia 4 marca 2016 r. Wnioskodawca zbył na rzecz Kupującego przedsiębiorstwo zdefiniowane jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Zgodnie z wpisem w CEIDG, w dniu 11 marca 2016 r. doszło do zakończenia prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy podkreślić należy, iż o tym czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub też zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowana dokonywanej czynności.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie doszło do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jak wskazał Wnioskodawca, na mocy umowy sprzedaży z dnia 4 marca 2016 r. doszło do zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, na rzecz Kupującego prowadzącego działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Zatem przedmiotowa czynność dokonana w dniu 4 marca 2016 r. podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, iż przedmiotowe zbycie będzie zwolnione z podatku od towarów i usług, należało uznać je za nieprawidłowe. Tut. Organ pragnie zaznaczyć, iż pomimo podobnego skutku podatkowego pojęcia wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT i zwolnione od podatku nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której przedmiotowa czynność podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Z tego powodu organ podatkowy zobligowany był uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Ponadto zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy, w którym jednoznacznie wskazano, iż na mocy umowy sprzedaży z dnia 4 marca 2016 r. Wnioskodawca zbył przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego i nie było przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przedsiębiorstwa. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi