Temat interpretacji

ustalenie, czy spółka nadal będzie czynnym podatnikiem VAT, w opisanej we wniosku sytuacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 stycznia 2016 r. (data wpływu 28 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu 11 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy spółka nadal będzie czynnym podatnikiem VAT, w opisanej we wniosku sytuacji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2016 r. złożono ww. wniosek, uzupełniony pismem z 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu 11 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy spółka nadal będzie czynnym podatnikiem VAT, w opisanej we wniosku sytuacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnicy prowadzą działalność gospodarczą - piekarstwo, zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jako spółka cywilna (dalej Wnioskodawca). Spółka jest podatnikiem VAT. Wspólnicy mają zamiar zlikwidować działalność - wyrejestrować się z CEIDG. Wspólnicy mają zamiar wynajmować majątek będący ich współwłasnością używany wcześniej w działalności. W tym celu nadal zamierzają działać jako spółka cywilna, zachowując numer identyfikacji podatkowej, zmieniając jedynie cel gospodarczy spółki z prowadzenia działalności gospodarczej na wynajem. Zarówno podmiot prowadzący piekarstwo, jak i wynajem w sposób ciągły dla celów zarobkowych jest podatnikiem VAT.

Spółka nie zostanie zlikwidowana, więc nie ustanie stosunek zobowiązaniowy pomiędzy wspólnikami. Umowa spółki nie zostanie rozwiązana.

Wspólnicy zostaną wyrejestrowani z CEIDG (nie będą prowadzić działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ani o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Skład osobowy wspólników tej spółki cywilnej nie ulegnie zmianie.

Zgodnie z pkt 3) art. 33 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego (do majątku osobistego każdego z małżonków należą prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom), majątek spółki nie jest majątkiem odrębnym od majątku osobistego każdego ze wspólników.

Majątek będący współwłasnością wspólników używany w działalności gospodarczej jest wpisany do ewidencji środków trwałych. Spółka nie będzie prowadzić działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ani o podatku dochodowym od osób fizycznych. Będzie natomiast prowadzić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług polegającą na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wspólnicy nie będą już przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wspólnicy spełniają ustawowe kryterium istnienia spółki - wnieśli wkłady. Jest to oznaczenie sposobu działania wspólników. Wkłady nie zostaną wycofane.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT na fakt bycia podatnikiem nie ma wpływu cel ani rezultat działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka nadal będzie podatnikiem VAT (zachowując NIP) po wyrejestrowaniu wspólników z CEIDG, zaprzestając działalności w zakresie piekarstwa, a wynajmując składniki majątku, wykorzystywane w działalności piekarskiej, bez przeprowadzania likwidacji spółki...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Tak, spółka nadal będzie podatnikiem VAT (zachowując NIP) po wyrejestrowaniu wspólników z CEIDG, zaprzestając działalności w zakresie piekarstwa, a wynajmując składniki majątku wykorzystywane w działalności piekarskiej, bez przeprowadzania likwidacji spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ustawy o VAT. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ()..

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o VAT. .

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. .

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 584 ze zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Ust. 2 powołanego artykułu stanowi, że za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

W świetle przepisów ustawy o VAT działalnością gospodarczą jest każda czynność wynajmu niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował czy nie i niezależnie od tego czy przedmiot najmu stanowi środek trwały w jego zarejestrowanej działalności czy nie.

Dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Podatnikiem podatku VAT jest każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. 2014 r., poz. 121 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia działalność gospodarcza, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.). W tym przypadku ustawa wprowadza wymóg ciągłości wykorzystywania. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu wskazuje, że ma ona charakter długotrwały, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W konsekwencji najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem składników majątku, będących współwłasnością wspólników, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Na mocy art. 96 ust. 4 ww. ustawy o VAT, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 6 ww. ustawy o VAT).

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1314, ze zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;
2. NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.

Przepis art. 5 ust. 5a powołanej wyżej ustawy stanowi, że do zgłoszeń identyfikacyjnych oraz zgłoszeń aktualizacyjnych podatników będących osobami fizycznymi wykonującymi działalność gospodarczą stosuje się formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.).

W konsekwencji powyższych przepisów, spółka cywilna dokonując zgłoszenia identyfikacyjnego otrzymuje na potrzeby podatku VAT samodzielny numer NIP, niezależny od indywidualnych numerów wspólników niezbędny dla rozliczenia podatku VAT. Oznacza to, że dla celów podatku VAT - na gruncie art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług - Spółka cywilna jest podatnikiem podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że wspólnicy mają zamiar wynajmować majątek będący ich współwłasnością używany wcześniej w działalności. W tym celu nadal zamierzają działać jako spółka cywilna, zachowując numer identyfikacji podatkowej, zmieniając jedynie cel gospodarczy spółki z prowadzenia działalności gospodarczej na wynajem. Spółka cywilna nie zostanie zlikwidowana, nie ustanie stosunek zobowiązaniowy pomiędzy wspólnikami. Umowa spółki nie zostanie rozwiązana. Skład osobowy wspólników tej spółki cywilnej nie ulegnie zmianie. Majątek będący współwłasnością wspólników używany w działalności gospodarczej jest wpisany do ewidencji środków trwałych.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji składniki majątkowe używane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej niewątpliwie są i będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę cały czas do działalności gospodarczej najpierw w działalności gospodarczej Wnioskodawcy w zakresie piekarstwa, a następnie do działalności w zakresie wynajmu.

Jak wskazano powyżej, wynajem składników majątku wykorzystywanego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie piekarstwa, bez przeprowadzania likwidacji spółki, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że skoro przedmiotowe składniki majątkowe będą przedmiotem wynajmu, to Wnioskodawca Spółka cywilna nadal będzie podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Umowa Spółki nie zostanie rozwiązana, nie nastąpi likwidacja Spółki. Nastąpi jedynie zmiana przedmiotu wykonywanej działalności z piekarstwa na najem składników majątku. Oddanie przedmiotowych składników majątkowych w najem - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie składników majątkowych), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych, określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego bądź zmiany stanu prawnego.

Podkreślić trzeba też, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy Spółki cywilnej, nie dotyczy natomiast wspólników tej spółki. Tym samym, w niniejszym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny zasadności wyrejestrowania wspólników z CEIDG i faktu nie przeprowadzania likwidacji spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach