Temat interpretacji

Opodatkowanie dostawy działek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2015 r. (data wpływu 10 listopada 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek nr 83/4 i 83/5 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek nr 83/4 i 83/5. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.) w którym wskazano, że Wnioskodawczyni oczekuje odpowiedzi na ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pani (dalej: Wnioskodawczyni) jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, jak również nie jest zarejestrowana dla celów VAT jako podatnik VAT czynny. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi natomiast działalność rolniczą (posiada status rolnika ryczałtowego), jednakże nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawczyni wraz ze swoim mężem (dalej łącznie: Małżonkowie) są na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej współwłaścicielami m.in. dwóch działek nr 83/4 (o powierzchni 0,1756 ha) oraz 83/5 (o powierzchni 6,2542 ha) położonych we wsi M. Wnioskodawczyni pragnie wskazać, że oboje wraz z mężem ukończyli studia wyższe o profilu rolniczym i dokonali zakupu przedmiotowych nieruchomości w celu prowadzenia na nich gospodarstwa rolnego. Mając na względzie pogarszający się stan zdrowia męża, a także podeszły wiek Wnioskodawczyni, Małżonkowie zamierzają zrezygnować z uprawy przedmiotowych gruntów i dokonać ich zbycia.

Nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię

Nieruchomość będąca przedmiotem planowanej sprzedaży została nabyta przez Małżonków w 1981 r. od A, jako niezabudowana działka rolna nr 83. Wnioskodawczyni wskazała, że wcześniejszy właściciel działki wykorzystywał przedmiotowe grunty dla celów prowadzenia spółdzielczej działalności rolniczej.

W związku z udzieleniem przez Wydział Gospodarki Wodnej i Ochrony Środowiska pozwolenia wodno-prawnego na regulację potoku oraz na wykonanie robót regulacyjnych na potoku, dokonano geodezyjnego podziału działki nr 83 na działki o numerach: 83/1 oraz 83/2. Następnie, w 1992 r. Małżonkowie zbyli na rzecz B działkę nr 83/2, jako niezbędną dla wykonania prac regulacyjnych na potoku.

Natomiast w 2013 r. z uwagi na to, że wszedł w życie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który przewidywał, że przez działkę nr 83/1 będzie przebiegała droga gminna, decyzją Burmistrza Miasta i Gminy działka ta została z urzędu podzielona na działki o nr 83/3 (którą Małżonkowie następnie sprzedali na rzecz Gminy w związku z realizacją przez gminę wspomnianego celu publicznego), a także na działki o nr 83/4 oraz nr 83/5.

Opis przedmiotu sprzedaży

Działki nr 83/4 oraz nr 83/5 mające być przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży, w ewidencji gruntów budynków oznaczone są jako grunty orne. Ponadto, grunty te położone są na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym dla działki nr 83/4 przewidziano przeznaczenie pod drogę główną, natomiast dla działki nr 83/5 przewidziano przeznaczenie pod zabudowę produkcyjną, przemysłową, składową, magazynową, bez transportu i logistyki, usługową. Nieruchomości będące przedmiotem niniejszej sprawy nie są zabudowane budynkami, jednakże na działce nr 83/5 posadowiony jest słup sieci energetycznej będący własnością przedsiębiorstwa energetycznego. Ponadto, przedmiotowe działki nie posiadają elementów uzbrojenia terenu, w szczególności nie posiadają przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, gazowej, opadowej czy też przyłączy energetycznych. Poza wspomnianym słupem energetycznym (niestanowiącym własności Małżonków) działki nie posiadają żadnych innych naniesień.

Działalność Wnioskodawczyni

Grunty będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie były wykorzystywane przez Małżonków w celu realizowania innej działalności niż działalność rolnicza, w szczególności nie były one przedmiotem najmu, leasingu, użyczenia, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze.

W odniesieniu do przedmiotowych gruntów, Małżonkowie nie podjęli oraz nie zamierzają podejmować żadnych działań mających na celu zwiększenie ich atrakcyjności dla potencjalnych nabywców. W szczególności, Małżonkowie nie zamierzają dokonać dzielenia, grodzenia, uzbrojenia tego terenu. Nie występowali również ani nie zamierzają występować o pozwolenie na budowę na przedmiotowych działkach.

Co więcej, Małżonkowie nie podejmują aktywnych działań o charakterze marketingowym w zakresie sprzedaży nieruchomości m.in. nie reklamują działek poprzez umieszczanie ogłoszeń w radiu, prasie i Internecie. Małżonkowie nie korzystają także z usług biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami celem zbycia nieruchomości będących przedmiotem niniejszej sprawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dostawa działek o nr 83/4 oraz 83/5 będzie podlegać opodatkowaniu VAT...
2. Czy w przypadku gdyby uznać transakcję dostawy działek o nr 83/4 oraz 83/5 za podlegającą opodatkowaniu VAT zastosowanie powinna znaleźć stawka 23%...

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1

Dostawa działek o nr 83/4 oraz 83/5 nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Ad. 2

W przypadku uznania, że dostawa działek nr 83/4 oraz 83/5 podlega opodatkowaniu VAT, właściwą jest stawka wynosząca 23%.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni

Ad. 1

1. Uwagi wstępne

Stosownie do uregulowań art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054, j.t. z późn. zm.: dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Należy przy tym zaznaczyć, że zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347; dalej: Dyrektywa VAT), opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Pomimo tego, że warunek występowania przez osobę dokonującą dostawy towarów w charakterze podatnika VAT nie został sformułowany w treści przepisów ustawy o VAT określających zakres opodatkowania tym podatkiem, warunek ten uznaje się za dorozumiany, co wynika z praktyki organów podatkowych i orzecznictwa sądowo-administracyjnego. W konsekwencji, opodatkowaniu VAT nie podlega każda odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, ale tylko taka, która dokonywana jest przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z powyższego wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności VAT jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

• czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT,
• czynność powinna być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem VAT.

2. Dostawa nieruchomości jako odpłatna dostawa towarów

Przenosząc powyższe regulacje na grunt analizowanej sprawy, Wnioskodawczyni wskazała, że jej zdaniem planowaną dostawę działek opisaną w zdarzeniu przyszłym należy zakwalifikować, jako odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Przedmiotem sprzedaży będą bowiem nieruchomości, które spełniają definicję towarów, zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którą, towary to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Ponadto, w wyniku tej transakcji prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel zostanie przeniesione z Wnioskodawczyni na nabywcę w zamian za ustalone wynagrodzenie.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawczyni, w celu określenia czy czynność wskazana w zdarzeniu przyszłym będzie podlegała opodatkowaniu VAT, kluczowe jest określenie czy Wnioskodawczyni w ramach transakcji zbycia nieruchomości będzie działać jako podatnik VAT.

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna niebędąca podatnikiem VAT

Z przepisów zawartych w art. 15 ustawy o VAT wyniku, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje zaś, zgodnie z ust. 2 cyt. regulacji wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicje podatnika oraz działalności gospodarczej zawarte w art. 15 ustawy o VAT przewidują, że w celu uznania określonych działań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Jednocześnie, definicje te przewidują, że działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT wystąpi w szczególności w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że dana dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu VAT pod warunkiem, że dokonana jest przez podmiot posiadający status podatnika VAT, a ponadto, podmiot ten w odniesieniu do tej konkretnej transakcji działa w charakterze podatnika VAT. O działaniu w charakterze podatnika VAT, w przypadku sprzedawcy gruntu, można mówić wówczas, gdy aktywnie i w sposób ciągły angażuje się on w transakcje poprzez podejmowanie dodatkowych działań, np. ponosi wydatki celem zachęcenia potencjalnych nabywców do zakupu nieruchomości czy też wydatki inwestycyjne mające na celu zwiększenie atrakcyjności przedmiotu sprzedaży.

Jednocześnie, warto zauważyć, że kwestia występowania w charakterze podatnika VAT przez osobę fizyczną, dokonującą dostawy działek była przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). W wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 Jarosław Słaby i C-181/10 Emilian Kuć, Halina Jeziorska -Kuć, TSUE wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Jednakże TSUE zwrócił uwagę, że inaczej jest w sytuacji, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni, w celu ustalenia czy Małżonkowie dokonując dostawy działek będą występować w charakterze podatników VAT, należy przede wszystkim zbadać, czy w związku z dokonaniem sprzedaży gruntu podjęli oni aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do tych wykorzystywanych przez producentów, handlowców oraz usługodawców, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

a) Działania Wnioskodawczyni jako czynności o niezorganizowanym charakterze

W tym miejscu należy zaznaczyć, że jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w stosunku do gruntów mających być przedmiotem sprzedaży, Małżonkowie nie dokonują żadnych dodatkowych działań ponad te wynikające z prowadzonego przez nich gospodarstwa rolnego. Przedmiotowe działki nie zostały, bowiem, nabyte ani podzielone w celu ich dalszej odsprzedaży. Małżonkowie nie ponosili w odniesieniu do przedmiotowych gruntów żadnych nakładów inwestycyjnych. Grunty te nie były także przedmiotem najmu, leasingu, użyczenia, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze.

Ponadto, Małżonkowie nie podejmowali jakichkolwiek czynności, które miałyby na celu zwiększenie atrakcyjności przedmiotowych gruntów w oczach potencjalnych nabywców lub inwestorów. Przede wszystkim, żaden z Małżonków nie występował z wnioskiem o wydanie pozwoleń na budowę w odniesieniu do przedmiotowych gruntów. Nie wnioskował również o ich podział na mniejsze działki, nie grodził ich oraz nie dokonywał działań w zakresie uzbrojenia terenu. Małżonkowie nie podejmowali również czynności marketingowych takich jak zamieszczenie ogłoszeń w prasie, Internecie lub radio oraz nie korzystali z usług pośredników w obrocie nieruchomościami.

Wnioskodawczyni podkreśliła także, że wszelkie czynności związane z geodezyjnym podziałem gruntów będących własnością Małżonków, opisane w zdarzeniu przyszłym (w rezultacie których wydzielono działki nr 83/4 oraz 83/5) nie wynikały z inicjatywy Wnioskodawczyni, lecz były dokonane każdorazowo na mocy niezależnych od Małżonków decyzji administracyjnych. Również wcześniejsza okazjonalna sprzedaż innych działek na rzecz Skarbu Państwa nie miała charakteru komercyjnego, lecz wynikała z konieczności realizacji przez Gminę celów publicznych.

Powyższe wskazuje, że Małżonkowie na żadnym etapie dysponowania gruntami mającymi być przedmiotem sprzedaży nie mieli zamiaru ich wykorzystania do celów prowadzenia działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Małżonkowie nie podjęli, bowiem, żadnych aktywności. które wskazywałyby, że w związku ze sprzedażą gruntów działać będą w sposób profesjonalny.

Mając na uwadze, że czynnościom podejmowanym przez Małżonków w zakresie sprzedaży gruntów, nie sposób przypisać znamion działań zorganizowanych, zdaniem Wnioskodawczyni, nie stanowią one działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

b) Działania Wnioskodawczyni jako czynności mieszczące się w zakresie zarządzania majątkiem prywatnym

Dodatkowo, Wnioskodawczyni pragnie podkreślić, że w analizowanej sprawie sprzedaż gruntów nastąpi wyłącznie w ramach zarządu majątkiem prywatnym Małżonków. Grunty te nabyte zostały bowiem w celu prowadzenia przez Małżonków gospodarstwa rolnego. Intencją Małżonków, jak zostało wskazane powyżej, nie było wykorzystanie gruntów dla celów inwestycyjnych (przykładowo odsprzedaży gruntów z zyskiem w przyszłości). W szczególności. zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, Małżonkowie nie podejmowali żadnych działań względem gruntów, które mogłyby świadczyć, że planują korzystać z nich w celach innych niż działalność rolnicza. Wnioskodawczyni pragnie wskazać, że sprzedaż działek wynika z problemów zdrowotnych męża oraz podeszłego wieku Wnioskodawczyni, zatem z przyczyn niezależnych od Małżonków.

W tym miejscu zasadne jest powołanie orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht, w którym TSUE stanął na stanowisku, że majątek prywatny to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Z orzeczenia tego wynika, że dla uznania, iż nieruchomość stanowi dla podatnika majątek osobisty, musi on w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania chociażby części nieruchomości w ramach majątku osobistego (przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych).

W świetle powyższego oraz okoliczności przedstawionych w zdarzeniu przyszłym, zdaniem Wnioskodawczyni należy uznać, że w niniejszej sprawie brak jest przesłanek wskazujących, by działania podejmowane przez Wnioskodawczynię w odniesieniu do gruntów będących przedmiotem planowanej sprzedaży wykraczały poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawczyni, sprzedaż przedmiotowych działek nie powinna podlegać regulacjom ustawy o VAT i tym samym nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT.

c) Stanowisko organów podatkowych i sądów administracyjnych

Wnioskodawczyni pragnie wskazać również na interpretacje indywidualne prawa podatkowego, które potwierdzają powyższe stanowisko Wnioskodawczyni.

Przykładowo w interpretacji indywidualnej nr ITPP1/443-1494/14/MN z dnia 18 lutego 2015 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że Grunty były wykorzystywane wyłącznie do działalności rolniczej i nigdy nie był udostępniane odpłatnie innym osobom (nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy). W konsekwencji, sprzedając nieruchomości gruntowe, korzysta Pan/będzie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem sprzedaż nieruchomości gruntowych należących do majątku prywatnego, oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania, bowiem dokonał/dokonywać będzie Pan zbycia gruntu należącego do majątku prywatnego.

Ponadto, w interpretacji indywidualnej nr IPPP2/443-1158/14-2/MM z dnia 6 lutego 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stanął na stanowisku, że nie można uznać Zaineresowanej za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości. Pomimo, że grunty spełniają definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, okoliczności niniejszej sprawy nie wskazują, że sprzedając nieruchomość oraz prawo udziału w nieruchomości Wnioskodawczyni będzie działać w charakterze handlowca. (...) W konsekwencji, z tytułu dostawy nieruchomości oraz udziału w nieruchomości Zainteresowana będzie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem czynność sprzedaży będzie stanowić działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania. W efekcie, planowana dostawa nieruchomości oraz udziału w nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analogiczny pogląd został przedstawiony w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443 -1351/14/AD z dnia 12 stycznia 2015 r., w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że: Podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ z opisanego zdarzenia przyszłego nie wynika, że mamy do czynienia ze zbiorem takich zorganizowanych działań sprzedaż działki gruntu należącej do majątku prywatnego Pani, o ile przed sprzedażą nie będą występować ww. działania nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawczyni pragnie wskazać również wyrok z dnia 27 maja 2014 r. (sygn. I FSK 774/13), w którym Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął, że Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz dla spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Fakt podjęcia takich czynności, jak np. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną) a w konsekwencji zorganizowaną.

Reasumując, analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych regulacji ustawy o VAT i interpretacji indywidualnych prawa podatkowego, a także wnioski płynące z orzeczeń TSUE, prowadzą do stwierdzenia, że sprzedaż działek, o których mowa w niniejszej sprawie, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Nie zostanie bowiem spełniona przesłanka determinująca opodatkowanie VAT, mianowicie dostawa nie będzie realizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem będzie działał w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad 2.

1. Uwagi ogólne

W świetle przepisów ustawy o VAT dostawa towarów dokonana przez podatnika VAT podlegać może opodatkowaniu VAT według stawek określonych w art. 41 ustawy o VAT bądź też zwolnieniu z VAT w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie.

W świetle art. 41 oraz art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, aktualnie stawka podatku wynosi zasadniczo 23% (za wyjątkiem sytuacji, w których zastosowanie znajduje stawka obniżona).

Wnioskodawczyni pragnie wskazać, że w analizowanej sytuacji (dostawa nieruchomości) obniżone stawki VAT nie będą miały zastosowania, a w konsekwencji, w przypadku uznania, że dostawa działek dokonana jest przez podatnika VAT, sprzedaż ta, w zależności od spełnienia określonych w ustawie warunków, podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania VAT lub też opodatkowaniu według podstawowej stawki 23% VAT.

a) wolnienie z VAT terenów niezabudowanych

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicję terenów budowlanych zawiera natomiast art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, w myśl którego, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

b) Zwolnienie z VAT dostawy budynków, budowli lub ich części

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia z VAT na podstawie powołanego powyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwił podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Mając na uwadze wyżej wskazane zwolnienia przewidziane w przepisach ustawy o VAT, w celu ustalenia, czy dostawa nieruchomości podlega opodatkowaniu VAT czy też zastosowanie znajduje zwolnienie z VAT, w pierwszej kolejności konieczne jest ustalenie, czy jest to nieruchomość zabudowana czy też niezabudowana. W przypadku nieruchomości niezabudowanej, zwolnienie znajdzie zastosowanie, jeżeli przedmiotem dostawy są grunty inne niż budowlane, natomiast w odniesieniu do dostawy nieruchomości zabudowanej, w celu zastosowania zwolnienia konieczna jest analiza przesłanek określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT.

2. Dostawa działki nr 83/4

Wnioskodawczyni wskazała, że działka nr 83/4 jest działką niezabudowaną. W jej obrębie nie są, bowiem, posadowione żadne naniesienia, w szczególności budynki czy też budowle.

Ponadto, jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, działka nr 83/4 leży na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym dla przedmiotowej działki przewidziano przeznaczenie pod drogę główną. W konsekwencji, w świetle definicji przewidzianej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, z uwagi na przeznaczenie przedmiotowego gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę, grunt ten stanowi teren budowlany.

W konsekwencji, w przypadku uznania, że dostawa działki niezabudowanej, o której mowa w opisie sprawy, dokonana zostanie przez podatnika VAT, wówczas w odniesieniu do tej transakcji zwolnienie z VAT, przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania, ponieważ obejmuje ono jedynie dostawę gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane, co w analizowanej sytuacji nie ma miejsca.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawczyni, w przypadku uznania, że dostawa działki nr 83/4 dokonywana jest przez podatnika VAT, dostawa ta podlegać będzie opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej 23%.

3. Dostawa działki nr 83/5

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego na działce nr 83/5 posadowiony jest słup sieci energetycznej będący własnością przedsiębiorstwa energetycznego. W przypadku uznania przedmiotowego słupa za budowlę, działka nr 83/5 stanowi grunt zabudowany.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji budowli. Niemniej jednak, pojęcie to zostało zdefiniowane w przepisach ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm., dalej: Prawo budowlane). Zgodnie z art. 3 ust. 3 powołanej ustawy, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundament pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z kolei w myśl przepisu art. 3 ust. 3a Prawa budowlanego, obiekt liniowy jest to obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

W świetle powołanych powyżej przepisów Prawa budowlanego, słup linii energetycznej znajdujący się na działce nr 83/5, jako część sieci technicznej, powinien w ocenie Wnioskodawczyni zostać uznany za budowlę w rozumieniu Prawa budowlanego.

Niemniej jednak, obiekt ten nie stanowi własności właścicieli gruntów (Małżeństwa) ale stanowi składnik majątku przedsiębiorstwa energetycznego. Zgodnie, bowiem z art. 49 § 1 z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że słup linii energetycznej nie należy do części składowych nieruchomości (jest on bowiem własnością przedsiębiorstwa energetycznego, a nie Małżeństwa). W rezultacie, Wnioskodawczyni nie może rozporządzać nim jak właściciel i przenosić tego prawa na przyszłego nabywcę nieruchomości. W ocenie Wnioskodawczyni, należy zatem uznać, że słup linii energetycznej nie będzie stanowił przedmiotu dostawy a zatem fakt jego posadowienia na jednej z działek nie powinien wpływać na opodatkowanie VAT analizowanej transakcji. Przedmiotem dostawy w analizowanym przypadku jest bowiem wyłącznie grunt bez posadowionej na nim budowli.

Biorąc pod uwagę, że dla działki nr 83/5 w miejscowym planie zagospodarowaniu przestrzennego przewidziano przeznaczenie pod zabudowę produkcyjną, przemysłową, składową, magazynową, bez transportu i logistyki, usługową, gruntu tego nie można uznać za teren inny niż budowlany. W konsekwencji, zwolnienie z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, nie może znaleźć zastosowania.

Wnioskodawczyni w tym miejscu pragnie przytoczyć interpretacje indywidualne prawa podatkowego, które potwierdzają powyższe stanowisko.

Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 5 marca 2015 r. (sygn. ITPP1/443-l291/l3/AJ) uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy zgodnie, z którym planowana sprzedaż nieruchomości gruntowej zabudowanej słupem energetycznym, stanowiącym, odrębny od gruntu przedmiot własności, stanowi zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dostawę towaru w postaci gruntu niezabudowanego. W konsekwencji dostawa ta podlegać będzie opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT.

Analogiczny pogląd został wyrażony przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lutego 2011 r. (sygn. IBPP1/443-997/10/MS). Organ podatkowy odnosząc się do kwestii opodatkowania sprzedaży działki, na której posadowiony jest słup linii energetycznej wskazał, że stwierdzić należy, że w związku z tym, iż właścicielem linii energetycznej jest zakład energetyczny a nie Wnioskodawca, przedmiotem planowanej sprzedaży będzie tylko i wyłącznie prawo użytkowania wieczystego tej działki. () Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż działki oznaczonej nr 6/1 położonej w obrębie 37 w K (na której jest posadowiony słup linii energetycznej) nie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Ponadto, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 kwietnia 2014 r. (sygn. IPPP1/443-263/14-2/JL) wskazał, że w przypadku planowanej dostawy nieruchomości gruntowej, zabudowanej budynkiem transformatora, będącym własnością spółki z o.o. oraz wchodzącym w skład jej przedsiębiorstwa, przedmiotem dostawy nie będzie budynek stacji transformatorowej lecz wyłącznie działka gruntu. W konsekwencji, o tym czy dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu według stawki podstawowej czy też będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, decydować będzie przeznaczenie nieruchomości, tzn., czy stanowi ona grunt niezabudowany inny niż tereny budowlane. Wnioskodawczyni pragnie wskazać, iż przedmiotowa interpretacja indywidualna dotyczyła, co prawda dostawy nieruchomości, na której znajdował się budynek a nie budowla, niemniej jednak, w ocenie Wnioskodawczyni, wnioski płynące z powyższej interpretacji powinny mieć również zastosowanie w analizowanej sytuacji.

Biorąc pod uwagę okoliczności wskazane w opisie sprawy a także wyżej wskazaną argumentację, w ocenie Wnioskodawczyni, w przypadku uznania, że dostawy działki nr 83/5 dokonuje podatnik VAT, dostawa ta podlegać powinna opodatkowaniu VAT według stawki 23%. Wynika to z faktu, iż słup linii energetycznej, choć jest posadowiony na przedmiotowej działce, nie jest przedmiotem dostawy, zatem, nie powinien wpływać na klasyfikację transakcji dla celów VAT. W konsekwencji, w przypadku dostawy dokonanej przez podatnika VAT, dostawa przedmiotowej nieruchomości, jako dostawa gruntu budowlanego niezabudowanego podlegać będzie opodatkowaniu VAT według stawki 23%.

Wnioskodawczyni raz jeszcze podkreśla, że dostawa działek nr 83/4 oraz 83/5 nie podlega w jej ocenie, opodatkowaniu VAT, z uwagi na fakt, że dokonując ich dostawy Wnioskodawczyni nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, co jest elementem warunkującym opodatkowanie VAT. W przypadku jednak, gdyby organ uznał, że Wnioskodawczyni działa w ramach transakcji objętej niniejszą sprawą jako podatnik VAT, wówczas zarówno dostawa działki nr 83/4 jak i działki nr 83/5 podlegać będzie opodatkowaniu VAT według stawki 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza mocą ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntu istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej  Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.  (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjęła ona ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Jak wskazała Wnioskodawczyni grunty będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie były wykorzystywane przez nią w celu realizowania innej działalności niż działalność rolnicza, w szczególności nie były one przedmiotem najmu, leasingu, użyczenia, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie podjęła oraz nie zamierza podejmować żadnych działań mających na celu zwiększenie ich atrakcyjności dla potencjalnych nabywców. W szczególności, nie zamierza ona dokonać dzielenia, grodzenia, uzbrojenia tego terenu. Nie występowała również ani nie zamierza występować o pozwolenie na budowę na przedmiotowych działkach. Ponadto Wnioskodawczyni nie podejmuje aktywnych działań o charakterze marketingowym w zakresie sprzedaży nieruchomości m.in. nie reklamuje działek poprzez umieszczanie ogłoszeń w radiu, prasie i Internecie. Wnioskodawczyni nie korzysta także z usług biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami celem zbycia nieruchomości będących przedmiotem niniejszej sprawy. Wszelkie czynności związane z geodezyjnym podziałem gruntów będących własnością Wnioskodawczyni, opisane w zdarzeniu przyszłym (w rezultacie których wydzielono działki nr 83/4 oraz 83/5) nie wynikały z jej inicjatywy, lecz były dokonane każdorazowo na mocy niezależnych od niej decyzji administracyjnych. Również wcześniejsza okazjonalna sprzedaż innych działek na rzecz Skarbu Państwa nie miała charakteru komercyjnego, lecz wynikała z konieczności realizacji przez Gminę celów publicznych.

Brak jest więc przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Zatem Wnioskodawczyni sprzedając działki o nr 83/4 oraz 83/5 nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynności te nie będą nosiły znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Powyższe wynika z tego, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię tych dwóch działek stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie zbywając ww. działki stanowiące jej majątek prywatny, Wnioskodawczyni będzie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego  stosownie do zapisów orzecznictwa  transakcja zbycia działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, dostawa działek o nr 83/4 oraz 83/5 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie, pytanie nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z powyższego wynika zatem, że interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez Wnioskodawczynię, która z tym wnioskiem występuje. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja indywidualna wydana Wnioskodawczyni nie wywiera skutku prawnego dla jej małżonka.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu