Temat interpretacji

W zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży lodów, deserów lodowych i gofrów z dodatkami na miejscu w restauracji i na wynos w punktach sprzedaży.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2015 r. (data wpływu 25 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży lodów, deserów lodowych i gofrów z dodatkami na miejscu w restauracji i na wynos w punktach sprzedaży - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży lodów, deserów lodowych i gofrów z dodatkami na miejscu w restauracji i na wynos w punktach sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma prowadzi punkty sprzedaży lodów (PKWiU 10.52.1), deserów lodowych (PKWiU 10.52.1) z bitą śmietaną (PKWiU 10.51.51.0), gofrów z dodatkami (PKWiU 10.72.12.0). Lody są produkowane we własnym zakresie na bazie wody, mleka i dodatków przemysłowych wykorzystując do tego celu automaty do lodów włoskich i lodów amerykańskich tzw. świderków. Gofry są przygotowywane z półproduktów rozrabianych z wodą i mlekiem. Gotowe towary są pakowane w opakowania jednorazowego użytku typu tacki, kubki lub w przypadku lodów w wafle.

Sprzedaż odbywa się w dwóch wariantach:

1. W restauracji - w tym przypadku sprzedaż lodów, deserów lodowych i gofrów jest prowadzona ze stawką VAT 8% (PKWiU 56.10),
2. W punktach gdzie sprzedaż jest prowadzona przez okienka sprzedażowe - w tym przypadku sprzedaż lodów i deserów lodowych z bitą śmietaną jest prowadzona ze stawką VAT 5% (załącznik 10 do ustawy o VAT poz. 21) a gofrów ze stawką 8% (PKWiU 10.72.12.0).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przyjęte stawki podatku VAT dla poszczególnych form sprzedaży są prawidłowe...

1. Na miejscu w restauracji.
2. Na wynos w punktach sprzedaży przez okienko podawcze.

Stanowisko Wnioskodawcy,

Sprzedaż odbywa się w dwóch wariantach:

1. W restauracji - klient dokonując zakupu korzysta z całej infrastruktury lokalu, ma dostęp do stolików, baru i innego wyposażenia restauracji. W tym przypadku sprzedaż lodów, deserów lodowych i gofrów jest prowadzona ze stawką VAT 8% i sklasyfikowana jako usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych (PKWiU 56.10.19.00) w związku z wykorzystaniem przez kupującego całej infrastruktury restauracji, włącznie z obsługą kelnerską.
2. W punktach, gdzie sprzedaż jest prowadzona przez okienka sprzedażowe, przez które nabywca otrzymuje towar w celu konsumpcji na wynos. Kupujący nie ma możliwości wejścia do punktu sprzedaży i skorzystania z jego infrastruktury, więc sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W tym przypadku sprzedaż lodów i deserów lodowych z bitą śmietaną jest prowadzona ze stawką VAT 5% (załącznik 10 do ustawy o VAT poz. 21) a gofrów ze stawką 8% (PKWiU 10.72.12.0).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Towarami w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 8 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Pod pojęciem sprzedaży zgodnie z art. 2 pkt 22 ww. ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. kiedy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU. Należy zaznaczyć, że klasyfikacją statystyczną dotyczącą podatku od towarów i usług jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ww. ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2a ww. ustawy dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

W załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 28 wymieniono sklasyfikowane wg PKWiU pod symbolem ex 10.5 Wyroby mleczarskie, z wyłączeniem kazeiny do produkcji regenerowanych włókien tekstylnych oraz kazeiny do stosowania w przemyśle innym niż produkujący żywność, pasze lub w przemyśle włókienniczym (PKWiU ex 10.51.53.0).

Natomiast w poz. 34, jako towary opodatkowane stawką podatku VAT w wysokości 8%, wskazano Piernik i podobne wyroby; słodkie herbatniki; gofry i wafle - wyłącznie wafle i opłatki o zawartości wody przekraczającej 10% masy sklasyfikowane wg PKWiU pod symbolem.

W myśl art. 2 pkt 30 ww. ustawy przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów lub usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług). Tak więc, wynikająca z konkretnego załącznika stawka podatku VAT dotyczy wyłącznie danego towaru lub usługi z danego grupowania.

Z objaśnień do załącznika nr 3 do ustawy o VAT wynika, że wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Oznacza to, że jeżeli dany towar (lub usługa) jest wymieniony w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług jako opodatkowany stawką 8%, a jednocześnie został wymieniony w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT jako zwolniony od podatku lub w załączniku nr 10, jako objęty opodatkowaniem stawką 5% stosowanie stawki podatku z załącznika nr 3 (stawki 8%) do ww. ustawy jest wyłączone na rzecz zwolnienia od podatku lub opodatkowania stawką niższą w wysokości 5%.

I tak, pod pozycją 21 załącznika nr 10 do ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącego wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, wskazano sklasyfikowane wg PKWiU pod symbolem ex 10.5 Wyroby mleczarskie, z wyłączeniem kazeiny do produkcji regenerowanych włókien tekstylnych oraz kazeiny do stosowania w przemyśle innym niż produkujący żywność, pasze lub w przemyśle włókienniczym (PKWiU ex 10.51.53.0).

W objaśnieniu do tego załącznika zaznaczono, że symbol ex dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Należy ponadto zauważyć, że w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719) w § 3 ust. 1 pkt 1 przewidziano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwaną dalej "ustawą", obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W części III, w pozycji 7 załącznika do ww. rozporządzenia, stanowiącego Listę towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8%, wymieniono usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. napojów, przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi punkty sprzedaży lodów (PKWiU 10.52.1), deserów lodowych (PKWiU 10.52.1) z bitą śmietaną (PKWiU 10.51.51.0), gofrów z dodatkami (PKWiU 10.72.12.0). Lody są produkowane we własnym zakresie na bazie wody, mleka i dodatków przemysłowych wykorzystując do tego celu automaty do lodów włoskich i lodów amerykańskich tzw. świderków. Gofry są przygotowywane z półproduktów rozrabianych z wodą i mlekiem. Gotowe towary są pakowane w opakowania jednorazowego użytku typu tacki, kubki lub w przypadku lodów w wafle. Sprzedaż odbywa się w dwóch wariantach: w restauracji - w tym przypadku sprzedaż lodów, deserów lodowych i gofrów jest prowadzona ze stawką VAT 8% (PKWiU 56.10) oraz w punktach, gdzie sprzedaż jest prowadzona przez okienka sprzedażowe - w tym przypadku sprzedaż lodów i deserów lodowych z bitą śmietaną jest prowadzona ze stawką VAT 5% (załącznik 10 do ustawy o VAT poz. 21) a gofrów ze stawką 8% (PKWiU 10.72.12.0).

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w niniejszym wniosku dotyczą prawidłowości stosowanej stawki podatku od towarów i usług dla sprzedaży lodów, deserów lodowych i gofrów w ramach poszczególnych form sprzedaży.

W celu prawidłowego opodatkowania sprzedaży kluczowe znaczenie ma rozstrzygnięcie czy w danym przypadku ma miejsce dostawa towarów czy też świadczenie usług oraz w jakim grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług mieści przedmiot sprzedaży tj. jaki jest symbol statystyczny właściwy dla przedmiotu sprzedaży.

Ustalenie, czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje usług gastronomicznych. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN pod pojęciem gastronomii rozumie się działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp. oraz sztukę przyrządzania potraw. Zatem usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu.

Ponadto z treści art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2011. 77. 1) usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Zgodnie zaś z ust. 2 ww. artykułu za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Powyższe uregulowania, które na mocy art. 65 tego rozporządzenia weszły w życie z dniem 1 lipca 2011 r., określają cechy charakterystyczne oraz sposób identyfikacji usług cateringowych i restauracyjnych.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94) Trybunał wskazał, że transakcje dotyczące działalności restauracyjnej (świadczenia usług) charakteryzuje ciąg elementów i czynności, od przygotowania posiłku do jego fizycznego podania, (przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi), wśród których dostawa artykułów żywnościowych stanowi tylko jeden ze składników, a przeważa zdecydowanie świadczenie usług. Natomiast z żywnością na wynos (dostawą towarów) mamy do czynienia, jeżeli poza dostawą artykułów żywnościowych transakcji nie towarzyszą usługi mające na celu organizację konsumpcji na miejscu w odpowiednim otoczeniu.

Do ww. wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał odnosząc się do kwestii określenia czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło wskazał, że w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C‑501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych. W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, że elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów.

Ponadto Trybunał zauważył, że przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. () konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru.

Na podstawie powyższych regulacji, a także przy uwzględnieniu dotychczasowego dorobku orzeczniczego Trybunału Sprawiedliwości UE (w szczególności wyrok z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, 501/09 i C-502/09 oraz z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie Faaborg-Gelting Linien C-231/94) wnioskować można, że działalność restauracyjną zawsze charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi.

W konsekwencji, rozstrzygając czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym bądź wieloma świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Poza tym ustalenie, czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów czy jako świadczenie usług, jak wskazano wyżej, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca dokonuje sprzedaży lodów, deserów lodowych z bitą śmietaną i gofrów z dodatkami. Sprzedaż ta odbywa się w dwóch wariantach. Na miejscu w restauracji, gdzie klient dokonując zakupu korzysta z całej infrastruktury lokalu. Ma dostęp do stolików, baru i innego wyposażenia restauracji. Kupujący wykorzystuje całą infrastrukturę restauracji, włącznie z obsługą kelnerską. W tym przypadku sprzedaż lodów, deserów lodowych i gofrów jest sklasyfikowana jako usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych (PKWiU 56.10.19.00). Wnioskodawca dokonuje również sprzedaży lodów, deserów lodowych z bitą śmietaną i gofrów z dodatkami w punktach, gdzie sprzedaż prowadzona jest przez okienka sprzedażowe przez które nabywca otrzymuje towar w celu konsumpcji na wynos. Kupujący nie ma możliwości wejścia do punktu sprzedaży i skorzystania z jego infrastruktury. Sprzedaż ta jest więc traktowana jako dostawa towarów zgodnie z art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży lodów, deserów lodowych i gofrów, które są oferowane do spożycia na miejscu w restauracji dla klientów, którzy korzystają z całej infrastruktury restauracji, włącznie z usługą kelnerską zasadne jest stwierdzenie, że w związku z taką formą sprzedaży na rzecz tych klientów wykonywane są wszystkie świadczenia, które są elementami składowymi usługi gastronomicznej. W przypadku sprzedaży w restauracji, wobec analizy orzecznictwa TSUE, elementem dominującym i charakterystycznym są usługi którym towarzyszy dostawa gotowego do spożycia produktu. Klient dokonując ww. zakupu w restauracji korzysta z całej infrastruktury restauracji, włącznie z obsługą kelnerską. Zatem świadczeniu Wnioskodawcy towarzyszą usługi, które mają organizować konsumpcję na miejscu, w odpowiednim otoczeniu, przy zapewnieniu określonej infrastruktury. Ponadto świadczenie polegające na sprzedaży lodów, deserów lodowych i gofrów w restauracji Wnioskodawca sklasyfikował jako usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych (PKWiU 56.10.19.0).

Skoro przedmiotem wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności jest usługa złożona charakteryzująca działalność gastronomiczną, prawidłowo zaklasyfikowana przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU 56.10.19.0, to dokonywana w ramach tej usługi sprzedaż lodów, deserów lodowych i gofrów jest opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 8%, na mocy § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych w związku z poz. 7 załącznika nr 1 do tego rozporządzenia. W konsekwencji, wobec tego, że świadczenie Wnioskodawcy polegające na sprzedaży w restauracji lodów, deserów lodowych i gofrów wraz z wykorzystaniem całej infrastruktury restauracji, włącznie z obsługą kelnerską jest usługą sklasyfikowaną wg PKWiU 56.10.19.0 to prawidłowa jest stosowana przez Wnioskodawcę stawka podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Natomiast sprzedaż lodów, deserów lodowych i gofrów w punktach sprzedaży przez okienko podawcze nie ma charakteru usługi gastronomicznej. Jak wskazano we wniosku klient otrzymuje ww. produkt w celu konsumpcji na wynos. Ponadto klient nie ma możliwości wejścia do punktu sprzedaży i skorzystania z jego infrastruktury. Tym samym, sprzedaż lodów, deserów lodowych i gofrów w punktach sprzedażowych poprzez okienka sprzedażowe jest dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie ma w tym przypadku elementów wskazujących na świadczenie usług w rozumieniu orzecznictwa TSUE. Zatem prawidłowo Wnioskodawca traktuje sprzedaż lodów, deserów lodowych i gofrów na wynos, w punktach sprzedaży przez okienko podawcze, jako dostawę towarów zgodnie z art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wynika z wniosku czynnościom sprzedaży ww. produktów w punktach sprzedaży, przez okienka sprzedażowe, nie towarzyszą usługi charakteryzujące działalność gastronomiczną którym można przypisać charakter dominujący. W konsekwencji, sprzedaż lodów (PKWiU 10.52.1), deserów lodowych (PKWiU 10.52.10) z bitą śmietaną (PKWiU 10.51.51.0) w punktach, przez okienka sprzedażowe, jest prawidłowo opodatkowana przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług w stawce 5% na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy o VAT w związku z poz. 21 załącznika nr 10 do ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast dla dostawy gofrów z dodatkami sklasyfikowanych wg PKWiU 10.72.12.0 prawidłowa jest stosowana stawka podatku VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 34 załącznika nr 3 do ww. ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o poprawności zaklasyfikowania opisanych we wniosku towarów i usług według PKWiU. Należy wskazać, że wydając przedmiotową interpretację Organ przedstawione przez Wnioskodawcę klasyfikacje przyjął jako element przedstawionego stanu faktycznego. Zatem na podstawie wskazanych we wniosku klasyfikacji wydano przedmiotowe rozstrzygnięcie tj. dla sprzedaży lodów, deserów lodowych i gofrów w restauracji - PKWiU 56.10.19.00 - usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych, natomiast klasyfikacją statystyczną dla lodów - PKWiU 10.52.1, dla deserów lodowych - PKWiU 10.52.1 z bitą śmietaną (PKWiU 10.51.51.0) i gofrów - PKWiU 10.72.12.0.

Należy podkreślić, że obowiązek przedstawienia organom podatkowym prawidłowej klasyfikacji dla sprzedawanych towarów lub świadczonych usług należy do podatnika, który ponosi również odpowiedzialność za nieprawidłowo dokonaną klasyfikację. Tak więc, to Wnioskodawcę obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. Wskazuje się, że Organ nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów i usług, ani też weryfikacji wskazanych przez Wnioskodawcę klasyfikacji. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z tym, niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie przy założeniu, że grupowania wskazane przez Wnioskodawcę w opisie sprawy są prawidłowe. Należy przy tym zaznaczyć, że w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu przedstawionego we wniosku wydana interpretacja traci swą aktualność.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 201 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie