Temat interpretacji

Wnioskodawca dokonując dostawy 3 działek wydzielonych z nieruchomości nabytych w 2006 r. będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym, a zatem czynność ta nie będzie uznana za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowych gruntów nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ sprzedający nie będzie działał w tym przypadku jako podatnik podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 19 maja 2015 r. (data wpływu 22 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 19 maja 2015 r. (data wpływu 22 maja 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 6 maja 2015 r. znak: IBPP1/4512-172/15/LSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Małżonkowie między którymi istnieje wspólność majątkowa małżeńska, nie są czynnymi podatnikami podatku VAT oraz nie prowadzą działalności gospodarczej. Umową przeniesienia własności z dnia 3 marca 2006 roku rep. A numer poprzedzoną warunkową umową sprzedaży z dnia 23 grudnia 2005 roku rep. A numer Wnioskodawca nabył wraz z małżonką nieruchomość gruntową o powierzchni 0.66.92 ha oznaczoną w księdze wieczystej Kw Nr prowadzonej przez Sąd Rejonowy w X składającej się z działek nr 120/1, 42/3 k.m. 8, oraz oznaczoną w Kw Nr prowadzonej przez Sąd Rejonowy w J. o obszarze 0.47.52 ha stanowiącej działkę nr 116/3 k.m. 8. Nieruchomość ta na dzień zakupu była sklasyfikowana jako grunt rolny. Prezydent Miasta wypisem ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 20 grudnia 2005 roku nr stwierdził, że opisane nieruchomości znajdowały się w strefie rolniczej oraz, że nie posiada ona zgody na przeznaczenie jej na: cele nierolne i nieleśne, a z wypisu z rejestru gruntów z dnia 20 grudnia 2005 roku wydanego przez Prezydenta Miasta opisane wyżej działki w ewidencji gruntów oznaczone są symbolem R (rola). Działka ta została przez Wnioskodawcę wraz z małżonką zakupiona z myślą o ewentualnej zabudowie siedliskowej i możliwością prowadzenia małego gospodarstwa. W związku z przejściowymi problemami budowę Wnioskodawca odłożył na termin późniejszy. W międzyczasie zmienił się plan zagospodarowania przestrzennego miasta.

W 2007 roku dokonano zmiany Miejscowego Planu zagospodarowania Przestrzennego Miasta zatwierdzonym uchwałą Nr Rady Miasta z dnia 22 marca 2007 roku o symbolu roboczym ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa Nr , poz. 2105 z dnia 18 czerwca 2007 r. nieruchomość przeznaczona jest pod: zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i zagrodową - symbol 56MNR oraz tereny ulic i dróg publicznych - dojazdowych - symbol 19KDD.

W roku 2014 Uchwałą Rady Miasta zaprzestano pobierania opłaty adiacenckiej i korzystając z tej sytuacji, Wnioskodawca wraz z małżonką wystąpili jako małżeństwo z wnioskiem o podział opisanej nieruchomości. Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 1 lipca 2014 roku został zatwierdzony podział nieruchomości gruntowej. Wydzielone zostały działki pod drogę publiczną (obszar 19KDD), działka pod drogę wewnętrzną oraz dziewięć działek pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Po otrzymaniu decyzji o podziale nieruchomości Wnioskodawca wraz z małżonką podjęli decyzję o sprzedaży kilku działek. Nieruchomość zakupiona przez Wnioskodawcę wraz z małżonką w 2006 roku stanowi ich majątek osobisty, z którego nigdy nie czerpali korzyści, ponieważ została zakupiona przez Wnioskodawcę wraz z małżonką w celu zaspokojenia własnych potrzeb z myślą, że w przyszłości będzie darowana ich dzieciom. Wnioskodawca wraz z małżonką planuje na jednej z działek budowę własnego domu mieszkalnego i zagospodarowanie jej na własny użytek, w związku z czym wystąpili z wnioskami o warunki dostawy mediów.

W uzupełnieniu Wnioskodawca poinformował, że:

1. Zakup nieruchomości w celu zabudowy siedliskowej z możliwością prowadzenia małego gospodarstwa i wybudowania domu, który miał zaspokoić własne potrzeby mieszkaniowe. Wnioskodawca wraz z małżonką myśleli również o swoich dzieciach i możliwe, że nieruchomość ta zaspokoi również ich potrzeby mieszkaniowe w przyszłości.
2. Z wnioskiem o podział działek Wnioskodawca wraz z małżonką wystąpili 19 maja 2014 r. czyli już po zmianie planu zagospodarowania i zniesieniu przez Radę Miasta opłaty adiacenckiej. Po podziale działek łatwiej można darować dzieciom lub ewentualnie sprzedać.
3. W stosunku do wszystkich działek nabytych w 2006 roku Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o ich podział.
4. Działki zostały podzielone na 9 działek przeznaczonych pod zabudowę 1 działka pod drogę publiczną i 1 pod drogę wewnętrzna (działka nr 42/3 podzielona na 4 działki pod budowę część jest przeznaczona na drogę publiczną i część na drogę wewnętrzną, działka nr 116/3 podzielona na 4 działki pod budowę część na drogę publiczną i część na drogę wewnętrzna, działka nr 120/1 podzielona na 1 działkę pod budowę).
5. Na pytanie tut. organu Ile i jakich działek będzie przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca odpowiedziała, że w chwili obecnej trzy działki, te na które będzie chętny.
6. Na pytanie tut. organu Co jest przyczyną podjęcia przez Pana decyzji o sprzedaży kilku działek Wnioskodawca odpowiedział, że decyzją o sprzedaży jest pozyskanie środków na budowę domu.
7. Pieniądze Wnioskodawca przeznaczy na wybudowanie domu jednorodzinnego dla jego rodziny.
8. Przeznaczenie działek w momencie sprzedaży - działki pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i zagrodową - symbol 10MNR oraz tereny ulic i dróg publicznych dojazdowych - symbol 19KDD (zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego Miasta, zatwierdzonym uchwałą nr Rady Miasta z dnia 22 marca 2007 roku).
9. Działki były wykorzystywane: od dnia zakupu była tam łąka, w 2013 r., 2014 r. było posiane zboże.
10. Działki nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej.
11. Działki nie były wykorzystywane do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
12. Podział działek nastąpił już po zmianie planu zagospodarowania przestrzennego Miasta, Wnioskodawca we własnym imieniu i dla celów ewentualnej sprzedaży nie występował o żadne zmiany w planie zagospodarowania, Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działek, ani też nie występował o wyłączenie gruntów z produkcji rolnej ani też o zmianę przeznaczenia terenu.
13. Z wnioskami o warunki dostawy mediów Wnioskodawca wystąpił we wrześniu 2014 roku. Wnioski dotyczyły jedynie działki o numerze 10.8-44 czyli tej, którą Wnioskodawca zamierza przeznaczyć pod budowę własnego domu jednorodzinnego. Dnia 9 września 2014 r. Wnioskodawca otrzymał odpowiedź z Zakładu Wodociągów o zapewnieniu dostawy wody, oraz w dniu 12 września 2014 r. Wnioskodawca otrzymał odpowiedź z T. o warunkach przyłączenia do sieci. Obydwie odpowiedzi dotyczą tylko działki nr 10.8-44.
14. Wnioskodawca nie występował o warunki dostawy mediów dla działek przeznaczonych na sprzedaż.
15. Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności w celu uatrakcyjniania działek, nie budował drogi, nie budował żadnych sieci wodociągowych, kanalizacyjnych ani energetycznych.
16. Działki przeznaczone do ewentualnej sprzedaży nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków z tego tytułu.
17. Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek.
18. Jeżeli Wnioskodawca zdecyduje się na sprzedaż kilku działek to ma zamiar ogłosić to wśród znajomych i rodziny.
19. Wnioskodawca nie przewiduje żadnych ogłoszeń o sprzedaży.
20. W chwili obecnej Wnioskodawca nie posiada żadnej nieruchomości przeznaczonej lub planowanej w przyszłości do sprzedaży.
21. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży nieruchomości i nigdy wcześniej z tego tytułu nie dokonywał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R ani nie składał z tego tytułu deklaracji VAT-7.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości stanowiącej majątek osobisty jest potraktowana jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży kilku działek nie jest działalnością gospodarczą i stanowi jedynie czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności co można uznać za niepodlegające podatkowi VAT ponieważ zakup nieruchomości był tylko i wyłącznie do celów prywatnych a przepisy art. 2 pkt 1 i art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy sprzeciwiają się uznaniu za czynność opodatkowaną wyprzedaży majątku własnego. Takie stanowisko zajął również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku zwykłego składu sygnatura III SA/Wa 1948/07. Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 października 2009 roku, sygn. akt I FSK 1043/08. Również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 16 kwietnia 2014 roku sygn. I FSK 781/13 przytaczając wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 uważa, że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Również liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i w art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wskażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania dostawy 3 działek wydzielonych z działek nabytych w 2006 r. podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Analizując opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę w kontekście powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług oraz powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanych we wniosku 3 działek będących przedmiotem planowanej dostawy a wydzielonych z działek nabytych w 2006 r. nie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie nabył bowiem 3 nieruchomości gruntowych rolnych celem ich dalszej odsprzedaży, ale w celu ewentualnej zabudowy siedliskowej (wybudowania domu) i prowadzenia małego gospodarstwa. Jednak w związku z przejściowymi problemami Wnioskodawca budowę odłożył na termin późniejszy. Wnioskodawca wraz z małżonką myśleli również w przyszłości o darowiźnie działek dzieciom na ich potrzeby mieszkaniowe.

Przedmiotowe nieruchomości nie były także nigdy używane przez Wnioskodawcę w rolniczej i pozarolniczej działalności gospodarczej. Działki nie były wykorzystywane od dnia zakupu (była tam łąka, a w 2013 r., 2014 r. było posiane zboże). Nie były też przedmiotem najmu lub dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków z tego tytułu. Wnioskodawca nie dokonywał także żadnych czynności w celu uatrakcyjnienia działek będących przedmiotem sprzedaży. Wnioskodawca nie występował także o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działek, ani też nie występował o wyłączenie gruntów z produkcji rolnej czy też o zmianę przeznaczenia terenu. Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności w celu uatrakcyjniania działek, nie budował drogi, nie budował żadnych sieci wodociągowych, kanalizacyjnych ani energetycznych. Wnioskodawca nie występował o warunki dostawy mediów dla działek przeznaczonych na sprzedaż.

Wnioskodawca nie będzie też podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek ani nie przewiduje żadnych ogłoszeń o sprzedaży. Jeżeli Wnioskodawca zdecyduje się na sprzedaż kilku działek to ma zamiar ogłosić to wśród znajomych i rodziny.

Ponadto Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT. Wnioskodawca wskazał we wniosku, że oprócz działek wymienionych we wniosku nie posiada innych a także nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży nieruchomości. Środki pieniężne ze sprzedaży działek Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć na wybudowanie domu jednorodzinnego dla jego rodziny.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w celu dokonania sprzedaży 3 działek wydzielonych z działek nabytych w 2006 r., Wnioskodawca nie zaangażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wprawdzie jak wynika z wniosku Wnioskodawca we wrześniu 2014 r. wystąpił z wnioskami o warunki dostawy mediów, jednak wnioski dotyczyły działki, którą Wnioskodawca zamierza przeznaczyć pod budowę własnego domu jednorodzinnego. W celu dokonania sprzedaży 3 działek Wnioskodawca wystąpił po zmianie planu zagospodarowania przestrzennego w dniu 19 maja 2014 r z wnioskiem o podział nieruchomości na mniejsze działki. W wyniku podziału powstało 9 działek przeznaczonych pod zabudowę 1 działka pod drogę publiczną i 1 pod drogę wewnętrzna (działka nr 42/3 podzielona na 4 działki pod budowę część jest przeznaczona na drogę publiczną i część na drogę wewnętrzną, działka nr 116/3 podzielona na 4 działki pod budowę część na drogę publiczną i część na drogę wewnętrzna, działka nr 120/1 podzielona na 1 działkę pod budowę). Jednakże powyższe zdarzenie (stanowiące pojedynczą z okoliczności przykładowo wskazanych w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10) nie można uznać za środki zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością.

Dlatego dostawę 3 działek powstałych z podziału działek nabytych w 2006 r. uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru.

Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do zamierzonej dostawy 3 działek budowlanych, bowiem przedmiotowy grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany w celach zarobkowych. Działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, Wnioskodawca nie czerpał z faktu ich posiadania żadnych korzyści. Powodem podjęcia decyzji o sprzedaży działek jest brak odpowiednich środków materialnych niezbędnych do wybudowania domu jednorodzinnego dla rodziny Wnioskodawcy.

Tym samym Wnioskodawca dokonując dostawy 3 działek wydzielonych z nieruchomości nabytych w 2006 r. będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym, a zatem czynność ta nie będzie uznana za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowych gruntów nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ sprzedający nie będzie działał w tym przypadku jako podatnik podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na marginesie zauważyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnopodatkowych dla żony Wnioskodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem interpretację wydać można na rzecz jednej osoby fizycznej, a nie dla małżonków.

W zakresie powołanych przez Wnioskodawcę wyroków NSA i WSA należy zauważyć, że wyroki sądów administracyjnych są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach