Temat interpretacji

Zwolnienia z podatku VAT wykonywania działalności rachunkowo-księgowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 kwietnia 2015 r. (data wpływu 8 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, usług rachunkowo-księgowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, usług rachunkowo-księgowych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 kwietnia 2015 r. (data wpływu 8 kwietnia 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Od 25 listopada 1995 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą usługi księgowe (biuro rachunkowe). Działalność została sklasyfikowana ogólnym symbolem 69.20.Z działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe. Zainteresowana nie prowadzi doradztwa podatkowego. Przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest kompleksowa obsługa klientów w zakresie prowadzonych przez nich działalności gospodarczych, tj. prowadzenie ksiąg przychodów i rozchodów, rejestru podatku od towarów i usług, ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, rozliczanie oraz sporządzanie deklaracji podatkowych VAT, rozliczanie zaliczek i sporządzanie deklaracji na należny podatek dochodowy, prowadzenie karty wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przez zleceniodawcę, rozliczanie zaliczki i sporządzanie deklaracji ZUS oraz obliczanie zaliczki na podatek dochodowy od zatrudnionych pracowników, prowadzenie rejestrów VAT, prowadzenie ewidencji środków trwałych, rozrachunków z ZUS. Powyższe czynności Wnioskodawczyni wykonuje w oparciu o ustawę o podatku od towarów i usług, ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawę o rachunkowości, ustawę Ordynacji podatkowej, ustawę o systemie ubezpieczeń społecznych i inne niezbędnie ustawy i rozporządzenia. Wnioskodawczyni nie udziela porad prawnych i nie zamierza wykonywać usług o charakterze doradczym. Zainteresowana nie świadczyła i nie zamierza świadczyć usług na podstawie odrębnych zleceń, obejmujących czynności wykraczające poza zawartą umowę na kompleksową obsługę księgową. Ponieważ wartość sprzedaży za ubiegły rok podatkowy 2014 nie przekroczyła kwoty 150.000.00 zł Zainteresowana zamierza skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

1. Wnioskodawczyni nie wykonuje czynności udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz porad i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.
2. Zainteresowana prowadzi tylko w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, księgi rachunkowe, księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych oraz udzielania im pomocy w tym zakresie.
3. Przed wpisaniem do prowadzonej dokumentacji Wnioskodawczyni przegląda i weryfikuje dokumenty źródłowe przedłożone przez klientów.
4. Zainteresowana nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sadowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w nr 1.
5. Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
6. Od 26 listopada 1995 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność rachunkowo-księgową i do końca 2014 r. była płatnikiem podatku VAT.
7. Klasyfikacja PKWiU usług objętych zakresem wniosku:
   • usługi sprawdzania rachunków (PKWiU 69.20.21.0)
   • usługi w zakresie księgowości (PKWiU 69.20.23.0)
   • usługi sporządzania listy płac (PKWiU 69.20.24.0)
   • usługi rachunkowo-księgowe (PKWiU 69.20.29.0)
   • usługi zestawienie sprawozdań i bilansów finansowych (PKWiU 69.20.22.0).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność rachunkowo-księgowa, sklasyfikowana pod nr PKD 69.20.Z pozwala na skorzystanie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług z uwagi na to, że w 2014 r. nie przekroczyła kwoty 150.000,00 zł i nie prowadzi doradztwa podatkowego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, złożyła ona wniosek o zwolnienie podmiotowe z VAT, gdyż uważa, że z tytułu świadczenia usług rachunkowo księgowych przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT. Samych usług księgowych nie można utożsamiać ze świadczeniem usług doradztwa podatkowego. Świadczenie usług wiąże się z posiadaniem określonej wiedzy pozwalającej na ich wykonywanie. Niemniej jednak nie jest to równoznaczne z uznaniem iż osoba świadcząca tego rodzaju usługi jest doradcą, czyli osobą która udziela porad wskazuje sposób postępowania w jakiejś sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   • jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;

1. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
2. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia , o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Termin doradztwo obejmować może szereg usług doradczych, np. podatkowe, gospodarcze, czy finansowe. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto udziela porad. Natomiast doradzać, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym doradztwo to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materią regulowaną ustawowo - ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego- zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym (w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014r.) - dla celów stosowania tej ustawy obejmują zatem:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie:
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie do art. 2 ust. la ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu doradztwo oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, iż doradztwo podatkowe sensu stricio obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 28l pkt 3).

Odnosząc się natomiast do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Wobec powyższego, w sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych i nie będzie świadczył usług doradczych lub prawniczych (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, chyba, że zajdą inne niż omawiane przesłanki wyłączające ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy.

Jeżeli natomiast dany podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi o charakterze doradczym lub prawniczym (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. W konsekwencji podmiotowi temu nie będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, od 25 listopada 1995 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą usługi księgowe (biuro rachunkowe). Działalność została sklasyfikowana ogólnym symbolem 69.20.Z działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe. Zainteresowana nie prowadzi doradztwa podatkowego. Przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest kompleksowa obsługa klientów w zakresie prowadzonych przez nich działalności gospodarczych, tj. prowadzenie ksiąg przychodów i rozchodów, rejestru podatku od towarów i usług, ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, rozliczanie oraz sporządzanie deklaracji podatkowych VAT, rozliczanie zaliczek i sporządzanie deklaracji na należny podatek dochodowy, prowadzenie karty wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przez zleceniodawcę, rozliczanie zaliczki i sporządzanie deklaracji ZUS oraz obliczanie zaliczki na podatek dochodowy od zatrudnionych pracowników, prowadzenie rejestrów VAT, prowadzenie ewidencji środków trwałych, rozrachunków z ZUS. Powyższe czynności Wnioskodawczyni wykonuje w oparciu o ustawę o podatku od towarów i usług, ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawę o rachunkowości, ustawę Ordynacji podatkowej, ustawę o systemie ubezpieczeń społecznych i inne niezbędnie ustawy i rozporządzenia. Wnioskodawczyni nie udziela porad prawnych i nie zamierza wykonywać usług o charakterze doradczym. Zainteresowana nie świadczyła i nie zamierza świadczyć usług na podstawie odrębnych zleceń, obejmujących czynności wykraczające poza zawartą umowę na kompleksową obsługę księgową. Ponieważ wartość sprzedaży za ubiegły rok podatkowy 2014 nie przekroczyła kwoty 150.000.00 zł Zainteresowana zamierza skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

1. Wnioskodawczyni nie wykonuje czynności udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz porad i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.
2. Zainteresowana prowadzi tylko w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, księgi rachunkowe, księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych oraz udzielania im pomocy w tym zakresie.
3. Przed wpisaniem do prowadzonej dokumentacji Wnioskodawczyni przegląda i weryfikuje dokumenty źródłowe przedłożone przez klientów.
4. Zainteresowana nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sadowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w nr 1.
5. Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
6. Od 26 listopada 1995 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność rachunkowo-księgową i do końca 2014 r. była płatnikiem podatku VAT.
7. Klasyfikacja PKWiU usług objętych zakresem wniosku:
   • usługi sprawdzania rachunków (PKWiU 69.20.21.0)
   • usługi w zakresie księgowości (PKWiU 69.20.23.0)
   • usługi sporządzania listy płac (PKWiU 69.20.24.0)
   • usługi rachunkowo-księgowe (PKWiU 69.20.29.0)
   • usługi zestawienie sprawozdań i bilansów finansowych (PKWiU 69.20.22.0).

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawczyni nie będzie świadczyła usług prawniczych lub o charakterze doradczym, tj. np. usług wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o doradztwie podatkowym zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub b ustawy.

Mając na uwadze opis usług świadczonych przez Wnioskodawczynię oraz analizę ww. przepisów, a także okoliczność, iż Wnioskodawczyni nie świadczy usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie świadczy usług, które nie są objęte zwolnieniem z art. 113 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze dokonaną analizę ww. przepisów oraz opis sprawy, należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawczyni prowadzi tylko w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, księgi rachunkowe, księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych oraz udzielania im pomocy w tym zakresie i nie świadczy usług prawniczych lub o charakterze doradczym wskazanych w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, to może przy świadczeniu tych usług korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Zauważyć należy, że skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty 150.000 zł netto oraz gdy Wnioskodawczyni nie zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi