Temat interpretacji

czy zbycie działek, na których znajdują się ogrody działkowe z obiektami małej architektury podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako działek niezabudowanych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 29 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 28 kwietnia 2015 r. (data wpływu 29 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy zbycie działek, na których znajdują się ogrody działkowe z obiektami małej architektury podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako działek niezabudowanych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy zbycie działek, na których znajdują się ogrody działkowe z obiektami małej architektury podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako działek niezabudowanych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 28 kwietnia 2015 r. (data wpływu 29 kwietnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 kwietnia 2015 r. znak: IBPP1/4512-80/15/ES.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (S.A.) dokonał w marcu 2014 r. sprzedaży gruntów, praw wieczystego użytkowania gruntów (dalej: Grunty) oraz prawa własności obiektów wymienionych w pkt B-D poniżej, położonych na tych Gruntach (dalej; Obiekty). Grunty i Obiekty objęte były siedmioma księgami wieczystymi. Grunty składają się z 139 działek wyodrębnionych ewidencyjnie (dalej: Działki). Na każdą księgę wieczystą składa się po kilka Działek.

Na terenie, na którym położone są Grunty i Obiekty obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

W skład Gruntów i Obiektów będących przedmiotem sprzedaży weszły:

1. Działki, o różnym przeznaczeniu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, niezabudowane Obiektami;
2. Działki zabudowane budowlami lub budynkami w rozumieniu Ustawy - Prawo Budowlane (dalej: UPB);
3. Działki o różnym przeznaczeniu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, na których znajdują się ogrodzenia (tzn. odgradzające całą nieruchomość w znaczeniu wieczysto-księgowym od innych nieruchomości) jak i wewnętrzne (tzn. rozgraniczające niektóre z Działek);
4. Działki, na których znajdują się ogrody działkowe z obiektami małej architektury;
5. Działki, na których znajdują się różne kombinacje Obiektów wskazanych w pkt B-D.

Obiekty posadowione na Gruntach były co do zasady wybudowane przez poprzednika prawnego Spółki przed 1993 r. (w stosunku do tych Obiektów nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia VAT), niemniej jednak Spółka zidentyfikowała 25 Obiektów wybudowanych po 1993 r. (w stosunku do części z tych Obiektów przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia VAT).

Na jednej z Działek będących przedmiotem sprzedaży znajduje się budynek wybudowany przez podmioty trzecie (dalej: Dom Działkowca). Dom Działkowca został wprowadzony do ksiąg Spółki 22 lipca 2008 roku jako ujawnienie środka trwałego (w wyniku legalizacji samowoli budowlanej).

Od 2000 r. Dom Działkowca był przedmiotem umowy użyczenia na rzecz P. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie Domu Działkowca w wartości wyższej niż 30% jego wartości początkowej. Z tytułu zużycia mediów na Działkach, o których mowa w pkt D oraz przez Dom Działkowca, Spółka obciążała kosztami z tego tytułu Pracowniczy () działający przy Spółce.

Grunty i Obiekty były wykorzystywane przez Spółkę przed sprzedażą do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji energii elektrycznej i ciepła. Spółka już pod koniec 2012 r. wyłączyła Grunty i Obiekty ze swojej podstawowej działalności gospodarczej z zamiarem ich sprzedaży (w szczególności z dniem 30 listopada 2012 r. E. została wykreślona decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z treści posiadanej koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej i ciepła w źródle E. dla Obiektów oraz księgowo Spółka rozpoznawała przedmiotowe Grunty i Obiekty jako przeznaczone do sprzedaży). W lipcu 2012 r. został również przedłożony Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki Plan, zmierzający do likwidacji Obiektów.

Główną wartość ekonomiczną stanowiły dla Spółki i nabywcy Grunty. W szczególności zgodnie z posiadaną przez Spółkę wyceną opracowaną przez niezależnych rzeczoznawców, wartość Obiektów przy założeniu wyceny metodą likwidacyjną była ujemna i obniżała wycenę wartości.

Zgodnie z zamiarem Spółki (uwzględnionym w akcie notarialnym sprzedaży w postaci zapisu zobowiązującego nabywcę do likwidacji skutków działalności elektrowni), Obiekty znajdujące się na Gruntach miały zostać fizycznie zlikwidowane przez nabywcę (zgodnie z wiedzą Spółki nabywca realizuje obecnie te postanowienia). Fizyczna rozbiórka Obiektów rozpoczęła się jednak po dniu sprzedaży Gruntów i Obiektów.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca podał, że obiekty małej architektury, o których mowa w pkt D i E opisu stanu faktycznego w momencie dostawy, nie stanowiły budowli lub ich części w rozumieniu przepisów ww. ustawy Prawo budowlane.

Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w PKOB nie klasyfikuje się obiektów małej architektury. W konsekwencji należy udzielić odpowiedzi, iż nie stanowiły one obiektów inżynierii lądowej i wodnej.

Na marginesie Spółka wskazała, iż w wyniku kontroli podatkowej przeprowadzonej przez urząd skarbowy właściwy dla nabywcy obiektów wskazanych w stanie faktycznym wniosku o interpretację w protokole kontroli stwierdzono, iż tereny ogródków działkowych nie mogą służyć zaspokajaniu celów mieszkaniowych użytkowników ogródków działkowych, nie mogą też być miejscem wykonywania działalności gospodarczej.

Zgodnie z najlepszą wiedzą Spółki, obiekty małej architektury nie były trwale związane z gruntem.

Na pytanie tut. organu: Skoro Wnioskodawca użyczył Dom Działkowca na rzecz P., to dlaczego kosztami za media obciążał Pracowniczy ()..., Wnioskodawca odpowiedział, że:

Koszty zużycia przedmiotowych mediów dotyczyły Pracowniczego () działającego na terenach, o których mowa w lit. D stanu faktycznego wniosku o interpretację. W związku z umową użyczenia z lutego 2000 r. wraz z aneksami ustalono, iż Pracowniczy () jako podmiot, którego te koszty dotyczą będzie obciążany kosztami mediów. Takie też ustalenia zostały zawarte w umowie użyczenia łączącej strony.

Wnioskodawca nadmienia, iż zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz.U. 2005 nr 169 poz. 1419; dalej: Ustawa o ROD obowiązująca do 19 stycznia 2014 x): Pracownicze ogrody działkowe istniejące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy stają się rodzinnymi ogrodami działkowymi w jej rozumieniu. Art. 28 ust. 1 Ustawy o ROD wskazywał natomiast, iż jednostkami organizacyjnymi Polskiego Związku Działkowców jest m.in. rodzinny ogród działkowy jako podstawowa jednostka organizacyjna. Analogiczne postanowienia zawiera również art. 27 Ustawy z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych.( Dz.U. 1981 nr 12 poz. 58), wskazujący iż ogniwem organizacyjnym Polskiego Związku Działkowców jest pracowniczy ogród działkowy.

Na podstawie powyżej wskazanych przepisów, Pracowniczy () stanowi jednostkę organizacyjną P. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy można stwierdzić, iż poprzez obciążanie kosztami mediów Pracowniczego (), jako podmiotu, którego te koszty dotyczą obciążenie za media dotyczyło de facto P. (z którym została zawarta umowa użyczenia za wynagrodzeniem w wysokości kosztów mediów).

Wzajemne rozliczenia P. i Pracowniczego () pozostają poza wiedzą Wnioskodawcy.

Spółka również wskazała, iż zgodnie z jej najlepszą wiedzą pobierała opłaty za media w związku z użyczeniem gruntu, na którym znajdował się Dom Działkowca od marca 2000 r. Natomiast w wyniku sformalizowania istniejącego stanu faktycznego (tj. faktu, iż de facto koszty mediów dotyczyły zarówno gruntu jak i samego Domu Działkowca), Wnioskodawca aneksem ze stycznia 2009 r. do umowy użyczenia z lutego 2000 r. wprowadził doprecyzowanie, iż opłaty za media są pobierane również w związku z użyczeniem Domu Działkowca. Opłaty te były pobierane do lutego 2014 r.

Na pytanie tut. organu: Jak należy rozumieć stwierdzenie Wnioskodawcy, że jego zamiarem było zlikwidowanie przez nabywcę obiektów..., Wnioskodawca odpowiedział:

Zgodnie z zapisami aktu notarialnego dokumentującego transakcję sprzedaży E., nabywca został zobowiązany do: przywrócenia rzeźby terenu do stanu pierwotnego poprzez wyburzenie budynków, demontaż budowli, a także demontaż lub likwidację urządzeń oraz zagospodarowanie powstałego w ten sposób odpadu zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wnioskodawca poprzez powyższy zapis miał na celu umowne przeniesienie kosztów powyżej cytowanych działań i odpowiedzialności za ich wykonanie na nabywcę.

Strony postanowiły w umowie sprzedaży, iż powyższe obowiązki zostaną wykonane przez nabywcę.

Spółka nie złożyła wniosku o pozwolenie na rozbiórkę, wniosek ten został złożony przez nabywcę po dokonaniu transakcji kupna-sprzedaży.

Likwidacja skutków działalności elektrowni nie obejmowała konieczności rozbiórki wszystkich obiektów posadowionych na działkach wymienionych we wniosku w pkt B-D. W szczególności likwidacja skutków działalności elektrowni nie obejmowała konieczności rozbiórki obiektów wymienionych w pkt C, D oraz niektórych obiektów wymienionych w pkt B (tj. innych niż obiekty służące spalaniu paliw stałych). W szczególności Nabywca nie miał obowiązku wyburzania Domu Działkowca i według informacji Wnioskodawcy obiekt ten nie podlegał będzie wyburzeniu.

Strony nie umawiały się co do celu nabycia/sprzedaży nieruchomości ani też w zakresie sposobu ich wykorzystania przez nabywcę. Cel ten zależy od woli nabywcy, która nie jest sprzedającemu znana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (pytanie oznaczone we wniosku nr 4):

Czy zbycie działek, o których mowa w pkt D stanu faktycznego, na których znajdują się ogrody działkowe z obiektami małej architektury podlega opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT tj. w zależności od przeznaczenia terenów określonego w miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego podlega lub nie podlega zwolnieniu z tego podatku, przy czym sam fakt istnienia ogrodów działkowych na działce nie wpływa na sposób jej opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie działek, o których mowa w pkt D stanu faktycznego, na których znajdują się ogrody działkowe z obiektami małej architektury podlega opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT tj. w zależności od przeznaczenia terenów określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego podlega lub nie podlega zwolnieniu z tego podatku, przy czym sam fakt istnienia ogródków działkowych na działce nie wpływa na sposób jej opodatkowania.

Z uwzględnieniem przepisów Ustawy o VAT i UPB wskazanych przez Wnioskodawcę w stanowisku własnym do pytania nr 3, Spółka wskazuje, iż zgodnie z art. 3 pkt 3 UPB przez budowlę rozumie się obiekty budowlane nie będące budynkiem lub obiektem małej architektury.

Odnosząc się zatem do znajdujących się na terenie przedmiotowych działek ogrodów działkowych wraz z obiektami małej architektury wskazać należy, iż zgodnie z UPB nie mieszczą się one w definicji budynku lub budowli.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy uznać należy, iż działka na której znajdują się ogrody działkowe wraz z obiektami małej architektury, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, stanowi teren niezabudowany. Wobec powyższego o sposobie opodatkowania takich działek decydować będzie fakt, czy stanowią one teren budowlany wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT.

W związku z powyższym zbycie działek, na których znajdują się ogrody działkowe wraz z obiektami małej architektury należy traktować zdaniem Wnioskodawcy jako sprzedaż terenów niezabudowanych w rozumieniu ustawy o VAT. W efekcie, konsekwencje na gruncie podatku VAT sprzedaży tych działek powinny być analogiczne jak konsekwencje sprzedaży działek Gruntu bez Obiektów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ()

Przez sprzedaż w myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, w myśl obowiązującego art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Według art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 8 ww. ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:
   1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
   2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
   3. obiekt małej architektury;
2. budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
   2a)budynku mieszkalnym jednorodzinnym należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku;
3. budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;
   3a)obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 4 niniejszej ustawy przez obiekt małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

1. kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
2. posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
3. użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

Ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.).

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: Budynki i Obiekty inżynierii lądowej i wodnej. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki.

Należy mieć na uwadze, że Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych obejmuje obiekty budowlane, przez które rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego Wnioskodawca (Spółka) dokonał w marcu 2014 r. sprzedaży gruntów, praw wieczystego użytkowania gruntów oraz prawa własności obiektów wymienionych w pkt B-D, położonych na tych gruntach. Grunty składają się z 139 działek wyodrębnionych ewidencyjnie. Na terenie, na którym położone są Grunty i Obiekty obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

W skład Gruntów i Obiektów będących przedmiotem sprzedaży weszły m.in. - oznaczone w opisie stanu faktycznego w pkt D - działki, na których znajdują się ogrody działkowe z obiektami małej architektury.

Obiekty małej architektury, o których mowa powyżej, w momencie dostawy nie stanowiły budowli lub ich części w rozumieniu przepisów ww. ustawy Prawo budowlane. Obiekty małej architektury nie były trwale związane z gruntem.

Mając powyższe na uwadze, posadowione na działkach obiekty małej architektury, które nie są trwale związane z gruntem i PKOB nie obejmuje takich obiektów budowlanych, nie mogą być uznane za budynki lub budowle, o których mowa w ustawie o VAT. Tym samym dostawa obiektów małej architektury, o których mowa w pkt D stanu faktycznego pozostaje bez wpływu na opodatkowanie dostawy działek.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy zbycie działek, o których mowa w pkt D stanu faktycznego, na których znajdują się ogrody działkowe z obiektami małej architektury podlega opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT tj. w zależności od przeznaczenia terenów określonego w miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego podlega lub nie podlega zwolnieniu z tego podatku, przy czym sam fakt istnienia ogrodów działkowych na działce nie wpływa na sposób jej opodatkowania.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego należy wywieść, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Przyjmuje się, że pojęcie tereny budowlane obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy np. mieszkaniowej, zabudowy techniczno-produkcyjnej, zabudowy zagrodowej.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 647 ze zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że jeśli w momencie sprzedaży część opisanych wyżej działek (wymienionych w pkt D stanu faktycznego) zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona była pod zabudowę, a część tych działek w części nie stanowiła terenów przeznaczonych pod zabudowę, to:

• dostawa działek, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczone były pod zabudowę podlegała opodatkowaniu wg podstawowej tj. 23% stawki podatku zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT,
• dostawa działek, które - biorąc pod uwagę art. 2 pkt 33 ustawy o VAT - zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego nie stanowiły terenów budowlanych, korzystała ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ponieważ w celu zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane należy wziąć pod uwagę zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT - przeznaczenie gruntów wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy, zatem sam fakt istnienia ogrodów działkowych na sprzedawanych działkach nie ma wpływa na sposób ich opodatkowania.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż zbycie działek, o których mowa w pkt D stanu faktycznego, na których znajdują się ogrody działkowe z obiektami małej architektury w zależności od przeznaczenia terenów określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego podlega lub nie podlega zwolnieniu z tego podatku, przy czym sam fakt istnienia ogródków działkowych na działce nie wpływa na sposób jej opodatkowania, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach