Temat interpretacji

Dla powyższej transakcji ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku, czy też preferencyjnej stawki podatku. Zatem wniesienie wkładów niepieniężnych w postaci działek i dokumentacji projektowej związanej z przedmiotowymi działkami do Spółki komandytowej, wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 30 grudnia 2014 r. (data wpływu 2 stycznia 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 24 grudnia 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 29 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT oraz opodatkowania wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT oraz opodatkowania wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej .

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 29 grudnia 2014 r., złożonym w dniu 30 grudnia 2014 r. (data wpływu 2 stycznia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 24 grudnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem razem z Izabelą Z., na zasadach ustawowej wspólnoty majątkowej małżeńskiej, nieruchomości gruntowych (trzy odrębne działki gruntu odpowiednio o pow. 713 m², 630 m², 914 m²) niezabudowanych. Nieruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawcę od Gminy w drodze przetargu, a umowa przeniesienia własności została zawarta w dniu 20 grudnia 2004 r.

Nieruchomości objęte są miejscowym planem zagospodarowania zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta z dnia 28 listopada 2001 r. Zgodnie z zapisami planu działki te położone są w strefie MN1, na której może być realizowana zabudowa mieszkaniowa o niskiej intensywności.

Wnioskodawca zamierza zawiązać spółkę komandytową osobową, której celem będzie wybudowanie na opisanych powyżej działkach budynków mieszkalnych wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

Głównym wkładem Wnioskodawcy do spółki mają być wkłady niepieniężne:

1. wkład niepieniężny o wartości 820 000,00 zł. (słownie: osiemset dwadzieścia tysięcy złotych), tj. prawo współwłasności nieruchomości niezabudowanej o powierzchni 713 m² (słownie: siedemset trzynaście), nr działki 637, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą,
2. wkład niepieniężny o wartości 720 000,00 zł. (słownie: siedemset dwadzieścia tysięcy złotych), tj. prawo współwłasności nieruchomości niezabudowanej o powierzchni 630 m² (słownie: sześćset trzydzieści), nr działki 638, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą ,
3. wkład niepieniężny o wartości 1 060 000,00 zł. (słownie: jeden milion sześćdziesiąt tysięcy złotych), tj. prawo współwłasności nieruchomości niezabudowanej o powierzchni 914 m² (słownie: dziewięćset czternaście), dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Wnioskodawca zobowiązuje się do wniesienia wkładów opisanych powyżej w terminie do 14 dni od daty zdarzenia, które zaistnieje jako ostatnie: uzyskania prawomocnego pozwolenia na budowę Inwestycji, podjęcie przez Wspólników uchwały o wyborze Generalnego Wykonawcy Inwestycji, podjęcie przez Wspólników uchwały wyrażającej zgodę na zawarcie umowy na realizację Inwestycji z Generalnym Wykonawcą Inwestycji.

1. wkład niepieniężny o wartości 400 000,00 zł. (słownie: czterysta tysięcy złotych), tj, dokumentację projektową Inwestycji, wraz z prawami przynależnymi do tejże dokumentacji.

Wkład ten zostanie wniesiony przy zawarciu umowy Spółki komandytowej.

Wnioskodawca informuje, że obecnie ma zarejestrowaną i prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie wynajmu własnych nieruchomości lokalowych tj. lokali użytkowych.

Jednocześnie oświadcza, że działki mające być przedmiotem wkładu do Spółki komandytowej nie są użytkowane w prowadzonej działalności gospodarczej i stanowią od niej odrębny, prywatny majątek, którego współwłaścicielką jest żona Wnioskodawcy (współwłasność małżeńska).

W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że nie dokonywał żadnych transakcji sprzedaży nieruchomości objętych wnioskiem oraz nie dokonywał żadnych innych transakcji własnych nieruchomości w okresie ostatnich 10 lat. Wnioskodawca planuje wnieść nieruchomości objęte wnioskiem do Spółki komandytowej osobowej jako wkład własny.

Wnioskodawca nie planuje w najbliższej przyszłości dokonywać innych transakcji sprzedaży własnych nieruchomości.

Celem zakupu nieruchomości była ich bezpośrednia sprzedaż z zyskiem lub wniesienie nieruchomości do spółki mającej na celu wybudowanie na nieruchomościach lokali mieszkalnych i ich dalsza sprzedaż z zyskiem.

Nieruchomości od dnia ich nabycia przegotowywane były i aktualnie są przygotowywane do realizacji celu jakim jest wybudowanie lokali mieszkalnych i ich sprzedaż z zyskiem. Do dnia dzisiejszego na nieruchomościach objętych wnioskiem nie dokonano żadnych nakładów inwestycyjnych.

Nieruchomości w latach 2007 - 2008 były przedmiotem umowy dzierżawy. Aktualnie nieruchomości nie są przedmiotem żadnych umów najmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze. Zawarcie nowej umowy dzierżawy nieruchomości planowane jest w 2015 r.

Dokumentację projektową inwestycji stanowi komplet projektów niezbędnych do realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie budynków mieszkalnych na nieruchomościach objętych wnioskiem. Dokumentacja projektowa składa się z projektu budowlanego, projektu konstrukcyjnego oraz projektów branżowych (projekt instalacji elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej, klimatyzacji, zagospodarowania terenu).

Dokumentacja projektowa inwestycji wraz z prawami przynależnymi do tej dokumentacji jest bezpośrednio związana z działkami będącymi przedmiotem wniosku.

Dokumentacja została wykonana w latach 2007-2008. Celem wykonania dokumentacji było zrealizowanie między innymi na działkach będących przedmiotem wniosku budynków mieszkalnych celem ich dalszej sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca winien uiścić podatek VAT od wniesienia wkładów w postaci działek i dokumentacji projektowej będących prywatną własnością do Spółki komandytowej jako wkładu niepieniężnego...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej, stanowiące incydentalną i jednorazową czynność nie powinno skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT.

Uzasadnieniem stanowiska Wnioskodawcy jest to, że będące przedmiotem wkładu do spółki komandytowej działki oraz dokumentacja projektowa pochodzą z majątku prywatnego Wnioskodawcy i Jego żony oraz będą dokonane jednorazowo jako wkład do spółki dla realizacji celu jej założenia.

Na wyżej wymienionych działkach nie poniesiono żadnych nakładów inwestycyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami według art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.).

Zatem należy stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Według art. 2 pkt 22 ustawy sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego w zależności od tego co jest jego przedmiotem spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić również należy, że z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy, przy czym nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

Wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, ponieważ istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów, lub zwiększeniem zysków wspólników w związku z działalnością spółki. Zatem dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem, a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W niniejszej sprawie spełniony będzie zatem warunek odpłatności w związku z wniesieniem aportu do spółki komandytowej.

Co do zasady, dostawa nieruchomości jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Wskazać należy, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 672 ze zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Zatem każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem na zasadach ustawowej wspólnoty majątkowej małżeńskiej, nieruchomości gruntowych (trzy odrębne działki gruntu odpowiednio o pow. 713 m², 630 m², 914 m²) niezabudowanych. Nieruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawcę od Gminy w drodze przetargu, a umowa przeniesienia własności została zawarta w dniu 20 grudnia 2004 r. Wnioskodawca zamierza zawiązać spółkę komandytową osobową, której celem będzie wybudowanie na opisanych powyżej działkach budynków mieszkalnych wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Głównym wkładem Wnioskodawcy do spółki mają być wkłady niepieniężne:

1. wkład niepieniężny o wartości 820 000,00 zł. tj. prawo współwłasności nieruchomości niezabudowanej o powierzchni 713 m², nr działki 637, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą,
2. wkład niepieniężny o wartości 720 000,00 zł. tj. prawo współwłasności nieruchomości niezabudowanej o powierzchni 630 m², nr działki 638, dla której Sąd Rejonowy Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą,
3. wkład niepieniężny o wartości 1 060 000,00 zł. (słownie: jeden milion sześćdziesiąt tysięcy złotych), tj. prawo współwłasności nieruchomości niezabudowanej o powierzchni 914 m², nr działki 641, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.
4. wkład niepieniężny o wartości 400 000,00 zł., tj. dokumentację projektową Inwestycji, wraz z prawami przynależnymi do tejże dokumentacji.

Wnioskodawca planuje wnieść nieruchomości objęte wnioskiem do spółki komandytowej osobowej jako wkład własny. Celem zakupu nieruchomości była ich bezpośrednia sprzedaż z zyskiem lub wniesienie nieruchomości do spółki mającej na celu wybudowanie na nieruchomościach lokali mieszkalnych i ich dalsza sprzedaż z zyskiem. Nieruchomości od dnia ich nabycia przegotowywane były i aktualnie są przygotowywane do realizacji celu jakim jest wybudowanie lokali mieszkalnych i ich sprzedaż z zyskiem. Do dnia dzisiejszego na nieruchomościach objętych wnioskiem nie dokonano żadnych nakładów inwestycyjnych. Celem wykonania dokumentacji projektowej, która została wykonana w latach 2007-2008 było zrealizowanie między innymi na działkach będących przedmiotem wniosku budynków mieszkalnych celem ich dalszej sprzedaży. Nieruchomości w latach 2007 - 2008 były przedmiotem umowy dzierżawy. Aktualnie nieruchomości nie są przedmiotem żadnych umów najmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze. Zawarcie nowej umowy dzierżawy nieruchomości planowane jest w 2015 r.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wynajmującego, jak i najemcę określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie, stosownie do art. 694 Kodeksu cywilnego.

Z powyższego wynika, że najem i dzierżawa są umowami dwustronnie obowiązującymi i wzajemnymi; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego i wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy i dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Zatem należy stwierdzić, że nieruchomości, które w latach 2007-2008 były przedmiotem dzierżawy, de facto wykorzystywane były przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Ponadto jak wskazuje Wnioskodawca w 2015 r. planowane jest zawarcie kolejnej umowy dzierżawy, której przedmiotem będą nieruchomości o których mowa we wniosku. Zatem z uwagi na treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca wnosząc nieruchomości w drodze wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej, nie dokona zbycia majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany przez Niego w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując ww. wniesienia wkładów w postaci przedmiotowych nieruchomości które były i będą dzierżawione Wnioskodawca wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ponadto wskazać należy, że Wnioskodawca podjął czynności, które wykraczają poza ramy czynności związanych z wykonywaniem prawa własności, tj. wykonanie dokumentacji projektowej w latach 2007-2008, której celem było zrealizowanie na działkach będących przedmiotem wniosku budynków mieszkalnych celem ich dalszej sprzedaży. Co więcej Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku wprost wskazał, że celem zakupu nieruchomości była ich bezpośrednia sprzedaż z zyskiem lub wniesienie nieruchomości do spółki mającej na celu wybudowanie na nieruchomościach lokali mieszkalnych i ich dalsza sprzedaż z zyskiem. Zatem wskazane okoliczności wskazują jednoznacznie że Wnioskodawca prowadzi profesjonalną działalność związaną z obrotem nieruchomościami.

Stwierdzić tym samym należy, że w związku z wniesieniem nieruchomości oraz dokumentacji projektowej do Spółki komandytowej Wnioskodawca nie będzie korzystać z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, jako, że czynność ta oznacza wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem czynność wniesienia wkładu w postaci działek i dokumentacji projektowej będących prywatną własnością do Spółki komandytowej, wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca w związku z przyszłym wniesieniem wkładu niepieniężnego wypełni przesłanki zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy i występuje w tym momencie jako podatnik podatku od towarów i usług, dokonujący sprzedaży majątku związanego z działalnością gospodarczą.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu (lub jego zakup) dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W związku z tym należy rozpatrzyć, czy wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT.

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analizując powyższe przepisy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego, należy podkreślić, że grunt objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu spełnia definicję terenu budowlanego, a zatem jego sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wskazał Wnioskodawca nieruchomości będące przedmiotem planowanego wniesienia do Spółki komandytowej objęte są obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta z dnia 28 listopada 2001 r. Zgodnie z zapisami planu przedmiotowe 3 działki gruntu odpowiednio o powierzchni 713 m², 630 m², 914 m² położone są w strefie MN1, na której może być realizowana zabudowa mieszkaniowa o niskiej intensywności.

W oparciu o przedstawione okoliczności sprawy stwierdzić należy, że wniesienie wkładu do spółki komandytowej w postaci działek nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ przedmiotem wniesienia będą działki, będące terenem budowlanym, w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że przedmiotowe nieruchomości były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług związanych z ich dzierżawą. Tym samym, nieruchomości te nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. W konsekwencji w odniesieniu do przedmiotowych nieruchomości nie będzie miało również zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem transakcja w ww. zakresie dotycząca działek nr 637, 638 i 641 będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej będzie również dokumentacja projektowa, która stanowi komplet projektów niezbędnych do realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie budynków mieszkalnych na nieruchomościach objętych wnioskiem. Dokumentacja projektowa składa się z projektu budowlanego, projektu konstrukcyjnego oraz projektów branżowych (projekt instalacji elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej, klimatyzacji, zagospodarowania terenu).

Należy zauważyć, że dla powyższej transakcji ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku, czy też preferencyjnej stawki podatku.

Zatem wniesienie wkładów niepieniężnych w postaci działek i dokumentacji projektowej związanej z przedmiotowymi działkami do Spółki komandytowej, wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 396 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie