Temat interpretacji

Spółka w przedmiotowej sprawie nie ma prawa do obniżenia podstawy opodatkowania bez posiadania potwierdzenia odbioru wystawionej faktury korygującej (faktura korygująca nie została doręczona nabywcy).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2012 r. (data wpływu 16 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pomniejszenia należnego podatku VAT w związku z wystawioną fakturą korygującą jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pomniejszenia należnego podatku VAT w związku z wystawioną fakturą korygującą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług działalność gospodarczą w zakresie produkcji i usług związanych z urządzeniami dźwigowymi. Wnioskodawca zawarł umowę na dostawę i montaż dźwigu. Na podstawie ww. umowy Spółka otrzymała zaliczkę na poczet dostawy i w dniu 20 czerwca 2011 r. wystawiła fakturę sprzedaży VAT zaliczkę. Następnie 23 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca wystawił fakturę sprzedaży VAT na dostawę dźwigu rozliczającą otrzymaną zaliczkę oraz po wykonaniu prac montażowych dnia 30 sierpnia 2011 r. fakturę za montaż dźwigu. Poza ww. zaliczką nie otrzymano zapłaty za wystawione faktury. Zleceniodawca przyjął faktury sprzedaży na dostawę i montaż windy i podpisał protokół odbioru prac. Następnie nastąpiła zmiana Głównego Inwestora, który przejął zobowiązania pierwszego zleceniodawcy dotyczące zlecenia.

Dnia 27 września 2011 r. Wnioskodawca podpisał umowę z Głównym Inwestorem na dokończenie inwestycji w zakresie dostawy i montażu windy. Wystawiono fakturę sprzedaży na nowego Głównego Inwestora opiewającą na wartość kontraktu zawartego z pierwotnym zleceniodawcą pomniejszoną o zafakturowaną dnia 20 czerwca 2011 r. i wpłaconą zaliczkę przez pierwotnego inwestora. Następnie Wnioskodawca wystawił na pierwszego zleceniodawcę dnia 9 lutego 2012 r. faktury korygujące do faktur z dnia 23 i 30 sierpnia 2011 r. na dostawę i montaż windy.

Spółka wysłała listem poleconym faktury sprzedaży korygujące wraz z prośbą o zwrot podpisanej kopii ww. faktur. Wnioskodawca nie pomniejszył podatku od wystawionych faktur korygujących czekając na potwierdzenie ich otrzymania przez odbiorcę. Niestety Spółka otrzymała zwrot przesyłki. Podejmowane próby kontaktu telefonicznego oraz e-mailowego również nie przyniosły rezultatu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo pomniejszyć VAT należny oraz w jakiej dacie z wystawionych faktur korygujących...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty obrotu oraz kwoty podatku należnego wynikającego z wystawionych faktur korygujących, ponieważ Spółka dochowała należytej staranności w zakresie uzyskania potwierdzenia odebrania faktur korygujących od swoich kontrahentów, a ponadto faktury korygujące dokumentowały stan rzeczywisty, to znaczy niezrealizowanie transakcji na rzecz pierwotnych zleceniodawców.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 26 stycznia 2012 r. w sprawie C-588/10 wskazał polskim organom podatkowym, że nie są właściwe, ani prawnie uzasadnione nadmierne restrykcje dla podatnika, któremu nie udaje się uzyskać potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez jej adresata. Jeżeli uzyskanie potwierdzenia odbioru ww. dokumentu w rozsądnym terminie jest utrudnione lub nadmiernie uciążliwe to nie można podatnikowi odmówić prawa do wykazania przed organami podatkowymi, przy użyciu innych środków, że dochował należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów i usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana w warunkach określonych w korekcie. Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w dniu 2 kwietnia 2012 roku (III SA/Wa 324/12), kierując się europejskim orzeczeniem wskazał, że Firma, która nie jest w stanie uzyskać potwierdzenia odbioru faktury korygującej może skorygować VAT pod warunkiem, że dochowała należytej staranności.

W przedmiotowej sprawie Spółka podjęła odpowiednie kroki w celu dostarczenia faktury korygującej odbiorcy i posiada na to stosowne dokumenty, brak zwrotnego potwierdzenia ze strony odbiorcy nie powinien uniemożliwić dokonania odpowiedniego zmniejszenia kwoty podatku VAT. Zdaniem Wnioskodawcy ma on prawo do pomniejszenia podatku należnego z faktury korygującej w miesiącu otrzymania zwrotu korespondencji od kontrahenta. Ponadto w przedstawionym zdarzeniu nie doszło do wykonania usługi na rzecz pierwotnego zleceniodawcy, Spółka wystawiła faktury dotyczące powyższego zlecenia na podmiot, który przejął zobowiązania pierwotnego zleceniodawcy i odprowadziła od nich podatek VAT. Ponadto należy podkreślić, że pierwszy zleceniodawca nie miał prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej powyższe zdarzenia, gdyż zgodnie z art. 86 ust. 12 ustawy o VAT prawo do obniżenia podatku VAT powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel lub z chwilą wykonania usługi. Natomiast w opisanym stanie faktycznym ww. prawo przysługiwało nowemu zleceniodawcy, który przejął opisane powyżej zlecenie. Brak możliwości pomniejszenia podatku VAT z ww. faktur korygujących przez Wnioskodawcę powodowałoby zachwianie unijnej zasady neutralności podatku VAT z uwagi na fakt, że jedna czynność byłaby opodatkowana dwukrotnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b (art. 29 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

1. eksporcie towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów;
2. dostawie towarów i świadczeniu usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. pozostałych przypadkach, jeżeli w wystawionej fakturze, do której odnosi się korekta, nie wykazano kwoty podatku.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i 4c ustawy o podatku od towarów i usług jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Faktura korygująca, bez potwierdzenia jej odbioru nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia podatku należnego dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia.

Powołać w tym miejscu należy art. 86 ust. 10a ustawy, na mocy którego w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzący opodatkowaną podatkiem VAT działalność gospodarczą w zakresie produkcji i usług związanych z urządzeniami dźwigowym zawarł umowę na dostawę i montaż dźwigu. Na podstawie ww. umowy Wnioskodawca otrzymał zaliczkę na poczet dostawy i w dniu 20 czerwca 2011 r. wystawił fakturę sprzedaży VAT dokumentującą przedmiotową zaliczkę. Następnie 23 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca wystawił fakturę sprzedaży VAT na dostawę dźwigu rozliczającą otrzymaną zaliczkę oraz po wykonaniu prac montażowych dnia 30 sierpnia 2011 r. fakturę za montaż dźwigu. Poza ww. zaliczką nie otrzymano zapłaty za wystawione faktury. Zleceniodawca przyjął faktury sprzedaży na dostawę i montaż windy i podpisał protokół odbioru prac. Następnie nastąpiła zmiana Głównego Inwestora, który przejął zobowiązania pierwszego zleceniodawcy dotyczące zlecenia.

Dnia 27 września 2011 r. Wnioskodawca podpisał umowę z Głównym Inwestorem na dokończenie inwestycji w zakresie dostawy i montażu windy. Wystawiono fakturę sprzedaży na nowego Głównego Inwestora opiewającą na wartość kontraktu zawartego z pierwotnym zleceniodawcą pomniejszoną o zafakturowaną dnia 20 czerwca 2011 r. i wpłaconą zaliczkę przez pierwotnego inwestora. Następnie Wnioskodawca wystawił na pierwszego zleceniodawcę dnia 9 lutego 2012 r. faktury korygujące do faktur z dnia 23 i 30 sierpnia 2011 r. na dostawę i montaż windy.

Spółka wysłała listem poleconym faktury sprzedaży korygujące wraz z prośbą o zwrot podpisanej kopii ww. faktur. Wnioskodawca nie pomniejszył podatku od wystawionych faktur korygujących czekając na potwierdzenie ich otrzymania przez odbiorcę. Niestety Spółka otrzymała zwrot przesyłki. Podejmowane próby kontaktu telefonicznego oraz e-mailowego również nie przyniosły rezultatu.

W związku z powyższym Spółka ma wątpliwości czy ma ona prawo pomniejszyć VAT należny oraz w jakiej dacie z wystawionych faktur korygujących.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie istotnym jest rozstrzygnięcie czy na rzecz pierwszego zleceniodawcy (Głównego Inwestora) doszło do wydania towarów i wykonania usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez sprzedaż, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Od tych ogólnych zasad, ustawodawca określił jednak szereg wyjątków ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego (uzależniony np.: od formy wydania towaru, rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.).

W oparciu o art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż w przypadku dostawy towarów, bądź wykonania usługi, otrzymania zaliczki podatnik zobowiązany jest do wystawienia faktury VAT.

Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy, w myśl którego, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W związku z powyższą regulacją, podatnicy podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług, zobowiązani są do naliczenia podatku należnego w określonej stawką podatku wysokości i wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonane czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W art. 106 ust. 3 ustawy wskazano, iż przepis m.in. ust. 1 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Na podstawie delegacji zawartej w ww. przepisie, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem, które określa szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Na mocy § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi z zastrzeżeniem § 10 i 12.

Natomiast jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 (§ 10 ust. 1 rozporządzenia).

W § 10 ust. 4 rozporządzenia wskazano elementy jakie co najmniej powinna zawierać faktura VAT stwierdzająca otrzymanie części lub całości należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z treścią § 10 ust. 5 rozporządzania jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1-3, nie obejmują całej ceny brutto, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach określonych w § 5 i 7-9, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o wartość otrzymanych części należności, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części należności; taka faktura powinna zawierać również numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Natomiast w myśl § 10 ust. 6 rozporządzenia, jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1-3, obejmują całą cenę brutto towaru lub usługi, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi nie wystawia faktury w terminie określonym w § 9.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż fakturę VAT wystawia sprzedawca, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, w celu udokumentowania dokonanej dostawy towarów lub świadczonych usług. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub świadczenie usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego. Podkreślić należy, iż pobranie zaliczki, przedpłaty przed wykonaniem usługi lub w trakcie jej wykonywania stanowi obrót, który należy udokumentować fakturą VAT (gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą lub osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, gdy zażądają oni wystawienia faktury dokumentującej wpłaconą zaliczkę) nie później niż siódmego dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy. Natomiast w przypadku sprzedaży towaru lub świadczenia usług fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Jak wynika z opisu sprawy na podstawie zawartej umowy o dostawę i montaż dźwigu zleceniodawca wpłacił zaliczkę a Wnioskodawca udokumentował ją dnia 20 czerwca 2011 r. fakturą VAT na zaliczkę. Następnie na rzecz tegoż zleceniodawcy doszło do dostawy dźwigu (faktura VAT z dnia 23 sierpnia 2011 r.) i jego montażu, co potwierdza protokół odbioru prac oraz wystawiona 30 sierpnia 2011 r. faktura VAT na montaż. Tym samym doszło na rzecz zleceniodawcy do dostawy towarów i świadczenia usług, tj. czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Właściwe zatem było udokumentowanie przez Wnioskodawcę tych czynności fakturami VAT. Natomiast umowa z dnia 27 września 2011 r. z drugim, nowym Głównym Inwestorem, jak wynika z wniosku, dotyczyła przejęcia zobowiązań pierwszego zleceniodawcy dotyczących zlecenia.

Z powyższego wynika, iż nie doszło w przedmiotowej sprawie do wykonania jakichkolwiek czynności na rzecz nowego Głównego Inwestora po podpisaniu umowy z dnia 27 września 2011 r., które powinny być dokumentowane fakturą VAT. Nowy Inwestor przejął tylko zobowiązania (płatności) w stosunku do już wykonanych usług i dostarczonych towarów. Oznacza to, że wystawiona na niego faktura VAT nie dokumentuje zaistniałych zdarzeń.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż w świetle powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, jeżeli więc faktura dokumentująca zdarzenie gospodarcze zawiera pomyłki, to powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między określonymi podmiotami gospodarczymi. Z kolei celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. W przedmiotowej sprawie wystawione przez Spółkę faktury VAT: z dnia 23 sierpnia 2011 r. dokumentująca dostawę dźwigu (rozliczająca otrzymaną zaliczkę) oraz z dnia 30 sierpnia 2011 r. wystawiona po wykonaniu prac montażowych dokumentują rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, tj. odzwierciedlają faktycznie dokonane transakcje między określonymi podmiotami gospodarczymi (jak wynika z wniosku Zleceniodawca przyjął faktury sprzedaży na dostawę i montaż windy i podpisał protokół odbioru prac), tym samym brak jest podstaw do wystawienia faktur korygujących do ww. faktur VAT.

Podkreślić należy, iż faktura VAT wystawiona na nowego Inwestora opiewająca na wartość kontraktu zawartego z pierwotnym zleceniodawcą pomniejszona o zafakturowaną dnia 20 czerwca 2011 r. i wpłaconą zaliczkę przez pierwotnego inwestora, nie dokumentuje rzeczywistej transakcji gospodarczej dokonanej przez Spółkę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 358 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu