Temat interpretacji

Czy w przypadku wypowiedzenia/rozwiązania umowy w okresie 5 lat od oddania inwestycji w obcym środku trwałym do użytkowania, w wyniku którego, nakłady poniesione przez Spółkę przeszłyby na własność Wydzierżawiającego, bez prawa rekompensaty, po stronie Spółki wystąpiłby obowiązek dokonania korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego od wydatków na rozbudowę najmowanych obiektów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowej przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2012 r. (data wpływu 2 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2013 r. (data wpływu 22 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego. Pismem z dnia 21 stycznia 2013 r. uzupełniono wniosek o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka komandytowa wynajmuje dla potrzeb swojego oddziału zabudowaną nieruchomość od osoby fizycznej (grunt i budynki). Umowa najmu jest zawarta na czas nieokreślony. Zgodnie z umową, w przypadku wypowiedzenia bądź rozwiązania umowy, Spółka komandytowa nie ma prawa do zwrotu poniesionych nakładów na nieruchomość.

W związku z rozwojem Spółki komandytowej, zwiększają się potrzeby oddziału co do posiadanej powierzchni magazynowej. W celu jej zwiększenia rozważane są różne warianty.

Jednym z rozważanych wariantów jest taki, że Spółka komandytowa dokona rozbudowy najmowanych obiektów we własnym zakresie, której skutkiem będzie m. in. zwiększenie powierzchni magazynowej. Spółka potraktowałaby poniesione nakłady na przebudowę najmowanych obiektów jako inwestycję w obcym środku trwałym, w konsekwencji przyjęłaby ten składnik do ewidencji środków trwałych (EST) i dokonywała odpisów amortyzacyjnych przez okres 10 lat.

Spółka planuje wykorzystywać najmowane obiekty w prowadzonej działalności przez czas bliżej nieokreślony. Spółka prowadzi działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na niemożliwe do przewidzenia przyszłe zdarzenia gospodarcze, nie jest wykluczone, iż w przyszłości umowa najmu uległaby rozwiązaniu lub wypowiedzeniu bądź doszłoby do porozumienia pomiędzy Spółką a właścicielem nieruchomości regulującym kwestię zwrotu poniesionych przez Spółkę nakładów na nieruchomość. W konsekwencji, mogłoby dojść do następujących sytuacji:

1. Spółka byłaby zmuszona do opuszczenia najmowanych obiektów i pozostawienia nakładów poniesionych na te obiekty. Jednocześnie właściciel - zgodnie z umową - mógłby się nie zgodzić na zwrot kwoty poniesionych przez Spółkę nakładów, co spowodowałoby brak możliwości pełnej amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym,
2. Spółka dokonałaby odsprzedaży poniesionych nakładów właścicielowi nieruchomości, jednorazowo bądź poprzez zmniejszenie rat czynszu najmu.

Pismem z dnia 21 stycznia 2013 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Nakłady poniesione na inwestycję w obcym środku trwałym będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
3. Wartość poniesionych przez Spółkę nakładów będzie przekraczała 15.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wypowiedzenia/rozwiązania umowy w okresie 5 lat od oddania inwestycji w obcym środku trwałym do użytkowania, w wyniku którego, nakłady poniesione przez Spółkę przeszłyby na własność Wydzierżawiającego, bez prawa rekompensaty, po stronie Spółki wystąpiłby obowiązek dokonania korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego od wydatków na rozbudowę najmowanych obiektów...

Zdaniem Wnioskodawcy, gdyby zmiana przeznaczenia inwestycji nastąpiła w okresie 5 lat od oddania inwestycji w obcym środku trwałym do użytkowania, a więc nie byłaby już ona wykorzystywana dla celów działalności opodatkowanej w Spółce, zaistniałby po stronie Spółki obowiązek korekty podatku naliczonego odliczonego od wydatków na inwestycję, zgodnie z art. 91 ust. 2 w związku z art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Spółki, z uwagi na fakt, że inwestycje w obcym środku trwałym polegające na przebudowie stanowią odrębny od nieruchomości środek trwały, korekta podatku naliczonego odnoszącego się do takiego środka trwałego powinna być dokonana w ciągu 5-letniego okresu, a nie w ciągu 10 lat przewidzianych dla nieruchomości. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 20 września 2011 r., nr IBPP3/443-722/11/KO, jak również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 sierpnia 2010 r., sygn. akt I FSK 1067/09.

Ponadto, Spółka wskazuje, że z uwagi na zapis art. 91 ust. 2, ust. 5 i ust. 6 tej ustawy, z upływem kolejnych lat od roku oddania inwestycji do użytkowania, Spółka zobligowana byłaby tylko do częściowej korekty wg poniższego przykładu:

1. gdyby rozwiązanie/wypowiedzenie umowy wystąpiło po upływie 4 lat od oddania inwestycji do użytkowania, Spółka musiałaby skorygować jedynie 1/5 uprzednio odliczonego podatku naliczonego,
2. natomiast, gdyby rozwiązanie/wypowiedzenie umowy wystąpiło po upływie 5 lat od oddania inwestycji do użytkowania, Spółka nie byłaby zobowiązana do dokonywania korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Generalna zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W przepisie tym wskazano, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z kolei, zasady dotyczące sposobu oraz terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 90 i 91 ustawy.

I tak, w myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W art. 90 ust. 2 ustawy postanowiono, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W art. 90 ust. 3 ustawy wskazano, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) przepis art. 91 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. stosuje się począwszy od korekt dokonywanych za rok 2011.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W art. 2 pkt 14a ustawy zdefiniowano pojęcie wytworzenia nieruchomości. W świetle tego przepisu, za wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zatem, zgodnie z cyt. przepisem, za wytworzenie nieruchomości uznaje się również ulepszenie nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w myśl których ulepszenia dokonuje się we własnym środku trwałym.

Równocześnie należy zauważyć, że przepisy art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług odsyłają do przepisów o podatku dochodowym dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W świetle ww. przepisów, inwestycja w obcym środku trwałym stanowi u inwestora odrębny od nieruchomości środek trwały podlegający amortyzacji według zasad określonych dla takich środków trwałych, a nie według zasad odnoszących się do nieruchomości.

Stosownie bowiem do art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej inwestycjami w obcych środkach trwałych.

Natomiast art. 16j ust. 4 tej ustawy stanowi, iż podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla:

1. inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat;
2. inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1 okres amortyzacji ustala się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1 i 2.

W związku z tym, że inwestycje w obcym środku trwałym stanowią odrębny od nieruchomości środek trwały, korekta podatku naliczonego odnoszącego się do takiego środka trwałego powinna być dokonana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT w ciągu 5-letniego okresu (a nie w ciągu 10 lat przewidzianych dla nieruchomości).

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Art. 91 ust. 4 ustawy stanowi, że w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Natomiast, zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ponadto, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy).

W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c (art. 91 ust. 7b ustawy).

W myśl art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Z opis sprawy wynika, iż Wnioskodawca wynajmuje dla potrzeb swojego oddziału zabudowaną nieruchomość od osoby fizycznej (grunt i budynki). Umowa najmu jest zawarta na czas nieokreślony. Zgodnie z umową, w przypadku wypowiedzenia bądź rozwiązania umowy, Spółka nie ma prawa do zwrotu poniesionych nakładów na nieruchomość. W związku z rozwojem Spółki, zwiększają się potrzeby oddziału co do posiadanej powierzchni magazynowej. W celu jej zwiększenia rozważane są różne warianty. Jednym z rozważanych wariantów jest taki, że Spółka dokona rozbudowy najmowanych obiektów we własnym zakresie, której skutkiem będzie m. in. zwiększenie powierzchni magazynowej. Spółka potraktowałaby poniesione nakłady na przebudowę najmowanych obiektów jako inwestycję w obcym środku trwałym, w konsekwencji przyjęłaby ten składnik do ewidencji środków trwałych i dokonywała odpisów amortyzacyjnych przez okres 10 lat. Spółka planuje wykorzystywać najmowane obiekty w prowadzonej działalności przez czas bliżej nieokreślony. Spółka prowadzi działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nakłady poniesione na inwestycję w obcym środku trwałym będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Z uwagi na niemożliwe do przewidzenia przyszłe zdarzenia gospodarcze, nie jest wykluczone, iż w przyszłości umowa najmu uległaby rozwiązaniu lub wypowiedzeniu bądź doszłoby do porozumienia pomiędzy Spółką a właścicielem nieruchomości regulującym kwestię zwrotu poniesionych przez Spółkę nakładów na nieruchomość. W konsekwencji, mogłoby dojść do sytuacji, w której Spółka byłaby zmuszona do opuszczenia najmowanych obiektów i pozostawienia nakładów poniesionych na te obiekty. Jednocześnie właściciel - zgodnie z umową - mógłby się nie zgodzić na zwrot kwoty poniesionych przez Spółkę nakładów, co spowodowałoby brak możliwości pełnej amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku dokonania korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego od wydatków na rozbudowę najmowanych obiektów w przypadku wypowiedzenia/rozwiązania umowy w okresie 5 lat od oddania inwestycji w obcym środku trwałym do użytkowania, w wyniku którego, nakłady poniesione przez Spółkę przeszłyby na własność Wydzierżawiającego, bez prawa rekompensaty.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na inwestycję w obcym środku trwałym należącym do wynajmującego o wartości przekraczającej 15.000 zł, ujętym w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy jako obcy środek trwały podlegający amortyzacji, należy traktować jak wydatki na zakup odrębnego środka trwałego.

Zatem, jak wskazano wyżej, korekta podatku naliczonego odnoszącego się do inwestycji w obcym środku trwałym, o którym mowa we wniosku, powinna być dokonywana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług przez okres 5 lat.

Analizując przedstawione we wniosku okoliczności należy również stwierdzić, iż w przedstawionej sytuacji, wskutek pozostawienia poczynionych nakładów (środków trwałych) dojdzie do zmiany ich przeznaczenia ostatecznie nie będą one służyły bowiem czynnościom opodatkowanym przez okres 5 lat, licząc od końca roku, w którym zostaną oddane do użytkowania, a Spółka w takiej sytuacji utraci prawo do odliczenia podatku naliczonego od części inwestycji, która nie została dotąd zamortyzowana i na podstawie przepisów art. 91 ust. 2, ust. 3, ust. 7 oraz ust. 7a ustawy, zobowiązana będzie do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w tej części.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż inwestycja w obcym środku trwałym, polegająca na powiększeniu powierzchni magazynowej stanowi odrębny od nieruchomości środek trwały. Natomiast korekta podatku naliczonego odnoszącego się do takiego środka trwałego powinna być dokonywana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy w ciągu 5-cio letniego okresu (a nie w ciągu 10 lat przewidzianych dla nieruchomości). Wnioskodawca zatem zobowiązany będzie do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w okresie 5 lat licząc od roku, w którym ww. środek trwały został oddany do użytkowania (tj. po zakończeniu każdego roku 1/5 kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z przedmiotową inwestycją).

Należy podkreślić, iż w przypadku ulepszeń, gdzie upłynął już 5-letni okres korekty, licząc od końca roku, w którym zostały one oddane do użytkowania, obowiązek korekty nie występuje.

Reasumując, Wnioskodawca będzie miał obowiązek dokonania korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego od wydatków na rozbudowę najmowanych obiektów w przypadku wypowiedzenia/rozwiązania umowy w okresie 5 lat od oddania inwestycji w obcym środku trwałym do użytkowania, w wyniku którego, nakłady poniesione przez Spółkę przeszłyby na własność Wydzierżawiającego, bez prawa rekompensaty.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego. Natomiast kwestie dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na inwestycję w obcym środku trwałym oraz w zakresie konsekwencji podatkowych powstałych w wyniku odsprzedaży poniesionych nakładów zostały rozstrzygnięte w interpretacjach indywidualnych z dnia 5 lutego 2013 r. nr ILPP1/443-1013/12-4/AWa i nr ILPP1/443-1013/12-6/AWa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 919 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu