Temat interpretacji

Czy Wnioskodawca będący spółką komandytową, w której komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, korzystając w obrocie gospodarczym z nazwy skróconej, ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur, zawierających nazwę skróconą, bez potrzeby wystawiania not korygujących?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2011 r. (data wpływu 24 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu określenia nabywcy na fakturach VAT umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu określenia nabywcy na fakturach VAT umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca działający w formie spółki J. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa, powstał w wyniku przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w oparciu o przepisy art. 55¹ Kodeksu spółek handlowych. Wnioskodawca otrzymuje od dostawców faktury, w których ze względu na ograniczenia techniczne użyto skrótu nazwy w postaci J. Sp. z o.o. Sp. k. Wnioskodawca w zgłoszeniu aktualizacyjnym NIP-2, złożonym do właściwego organu podatkowego w części B.1 wykazał zarówno pełną nazwę oraz nazwę skróconą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będący spółką komandytową, w której komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, korzystając w obrocie gospodarczym z nazwy skróconej, ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur, zawierających nazwę skróconą, bez potrzeby wystawiania not korygujących...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 104 § 3 Kodeksu spółek handlowych w przypadku, gdy komplementariuszem jest osoba prawna, firma spółki komandytowej powinna zawierać pełne brzmienie firmy (nazwy) tej osoby prawnej z dodatkowym oznaczeniem spółka komandytowa. Zgodnie zatem z ww. przepisami spółka powinna używać nazwy pełnej. Przywołując § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, Wnioskodawca wskazuje, że w obrocie gospodarczym nie zawsze możliwe jest używanie nazwy pełnej ze względów czysto technicznych (brak miejsca w formularzach na umieszczenie tak długiej nazwy). W takiej sytuacji dopuszczalne jest użycie nazwy skróconej, zgłoszonej do organu podatkowego w oparciu o przepisy ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Wnioskodawca przywołuje brzmienie art. 5 ust. 1 i ust. 3 tej ustawy). Zatem faktura dokumentująca dostawę towarów lub usług wystawiona na sprzedawcę z przywołaniem nazwy skróconej jest prawidłowa i w związku z tym, zawarty w niej podatek stanowi podatek naliczony, o jakim mowa w przepisie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, używanie dla celów podatkowych nazwy skróconej, zgłoszonej organowi podatkowemu jest dopuszczalne, a wystawione w ten sposób faktury stanowią podstawę do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tych faktur, bez potrzeby wystawiania noty korygującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z kolei stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 3a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:



1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących,
2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:



1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym.
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które faktury powinny zawierać określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do regulacji § 4 ust. 1 oraz § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami FAKTURA VAT. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Zatem z treści ww. przepisów wynika jednoznacznie, iż faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Natomiast w myśl art. 5 ust. 3 ww. ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych ().

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne ().

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 ze zm.) w § 1 określa wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W części B1 tego zgłoszenia Dane identyfikacyjne, w poz. 11 należy podać nazwę pełną, natomiast w poz. 12 nazwę skróconą podatnika.

Zaznaczyć należy, że dane dotyczące podatnika, znajdujące się na wystawianych na niego fakturach VAT, m.in. pełna lub skrócona nazwa firmy, winny być znane organom podatkowym, czyli muszą być zgodne z danymi podatnika, podanymi w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca otrzymuje od dostawców faktury VAT, które zawierają nazwę skróconą Wnioskodawcy, przy czym nazwa ta została zgłoszona do właściwego organu podatkowego.

Wobec powyższego, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy zarówno nazwa skrócona, jak i pełna została wykazana w zgłoszeniu aktualizacyjnym NIP-2, to posługiwanie się przez Wnioskodawcę nazwą skróconą jest prawidłowe. Tym samym, wystawione przez dostawców faktury VAT, w których użyta zostanie nazwa skrócona Wnioskodawcy, stanowić będą podstawę do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tych faktur, bez potrzeby wystawiania przez Wnioskodawcę noty korygującej. Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługiwać będzie na zasadach ogólnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawie o podatku od towarów i usług.

Końcowo informuje się, iż obowiązujące przepisy prawa nie zawierają żadnych wskazówek, które regulowałyby kwestię tworzenia nazw skróconych firm. Jedyne zapisy w tym zakresie przewiduje ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.). Zgodnie z art. 160 § 2 tej ustawy, dla spółki z ograniczoną odpowiedzialnością dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu spółka z o.o. lub sp. z o.o., natomiast w myśl art. 104 ustawy, dla spółki komandytowej dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu sp.k..

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy