Temat interpretacji

Prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku ze świadczeniem usług rachunkowo-księgowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 24 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniach: 2 i 11 maja 2011 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania w 2011 r. ze zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach: 2 i 11 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania w 2011 r. ze zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani biuro rachunkowe i posiada uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, tj. certyfikat Ministra Finansów. W ramach ww. działalności gospodarczej:

• prowadzi Pani księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości i w oparciu o aktualne przepisy prawa podatkowego, podatkowe księgi przychodów i rozchodów oraz ewidencję ryczałtu. Do Pani obowiązków należy sprawdzanie dokumentów pod względem formalnym i rachunkowym, dekretacja i księgowanie operacji gospodarczych w księgach handlowych oraz w podatkowych księgach przychodów i rozchodów, zapisy sprzedaży w ewidencji przychodów, prowadzenie ewidencji dla celów podatku od towarów i usług, ewidencji środków trwałych, wyposażenia i wartości niematerialnych i prawnych, a także sporządzanie list płac pracowników, prowadzenie ewidencji wynagrodzeń, sporządzanie deklaracji podatkowych, deklaracji ZUS oraz druków RMUA, zeznań rocznych, sprawozdań finansowych, przygotowywanie przelewów do ZUS i urzędu skarbowego, archiwizowanie dokumentów oraz reprezentowanie klienta przed urzędem skarbowym i ZUS;
• prowadzi Pani dokumentację kadrowo-płacową, w ramach czego przygotowuje umowy o pracę i świadectwa pracy, zgłasza pracowników i zleceniobiorców do ubezpieczeń w ZUS, wyrejestrowuje pracowników i zleceniobiorców z ubezpieczeń w ZUS, wystawia zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości dochodów, zajmuje się sprawozdawczością do GUS;
• oblicza Pani zaliczki miesięczne w podatku dochodowym, sporządza przelewy na podatek dochodowy od działalności gospodarczej oraz rozliczenia roczne PIT-36, PIT-37, CIT-8, a także PIT-11, PIT-4AR, PIT-8AR, PIT 8C.

W ramach działalności gospodarczej nie świadczy Pani usług doradztwa podatkowego ze względu na brak uprawnień w tym zakresie. Nie podpisuje deklaracji podatkowych w imieniu podatników oraz nie udziela porad podatkowych swoim klientom.

Świadczone usługi mieszczą się w grupowaniu 69.20.2 (klasy 69.20.21, 69.20.22, 69.20.23, 69.20.24, 69.20.29 ) oraz 69.20.3 w zakresie deklaracji podatkowych dla przedsiębiorców i osób indywidualnych zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.). Według PKD z 2007 Pani działalność zaklasyfikowana jest pod numerem 6920Z działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe.

Działalność gospodarczą, o której mowa we wniosku, rozpoczęła Pani w dniu 15 stycznia 1999 r. Według PKD była wówczas sklasyfikowana pod numerem 7412Z. Nie świadczyła Pani usług doradztwa podatkowego i korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Od dnia 1 grudnia 2004 r. utraciła Pani prawo do ww. zwolnienia i do 31 grudnia 2010 r. była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2010 r. sprzedaż opodatkowana nie przekroczyła wartości 100.000 zł. Nadal nie świadczy Pani usług doradztwa podatkowego, więc w dniu 7 stycznia 2011 r. złożyła w Urzędzie Skarbowym zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R, zaznaczając, iż będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec tego od dnia 1 stycznia 2011 r. ponownie korzysta Pani ze zwolnienia od podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie wykonywanych czynności i złożonego VAT-R, przysługuje Pani prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2011 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przepis art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy sprzedaż opodatkowana nie przekroczyła w 2010 r. kwoty 100.000 zł oraz art. 2 ust 1 i 2 ustawy o doradztwie podatkowym, w sytuacji, gdy wykonywane są wyłącznie usługi rachunkowo-księgowe, bez doradztwa podatkowego, przysługuje prawo do skorzystania od dnia 1 stycznia 2011 r. ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług. Uzasadniając swoje stanowisko wskazała Pani, iż nie świadczyła w trakcie działalności gospodarczej, ani nie będzie świadczyć, z uwagi na brak uprawnień doradcy podatkowego, usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. usług prawniczych i w zakresie doradztwa podatkowego. Na podstawie art. 113 ust. 11 ww. ustawy spełniła Pani również drugi warunek skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług, zawiadamiając o tym Naczelnika Urzędu Skarbowego poprzez złożenie zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w oparciu o art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl ust. 11 ww. artykułu, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zauważyć należy, iż na podstawie ust. 13 pkt 2 powołanego artykułu, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Należy również wskazać, iż w wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w ust. 14 pkt 2 ww. artykułu, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.). W § 26 ww. rozporządzenia określono listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy stanowiącą załącznik do tego rozporządzenia. W poz. 13 wskazanego załącznika wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W odniesieniu do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, nie definiując tego pojęcia, przy interpretacji ww. przepisu należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego (wyd. PWN) doradca - ten, kto udziela porad, natomiast, w myśl ww. słownika doradzać oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych, doradztwo finansowe, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin usługi w zakresie doradztwa należy rozumieć szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 73, poz. 443 ze zm.) obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 3 tej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

• w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w poz. 13 załącznika do ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. A zatem jedynie w sytuacji świadczenia usług rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 96 ust. 10 ww. ustawy, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, którzy następnie zostali zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż posiada Pani uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych i od dnia 15 stycznia 1999 r. prowadzi biuro rachunkowe, w zakresie którego prowadzi księgi rachunkowe, przychodów i rozchodów, ewidencje: ryczałtu, dla celów podatku od towarów i usług, środków trwałych, wyposażenia i wartości niematerialnych i prawnych, sporządza deklaracje podatkowe i ZUS oraz wydruki RMUA, zeznania roczne, sprawozdania finansowe, oblicza zaliczki miesięczne na podatek dochodowy, archiwizuje dokumenty, reprezentuje klienta przed urzędem skarbowym i ZUS oraz sporządza dokumentację kadrowo-płacową. W ramach ww. działalności gospodarczej nie świadczyła Pani usług doradztwa podatkowego, wobec czego wybrała możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług. Od dnia 1 grudnia 2004 r. utraciła prawo do ww. zwolnienia i do 31 grudnia 2010 r. była podatnikiem VAT czynnym. Ponieważ w 2010 r. prowadzona sprzedaż opodatkowana nie przekroczyła wartości 100.000 zł i nadal nie świadczy Pani usług doradztwa podatkowego, ze względu na brak uprawnień w tym zakresie oraz nie podpisuje deklaracji podatkowych w imieniu podatników i nie udziela porad podatkowych swoim klientom, w dniu 7 stycznia 2011 r. złożyła zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług na formularzu VAT-R, zaznaczając, iż będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec tego od dnia 1 stycznia 2011 r. ponownie korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż skoro w ramach prowadzonej działalności w zakresie usług rachunkowo-księgowych, nie dokonuje Pani czynności obejmujących doradztwo, wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 100.000 zł, a tym samym 150.000 zł i upłynął okres dłuższy niż rok, licząc od końca roku, w którym utraciła Pani prawo do zwolnienia, przysługuje Pani, na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od dnia 1 stycznia 2011 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy