Temat interpretacji

Czy przy dostawie udokumentowanej w sposób opisany w Przypadku nr 1, 2, 3 i 4 Spółka uprawniona jest/będzie do zastosowania stawki 0% właściwej dla dostawy wewnątrzwspólnotowej?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sytuacji określonej we wniosku jako Przypadek 1 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest podatnikiem VAT, zarejestrowanym dla celów VAT również dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT) na rzecz zagranicznych podmiotów mających swoje siedziby na terytorium państw członkowskich UE innych niż terytorium Polski (dalej: nabywca lub odbiorca).

Dostawy dokonywane są na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez dane państwo członkowskie UE, który podawany jest przez Wnioskodawcę na wystawianych fakturach VAT.

Faktury VAT wystawiane są przez Spółkę w momencie wydania towaru lub po jego wydaniu. Wnioskodawca na fakturze VAT dokumentującej WDT podaje:

• zarówno swój numer indentyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w Polsce, jak i
• numer indentyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nabywcy towarów, nadany przez dane państwo członkowskie UE inne niż Polska.

W celu zapewnienia możliwości zastosowania 0% stawki VAT, Spółka potwierdza, że towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, poprzez gromadzenie następujących dokumentów w poniżej wymienionym przypadku oznaczonym we wniosku jako Przypadek nr 1.

Przypadek nr 1 dotyczy sytuacji, gdy transport wykonywany jest przez przewoźnika (spedytora lub kuriera) na zlecenie nabywcy lub przez samego nabywcę jego własnym środkiem transportu

1. Wystawiona faktura VAT.
2. Specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (Packing List).
3. Dokument transportowy, przy czym mogą to być:
   1. dokument przewozowy nadania (transport zlecany jest przewoźnikowi i spedytorowi) bez podpisu nabywcy, w treści którego wskazany jest m.in.:
      • odbiorca towarów jest nim podmiot z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,
      • miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,
      • numer faktury bądź zamówienia którego faktura dotyczy,
      • podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport,
      lub
   2. wewnętrzny dokument przewozowy (transport towarów odbywa się środkami transportu nabywcy) bez podpisu nabywcy, zawierający dane zgodne z art. 42 ust. 4 ustawy o VAT.
4. Dodatkowo, na wypadek, gdyby Wnioskodawca nie otrzymał dokumentu przewozowego nadania/wewnętrznego dokumentu przewozowego zawierającego podpis (i stempel) nabywcy towaru, uzyskuje on, jako potwierdzenie odbioru towarów, również podpis nabywcy na wystawionej fakturze VAT, otrzymanej od nabywcy w formie oryginalnej (np. pocztą).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy dostawie udokumentowanej w sposób opisany w Przypadku nr 1, Spółka uprawniona jest/będzie do zastosowania stawki 0% właściwej dla dostawy wewnątrzwspólnotowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów udokumentowanej w sposób opisany w Przypadku nr 1 ma on prawo do zastosowania stawki 0% właściwej dla dostawy wewnątrzwspólnotowej, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Nie ma wątpliwości, iż zawarty w przepisie art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, warunek stosowania stawki 0% dla transakcji WDT jest przez Spółkę spełniony. Dokonuje ona bowiem dostaw na rzecz podmiotów posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez dane państwo członkowskie UE. Informacja o własnym numerze, jak i numerze identyfikacyjnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nabywcy, umieszczana jest każdorazowo przez Wnioskodawcę na fakturze potwierdzającej dokonanie WDT.

Odnosząc się zaś do warunku zawartego w regulacji art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT należy stwierdzić, iż w przypadku Spółki analizie podlegać będą przepisy art. 42 ust. 3, 4 oraz 11 ustawy VAT, określające dokumenty, które stanowią dowód wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do ich nabywcy.

Tymi dowodami, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• pkt 1 dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
• pkt 2 kopia faktury,
• pkt 3 specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Ponadto, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez nabywcę towarów przy użyciu środków transportu należących do tego nabywcy, zgodnie art. 42 ust. 4 ustawy o VAT, podatnik powinien gromadzić oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3 (tj. oprócz kopii faktury i specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku) dokument zawierający co najmniej:

• pkt 1 imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
• pkt 2 adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
• pkt 3 określenie towarów i ich ilości;
• pkt 4 potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
• pkt 5 rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary lub numer lotu w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Przepis art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT należy rozpatrywać łącznie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. W świetle art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

• pkt 1 korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
• pkt 2 dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
• pkt 3 dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
• pkt 4 dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zdaniem Spółki, dokumenty z art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT mają charakter dokumentów podstawowych, natomiast dokumenty określone w ust. 11 mają charakter tzw. dokumentów pomocniczych, które mogą potwierdzać dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeżeli podatnik nie posiada wszystkich dokumentów określonych w ust. 3 i 4 lub jeżeli nie potwierdzają one jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Należy podkreślić, iż katalog dokumentów, tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty, co oznacza, iż Wnioskodawca ma prawo potwierdzać fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim również innymi niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT dokumentami.

Powyższe stanowisko Spółki znalazło potwierdzenie w uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2011 r. (sygn. akt I FPS 1/10), zgodnie z którą: przy uwzględnieniu dokładnej analizy gramatycznej powyższych przepisów można stwierdzić, że dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 u.p.t.u., nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych, lecz jedynie dowodów względnie obowiązkowych, co oznacza, że podatnik powinien co do zasady nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku pewnych danych na dokumentach wymaganych tymi przepisami co czyni je niepełnowartościowymi dowodami w zakresie wykazania dowodzonej okoliczności może ona zostać udowodniona również innymi dowodami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Jak wynika z cytowanej powyżej uchwały NSA uznał, iż dla zastosowania stawki 0% przy WDT wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem Wnioskodawca, w celu udokumentowania dokonania WDT może posługiwać się wszelkim posiadanymi dowodami, pod warunkiem, że mają one formę dokumentu.

Odmienny pogląd byłby sprzeczny z zasadą neutralności VAT na którą szczególną uwagę zwraca TSUE w wyrokach:

• w sprawie C-409/04 (Teleos plc i in. przeciwko Commissioners of Customs Excise),
• w sprawie C-146/05 (Albert Collee przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn).

Z przytoczonych spraw wynika bowiem, że warunki stosowania zwolnienia podatkowego przy WDT (w Polsce stawka 0%) określa ustawodawstwo wewnętrzne państw Wspólnoty, jednakże warunki te nie mogą wykraczać poza to, co jest niezbędne dla prawidłowego poboru podatku i unikania oszustw podatkowych, a w szczególności nie mogą godzić w zasadę neutralności podatkowej zwłaszcza gdy fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny. Z wyroków tych wynika, iż w ostatecznym rozrachunku istotne jest potwierdzenie (uwiarygodnienie) faktu dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Mając na uwadze wymienione wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż w sytuacji w której transport towarów zlecany jest przewoźnikowi (spedytorowi lub kurierowi) przez nabywcę, w Przypadku 1, Wnioskodawca będzie posiadał wszystkie dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, tj. kopię faktury VAT, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, dokument przewozowy (jednak bez podpisu nabywcy).

W Przypadku 1, gdy transport towarów odbywa się środkami transportu nabywcy Spółka posiadać będzie wszystkie dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, tj. kopię faktury VAT, specyfikację sztuk ładunku oraz dokument sporządzony w przypadku przewozu towarów własnymi środkami transportu nabywcy, o którym mowa w tym przepisie art. 42 ust. 4 ustawy o VAT (jednak bez podpisu nabywcy).

Odnosząc się do katalogu dokumentów zebranych w Przypadku 1 należy stwierdzić, iż przesłana pocztą podpisana i podstemplowana kopia faktury VAT, łącznie z pozostałymi dokumentami wskazanymi odpowiednio w Przypadku 1 potwierdzają jednoznacznie, iż Wnioskodawca jako dostawca wywiązał się ze swoich obowiązków wynikających z ustaleń handlowych. Spółka wystawia faktury w momencie wydania towaru lub po jego wydaniu, a zatem zgodnie z ustaleniami i zwyczajami biznesowymi jest, iż kontrahenci dokonują akceptacji faktury jej podpisu/stemplowania dopiero po otrzymaniu towarów. W przeciwnym przypadku, tj. gdyby kontrahent nie otrzymał żądanych towarów lub gdyby nie zostały one dostarczone do miejsca przeznaczenia, prośba Wnioskodawcy o podpisanie lub ostemplowanie spotkałaby się z odmową ze strony nabywcy (akceptacja faktury stanowi niejako akceptację kwoty do zapłaty). Organy podatkowe akceptują natomiast dokonanie płatności jako jedną z form potwierdzania dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej (interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 listopada 2011 r. sygn. IPPP3/443-110/11-4/MPe).

Tym samym zebrany przez Spółkę katalog dokumentów opisany w Przypadku 1 potwierdzać będzie fizyczne przemieszczenie w ramach WDT i dotarcie towarów do nabywcy w innym niż Polska kraju członkowskim.

Podsumowując, w stosunku do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów udokumentowanej przez Wnioskodawcę w sposób opisany w Przypadku nr 1, w świetle art. 42 ust. 1 w zw. z przepisem art. 42 ust. 3 i 4, w powiązaniu z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, Spółka uprawniona jest/będzie do zastosowania stawki VAT 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 ().

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT UE na terytorium Polski zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (z prawem do odliczenia) jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Zatem zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie wg stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa wg stawki 0% (z prawem do odliczenia) powoduje, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, zarejestrowanym również dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. W ramach prowadzonej działalności, Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz zagranicznych podmiotów mających swoje siedziby na terytorium państw członkowskich UE innych niż terytorium Polski. Dostawy dokonywane są na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez dane państwo członkowskie UE. Faktury VAT wystawiane są przez Zainteresowanego w momencie wydania towaru lub po jego wydaniu. Spółka na fakturze VAT dokumentującej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów podaje zarówno swój numer indentyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w Polsce, jak i numer indentyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nabywcy towarów, nadany przez dane państwo członkowskie UE inne niż Polska.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zaznaczyć należy, że w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż w przedmiotowej sprawie spełniony jest warunek zawarty w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy. Dokonuje on bowiem dostaw na rzecz podmiotów posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez dane państwo członkowskie UE. Informacja o własnym numerze, jak i numerze identyfikacyjnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nabywcy, umieszczana jest każdorazowo przez Zainteresowanego na fakturze potwierdzającej dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Z opisu sprawy wynika, że transport towarów do odbiorców wykonywany jest przez przewoźnika (spedytora lub kuriera) na zlecenie nabywcy lub przez samego nabywcę jego własnym środkiem transportu.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

   z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W myśl art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w konsekwencji jej opodatkowanie preferencyjną stawką 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków, o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego.

W art. 42 ust. 11 ustawy przewidziano dowody uzupełniające. Z przepisu tego wynika, że jeśli dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3-5 ustawy nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest zatem w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 bądź ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Należy jednak podkreślić, iż dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie, w celu zapewnienia możliwości zastosowania 0% stawki VAT w Przypadku 1, Spółka potwierdza, że towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, poprzez gromadzenie następujących dokumentów:

1. wystawionej faktury VAT,
2. specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (Packing List),
3. dokumentu transportowego, przy czym mogą to być:
   1. dokument przewozowy nadania (transport zlecany jest przewoźnikowi i spedytorowi) bez podpisu nabywcy, w treści którego wskazany jest m.in.:
      • odbiorca towarów jest nim podmiot z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,
      • miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,
      • numer faktury bądź zamówienia którego faktura dotyczy,
      • podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport,
      lub
   2. wewnętrznego dokumentu przewozowego (transport towarów odbywa się środkami transportu nabywcy) bez podpisu nabywcy, zawierający dane zgodne z art. 42 ust. 4 ustawy,
4. dodatkowo, na wypadek, gdyby Zainteresowany nie otrzymał dokumentu przewozowego nadania/wewnętrznego dokumentu przewozowego zawierającego podpis (i stempel) nabywcy towaru, uzyskuje on, jako potwierdzenie odbioru towarów, również podpis nabywcy na wystawionej fakturze VAT, otrzymanej od nabywcy w formie oryginalnej (np. pocztą).

Jak wskazała Spółka, wystawia ona faktury w momencie wydania towaru lub po jego wydaniu, a zatem zgodnie z ustaleniami i zwyczajami biznesowymi jest, iż kontrahenci dokonują akceptacji faktury jej podpisu/stemplowania dopiero po otrzymaniu towarów. W przeciwnym przypadku, tj. gdyby kontrahent nie otrzymał żądanych towarów lub gdyby nie zostały one dostarczone do miejsca przeznaczenia, prośba Wnioskodawcy o podpisanie lub ostemplowanie spotkałaby się z odmową ze strony nabywcy.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy uznać posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty za dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobniają/uprawdopodobniać będą wywiezienie towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Tym samym posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia/uprawniać będzie Zainteresowanego do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Reasumując, przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów udokumentowanej w sposób opisany w Przypadku nr 1, Spółka uprawniona jest/będzie do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy zauważyć, że powołana przez Spółkę interpretacja indywidualna jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

W przedmiotowej interpretacji wniosek został rozpatrzony w zakresie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego dotyczącego Przypadku 1. Pozostałe przypadki zostały rozstrzygnięte w odrębnych interpretacjach indywidualnych z dnia 11 września 2012 r. nr ILPP4/443 -255/12-3/ISN, ILPP4/443-255/12-4/ISN i ILPP4/443-255/12-5/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 5 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu