Temat interpretacji

możliwość skorzystania przez komornika sądowego ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy do momentu osiągnięcia obrotu 150.000 zł

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2015 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 15 października 2015 r., do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 19 października 2015r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 grudnia 2015r. (data wpływu 28 grudnia 2015r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania przez komornika sądowego ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy do momentu osiągnięcia obrotu 150.000 zł jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2015 r. do Izby Skarbowej w Łodzi został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania przez komornika sądowego ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy do momentu osiągnięcia obrotu 150.000 zł. Wniosek został przesłany do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 19 października 2015r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością.

Wniosek został uzupełniony w dniu 28 grudnia 2015r. w zakresie sformułowania pytania i przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w zakresie sformułowanego w uzupełnieniu wniosku pytania.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawczyni decyzją Ministra Sprawiedliwości nr z dnia 16 stycznia 2014r. została powołana na stanowisko komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym .

Działalność komorniczą rozpoczęła 10 marca 2014r. i za rok 2014 osiągnęła przychód 26.221,00 zł. W 2015r. od 1 stycznia do 30 września osiągnęła przychód 94.876,28 zł.

W związku z interpretacją Ministra Finansów od 1 października 2015r. komornicy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spoczywają na nich obowiązki właściwe dla tych podatników.

W związku z zaistniałym faktem komornicy jako podatnicy mogą skorzystać z możliwości zwolnienia podmiotowego (tj. związanego z wysokością osiągniętych lub przewidywanych obrotów otrzymane przez komornika wynagrodzenie). Wnioskodawczyni ma wątpliwość, czy jako komornik może skorzystać z wyżej wymienionego zwolnienia gdy nie osiągnie przez okres od 1 października 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. przychodu ze sprzedaży (ze wszystkich świadczonych usług i dokonywanych dostaw towarów) w kwocie 37.808 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy Wnioskodawczyni może jako komornik skorzystać ze zwolnienia podmiotowego związanego z wysokością osiągniętych lub przewidywanych obrotów do kwoty 150.000zł na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r....

Zdaniem Wnioskodawczyni (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r., gdyż nie osiągnie obrotu kwoty 150.000zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary na mocy art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy wyjaśnić, że przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania.

Zauważa się, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem. Przy czym musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać związek pomiędzy otrzymaną usługą a wynagrodzeniem dla usługodawcy z tego tytułu.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że stosownie do art . 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
3. transakcji związanych z nieruchomościami,
4. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
5. usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

1. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze.

Powyżej cytowane przepisy przewidują dla podatników zwolnienie podmiotowe. Zwolnieniem tym mogą być objęci podatnicy prowadzący działalność gospodarczą, u których wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła kwoty 150.000 zł bez kwoty podatku oraz podatnicy rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie działalności gospodarczej, jeżeli przewidywana przez nich wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności w roku podatkowym kwoty 150 000 zł bez kwoty podatku. Jednocześnie należy wskazać, że powyższe zwolnienie nie obejmuje podatników świadczących usługi prawnicze.

Należy wskazać, że od dnia 1 października 2015 r., zgodnie z wydaną przez Ministra Finansów dnia 9 czerwca 2015 r. interpretacją ogólną sygn.: . w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych przez komorników sądowych (Dz. Urz. Min. Fin. z dnia 15 czerwca 2015 r. poz. 41) wykonywane przez komorników sądowych czynności, w szczególności czynności egzekucyjne, należy uznać za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług za wynagrodzeniem. Do momentu wydania wyżej wskazanej interpretacji ogólnej komornicy sądowi nie byli uznawani za podatników podatku VAT i zgodnie z powyższą interpretacją do końca września 2015 r. byli zwolnieni z obowiązku zapłaty tego podatku od wykonywanych przez nich czynności. Zatem na potrzeby stosowania zwolnienia podmiotowego komorników sądowych należy uznać za podatników rozpoczynających wykonywanie w trakcie roku podatkowego, tj. od 1 października 2015 r. czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy przy tym wskazać, że limit wartości sprzedaży dokonywanej przez komorników, którzy rozpoczęli działalność jako podatnicy podatku VAT od 1 października 2015 r., uprawniający do zwolnienia podmiotowego w roku 2015 wynosi 37.808 zł. Powyższe oznacza, że komornicy będą objęci tym zwolnieniem, jeżeli przewidywana przez nich wartość sprzedaży (wszystkich świadczonych usług i dokonywanych dostaw towarów) do końca roku 2015 nie przekroczy kwoty 37.808 zł. Przez wartość sprzedaży mającą wpływ na prawo do korzystania z tego zwolnienia rozumie się otrzymane przez komornika wynagrodzenie oraz zaliczki otrzymane na poczet tego wynagrodzenia za wykonywane czynności.

Ponadto należy wskazać, że świadczone przez komorników usługi nie są usługami prawniczymi, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2a ustawy. Działalność polegającą na świadczeniu pomocy prawnej określają m. in. przepisy ustawy z 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2015 r., poz. 615) oraz ustawy z 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 507). W rozumieniu wskazanych ustaw pomoc (usługi) prawna polega w szczególności na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami.

Natomiast działalność komorników sądowych reguluje m. in. ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2015 r., poz. 790).

Zgodnie z treścią art. 1 ww. ustawy, komornik jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym.

Na mocy art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, czynności egzekucyjne w sprawach cywilnych wykonuje wyłącznie komornik, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w innych ustawach. Komornik wykonuje także inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów. Komornik pełni czynności osobiście, z wyjątkiem przypadków określonych w przepisach prawa.

Stosownie do treści art. 2 ust. 3 tej ustawy, komornikom powierza się w szczególności następujące zadania:

1. wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach o roszczenia pieniężne i niepieniężne oraz o zabezpieczenie roszczeń;
2. wykonywanie innych tytułów wykonawczych wydanych na podstawie odrębnych przepisów oraz tytułów egzekucyjnych, które zgodnie z odrębnymi przepisami podlegają wykonaniu w drodze egzekucji sądowej bez zaopatrywania ich w klauzulę wykonalności;
3. sporządzanie protokołu stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego lub przed wydaniem orzeczenia na zarządzenie sądu lub prokuratora.

Mając na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni, jako komornik sądowy będzie mogła korzystać ze zwolnienia, na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, o ile wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 150.000zł, czyli o ile wartość świadczonych usług w okresie od 1 października 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. nie przekroczy kwoty 37.808,00 zł. W niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 113 ust. 13 pkt 2a ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni, z którego wynika, że może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r., gdyż nie osiągnie obrotu kwoty 150.000zł, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi