Zbycie przedsiębiorstwa (w drodze umowy darowizny części udziałów i sprzedaży pozostałej części przedsiębiorstwa) wyłączenie z opodatkowania. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 21.07.2015, sygn. ILPP1/4512-1-327/15-2/HW, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Zbycie przedsiębiorstwa (w drodze umowy darowizny części udziałów i sprzedaży pozostałej części przedsiębiorstwa) wyłączenie z opodatkowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2015 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 5 maja 2015 r., data wpływu do BKIP w Lesznie 7 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy zbycie przedsiębiorstwa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy zbycie przedsiębiorstwa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi od dnia 1 stycznia 1991 r. przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisu art. 55¹ Kodeksu cywilnego pod firmą A z siedzibą w () na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej ().

Siedziba i miejsce działalności posadowione są na nieruchomości będącej w posiadaniu Wnioskodawczyni na podstawie umowy użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego działkę nr 1600/38 o powierzchni 3975 m², dla której w Sądzie Rejonowym urządzona jest księga wieczysta. Budynki i obiekty przedsiębiorstwa, a także cały majątek przedsiębiorstwa objęty jest wspólnością małżeńską majątkową Wnioskodawczyni i jej męża B.

B nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest osobą współdziałającą z Wnioskodawczynią w prowadzonej działalności. Jako, że majątek nabyty został w trakcie trwania małżeństwa B przynależy połowa udziału w składnikach majątkowych przedsiębiorstwa.

Wnioskodawczyni zamierza zbyć całe przedsiębiorstwo na rzecz syna C, który kontynuował będzie dalej działalność prowadzoną dotychczas przez Wnioskodawczynię i pod tą samą firmą.

Zbycie przedsiębiorstwa nastąpi w drodze umowy darowizny części udziałów i sprzedaży mu pozostałej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z definicją kodeksową, przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do działalności gospodarczej. Taki zespół składników stanowi przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni i zbycie na rzecz syna obejmie:

oznaczenie indywidualizacyjne czyli nazwę;
prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowione są obiekty przedsiębiorstwa;
własność budynków i ruchomości, w tym środków trwałych, wyposażenia, towarów i wyrobów oraz całości magazynu;
wszystkich praw z zawartych umów (z pracownikami, usługodawcami, dostawcami energii, wody, gazu i innych mediów, oraz dostawcami produktów);
przeniesienia uprawnień z polis ubezpieczeniowych;
przeniesienie wierzytelności i zobowiązań;
przeniesienie uprawnień z posiadanych zezwoleń i koncesji;
przekazanie wszystkich dokumentów przedsiębiorstwa, w tym dokumentacji finansowo księgowej i dokumentów obejmujących tajemnicę handlową firmy.

Przejęcie działalności nie spowoduje jej przerwania. Umowy zbycia będą miały formę aktu notarialnego.

Wobec wspólności ustawowej małżeńskiej Wnioskodawczyni i jej męża B, oboje muszą zostać określeni jako strona zbywająca. Nabywającym jest syn obojga, ale pozostający w związku małżeńskim w którym także obowiązuje wspólność ustawowa małżeńska. Tym samym, skoro nabycie składników majątkowych następuje w trakcie trwania małżeństwa, stają się one wspólną własnością małżonków, mimo, że prowadzącym przedsiębiorstwo będzie wyłącznie jedno z nich.

Wnioskodawczyni chce by nabywca zapewnił jej utrzymanie po przekazaniu przedsiębiorstwa i stąd darowizna obejmuje jego część, a sprzedaż też tylko część. Skoro nabywca zmuszony będzie wypłacać należność za kupno części przedsiębiorstwa z jego dochodu, czyli z majątku wspólnego z żoną to winna ona zostać stroną umowy jako nabywca części składników materialnych przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wskazana forma zbycia przedsiębiorstwa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, mimo ustawowego wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa spod przepisów ustawy podatku od towarów i usług i ewentualnie w jakim zakresie...

Zdaniem Wnioskodawczyni, dla zbycia przedsiębiorstwa w opisanej formie, mimo okoliczności przejścia części jego składników majątkowych do majątku wspólnego nabywcy i jego małżonki ma zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) czyli, że zbycie przedsiębiorstwa przez Nią nie podlega temu podatkowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług w świetle art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej ().

Jak stanowi art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie transakcja zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawa towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że użyte w ww. artykule określenie w szczególności wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Z kolei, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W wyroku z 27 kwietnia 2012 r., sygn. I FSK 1039/11 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że słusznie zatem Sąd pierwszej instancji odniósł się do definicji przedsiębiorstwa, zawartej w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zgodnie z którą przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. (...) Nie wszystkie elementy wskazane w przepisie muszą wystąpić łącznie, aby można było uznać je za przedsiębiorstwo. Musi być to jednak pewne minimum, bez którego przedsiębiorstwo w zależności od konkretnych okoliczności faktycznych nie mogłoby realizować swoich działań gospodarczych.

Natomiast Sąd Najwyższy w uzasadnieniu orzeczenia z 6 lipca 2005 r., sygn. akt III CK 705/04, stwierdził, że nie ma zasadniczych przeszkód, aby do nabycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55⁴ Kodeksu cywilnego doszło w wyniku kilku następujących po sobie umów, jeżeli spełnione są następujące warunki. Po pierwsze w wyniku sekwencji czynności prawnych istotnie dochodzi do nabycia całości przedsiębiorstwa prowadzonego przez zbywcę. Po drugie, celem ciągu umów było właśnie nabycie całości przedsiębiorstwa. Po trzecie, istnieje tożsamość podmiotów uczestniczących we wszystkich umowach prowadzących łącznie do nabycia przedsiębiorstwa przez nabywcę.

Z kolei WSA w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 15 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Go 293/08, powołując się na orzeczenie Sądu Najwyższego z 6 lipca 2005r., III CK 705/04, OSNC 2006/6/103/56 zauważył, że zarówno na gruncie prawa publicznego, jak i prywatnego dopuszcza się sytuacje, w której nabycie przedsiębiorstwa następuje także w wyniku zawarcia kilku umów.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes sygn. C-497/01, TSUE stwierdził, że (...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że w świetle tej normy dyrektywy nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi od dnia 1 stycznia 1991 r. przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Siedziba i miejsce działalności posadowione są na nieruchomości będącej w posiadaniu Zainteresowanej na podstawie umowy użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego działkę nr 1600/38 o powierzchni 3975 m². Budynki i obiekty przedsiębiorstwa, a także cały majątek przedsiębiorstwa objęty jest wspólnością małżeńską majątkową Wnioskodawczyni i jej męża. Mąż nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest osobą współdziałająca z Wnioskodawczynią w prowadzonej działalności. Jako, że majątek nabyty został w trakcie trwania małżeństwa mężowi przynależy połowa udziału w składnikach majątkowych przedsiębiorstwa.

Wnioskodawczyni zamierza zbyć całe przedsiębiorstwo na rzecz syna, który kontynuował będzie dalej działalność prowadzoną dotychczas przez Wnioskodawczynię i pod tą samą firmą.

Zbycie przedsiębiorstwa nastąpi w drodze umowy darowizny części udziałów i sprzedaży mu pozostałej części przedsiębiorstwa (zał. projekt umowy darowizny i sprzedaży).

oznaczenie indywidualizacyjne czyli nazwę;
prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowione są obiekty przedsiębiorstwa;
własność budynków i ruchomości, w tym środków trwałych, wyposażenia, towarów i wyrobów oraz całości magazynu;
wszystkich praw z zawartych umów (z pracownikami, usługodawcami, dostawcami energii, wody, gazu i innych mediów, oraz dostawcami produktów);
przeniesienia uprawnień z polis ubezpieczeniowych;
przeniesienie wierzytelności i zobowiązań;
przeniesienie uprawnień z posiadanych zezwoleń i koncesji;
przekazanie wszystkich dokumentów przedsiębiorstwa, w tym dokumentacji finansowo księgowej i dokumentów obejmujących tajemnicę handlową firmy.

Przejęcie działalności nie spowoduje jej przerwania. Umowy zbycia będą miały formę aktu notarialnego.

Wobec wspólności ustawowej małżeńskiej Wnioskodawczyni i jej męża, oboje muszą zostać określeni jako strona zbywająca. Nabywającym jest syn obojga, ale pozostający w związku małżeńskim w którym także obowiązuje wspólność ustawowa małżeńska. Tym samym, skoro nabycie składników majątkowych następuje w trakcie trwania małżeństwa, stają się one wspólną własnością małżonków, mimo, że prowadzącym przedsiębiorstwo będzie wyłącznie jedno z nich.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia, czy wskazana forma zbycia przedsiębiorstwa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, mimo ustawowego wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa spod przepisów ustawy podatku od towarów i usług i ewentualnie w jakim zakresie.

Istotnym jest w tym miejscu powołanie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., 672, z późn. zm.), zgodnie z którym przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Również definicja przedsiębiorcy została zawarta w Kodeksie cywilnym w art. 43¹, w myśl której przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową.

Mając na uwadze omawianą zależność zauważyć należy, że Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 czerwca 2008 r. sygn. akt I UK 389/07 stwierdził Jeżeli zatem działalność gospodarczą prowadzi jeden z małżonków, to tylko on jest przedsiębiorcą w rozumieniu obowiązujących przepisów, niezależnie od istniejącego między małżonkami ustroju majątkowego oraz Prowadzeniu działalności gospodarczej służy przedsiębiorstwo, które w sensie przedmiotowym oznacza (art. 55¹ k.c.) zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Przedsiębiorstwo stanowi zatem zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej, w którym decydującą rolę odgrywają więzi funkcjonalne i organizacyjne łączące poszczególne i różnorodne zarazem składniki w jednolitą całość. W czynniku organizacji, który wiąże poszczególne elementy składające się na przedsiębiorstwo, postrzega się istotę zjawiska gospodarczo-prawnego, jakim jest przedsiębiorstwo. Czynnik ten indywidualizuje przedsiębiorstwo, łącząc w niepowtarzalny sposób różnorodne elementy wchodzące w jego skład. Dzięki elementowi organizacji przedsiębiorstwo alienuje się (wyodrębnia) od osoby przedsiębiorcy oraz od majątku przedsiębiorstwa. Majątek ten bowiem stanowi tylko materialną podstawę organizacji. Z tego też powodu okoliczność, że majątek przedsiębiorstwa jest majątkiem wspólnym prowadzącego działalność gospodarczą i jego małżonka nie oznacza, iż w skład majątku wspólnego wchodzi to szczególne dobro prawne, jakim jest przedsiębiorstwo.().

Tym samym należy stwierdzić, że na gruncie przepisów prawa podatkowego Wnioskodawczyni może dokonać czynności przekazania swojego przedsiębiorstwa synowi.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem zbycia będzie zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do działalności gospodarczej, tj. oznaczenie indywidualizacyjne czyli nazwę; prawo użytkowania wieczystego gruntu na którym posadowione są obiekty przedsiębiorstwa; własność budynków i ruchomości, w tym środków trwałych; wyposażenia; towarów i wyrobów oraz całości magazynu; wszystkich praw z zawartych umów (z pracownikami, usługodawcami, dostawcami energii, wody, gazu i innych mediów, oraz dostawcami produktów); przeniesienia uprawnień z polis ubezpieczeniowych; przeniesienie wierzytelności i zobowiązań; przeniesienie uprawnień z posiadanych zezwoleń i koncesji; przekazanie wszystkich dokumentów przedsiębiorstwa, w tym dokumentacji finansowo-księgowej i dokumentów obejmujących tajemnicę handlową firmy. Syn po nabyciu przedsiębiorstwa kontynuował będzie działalność dotychczas prowadzoną przez Wnioskodawczynię.

Zatem w sytuacji, gdy wszystkie ww. elementy pozostają i będą pozostawać we wzajemnych relacjach (zachowane są funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami) oraz pozwalają kontynuować działalność gospodarczą to taki zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Tym samym skoro przedmiotem zbycia (w drodze umowy darowizny części udziałów i sprzedaży pozostałej części przedsiębiorstwa) będzie całe przedsiębiorstwo, przejęte przez syna, który będzie kontynuował działalność prowadzoną przez Wnioskodawczynię, to czynność ta będzie wyłączona spod działania ustawy, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy. W konsekwencji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie nadmienia się, że zgodnie z powołanym wyżej art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dołączonych do niego dokumentów. W związku z tym załączone przez Zainteresowaną do wniosku dokument nie był przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 426 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie