Temat interpretacji

Dostawa nieruchomości zabudowanej. Pierwsze zasiedlenie. Przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 10. Komornik.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu 13 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2012 r. (data wpływu 10 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości zabudowanej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości zabudowanej. Dnia 10 września 2012 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zgodnie z wnioskiem wierzyciela hipotecznego prowadzi przeciwko dłużnikowi R. zam. w ()., postępowanie egzekucyjne z nieruchomości położonej w W. przy ul. () dla której Sąd Rejonowy w X., Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr ().

W toku postępowania egzekucyjnego ustalono, że dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość na podstawie aktu notarialnego z dnia 13 listopada 2003 r., sporządzonego przez notariusza. Zgodnie z § 11 ww. aktu notarialnego - sprzedający oświadczył, iż występuje przy tym akcie jako podatnik podatku VAT oraz, że nieruchomość i budynki opisane w § 1 aktu stanowią towary używane i ich sprzedaż podlega zwolnieniu od podatku VAT. Cena nabycia przez dłużnika przedmiotowej nieruchomości wynosiła 990.000,00 zł i była to kwota netto, bez podatku VAT.

Postępowanie egzekucyjne z przedmiotowej nieruchomości jest prowadzone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa - nieruchomość została oszacowana przez rzeczoznawcę majątkowego na łączną kwotę 1.309.100,00 zł. Organ egzekucyjny dokonał wszystkich czynności zmierzających do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Aktualnie jedyną przeszkodą w wyznaczeniu terminu licytacji nieruchomości, jest wyjaśnienie, czy w przypadku sprzedaży tej nieruchomości, powstaje obowiązek zwrotu podatku VAT, na rzecz właściwego dla dłużnika Urzędu Skarbowego, czy sprzedaż ta wolna jest od obowiązku podatkowego.

Jednocześnie organ egzekucyjny pragnie wyjaśnić, iż w toku postępowania egzekucyjnego ustalono, że dłużnik nigdy nie zamieszkiwał i nie prowadził działalności gospodarczej pod adresem położenia przedmiotowej nieruchomości. Niniejszy organ egzekucyjny, poza adresem wskazanym przez wierzyciela, nie posiada innych możliwości skontaktowania się z dłużnikiem.

Pomimo wielokrotnych wezwań, ze strony organu egzekucyjnego, dłużnik do chwili obecnej nie złożył żadnego oświadczenia ani wyjaśnień w przedmiocie obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży ww. nieruchomości.

Z ustaleń organu egzekucyjnego wynika, iż budynki gospodarcze od momentu ich nabycia przez dłużnika nie były użytkowane, natomiast budynek zaadopotowany na cele mieszkalne, zamieszkały jest przez osoby nie posiadające zameldowania pod ww. adresem, które pilnują jedynie nieruchomości.

Zgodnie z operatem szacunkowym sporządzonym przez rzeczoznawcę majątkowego, część budynków usytuowanych na przedmiotowej nieruchomości zostało wybudowanych przed rokiem 1939, a pozostałe zostały wybudowane ok. roku 1980 - całość nieruchomości tworzy funkcjonalną całość rzeczoznawca majątkowy stwierdził, iż wszystkie budynki wykazują normalne zużycie funkcjonalne i eksploatacyjne, stosownie do ich roku budowy, jeden z budynków około 15 lat temu został poddany modernizacji polegającej na przebudowie budynku na dwa lokale mieszkalne wraz z adaptacją poddasza. Niniejszy wniosek organu egzekucyjnego zmierza do wyjaśnienia, czy w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości powstaje obowiązek zwrotu podatku VAT.

W opinii organu egzekucyjnego w niniejszej sprawie, podobnie jak w przypadku poprzedniego przeniesienia własności nieruchomości na rzecz dłużnika, przeniesienie własność nieruchomości - dostawa towaru jest zwolnione od podatku VAT, jako towar używany.

Jeżeli właściwy dla dłużnika Naczelnik Urzędu Skarbowego, złoży oświadczenie, iż w stosunku do przedmiotowej nieruchomości, po jej nabyciu, dłużnik nie korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego, oznaczać to będzie, iż spełnione zostały wszystkie przesłanki uzasadniające zwolnienie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości od podatku VAT jako towaru używanego.

Dnia 10 września 2012 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, iż:

1. Na przedmiotowej nieruchomości znajdują się następujące budynki i budowle:
   • budynek dostosowany na lokale mieszkalne (dwa niezależne lokale mieszkalne) o pow. całkowitej - 362,99 m² i powierzchni zabudowanej - 238,00 m²,
   • hala o konstrukcji stalowej o pow. użytkowej - 101,10 m2 i pow. zabudowy - 110,00 m²,
   • hala murowana, wykonana w okresie przed rokiem 1939 o łącznej pow. użytkowej 1646,96 m²,
   • wiata stalowa przy hali murowanej, wybudowana ok. roku 1980, o pow. zabudowy - 87,45 m²,
   • warsztat, magazyn i rozdzielnia, wybudowany ok. roku 1980, pow. zabudowy - 98,00 m², pow. użytkowa - 76,00 m²,
   • wiata o konstrukcji stalowej o pow. zabudowy 300,45 m².
2. Z informacji uzyskanych od Naczelnika Urzędu Skarbowego. z dnia 15 czerwca 2012 r., znak pisma () wynika, że nie odnotowano informacji, czy po dniu 13 listopada 2003 r. (a więc nabycia przedmiotowej nieruchomości) przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - brak stosownych deklaracji w tym zakresie.

W toku postępowania egzekucyjnego w Urzędzie Miasta i Gminy w W. ustalono, że pod adresem położenia przedmiotowej nieruchomości - W, ul. () zameldowana jest nadal poprzednia właścicielka nieruchomości, lecz nie zamieszkuje ona pod tym adresem od kilku lat. Ponadto na pobyt czasowy zameldowana jest pod tym adresem trzyosobowa rodzina p. D. W drodze wywiadu ustalono, że ww. rodzina zamieszkuje pod tym adresem od 2000 r. w zamian za dozór nad nieruchomością. Z wizji lokalnej pod ww. adresem z dnia 29 września 2011 r. wynika, iż aktualnie nikt nie prowadzi pod tym adresem żadnej działalności gospodarczej.

Organ egzekucyjny nie posiada innych informacji, w szczególności w zakresie odpłatnych czynności cywilno-prawnych w zakresie udostępniania podmiotom trzecim przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 4 września 2012 r.).

Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości dłużnika, dla której Sąd Rejonowy w X., Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą () w drodze egzekucji sądowej, powstaje obowiązek zwrotu podatku VAT na rzecz właściwego dla dłużnika Urzędu Skarbowego w Y...

Zdaniem Wnioskodawcy w niniejszej sprawie, podobnie jak w przypadku poprzedniego przeniesienia własności nieruchomości na rzecz dłużnika, przeniesienie własność nieruchomości - dostawa towaru jest zwolnione od podatku VAT, jako towar używany.

Jeżeli właściwy dla dłużnika Naczelnik Urzędu Skarbowego, złoży oświadczenie, iż w stosunku do przedmiotowej nieruchomości, po jej nabyciu, dłużnik nie korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego, oznaczać to będzie, iż spełnione zostały wszystkie przesłanki uzasadniające zwolnienie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości od podatku VAT, jako towaru używanego.

Ponadto, Wnioskodawca jest zdania, iż w niniejszej sprawie, w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, nie powstaje obowiązek zwrotu podatku VAT na rzecz właściwego dla dłużnika Urzędu Skarbowego w Y.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Obowiązki płatnika podatku VAT zostały określone w art. 8 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do treści art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl § 23 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów.

Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powyższych przepisów wynika, iż komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy podkreślić, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, Mienie, Komentarz do art. 44-55³ Kodeksu cywilnego, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt oraz budynki lub ich części spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f,.stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Niemniej zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wskazać również należy, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Jak stanowi art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki i budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zgodnie z wnioskiem wierzyciela hipotecznego prowadzi przeciwko dłużnikowi, postępowanie egzekucyjne z nieruchomości położonej w W. przy ul. (), dla której Sąd Rejonowy w X. W., Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (). W toku postępowania egzekucyjnego ustalono, że dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość na podstawie aktu notarialnego z dnia 13 listopada 2003 r., sporządzonego przez notariusza. Zgodnie z par 11 ww. aktu notarialnego - sprzedający oświadczył, iż występuje przy tym akcie jako podatnik podatku VAT oraz, że nieruchomość i budynki opisane w § 1 aktu stanowią towary używane i ich sprzedaż podlega zwolnieniu od podatku VAT. W skład przedmiotowej nieruchomości wchodzi grunt oraz budynek dostosowany na lokale mieszkalne (dwa niezależne lokale mieszkalne), hala o konstrukcji stalowej, hala murowana wykonana w okresie przed rokiem 1939, wiata stalowa przy hali murowanej wybudowana ok. roku 1980, warsztat, magazyn i rozdzielnia wybudowany ok. roku 1980, a także wiata o konstrukcji stalowej. Cena nabycia przez dłużnika przedmiotowej nieruchomości wynosiła 990.000,00 zł i była to kwota netto, bez podatku VAT. Jednocześnie dłużnik nigdy nie zamieszkiwał i nie prowadził działalności gospodarczej pod adresem położenia przedmiotowej nieruchomości. Z ustaleń organu egzekucyjnego wynika, iż budynki gospodarcze od momentu ich nabycia przez dłużnika nie były użytkowane, natomiast budynek zaadopotowany na cele mieszkalne, zamieszkały jest przez osoby nie posiadające zameldowania pod ww. adresem, które pilnują jedynie nieruchomości. Jeden z budynków około 15 lat temu (zatem przed nabyciem przedmiotowej nieruchomości przez dłużnika) został poddany modernizacji polegającej na przebudowie budynku na dwa lokale mieszkalne wraz z adaptacją poddasza. Z opisu sprawy nie wynika by dłużnik poniósł na nieruchomość jakiekolwiek nakłady a w szczególności w wysokości większej niż 30% wartości początkowej nieruchomości oraz by przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż dostawa nieruchomości zabudowanej (budynkiem dostosowanym na lokale mieszkalne, halą o konstrukcji stalowej, halą murowaną, wiatą stalową przy hali murowanej, warsztatem, magazynem i rozdzielnią, a także wiatą o konstrukcji stalowej), korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż budynku nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy budynki zostały bowiem nabyte w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (aczkolwiek korzystających ze zwolnienia) w roku 2003 przez podatnika podatku od towarów i usług a od tej czynności upłynął okres dłuższy niż 2 lata. W konsekwencji dostawa budynków korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Skutkiem powyższego na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy dostawa gruntu, na którym znajdują się posadowione opisane wyżej budynki również korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości dłużnika w drodze egzekucji sądowej, nie będzie zobligowany do zapłaty podatku VAT na rzecz właściwego dla dłużnika Urzędu Skarbowego.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku oraz uzupełnienia do wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą ważność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 866 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu