Temat interpretacji

zastosowanie preferencyjnej stawki podatku VAT przy sprzedaży lokali mieszkalnych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2012r. (data wpływu 30 sierpnia 2012r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 30 listopada 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT przy sprzedaży lokali mieszkalnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT przy sprzedaży lokali mieszkalnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 30 listopada 2012r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 listopada 2012r., znak: IBPP2/443-893/12/AM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wybudował budynek usługowy składający się z 10 pokoi przeznaczonych do krótkoterminowego zakwaterowania turystów. Dnia 23 listopada 2011, decyzją nr ... powiatowego inspektora nadzoru budowlanego w ..., w/w lokale zostały dopuszczone do użytkowania jako pokoje do wynajęcia.

W chwili obecnej w związku dużą podażą podobnych usług noclegowych, przy jednocześnie słabnącym popycie, Wnioskodawca postanowił znaleźć kupca i sprzedać część posiadanych lokali.

W tym celu zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, budynek usługowy został podzielony na samodzielne lokale mieszkalne, co zostało potwierdzone zaświadczeniem nr z dnia 17 lutego 2012 Starosty.

W związku z planowaną w przyszłości sprzedażą wydzielonych samodzielnych lokali mieszkalnych jako czynny podatnik VAT Wnioskodawca będzie musiał zastosować właściwą dla tej transakcji stawkę podatku. Wszystkie lokale zaliczają się do kategorii lokali mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym (art. 41 ust. l2b) tzn. powierzchnia użytkowa każdego z nich jest mniejsza niż 150 m² - dlatego Wnioskodawca uważa, że w przypadku przyszłej sprzedaży w/w lokali powinien zastosować preferencyjną stawkę podatku określoną w art. 41 ust. 2 ustawy, z uwagi na wypełnienie przesłanki z art. 41 ust. 12, 12a i 12b.

Jednak z uwagi na fakt, że przedmiotowe lokale mieszkalne zostały wybudowane jako lokale usługowe, oraz na brak możliwości uzyskania ewentualnej dopłaty różnicy podatku od przyszłych nabywców, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w przedmiotowej sprawie.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że mieszkania stanowią samodzielne lokale mieszkalne w rozumieniu przepisów ustawy o własności lokali co potwierdza zaświadczenie Starosty z dnia 17 lutego 2012r.

Mieszkania spełniają wszystkie wymogi lokali stałego zamieszkania.

Wszystkie lokale mają powierzchnię mniejszą niż 150m² i zaliczane są do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Co widać z Projektu Podziału Budynku z dnia: styczeń 2012.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

(sformułowane w piśmie, które wpłynęło do tut. organu w dniu 30 listopada 2012r.):

Celem Wnioskodawcy jest uzyskanie jednoznacznej interpretacji w zakresie opodatkowania podatkiem VAT (8 %) sprzedaży ww. lokali.

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym w piśmie, które wpłynęło do tut. organu w dniu 30 listopada 2012r.), w świetle posiadanych dokumentów ww. lokale spełniają wszystkie warunki do sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju ().

W myśl art. 5a ww. ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stosownie do art. 2 pkt 22 ww. ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ww. ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Stosownie do art. 41 ust. 12a ww. ustawy przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Jak stanowi art. 41 ust. 12c ustawy w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy o własności lokali, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej lokalami, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia art. 2 ust. 3 ww. ustawy o własności lokali.

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy, odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Z powyższych przepisów wynika, iż odrębną nieruchomość może stanowić samodzielny lokal, a dla powstania odrębnej własności lokalu niezbędny jest wpis do księgi wieczystej mający charakter konstytutywny. Bez wpisu do księgi wieczystej odrębna własność lokalu (część budynku) nie może skutecznie powstać.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług lokal ten staje się odrębnym od budynku towarem i stanowi samodzielny przedmiot czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wybudował budynek usługowy składający się z 10 pokoi przeznaczonych do krótkoterminowego zakwaterowania turystów. Dnia 23 listopada 2011, decyzją powiatowego inspektora nadzoru budowlanego w ..., w/w lokale zostały dopuszczone do użytkowania jako pokoje do wynajęcia.

W chwili obecnej w związku dużą podażą podobnych usług noclegowych, przy jednocześnie słabnącym popycie, Wnioskodawca postanowił znaleźć kupca i sprzedać część posiadanych lokali.

W tym celu zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, budynek usługowy został podzielony na samodzielne lokale mieszkalne, co zostało potwierdzone zaświadczeniem nr z dnia 17 lutego 2012 Starosty.

Mieszkania stanowią samodzielne lokale mieszkalne w rozumieniu przepisów ustawy o własności lokali, co potwierdza zaświadczenie Starosty z dnia 17 lutego 2012r.

Mieszkania spełniają wszystkie wymogi lokali stałego zamieszkania.

Wszystkie lokale mają powierzchnię mniejszą niż 150m² i zaliczane są do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Mając więc na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz opis sprawy przedstawiony we wniosku, stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca dokonuje dostawy lokali stanowiących samodzielne lokale mieszkalne w rozumieniu przepisów o własności lokali i lokale te zaliczane są do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zatem ich dostawa będzie podlegała opodatkowaniu obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 w powiązaniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 192 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach