Temat interpretacji

Opodatkowanie podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 marca 2011 r.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2013 r. (data wpływu 11 lipca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 marca 2011 r. (pytanie nr 1 złożonego wniosku) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 marca 2011 r. (pytanie nr 1 złożonego wniosku).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki, będącej zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT), jest produkcja oraz sprzedaż hurtowa i detaliczna wód mineralnych oraz pozostałych wód butelkowanych.

Spółka podejmowała szereg działań promocyjnych i marketingowych, mających na celu budowanie relacji z kontrahentami, siły marki na rynku oraz zwiększenie wolumenu sprzedaży. Działania takie obejmowały m.in. nieodpłatne wydania towarów produkowanych lub nabywanych przez Spółkę. Ponadto Spółka dokonywała darowizn swoich produktów w ramach akcji charytatywnych. Przekazywała również swoje produkty pracownikom.

Zatem nieodpłatne przekazania towarów były przez Spółkę dokonywane zarówno na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jak i na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Przy czym Spółka nie prowadziła szczegółowej dokumentacji pozwalającej na ustalenie w każdym przypadku jaki był cel wydania i kto był faktycznym odbiorcą towaru (w szczególności, ewidencji, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT). Spółka odliczała VAT od wydatków poniesionych na wytworzenie/nabycie przekazywanych produktów.

Przedmiotem omawianych nieodpłatnych wydań w okresie od 1 stycznia 2009 r. były produkty Spółki, których jednostkowy koszt wytworzenia przez Spółkę (tj. koszt wytworzenia pojedynczego opakowania produktu, przeznaczonego dla konsumenta ostatecznego tj. butelki wody) / cena nabycia przez Spółkę, określone w momencie przekazywania, nie przekraczał 10 zł (netto).

Produkty te były przekazywane jednemu odbiorcy w ilości większej niż jedna sztuka w takich przypadkach, ze względów logistycznych, były one transportowane i wydawane w opakowaniach zbiorczych kartonach, zgrzewkach, paletach (łączna wartość towarów wydawanych jednemu odbiorcy mogła przekraczać 100 zł). Niemniej, koszt wytworzenia / cena nabycia pojedynczego produktu, umieszczonego w opakowaniu zbiorczym, nie przekraczały 10 zł (w okresie od 1 stycznia 2009 r.). Bez względu na fakt przekazywania towarów w opakowaniach zbiorczych, przedmiotem wydań pozostawała określona liczba sztuk produktu przeznaczonych dla klienta ostatecznego. Jednostką funkcjonującą w ewidencji księgowej oraz magazynowej Spółki jest pojedyncze opakowanie detaliczne danego produktu, a nie jego zgrzewka, czy też paleta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawione w zaistniałym stanie faktycznym nieodpłatne wydania towarów nie stanowiły, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. i do 31 marca 2011 r., dostawy towarów podlegających opodatkowaniu VAT jako przekazania prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. do 31 marca 2011 r., niezależnie od celu i okoliczności nieodpłatnego przekazania towarów, czynności te nie stanowiły dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu VAT ze względu na fakt, że jednostkowy koszt wytworzenia i cena nabycia przez Spółkę przekazywanych produktów nie przekraczał 10 zł. Przekazania te spełniały zatem definicję przekazań prezentów o małej wartości, które wyłączone są z opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 3 w zw. z ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z brzmienia art. 7 ust. 2 obowiązującego od 1 stycznia 2009 r. do 31 marca 2011 r. wynika natomiast, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny:
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Przepis ten nie miał jednak zastosowania, stosownie do art. 7 ust. 3 omawianej ustawy, do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika zatem jednoznacznie, że w okresie do 31 marca 2011 r. nieodpłatne przekazania towarów podlegały opodatkowaniu tylko w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

1. przekazania były dokonywane przez podatnika na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem,
2. podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych czynności,
3. przekazywane towary nie stanowiły drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek.

Oznacza to, że niespełnienie co najmniej jednego ze wskazanych powyżej warunków musi skutkować uznaniem, że nieodpłatne przekazanie towarów nie podlegało opodatkowaniu VAT.

Analiza czynności dokonywanych przez Spółkę prowadzi do wniosku, że w przypadku dokonywanych przez nią nieodpłatnych wydań towarów nie był spełniony warunek, o którym mowa w punkcie c). Towary będące przed miotem nieodpłatnych wydań, spełniały bowiem definicję prezentów o małej wartości. Uznanie przekazywanych towarów za prezent o małej wartości czyni de facto bezprzedmiotowymi rozważania o spełnieniu w danej sytuacji pozostałych przesłanek opodatkowania danej czynności, określonych w punkcie a) i b).

Definicję prezentu o małej wartości zawiera art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez prezenty o małej wartości, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Wyróżnione zostały zatem dwie alternatywne sytuacje, w których możemy mówić o nieodpłatnym wydaniu prezentów o małej wartości. Brak jednak jakichkolwiek podstaw do uznania, że dopiero łączne spełnienie obu przedstawionych w przepisie przesłanek zezwalało na uznanie wydanego towaru za prezent o małej wartości. Co więcej punkt 1 analizowanego przepisu pozwała na uznanie za prezenty o małej wartości towarów niespełniających wymogów określonych w punkcie 2 i odwrotnie.

W konsekwencji należy uznać, że art. 7 ust. 4 ustawy o VAT określa dwie niezależne przesłanki do uznania przekazywanych towarów za prezenty o małej wartości i spełnienie którejkolwiek z nich jest wystarczające do klasyfikacji danego przekazania za niepodlegające opodatkowaniu VAT. Niezasadne byłoby zatem twierdzenie, że nieodpłatne wydanie towarów spełniających przesłankę określoną w punkcie 2 (jednostkowa cena wytworzenia nieprzekraczająca 10 zł) o łącznej wartości przekraczającej w roku podatkowym 100 zł należy uznać za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT.

Stanowisko takie potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lipca 2012 r. (sygn. ILPP1/443-384/12-4/MS), stwierdzając że spełnienie zatem którejkolwiek z powyżej wskazanych przesłanek pozwala na nieopodatkowywanie nieodpłatnych wydań. Uznać więc należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekraczała 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu. (...) bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów, z uwagi na fakt, że ich jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie uznane za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy również podkreślić, że ustawodawca nie nałożył żadnych dodatkowych wymogów, od których spełnienia uzależnione byłoby uznanie towarów o koszcie wytworzenia / cenie nabycia nieprzekraczających 10 zł za prezenty o małej wartości. Nie ma więc wpływu na podatkową ocenę analizowanej sytuacji fakt, że Spółka przekazywała jednemu podmiotowi więcej niż jedną sztukę produktu, ani też fakt przekazywania prezentów o małej wartości w opakowaniach zbiorczych, np. zgrzewkach czy paletach. Jak wskazała Spółka przedstawiając zaistniały stan faktyczny, fakt umieszczenia towarów w opakowaniu zbiorczym nie prowadzi do powstania nowego produktu, który ze względu na uzyskanie nowych, unikalnych właściwości należałoby rozpatrywać jako osobny towar jednostkowy. Bez względu na liczbę dostarczonych odbiorcy butelek, przedmiotem przekazania zawsze będzie woda butelkowana w określonej ilości sztuk, nie zaś zgrzewka czy paleta.

Podgląd prezentowany przez Spółkę znajduje odzwierciedlenie również w licznych interpretacjach indywidualnych np.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 września 2011 r. (sygn. IPPP1-443-940/11-2/BS),

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPP1/443-559/12-2/AP),

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 grudnia 2011 r. (sygn. IPPP2/443-1144/11-2/JO).

Reasumując, brzmienie analizowanego przepisu prowadzi do konkluzji, że jednostkową cenę nabycia bądź jednostkowy koszt wytworzenia towaru, będącego przedmiotem nieodpłatnego przekazania należy określać w odniesieniu do jednej sztuki towaru, w postaci w jakiej występuje w obrocie detalicznym. W przypadku, gdy tak wyznaczona cena nabycia, bądź koszt wytworzenia, nie przekracza 10 zł, podatnik nie jest zobowiązany do naliczania podatku VAT z tytułu nieodpłatnego przekazania tych towarów. Powyższa reguła znajdzie również zastosowanie, gdy przekazaniu podlega więcej niż jedna sztuka towaru, nawet, jeśli łączna wartość przekazanych w opakowaniu zbiorczym towarów przekroczy 100 zł.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki nie ulega wątpliwości, że nieodpłatne przekazanie przez nią towarów o jednostkowym koszcie wytworzenia lub jednostkowej cenie nabycia nieprzekraczających 10 zł, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. do 31 marca 2011 r. należało traktować jako niepodlegające opodatkowaniu VAT przekazanie prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT. Bez wpływu na klasyfikację takiego wydania pozostawać powinna również ilość sztuk towaru wydana danemu podmiotowi. Wystarczającą bowiem przesłanką wyłączenia spod opodatkowania VAT nieodpłatnych przekazań jest spełnienie przez każdą wydawaną sztukę produktu kryterium niskiego (poniżej 10 zł) jednostkowego kosztu wytworzenia lub niskiej (poniżej 10 zł) jednostkowej ceny nabycia.

Analiza związku nieodpłatnych wydań z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki jest zatem bezprzedmiotowa, gdyż bez względu na jej rezultat, całość dokonywanych przez Spółkę wydań podlegać będzie wyłączeniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, stosownie do brzmienia art. 7 ust. 2 ustawy ustawodawca zaliczył przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, że przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Zaznaczenia wymaga fakt, że przepis art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy zmieniony został z dniem 20 maja 2010 r. przez art. 4 ustawy z dnia 18 marca 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U z 2010 r., Nr 75, poz. 473). Zgodnie z nowym brzmieniem przepisu art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Wprowadzona zmiana miała charakter techniczny, gdyż limit dla prezentów o małej wartości nie uległ zmianie, natomiast zrezygnowano z powiązania go z limitem zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącym nieodpłatnych świadczeń otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą.

Z analizy cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Nie jest więc opodatkowane przekazanie towarów, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekracza 10 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka podejmowała szereg działań promocyjnych i marketingowych, mających na celu budowanie relacji z kontrahentami, siły marki na rynku oraz zwiększenie wolumenu sprzedaży. Przedmiotem omawianych nieodpłatnych wydań w okresie od 1 stycznia 2009 r. były produkty Spółki, których jednostkowy koszt wytworzenia przez Spółkę (tj. koszt wytworzenia pojedynczego opakowania produktu, przeznaczonego dla konsumenta ostatecznego tj. butelki wody) / cena nabycia przez Spółkę, określone w momencie przekazywania, nie przekraczał 10 zł (netto).

Produkty te były przekazywane jednemu odbiorcy w ilości większej niż jedna sztuka w takich przypadkach, ze względów logistycznych, były one transportowane i wydawane w opakowaniach zbiorczych kartonach, zgrzewkach, paletach (łączna wartość towarów wydawanych jednemu odbiorcy mogła przekraczać 100 zł). Niemniej, koszt wytworzenia / cena nabycia pojedynczego produktu, umieszczonego w opakowaniu zbiorczym, nie przekraczały 10 zł (w okresie od 1 stycznia 2009 r.). Bez względu na fakt przekazywania towarów w opakowaniach zbiorczych, przedmiotem wydań pozostawała określona liczba sztuk produktu przeznaczonych dla klienta ostatecznego. Jednostką funkcjonującą w ewidencji księgowej oraz magazynowej Spółki jest pojedyncze opakowanie detaliczne danego produktu, a nie jego zgrzewka, czy też paleta.

Na tle powyższego Spółka powzięła wątpliwości czy nieodpłatne wydania towarów nie stanowiły, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. i do 31 marca 2011 r., dostawy towarów podlegających opodatkowaniu VAT jako przekazania prezentów o małej wartości.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów (nawet gdy ich łączna wartość przekroczy 100 zł) oraz status tego podmiotu, z uwagi na fakt, że jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) przekazywanych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie uznane za dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja dotyczy kwestii opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 marca 2011 r. (pytanie nr 1 złożonego wniosku). W zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 marca 2013 r. (pytanie nr 2 złożonego wniosku) oraz stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 stycznia do 31 grudnia 2008 r. (pytanie nr 3 złożonego wniosku) zostaną wydane odrębne interpretacje indywidualne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 465 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie