Temat interpretacji

Czy do czynności wniesienia do spółki osobowej w formie aportu w zamian za otrzymane akcje (udziały) opisanego aportu nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o VAT na postawie art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu 29 maja 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 lipca 2013 r. (data wpływu 1 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wniosek uzupełniono w dniu 1 sierpnia 2013 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o pełnomocnictwo do występowania w imieniu Wnioskodawczyni.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (). Przedmiotem działalności jest hurtowa i detaliczna sprzedaż materiałów budowlanych, hutniczych i tarcicy.

W skład majątku wchodzą zarówno nieruchomości w postaci gruntów, budynków i budowli, urządzenia techniczne, środki transportu i inne środki trwałe na bieżąco wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej. Ze względu na skalę prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowanej prowadzone są księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości.

Wnioskodawczyni planuje restrukturyzację działalności poprzez wyodrębnienie i przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP) w postaci składników materialnych i niematerialnych oraz zobowiązań i należności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w formie aportu do spółki osobowej w zamian za udziały lub akcje. Po przeprowadzonej restrukturyzacji firma skoncentruje się na działalności związanej z wynajmem nieruchomości. System ewidencji finansowo-księgowej umożliwia przypisanie do ZCP związanych z tą częścią działalności przychodów, kosztów, jak również należności oraz zobowiązań.

Nie istnieje formalno-prawne wydzielenie Przedmiotu aportu w strukturach przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni jednakże wydzielenie to funkcjonuje w sposób faktyczny i realny poprzez możliwość przypisania określonych umów, zdarzeń gospodarczych, dokumentów oraz operacji do Przedmiotu aportu.

W skład Przedmiotu aportu wejdą w szczególności następujące aktywa i pasywa:

1. Składniki materialne związane z działalnością operacyjną, tj.
   1. urządzenia techniczne,
   2. środki transportu,
   3. pozostałe środki trwałe,
   4. towary.
2. Zobowiązania związane z działalnością, tj. zobowiązania z tytułu umów leasingowych, pracowniczych, kredytowych, handlowych;
3. Wierzytelności związane z działalnością, tj. w szczególności należności wynikające z umów zawartych z kontrahentami;
4. Pracownicy.

Z perspektywy biznesowej przedmiot aportu może funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo bowiem dysponuje wszystkimi niezbędnymi w tym celu narzędziami oraz zasobami ludzkimi.

W uzupełnieniu Zainteresowana wskazała, że przedmiotem aportu będą wszystkie składniki związane z prowadzoną działalnością w zakresie hurtowej sprzedaży materiałów budowlanych.

Zdaniem Wnioskodawczyni część dotychczas prowadzonej działalności będącej przedmiotem aportu spełnia wymogi dotyczące uznania składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2011.177.1054 j.t).

Przedmiot aportu stanowi odpowiednio zidentyfikowany, zarówno finansowo jak i organizacyjnie, zespół składników gotowy w razie potrzeby do samodzielnego pełnienia zadań do których jest przeznaczony.

Choć art. 2 pkt 27e) ustawy VAT nie określa w jaki sposób wyodrębniona organizacyjnie powinna być dana masa majątkowa by stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w szczególności jakiego charakteru powinno być takie wyodrębnienie, to w ocenie Wnioskodawczyni wyodrębnienie takie powinno charakteryzować się tym, iż składniki majątkowe będące przedmiotem danego ZCP pełnią określone, dające się wyraźnie oddzielić zadania.

Przesłanka ta została spełniona w przypadku opisanego Przedmiotu aportu bowiem stanowi on wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji działalności określonego rodzaju (sprzedaż hurtowa materiałów budowlanych). Zespół ten z całą pewnością mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania.

Zainteresowana stoi na stanowisku, iż Przedmiot aportu, poza wyodrębnieniem organizacyjnym jest również odpowiednio wyodrębniony finansowo.

Jak podkreślają organy podatkowe w utrwalonej linii interpretacyjnej, wystarczające do spełnienia warunku wyodrębnienia finansowego jest prowadzenie przez podmiot rachunkowości w taki sposób, aby możliwe było przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Dla przykładu przytoczyć można stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, który w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2008 r. (sygn. IBPB3/423-100/08/MS/KAN-3205/12/07), wydanej z upoważnienia Ministra Finansów, stwierdził, iż wyodrębnienie finansowe: Nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Z kolei Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w postanowieniu z dnia 27 grudnia 2004 r. (IIIMUS.WD/423/98/04) uznał, że odrębne centra kosztowe w odniesieniu do poszczególnych działów są wystarczającym wyodrębnieniem finansowym.

Będący Przedmiotem aportu zespół składników majątkowych i niemajątkowych posiada tak rozumianą samodzielność finansową pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym. Istnieje także możliwość przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, a w konsekwencji określenie jej wyniku finansowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do czynności wniesienia do spółki osobowej, w formie aportu w zamian za otrzymane akcje (udziały), opisanego we wniosku Przedmiotu aportu, nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o VAT, na podstawie art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa dla celów ustawy o VAT zawiera art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Stanowi on, że zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych działań gospodarczych, który jednocześnie mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Z uwagi na to, iż legalna definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, jest tożsama z legalną definicją zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynikającą z art. 5a pkt 4 ustawy o PIT, a Zainteresowana wykazała, że w opisanym stanie faktycznym Przedmiot aportu spełnia kryteria wymagane dla uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 4 ustawy o PIT, to w konsekwencji należy uznać, iż te same względy przesądzają o tym, że opisany w stanie faktycznym Przedmiot aportu, będzie stanowił także zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Ponieważ zgodnie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części uznać należy że planowana czynność przeniesienia ZCP w formie aportu do spółki osobowej w zamian za objęcie akcji (udziałów) nie będzie podlegała regulacjom ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do treści art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, iż powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347, str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112.

Zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie transakcji zbycia, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

W niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Zaznaczyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu przedsiębiorstwo. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia przedsiębiorstwo wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to wniesienie takiego aportu do innego podmiotu (spółki prawa handlowego lub cywilnego), nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z definicji tej wynika, że podstawowym wymogiem jest to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. W tym miejscu należy zauważyć, że wyodrębnienie organizacyjne nie jest tożsame z wyodrębnieniem formalno-prawnym. Oznacza to, iż aby określona część przedsiębiorstwa mogła być wyodrębniona organizacyjnie nie musi stanowić samodzielnego podmiotu prawnego, jednostki organizacyjnej lub oddziału.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi zachodzić w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Dlatego należy uznać, że nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (). Przedmiotem działalności jest hurtowa i detaliczna sprzedaż materiałów budowlanych, hutniczych i tarcicy. W skład majątku wchodzą zarówno nieruchomości w postaci gruntów, budynków i budowli, urządzenia techniczne, środki transportu i inne środki trwałe na bieżąco wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej. Ze względu na skalę prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowanej prowadzone są księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. Wnioskodawczyni planuje restrukturyzację działalności poprzez wyodrębnienie i przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP) w postaci składników materialnych i niematerialnych oraz zobowiązań i należności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w formie aportu do spółki osobowej w zamian za udziały lub akcje. Po przeprowadzonej restrukturyzacji firma skoncentruje się na działalności związanej z wynajmem nieruchomości. System ewidencji finansowo-księgowej umożliwia przypisanie do ZCP związanych z tą częścią działalności przychodów, kosztów, jak również należności oraz zobowiązań. Nie istnieje formalno-prawne wydzielenie Przedmiotu aportu w strukturach przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni jednakże wydzielenie to funkcjonuje w sposób faktyczny i realny poprzez możliwość przypisania określonych umów, zdarzeń gospodarczych, dokumentów oraz operacji do Przedmiotu aportu. W skład Przedmiotu aportu wejdą w szczególności następujące aktywa i pasywa:

1. Składniki materialne związane z działalnością operacyjną, tj.: urządzenia techniczne, środki transportu, pozostałe środki trwałe, towary.
2. Zobowiązania związane z działalnością, tj. zobowiązania z tytułu umów leasingowych, pracowniczych, kredytowych, handlowych;
3. Wierzytelności związane z działalnością, tj. w szczególności należności wynikające z umów zawartych z kontrahentami;
4. Pracownicy.

Z perspektywy biznesowej przedmiot aportu może funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo bowiem dysponuje wszystkimi niezbędnymi w tym celu narzędziami oraz zasobami ludzkimi. Przedmiotem aportu będą wszystkie składniki związane z prowadzoną działalnością w zakresie hurtowej sprzedaży materiałów budowlanych. Zdaniem Wnioskodawczyni, część dotychczas prowadzonej działalności będącej przedmiotem aportu spełnia wymogi dotyczące uznania składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przedmiot aportu stanowi odpowiednio zidentyfikowany, zarówno finansowo jak i organizacyjnie, zespół składników gotowy w razie potrzeby do samodzielnego pełnienia zadań do których jest przeznaczony. Choć art. 2 pkt 27e) ustawy VAT nie określa w jaki sposób wyodrębniona organizacyjnie powinna być dana masa majątkowa by stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w szczególności jakiego charakteru powinno być takie wyodrębnienie, to w ocenie Wnioskodawczyni wyodrębnienie takie powinno charakteryzować się tym, iż składniki majątkowe będące przedmiotem danego ZCP pełnią określone, dające się wyraźnie oddzielić zadania. Przesłanka ta została spełniona w przypadku opisanego Przedmiotu aportu bowiem stanowi on wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji działalności określonego rodzaju (sprzedaż hurtowa materiałów budowlanych). Zespół ten z całą pewnością mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania. Zainteresowana stoi na stanowisku, iż Przedmiot aportu, poza wyodrębnieniem organizacyjnym jest również odpowiednio wyodrębniony finansowo. Będący Przedmiotem aportu zespół składników majątkowych i niemajątkowych posiada samodzielność finansową pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym. Istnieje także możliwość przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, a w konsekwencji określenie jej wyniku finansowego.

Zaznaczyć należy, iż definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Podkreślić należy, że interpretacji pojęcia zorganizowana część przedsiębiorstwa, określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem cyt. normy art. 19 Dyrektywy 112. Regulacja ta natomiast była przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że () pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że w świetle tej normy dyrektywy nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że w niniejszej sytuacji przedmiotem aportu będzie część przedsiębiorstwa, która stanowi wyodrębniony w sposób funkcjonalny, organizacyjny i finansowy zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, który może samodzielnie funkcjonować jako odrębne i niezależne przedsiębiorstwo.

Reasumując, wniesienie przedmiotowego zespołu składników majątku przez Wnioskodawczynię do spółki osobowej w formie aportu w zamian za otrzymane akcje (udziały) tej spółki stanowić będzie czynność niepodlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Ponadto, tut. Organ informuje, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałym zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 4 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu