Temat interpretacji

Stawki podatku dla sprzedaży karnetów/biletów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży karnetów/biletów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży karnetów/biletów.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza podjąć działalność usługową w zakresie prowadzenia klubu/centrum fitness, polegającą na oferowaniu klientom możliwości poprawy kondycji fizycznej i parametrów psychofizycznych na poziomie rekreacyjnym. Wnioskodawca zamierza oferować wstęp do odpowiednio przygotowanego pomieszczenia/pomieszczeń wyposażonych w niezbędną infrastrukturę techniczną takich jak sale do ćwiczeń fitness, jogi, aerobiku, innych rodzajów treningów, siłownia, sale wyposażone w rowery stacjonarne itp.

Do dyspozycji klientów będą instruktorzy/trenerzy oferujący pomoc profesjonalną indywidualnie, jak i zajęcia grupowe (jogi, tańca, aerobiku itp.).

Wstęp do pomieszczeń klubu będzie możliwy po wykupieniu karnetu/biletu. W ramach opłaty za karnet klient będzie mógł skorzystać w zależności od rodzaju karnetu z wybranych urządzeń infrastruktury technicznej, udziału w zajęciach grupowych oraz pomocy trenerów/instruktorów indywidualnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do sprzedaży karnetów/biletów wstępu do klubu uprawniających do wstępu na teren klubu oraz korzystania z jego infrastruktury i udziału w zajęciach prowadzonych na terenie klubu można zastosować stawkę 8% podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów usług w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do tej ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług VAT dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi obecnie 8%.

Wnioskodawca wskazał, że pod poz. 186 tego załącznika widnieją Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu, przy czym chodzi o usługi bez względu na symbol PKWiU.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (Warszawa 2002, rekreacja to aktywny wypoczynek. W Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU usługi związane działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej, jakimi niewątpliwie są kluby fitness sklasyfikowane są w sekcji R dział 93 Usługi związane ze sportem, rozrywką i rekreacją. Natomiast w Polskiej Klasyfikacji Działalności w dziale 93 Działalność sportowa, rozrywkowa i rekreacyjna znajduje się podklasa 93.13.Z Działalność obiektów służących poprawie kondycji fizycznej z opisem, że obejmuje ona działalność centrów i klubów fitness oraz innych obiektów służących poprawie kondycji fizycznej i kulturystyce.

Nie ulega zatem wątpliwości, że usługi świadczone w ramach sprzedaży karnetów/biletów wstępu do klubu fitness są usługami związanymi z rekreacją.

Wstęp według definicji Słownika Języka Polskiego PAN dostępnego na stronie internetowej () oznacza: 1. możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś 2. początkowe stadium czegoś, przygotowanie do czegoś 3. książka, cykl wykładów itp. zawierające podstawowe informacje z danej dziedziny nauki 4. wyodrębniona graficznie początkowa część dzieła wprowadzająca w jego treść.

W samym załączniku nr 3 sformułowanie usługi wyłącznie w zakresie wstępu pojawiają się w poz. nr 182, 183 i 184, gdzie w poz. 183 wymienia się Usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, które również z istoty swej mają charakter czynnego uczestnictwa, a wstęp oznacza możliwość korzystania z urządzeń wesołego miasteczka czy też aktywności ruchowej. Identycznie zgodnie z zasadą wykładni homonimicznej obowiązującej dla aktu prawnego należy traktować sprzedaż karnetów/biletów wstępu do klubu fitness umożliwiających nie tylko fizyczny wstęp do pomieszczeń klubu, który sam z siebie nie przedstawia żadnej wartości, ale przede wszystkim aktywne korzystanie z urządzeń oraz opieki profesjonalnych instruktorów jako usługę związaną z rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu, o której mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy i podlegającą opodatkowaniu stawką obniżoną 8%.

Należy też podkreślić, że brak jest legalnej definicji usług wyłącznie w zakresie wstępu w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług VAT, jak również w przepisach unijnych. Nie może mieć zastosowania definicja z art. 32 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, albowiem została ona sformułowana jedynie dla potrzeb ustalenia miejsca świadczenia usług, a nie dla potrzeb stosowania obniżonej stawki VAT i nie znajduje się również w części ogólnej rozporządzenia. Wobec tego, w ocenie Wnioskodawcy, właściwe jest dokonywanie wykładni w oparciu o ogólne reguły języka polskiego, które przy braku definicji legalnej są podstawą wykładni literalnej przepisów prawa oraz przez odwołanie się do wykładni systemowej załącznika nr 3 do ustawy jak wyżej.

Wnioskodawca wskazał, że powyższe znajduje potwierdzenie w szeregu orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych, m.in. sygn. akt III SA/Wa 3217/12, III SA/Wa 3204/12, I SA/Bd 1044/12, I SA/Bd 1045/12, I SA/Bd 1050/12.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do stosowania obniżonej stawki 8% do sprzedaży karnetów/biletów wstępu do klubu uprawniających do wstępu na teren klubu oraz korzystania z jego infrastruktury i udziału w zajęciach prowadzonych na terenie klubu, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów usług i poz. 186 załącznika nr 3 do tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast w świetle postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 186 wymieniono bez względu na symbol PKWiU Pozostałe usługi związane z rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu.

Z objaśnienia 1) do powyższego załącznika wynika, że wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza podjąć działalność w zakresie prowadzenia klubu/centrum fitness i oferować wstęp do odpowiednio przygotowanych pomieszczeń wyposażonych w niezbędną infrastrukturę techniczną, takich jak sale do ćwiczeń fitness, jogi, aerobiku, innych rodzajów treningów, siłownia, sale wyposażone w rowery stacjonarne itp. Do dyspozycji klientów będą instruktorzy/trenerzy. Wstęp do pomieszczeń klubu będzie możliwy po wykupieniu karnetu/biletu. W ramach opłaty za karnet, klient będzie mógł skorzystać, w zależności od rodzaju karnetu, z wybranych urządzeń infrastruktury technicznej, udziału w zajęciach grupowych oraz pomocy trenerów/instruktorów.

Ustosunkowując się do powyższego wskazać należy, że z powołanych przepisów wynika, że stawką podatku obniżoną do wysokości 8% objęte zostały pozostałe usługi związane z rekreacją, jednakże wyłącznie w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form ani kategorii wstępu, które objął 8% stawką podatku.

W związku z brakiem definicji pojęcia wstępu w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, aby poznać jego znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa www.sjp.pwn.pl) pod pojęciem tym należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś.

Należy zwrócić uwagę, że w sytuacji gdy wykładnia językowa, od której organ podatkowy rozpoczął interpretację, nie daje jednoznacznych rezultatów, za słuszne należy uznać wsparcie się na przepisach istniejących w obrębie tego samego systemu prawa, w szczególności w kontekście autonomii prawa podatkowego.

Obowiązujący od 1 lipca 2011 r. przepis art. 32 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, wskazuje, iż usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

W art. 32 ust. 2 ww. rozporządzenia wskazano natomiast, że ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

1. prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
2. prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
3. prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

W myśl art. 32 ust. 3 ww. rozporządzenia, ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.

Rozporządzenie Rady Nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady Nr 282/2011 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zatem z ww. przepisów Rozporządzenia Rady wynika, że świadczenie usług wstępu, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę obejmuje prawo wstępu na spektakle, występy cyrkowe, koncerty, wystawy, mecze, zawody, konferencje, seminaria.

Wskazać także należy, iż art. 32 ww. Rozporządzenia jest co prawda zawarty w Rozdziale V Miejsce transakcji podlegających opodatkowaniu w podsekcji 7 Świadczenie usług w ramach działalności kulturalnej, artystycznej, sportowej, naukowej, edukacyjnej, rozrywkowej lub podobnej, jednakże wbrew poglądom Wnioskodawcy, nie można utożsamiać go tylko i wyłącznie co do kwestii miejsca świadczenia usług. Zauważyć należy, że Rada Unii Europejskiej we wstępie do niniejszego Rozporządzenia, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1), w szczególności jej art. 397 oraz uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, w pkt 27 wskazała, iż Aby zapewnić jednolite opodatkowanie świadczenia usług kulturalnych, artystycznych, sportowych, naukowych, edukacyjnych, rozrywkowych i podobnych, należy zdefiniować pojęcie wstępu na tego rodzaju wydarzenia i usługi pomocnicze związane z takim wstępem.

Jak wynika z powyższego, określenie wstęp należy rozumieć jako możliwość wejścia gdzieś, co nie jest równoznaczne z możliwością korzystania z dostępnych tam urządzeń czy czynnego uczestniczenia z organizowanych tam zajęć. Opłata za wstęp jest opłatą wnoszoną przez np. kibica, co do zasady, za uczestniczenie w imprezie poprzez oglądanie.

Zatem pojęcia usług w zakresie wstępu (o którym mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług) nie można utożsamiać z pojęciem karnetu czy biletu wstępu, uprawniającym do uczestniczenia w zajęciach grupowych na terenie klubu bądź korzystania z dostępnych urządzeń infrastruktury technicznej, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa. Wstęp przykładowo na siłownię, czy też zajęcia aerobiku, fitness nie uprawnia korzystającego (klienta) do wstępu jedynie w sensie wejścia gdzieś, jak to ma miejsce np. w przypadku nabycia biletu do kina, lecz obejmuje również czynne uczestnictwo w zajęciach, a więc korzystanie z kompleksowej usługi w niniejszej sprawie skorzystania z wybranych urządzeń infrastruktury technicznej, udziału w zajęciach grupowych oraz pomocy trenerów/instruktorów indywidualnie.

Zauważyć należy, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca zamierza sprzedawać karnety/bilety wstępu do klubu umożliwiające osobie będącej w jego posiadaniu do czynnego uczestnictwa w zajęciach sportowo-rekreacyjnych, a także do korzystania z urządzeń znajdujących się w klubie. Wstęp upoważniający do wejścia na teren klubu w celu korzystania z infrastruktury technicznej znajdującej się w obiekcie Wnioskodawcy, oznaczać zatem będzie dla klientów możliwość korzystania z dostępnych w ramach nabytego karnetu urządzeń znajdujących się w klubie i udziału w zajęciach. A zatem pobierana od klienta opłata uprawniać będzie do korzystania z szerszego zakresu usług niż sam wstęp.

Powyższe okoliczności niewątpliwie potwierdzają, że nabyte karnety wstępu nie mają charakteru opłat jedynie za wstęp, lecz stanowią wynagrodzenie za prawo do korzystania z dostępnych na terenie obiektu urządzeń i atrakcji pod nadzorem instruktora.

Z tych też względów pobierane przez Wnioskodawcę opłaty stanowiące w istocie wynagrodzenie za świadczone usługi w zakresie prowadzonych zajęć i uprawniające do korzystania z urządzeń dostępnych w prowadzonym przez Wnioskodawcę klubie, służących poprawie kondycji fizycznej, nie mogą być uznane za opłaty za wstęp, lecz przede wszystkim za możliwość korzystania z dostępnych urządzeń, a więc za czynny udział w zajęciach np. aerobiku, korzystanie przykładowo z urządzeń siłowni, czy też sali wyposażonej w rowery stacjonarne. Klienci decydujący się skorzystać z karnetu (biletu wstępu), oczekiwać będą wyświadczenia usługi w ramach działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że opłaty pobierane przy sprzedaży karnetów/biletów uprawniających zarówno do uczestnictwa w zajęciach grupowych, korzystania z udostępnionej klientom infrastruktury i pomocy instruktorów nie będą uznane za opłaty za wstęp. Wobec tego, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie będą usługami wymienionymi w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy co wyklucza zastosowanie preferencyjnej 8% stawki podatku sprzedaż karnetów podlegać będzie opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę orzecznictwa polskich sądów administracyjnych (tj. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 30 stycznia 2013 r. sygn. akt I SA/Bd 1045/12, I SA/Bd 1044/12, i z dnia 29 stycznia 2013 r. sygn. akt I SA/Bd 1050/12, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 3204/12, z dnia 24 kwietnia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 3217/12), zauważyć należy, że wymienione orzeczenia organ potraktował jako element argumentacji Wnioskodawcy, lecz nie mogły mieć one wpływu na ocenę prawną przedmiotowej sprawy. Nie negując tych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, że organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę.

Zauważyć należy, że linia orzecznicza nie jest jednolita w tym zakresie, a ww. orzeczenia są nieprawomocne. Zgodnie natomiast z art. 168 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) orzeczenie sądu staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje co do niego środek odwoławczy. Zatem dopiero po ostatecznym rozstrzygnięciu sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny można będzie mówić o związaniu oceną prawną wskazaną w przedmiotowym orzeczeniu.

Potwierdzeniem braku ukształtowanej linii orzeczniczej jest prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 maja 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 1543/11, w którym Sąd po rozpoznaniu sprawy dotyczącej zbieżnego zagadnienia prawnego, uznał pogląd zaprezentowany przez organ podatkowy za słuszny. Co więcej, co wymaga szczególnego uwypuklenia, Sąd w niniejszym wyroku, sam w uzasadnieniu wskazał na brzmienie powoływanego powyżej art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., jako aktu pomagającego w ustaleniu zakresu usług w zakresie wstępu. WSA, zaznaczył, iż pojęcia usług w zakresie wstępu, w kontekście rozpatrywanej normy prawnej wynikającej z treści poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT nie można utożsamiać z pojęciem biletu wstępu uprawniającego do uczestniczenia w zajęciach sportowo-rekreacyjnych, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy