Temat interpretacji

uznanie czy opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi pobierane od najemców lokali mieszkalnych oraz lokali użytkowych podlegają podatkowi VAT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2013r. (data wpływu 4 lipca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi pobierane od najemców lokali mieszkalnych oraz lokali użytkowych podlegają podatkowi VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi pobierane od najemców lokali mieszkalnych oraz lokali użytkowych podlegają podatkowi VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) zarządza zasobami mieszkalnymi i użytkowymi własnymi oraz Wspólnotami Mieszkalnymi. Jest płatnikiem podatku VAT. Podatek naliczony rozliczany zgodnie z art. 90 ustawy. Ustawa z dnia 1 lipca 2011r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw, zobowiązuje właścicieli nieruchomości do uiszczenia opłaty zagospodarowania nowymi odpadami komunalnymi. Opłata zagospodarowana odpadami komunalnymi będzie pobierana przez Gminę na podstawie deklaracji składanej przez mieszkańców lub też zarządców nieruchomości. Stawki za gospodarowanie odpadami komunalnymi określa właściwa Rada Gminy w drodze uchwały. Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi będzie stanowić dochód Gminy. Pobierając przedmiotowe opłaty, gmina działa jako organ władzy publicznej, nie jest więc w tym zakresie podatnikiem VAT. Pobierane i odprowadzane do kasy gminnej przez Spółkę opłaty nie stanowią zatem przedmiotu opodatkowania podatkiem od towaru i usług. Mieszkańcy składają do Spółki oświadczenia o liczbie osób, zamieszkałych w lokalu i na podstawie tych danych Wnioskodawca sporządza zbiorczą deklarację o wysokości opłat za gospodarowania odpadami komunalnymi i uiszcza w terminie określonym w uchwale gminy. Wysokość tej opłaty jaką należy uiścić do kasy gminnej Wnioskodawca przenosi bezpośrednio na poszczególnych najemców, którzy zgodnie z zawartymi umowami najmu lokalu mieszkalnego zobowiązani są do zapłaty tzw. opłaty niezależne (o ile Najemca nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą tych mediów): wywóz nieczystości zł x . osoba. Opłaty tej nie należy utożsamiać z np. podatkiem od nieruchomości, który bez względu na to czy i ile osób zamieszkuje dany lokal należy uiszczać. Tutaj mamy do czynienia z opłatą, która jest ściśle powiązana z obecnością lokatora i bez niego nie będzie obowiązku jej uiszczenia. Dodatkowo to właśnie lokator decyduje o jej poziomie wymiaru nie tylko wskazując ilość osób ale również deklarując i realizując obowiązek ich selektywnej zbiórki. Jednocześnie opłaty śmieciowe maja charakter wyraźnie wyodrębniony w stosunku do opłat za najem lokalu. Tym samym Wnioskodawca podniósł wątpliwość co do faktu takiego współistnienia przedmiotowej opłaty za odbiór nieczystości stałych ze stawką czynszową aby można było o nich mówić jakoby były powiązane bezpośrednio z realizacją przedmiotowych umów najmu lokalu mieszkalnego i stanowiły część świadczonej usługi zasadniczej.

W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o interpretację przyszłego zdarzenia dotyczącego podatku VAT, w zakresie opodatkowania opłat z tytułu gospodarowania odpadami komunalnymi, pobieranych przez Spółkę od najemców i przekazywania ich do gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty z tytułu gospodarowania odpadami komunalnymi pobieranymi od najemców lokali mieszkalnych i użytkowych przez Spółkę podlegają podatkowi VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ usługi najmu lokali mieszkalnych podlegają zwolnieniu z VAT w związku z powyższym opłaty z tytułu gospodarowania odpadami komunalnymi dotyczące lokali mieszkalnych są zwolnione z podatku VAT, natomiast opłaty tytułu z gospodarowania odpadami komunalnymi dotyczące lokali użytkowych opodatkowane stawką 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, iż generalnie poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, przepisem, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 powyższej ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Niewymienienie danego towaru lub usługi w ustawie lub przepisach wykonawczych jako czynności opodatkowanych stawką obniżoną lub zwolnionych od podatku jest jednoznaczne z obowiązkiem zastosowania stawki podstawowej.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wynajmującego, jak i najemcę określone przepisami obowiązki. Jak wynika z przepisu art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu użytkowego przez jego najemcę. Podstawową usługą świadczoną na rzecz najemcy jest natomiast usługa najmu.

W ustawie z dnia 13 września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 391 ze zm.) w rozdziale 3a Gospodarowanie odpadami komunalnymi przez gminę wskazano, iż gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne (art. 6c pkt 1 i 2).

W myśl art. 6h tej ustawy właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W myśl natomiast art. 2 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy ilekroć jest mowa o właścicielach nieruchomości rozumie się przez to także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością.

Wobec powyższego obowiązek deklarowania i wnoszenia opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi ciąży na ww. podmiotach.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zarządza zasobami mieszkalnymi i użytkowymi własnymi oraz Wspólnotami Mieszkalnymi. Jest płatnikiem podatku VAT. Podatek naliczony rozliczany zgodnie z art. 90 ustawy. Ustawa z dnia 1 lipca 2011r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw, zobowiązuje właścicieli nieruchomości do uiszczenia opłaty zagospodarowania nowymi odpadami komunalnymi. Opłata zagospodarowana odpadami komunalnymi będzie pobierana przez Gminę na podstawie deklaracji składanej przez mieszkańców lub też zarządców nieruchomości. Stawki za gospodarowanie odpadami komunalnymi określa właściwa Rada Gminy w drodze uchwały. Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi będzie stanowić dochód Gminy. Pobierając przedmiotowe opłaty, gmina działa jako organ władzy publicznej, nie jest więc w tym zakresie podatnikiem VAT. Pobierane i odprowadzane do kasy gminnej przez Spółkę opłaty nie stanowią zatem przedmiotu opodatkowania podatkiem od towaru i usług. Mieszkańcy składają do Spółki oświadczenia o liczbie osób, zamieszkałych w lokalu i na podstawie tych danych Wnioskodawca sporządza zbiorczą deklarację o wysokości opłat za gospodarowania odpadami komunalnymi i uiszcza w terminie określonym w uchwale gminy. Wysokość tej opłaty jaką należy uiścić do kasy gminnej Wnioskodawca przenosi bezpośrednio na poszczególnych najemców, którzy zgodnie z zawartymi umowami najmu lokalu mieszkalnego zobowiązani są do zapłaty tzw. opłaty niezależne (o ile Najemca nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą tych mediów). Opłaty tej nie należy utożsamiać z np. podatkiem od nieruchomości, który bez względu na to czy i ile osób zamieszkuje dany lokal należy uiszczać. Tutaj mamy do czynienia z opłatą, która jest ściśle powiązana z obecnością lokatora i bez niego nie będzie obowiązku jej uiszczenia. Dodatkowo to właśnie lokator decyduje o jej poziomie wymiaru nie tylko wskazując ilość osób ale również deklarując i realizując obowiązek ich selektywnej zbiórki. Jednocześnie opłaty śmieciowe maja charakter wyraźnie wyodrębniony w stosunku do opłat za najem lokalu. Tym samym Wnioskodawca podniósł wątpliwość co do faktu takiego współistnienia przedmiotowej opłaty za odbiór nieczystości stałych ze stawką czynszową aby można było o nich mówić jakoby były powiązane bezpośrednio z realizacją przedmiotowych umów najmu lokalu mieszkalnego i stanowiły część świadczonej usługi zasadniczej.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości w zakresie opodatkowania opłat z tytułu gospodarowania odpadami komunalnymi, pobieranych przez Spółkę od najemców i przekazywania ich do gminy.

Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, że Wnioskodawca jako zarządca nieruchomości, został zobligowany do pobierania i wnoszenia do budżetu gminy opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi od najemców lokali mieszkalnych i lokali użytkowych w zarządzanych. Zatem jest podmiotem zobowiązanym do uiszczenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, a następnie obciążania kosztami ww. opłat najemców.

Powyższe oznacza, że koszty ww. opłat są związane z należnościami bezpośrednio związanymi z odpłatnym świadczeniem usługi najmu i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywilnoprawnego tak jak czynsz. Zobowiązanie do wniesienia opłaty za gospodarowanie odpadami ciąży na zarządcy nieruchomości i nie może być w drodze umowy przeniesione na osobę najemcy ze skutkiem zwalniającym wynajmującego z obowiązku podatkowego.

Strony stosunku cywilnoprawnego, którymi w przypadku zawarcia umowy najmu są wynajmujący i najemca, mogą w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych zawrzeć w umowie postanowienie, co do zwrotu (refundacji) należności z tytułu ponoszonych przez wynajmującego opłat lub kosztów związanych z utrzymaniem nieruchomości, tj. np. podatku od nieruchomości, czy też opłat za energię, wodę, kanalizację, ogrzewanie. Niezależnie jednak od tego, czy zwracana wynajmującemu przez najemcę kwota opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi czy też pozostałe opłaty, zostały włączone do czynszu i stanowią jego element kalkulacyjny, czy są wyodrębnione z czynszu, zawsze są należnościami obciążającymi najemcę, gdyż jest to zobowiązanie cywilnoprawne, wynikające z ustaleń zawartych między stronami, a więc należy je traktować jako należność otrzymaną z tytułu odpłatnego świadczenia usługi najmu.

Z powyższego wynika, iż koszty opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, stanowiące element świadczenia należnego z tytułu umowy najmu lokalu użytkowego stanowią wraz z czynszem obrót, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku VAT, z tytułu świadczenia usług najmu.

Zgodnie z wolą ustawodawcy kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Pojęcie kwoty należnej (obrotu) z tytułu sprzedaży należy łączyć z pojęciem wynagrodzenia czy zapłaty, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy. Uregulowanie wynikające z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, ze zm.). Stosownie do art. 73 powołanej Dyrektywy, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw. Przepis art. 73 Dyrektywy posługuje się pojęciem zapłaty (wynagrodzenia), którą dostawca lub świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać, a ustawodawca polski stanowi o obrocie, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży. Mimo różnic w nazewnictwie należy uznać, że pojęcia te sobie odpowiadają.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, opłaty i podobne należności z wyłączeniem podatku od wartości dodanej. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje dodatkowe koszty, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi dostawca obciąża nabywcę lub klienta. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania.

Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub ze świadczeniem usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

W świetle powyższego, uwzględniając treść wskazanej wyżej regulacji art. 29 ust. 1 ustawy, stwierdzić należy, że w przypadku świadczonych usług za podstawę opodatkowania uznać należy kwotę obrotu wynikającą z całości świadczenia pieniężnego pobieranego przez wykonawcę od nabywcy, tj. łącznie z kosztami dodatkowymi. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania w przypadku świadczenia usług należy zaliczyć pobierane przez wykonującego wynagrodzenie także w tym zakresie, w którym obejmuje ono zwrot kosztów dodatkowych.

Na tle tak przedstawionego stanu prawnego stwierdzić należy, że jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

Zatem, w ocenie tut. organu, odrębne potraktowanie dodatkowych kosztów obciążających najemcę stanowiłoby sztuczne dzielenie usługi najmu nie znajdujące uzasadnienia ekonomicznego i gospodarczego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, działający jako zarządca budynków, zobowiązany jest do pobierania i wnoszenia do budżetu gminy opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi od najemców lokali mieszkalnych i użytkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że przedmiotem świadczenia na rzecz najemcy jest usługa główna, tj. wynajem lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe oraz lokalu użytkowego na cele użytkowe, a koszty dodatkowe tzn. opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi są elementem usług pomocniczych do tej usługi. W efekcie, na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, przedmiotowe wydatki są świadczeniem należnym z tytułu umowy najmu lokalu mieszkalnego lub użytkowego.

Powyższe oznacza, że w przypadku obciążania najemcy fakturą za najem zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT właściwa dla usługi głównej, tj. dla usługi najmu lokalu mieszkalnego -zwolnienie podatku VAT, a dla usługi najmu lokalu użytkowego - stawka podatku w wysokości 23%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że opłaty z tytułu gospodarowania odpadami komunalnymi dotyczące lokali mieszkalnych są zwolnione z podatku VAT, natomiast opłaty z tytułu gospodarowania odpadami komunalnymi dotyczące lokali użytkowych opodatkowane stawką 23%, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach