Temat interpretacji

Możliwość skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2013 r. (data wpływu 2 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 2007 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą sklasyfikowaną w grupowaniu 69.20.23.0 (69.20.Z) - biuro podatkowe, w ramach której świadczy kompleksowe usługi księgowe. Biuro podatkowe prowadzi Pani w ramach posiadanych uprawnień, tj. zgodnie z certyfikatem księgowym MF. Jest Pani od 2007 r. podatnikiem VAT czynnym, roczne obroty z tytułu ww. działalności gospodarczej za 2012 r. wyniosły netto: 53.690,71 zł. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje Pani żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, nie wykonuje i nie będzie wykonywała żadnych usług o charakterze doradczym, nie posiada uprawnień do świadczenia usług doradztwa podatkowego i nie jest wpisana na listę doradców podatkowych. Zakres świadczonych usług na rzecz podatników, z którymi zawarła Pani umowy obejmuje prowadzenie:

• podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
• księgi handlowej,
• ewidencji VAT sprzedaży i zakupów,
• ewidencji środków trwałych i wyposażenia,
• ewidencji przychodów na potrzeby podatku zryczałtowanego,
• dokumentacji kadrowo - płacowej i ZUS.

Ponadto w ramach kompleksowych usług księgowych sporządza Pani deklaracje i informacje podatkowe oraz ZUS związane z zaewidencjonowanymi zdarzeniami gospodarczymi. Wszystkie informacje i deklaracje obliczane są przy użyciu programu księgowego i kadrowego oraz programu Płatnik. Część dokumentów (deklaracje i informacje) na podstawie udzielonych od podatników pełnomocnictw ogólnych opatrzona jest Pani kwalifikowanym podpisem elektronicznym (w przypadku wysyłki elektronicznej) lub podpisem na dokumencie papierowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczone przez Panią kompleksowe usługi księgowe (bez doradztwa podatkowego i innego) mogą korzystać ze zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...

Uważa Pani, że może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT świadcząc kompleksowe usługi księgowe, ponieważ nie przekroczy obrotu powodującego utratę zwolnienia, a także nie świadczy i nie będzie świadczyła usług doradztwa podatkowego, a jedynie kompleksowe usługi księgowe, w tym sporządzanie oraz podpisywanie deklaracji i informacji podatkowych. Posiadane pełnomocnictwa ogólne do podpisywania tych dokumentów mają wyłącznie charakter techniczny i stanowią część kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartych umów. Wykonywanie usług z zakresu doradztwa podatkowego zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów do tego uprawnionych. W przypadku skomplikowanych spraw Pani podatnicy czy też Pani sama korzystają z porad doradców podatkowych, w celu przyjęcia korzystnych strategii i wyboru metod pozwalających na optymalizację zobowiązań podatkowych. Kompleksowe usługi księgowe, które Pani świadczy obejmują natomiast zaewidencjonowanie zdarzeń, które już się odbyły i miały miejsce.

Swoje stanowisko opiera Pani również na interpretacjach indywidualnych z dnia 6 lipca 2012 r., sygn. ITPP2/443-450/12/KT (Izba Skarbowa w Bydgoszczy) oraz z dnia 24 marca 2011 r., sygn. ILPP1/443-85/11-4/MS (Izba Skarbowa w Poznaniu), a także na podstawie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 175/12.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.()

W oparciu o art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:



1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
3. nowych środków transportu,
4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 12 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin doradztwo obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia usługi w zakresie doradztwa jest szerszy niż termin usługi w zakresie doradztwa podatkowego. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 doradzać znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin usługi w zakresie doradztwa należy rozumieć szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 73, poz. 443 ze zm.) obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie, w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że od 2007 r. na podstawie posiadanych uprawnień (tj. certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów) prowadzi Pani biuro podatkowe. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności świadczy Pani kompleksowe usługi księgowe, polegające na: prowadzeniu podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów, ksiąg handlowych, ewidencji VAT sprzedaży i zakupów, ewidencji środków trwałych i wyposażenia, ewidencji przychodów na potrzeby podatku zryczałtowanego, dokumentacji kadrowo - płacowej i ZUS. Ponadto sporządza i podpisuje Pani - na podstawie udzielonych przez klientów pełnomocnictw - zeznania, deklaracje, informacje dla celów podatkowych i ZUS. Jednocześnie wskazuje Pani, że nie świadczy i nie będzie świadczyła na rzecz klientów usług doradztwa podatkowego, ani żadnych innych usług wyszczególnionych w przepisie art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Obroty z tytułu opisanej działalności gospodarczej za 2012 r. wyniosły netto: 53.690,71 zł.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że skoro świadczone przez Panią usługi rachunkowo-księgowe, wchodzą w skład kompleksowej usługi księgowej realizowanej na rzecz klienta i nie stanowią usług doradczych, a także nie świadczy Pani innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku do towarów i usług oraz w § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., biorąc pod uwagę, że wartość sprzedaży opodatkowanej za 2012 r. nie przekroczyła łącznie kwoty 150.000 zł (we wniosku wskazała Pani, że wartość ta wyniosła 53.690,71 zł), wówczas miała Pani prawo na podstawie przepisów art. 113 ust. 11 ustawy o VAT do ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy