Temat interpretacji

prawa do odliczenia podatku naliczonego z tyt. nabycia samochodu osobowego i uznania czy faktura dokumentująca ten zakup stanowi podstawę do dokonania odliczenia podatku VAT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2012r. (data wpływu 20 grudnia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tyt. nabycia samochodu osobowego i uznania czy faktura dokumentująca ten zakup stanowi podstawę do dokonania odliczenia podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tyt. nabycia samochodu osobowego i uznania czy faktura dokumentująca ten zakup stanowi podstawę do dokonania odliczenia podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik spółki jawnej, która to jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca uzyskuje przychody z najmu, gdyż jest współwłaścicielem nieruchomości (budynku biurowego), który to wynajmuje na cele usługowe. Z tego też tytułu Wnioskodawca jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług rozliczając podatek VAT za okresy miesięczne. Do wynajmowanej nieruchomości jest zmuszony często dojeżdżać w celu jej obsługi (otwierania i zamykania, wykonywania drobnych remontów, sprzątania obejścia, rozmów z najemcami, itp.). W celu dojazdu do obsługi wynajmowanej nieruchomości Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu samochodu osobowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Zakup przedmiotowego samochodu osobowego zostanie udokumentowany fakturą VAT wystawioną na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tyt. wynajmu nieruchomości.

W przypadku zmiany stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji Wnioskodawca prosi o wskazania obowiązujących przepisów w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w związku z dokonaniem zakupu samochodu osobowego, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tyt. jego nabycia, na zasadach określonych w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym w brzmieniu: "W okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012r. w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2...

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do dokonania odliczenia podatku naliczonego z tyt. nabycia samochodu osobowego w przypadku zaistnienia wyżej opisanego zdarzenia przyszłego. Faktura VAT dokumentująca zakup przedmiotowego samochodu osobowego wystawiona na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tyt. wynajmu nieruchomości będzie właściwą podstawą do dokonania odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114 art. 119 ust. 4 art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124". Kwotę podatku naliczonego stanowi zaś zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a "suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika: a) z tytułu nabycia towarów i usług".

Z kolei z art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT wynika, iż "Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych". Towarami z kolei zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W przypadku zakupu samochodu osobowego zgodnie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym "W okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012r. w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2".

Zakupiony samochód będzie więc wykorzystywany do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, wykonywanych przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT w związku z czym przysługuje mi prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie określonym w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu wynika, iż kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy zauważyć, iż w art. 88 tej ustawy wskazane zostały sytuacje, w przypadku wystąpienia których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z użytkowaniem samochodów w prowadzonej działalności gospodarczej, zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

W myśl postanowień art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia 31 grudnia 2013r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Jednocześnie, stosownie do zapisów ust. 2 ww. art. 3 ustawy nowelizującej, przepis art. 3 ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 wyżej cyt. ustawy, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Z powyższych uregulowań ustawy nowelizującej wynika, że - co do zasady w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca uzyskuje przychody z najmu, gdyż jest współwłaścicielem nieruchomości (budynku biurowego), który to wynajmuje na cele usługowe. Z tego też tytułu Wnioskodawca jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług rozliczając podatek VAT za okresy miesięczne. Do wynajmowanej nieruchomości jest zmuszony często dojeżdżać w celu jej obsługi (otwierania i zamykania, wykonywania drobnych remontów, sprzątania obejścia, rozmów z najemcami, itp.) W celu dojazdu do obsługi wynajmowanej nieruchomości Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu samochodu osobowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Zakup przedmiotowego samochodu osobowego zostanie udokumentowany fakturą VAT wystawioną na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tyt. wynajmu nieruchomości.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą możliwości odliczenia kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. samochodu osobowego.

Mając na uwadze opis przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołane regulacje prawa podatkowego stwierdzić należy, że skoro jak wynika z treści wniosku nabyty samochód będzie przeznaczony do działalności opodatkowanej, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku w wysokości 60% kwoty podatku określonej w fakturze zakupu samochodu osobowego, jednak nie więcej niż 6.000 zł, o ile nie zaistnieją ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT dokumentującej zakup przedmiotowego samochodu osobowego, gdy faktura ta wystawiona zostanie na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z cytowanego powyżej przepisu wynika, iż faktura dokumentująca sprzedaż powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, tj. m.in. dane dotyczące nabywcy.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które faktury powinny zawierać określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012r., faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Natomiast stosownie do regulacji § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013r., nadanym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maja zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012r. poz. 1428) , fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011r., w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013r., faktura powinna zawierać:

1. datę jej wystawienia;
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit.a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem.

Ogólne zasady działania przedsiębiorstw osób fizycznych określone zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 431 kc przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. Przedsiębiorca działa pod firmą art. 432 § 1 kc. Stosownie do art. 434 kc firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy, miejsce jej prowadzenia oraz innych określeń dowolnie obranych.

Podatnikiem i przedsiębiorcą jest osoba fizyczna z imienia i nazwiska, posługująca się nadanym jej numerem identyfikacji podatkowej NIP, nie zaś firma prowadzona przez tę osobę. Odzwierciedleniem tej tendencji są dane wykazane w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2011r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 136, poz. 800), określa wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R, z którego wynika, iż podatnicy będący osobami fizycznymi, określają obligatoryjnie w tym zgłoszeniu w polu nr 11 jedynie nazwisko oraz pierwsze i drugie imię.

Zatem na podstawie ww. przepisów stwierdzić należy, że przez sformułowane w ww. § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, wyrażenia:

• imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy () w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012r.,
• imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów () - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013r.,

należy rozumieć w przypadku nabywcy będącego osobą fizyczną - imię i nazwisko, w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej - nazwę (bądź nazwę skróconą). Firma osoby fizycznej może zawierać dodatki, np. określenie wskazujące na przedmiot działalności przedsiębiorcy, ale dane te mogą być umieszczone jedynie w formie dodatku fakultatywnego.

Mając zatem na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, jako podatnik podatku od towarów i usług, prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, na otrzymywanych fakturach powinien być identyfikowany poprzez wskazanie nazwiska, pierwszego i drugiego imienia. W związku z tym otrzymana faktura VAT, na której widnieje imię i nazwisko nabywcy Wnioskodawcy stanowi podstawę do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury.

Reasumując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną, dokumentującej nabycie samochodu osobowego, w wysokości 60% kwoty podatku określonej w fakturze zakupu tego samochodu, jednak nie więcej niż 6.000 zł.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało w całości uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 470 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach