Temat interpretacji

Rozliczenie faktur korygujących podwyższających podatek należny

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2013r. (data wpływu 05 marca 2013r.) uzupełnionym pismem z dnia 05 czerwca 2013r. (data wpływu 10 czerwca 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia faktur korygujących podwyższających podatek należny jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 marca 2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia faktur korygujących podwyższających podatek należny.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 05 czerwca 2013r. (data wpływu 10 czerwca 2013r.) w zakresie doprecyzowania opisanego zaistniałego stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu instalacji elektrycznych. W 2012 r. wykonał prace instalacyjne w budynku, który według pisemnego oświadczenia inwestora "będzie zarejestrowany jako budynek mieszkalny wielorodzinny PKOB 1122, gdyż 60% powierzchni jest przeznaczone na cele mieszkaniowe i znajduje się w nim więcej niż 2 mieszkania". Ponadto zostało okazane pozwolenie na budowę, z którego jednoznacznie wynika zmiana sposobu użytkowania budynku z biurowo - produkcyjnego na biurowo - mieszkalny. Oprócz tego na przedstawionym przez inwestora projekcie przebudowy budynku, powierzchnie opisane jako mieszkalne stanowiły większą część jego powierzchni całkowitej. Zgodnie z posiadanymi informacjami, za wykonany montaż instalacji elektrycznych w przedmiotowym budynku została wystawiona faktura VAT z 8% VAT na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych). W 2013 r. w toku przeprowadzonej kontroli podatkowej w zakresie prawidłowości rozliczeń w zakresie podatku VAT ustalono, że w budynku, w którym Wnioskodawca wykonywał prace instalacyjne, jedynie 30 % całkowitej powierzchni jest wykorzystywana na cele mieszkaniowe, tak więc jedynie 30% wartości wykonanych prac może być opodatkowana stawką 8%, a nie jak pierwotnie 100%. Umowa z inwestorem na wartość wykonanych prac została ustalona w wartości netto + VAT, więc w lutym 2013r. Wnioskodawca wystawił inwestorowi faktury korygujące, w których 30% wartości netto faktury opodatkowana jest 8% VAT, a 70% stawką podstawową. Faktury korygujące zwiększające podatek należny zostały zaewidencjonowane w rejestrze dostaw w lutym 2013 r. i wysłane do inwestora w tym samym okresie listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru.

Faktury pierwotne są wystawione w okresie od kwietnia do lipca 2012r., który obejmuje przeprowadzona kontrola podatkowa, natomiast korekty do tych faktur wystawione są poza okresem kontroli w lutym 2013r.

Pierwsza kontrola podatkowa (12148) trwała od 8 października 2013r., do 30 listopada 2012r.

• zakres kontroli: sprawdzanie zasadności zwrotu bezpośredniego podatku od towarów i usług;

• rodzaj kontrolowanego podatku: VAT (podatek od towarów i usług);

• okres objęty kontrolą: 1 lipiec 2012r. 31 lipiec 2012r.

Druga kontrola podatkowa (12234) trwała od 30 listopada 2012r. do 28 grudnia 2012r.:

• zakres kontroli: sprawdzanie prawidłowości wywiązywania się z obowiązków wynikających z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług;

• rodzaj kontrolowanego podatku: VAT (podatek od towarów i usług);

• okres objęty kontrolą: 1 kwiecień 2012r. 30 czerwiec 2012r.

Organ podatkowy nie wydał decyzji ani nie prowadzi postępowania w sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku.

Do ustaleń i wniosków wynikających z protokołów kontroli podatkowej Wnioskodawca złożył zastrzeżenia. Dotyczyły one przede wszystkim ustalenia powierzchni mieszkalnej budynku, przyjęcia jako podstawy do korekty kwot brutto faktur pierwotnych oraz wynikającego z tego powodu sposobu rozliczenia korekt.

Wnioskodawca zawierał z kontrahentem umowy ustne na wykonanie usług w poszczególnych częściach budynku zarówno mieszkalnych jak i użytkowych. Każda umowa była zakończona rozliczeniem, na podstawie którego była wystawiana faktura wyraźnie określająca zakres i miejsce wykonanej usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

Czy korekta sprzedaży zwiększająca podatek należny powinna korygować przychód w okresie rozliczeniowym, w którym wykazano przychód na podstawie faktury pierwotnej, czy w miesiącu wystawienia faktury korygującej...

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), w ustawie o VAT nie określono, w którym miesiącu należy rozliczyć faktury korygujące podwyższające podstawę opodatkowania i VAT należny. W praktyce przyjmuje się, że sposób rozliczenia takich faktur uzależniony jest od przyczyn, które spowodowały konieczność wystawienia korekty. W dniu, w którym zostały wystawione faktury sprzedaży dokumentujące wykonanie instalacji elektrycznej Wnioskodawcy nie były znane okoliczności, które nie pozwalałyby na zastosowanie obniżonej stawki VAT na całość wykonanych prac. Korekty te nie były według Wnioskodawcy skutkiem jego błędu, ale wynikały z okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, czyli podczas przeprowadzonej kontroli podatkowej. Wnioskodawca uważa, że na tej podstawie może rozliczyć fakturę korygującą zwiększającą podatek należny w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym została ona wystawiona.

Podstawą do rozliczeń i do wystawienia faktur, była wartość netto usługi i właśnie ta kwota powinna pozostać niezmieniona. Wnioskodawca nie może obniżyć wartości stanowiącej podstawę do wystawienia faktur. Konsekwencją zmiany podstawy opodatkowania rzeczonych faktur, byłaby konieczność uregulowania niedoboru podatku VAT kosztem zysku Wnioskodawcy. W niektórych pracach okazałoby się, że Wnioskodawca sprzedał usługę poniżej kosztów zakupu materiałów użytych do jej wykonania, co jest gospodarczo nieuzasadnione. To inwestor, w kwestii zakwalifikowania obiektu do odpowiedniego PKOB, wprowadził w błąd Wnioskodawcę i wiele innych firm. W związku z tym powinien pokryć niedobory błędnie naliczonego podatku, wynikające z zastosowania wskazanej przez niego niewłaściwej, zaniżonej stawki podatku VAT.

Podstawą do wystawiania Faktur VAT z obniżoną, 8% stawką podatku, były pisemne oświadczenia klienta o zakwalifikowaniu budynku do grupy PKOB 1122, oraz pozwolenie na budowę, z którego treści jednoznacznie wynika zmiana sposobu użytkowania budynku z biurowo produkcyjnego na biurowo mieszkalny.

Podczas czynności kontrolnych, prowadzonych przez organ podatkowy, bezpośrednio w przedmiotowym budynku, powstała wątpliwość co do słuszności stosowania obniżonej stawki podatku VAT. W wyniku tych działań ustalono, że obiekt nie może być zakwalifikowany w całości jako budynek mieszkalny, tylko w części. Udział procentowy dla obniżonej stawki podatku VAT wynika ze stosunku powierzchni faktycznie przeznaczonej na cele mieszkalne, do całkowitej powierzchni użytkowej budynku.

Zdaniem Wnioskodawcy, w tej sytuacji, nie powinien on korygować deklaracji VAT za okres kontrolowany, czyli za okres od 04/2012 do 07/2012, lecz w miesiącu wystawienia faktur korygujących czyli w 02/2013. Ponadto Wnioskodawca uważa, że wartość netto pierwotnych faktur nie powinna zostać zmieniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu od 1 kwietnia 2013r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ww. ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W myśl art. 29 ust. 4a ww. ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy art. 29 ust. 4b ww. ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

1. eksporcie towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów;
2. dostawie towarów i świadczeniu usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140- 153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. pozostałych przypadkach, jeżeli w wystawionej, do której odnosi się korekta, nie wykazano kwoty podatku.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Przepis art. 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z treścią § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

W myśl § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Stosownie do § 13 ust. 3 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca powinna zawierać:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane określone w § 5 ust. 1 pkt 3 i 4;
3. okres, do którego odnosi się udzielany rabat;
4. kwotę udzielonego rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" (§ 13 ust. 8 rozporządzenia).

Z § 14 ust. 1 rozporządzenia wynika, że fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Ust. 2 ww. przepisu stanowi, że faktura korygująca wystawiana w przypadku podwyższenia ceny powinna zawierać:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia podatku należnego.

Zgodnie z § 14 ust. 3 rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku stwierdzenia pomyłek, o których mowa w ust. 1, powinna zawierać dane określone w ust. 2 pkt 1 i dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6 zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca, a także:

1. prawidłową treść korygowanych pozycji, w tym kwoty w wysokości prawidłowej, lub
2. różnicę między odpowiednimi kwotami wskazanymi pierwotnie w wysokości omyłkowej i w wysokości prawidłowej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu instalacji elektrycznych. W 2012 r. wykonał prace instalacyjne w budynku, który według pisemnego oświadczenia inwestora "będzie zarejestrowany jako budynek mieszkalny wielorodzinny PKOB 1122, gdyż 60% powierzchni jest przeznaczone na cele mieszkaniowe i znajduje się w nim więcej niż 2 mieszkania". Ponadto zostało okazane pozwolenie na budowę, z którego jednoznacznie wynika zmiana sposobu użytkowania budynku z biurowo - produkcyjnego na biurowo - mieszkalny. Oprócz tego na przedstawionym przez inwestora projekcie przebudowy budynku, powierzchnie opisane jako mieszkalne stanowiły większą część jego powierzchni całkowitej. Zgodnie z posiadanymi informacjami, za wykonany montaż instalacji elektrycznych w przedmiotowym budynku Wnioskodawca wystawił fakturę VAT z 8% stawka podatku. W 2013 r. ustalono, że w budynku, w którym Wnioskodawca wykonywał prace instalacyjne, jedynie 30 % całkowitej powierzchni jest wykorzystywana na cele mieszkaniowe, tak więc jedynie 30% wartości wykonanych prac może być opodatkowana stawką 8%, a nie jak pierwotnie 100%. Umowa z inwestorem na wartość wykonanych prac została ustalona w wartości netto + VAT, więc w lutym 2013r. Wnioskodawca wystawił inwestorowi faktury korygujące, w których 30% wartości netto faktury opodatkowana jest 8% VAT, a 70% stawką podstawową. Faktury korygujące zwiększające podatek należny zostały zaewidencjonowane w rejestrze dostaw w lutym 2013 r. i wysłane do inwestora w tym samym okresie listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. Wnioskodawca zawierał z kontrahentem umowy ustne na wykonanie usług w poszczególnych częściach budynku zarówno mieszkalnych jak i użytkowych. Każda umowa była zakończona rozliczeniem, na podstawie którego była wystawiana faktura wyraźnie określająca zakres i miejsce wykonanej usługi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą terminu rozliczania podatku należnego, zawartego w fakturach korygujących, w których zwiększono podatek należny, tj. czy winien być on rozliczany w miesiącu, w którym była rozliczona pierwotna faktura, czy też w miesiącu wystawienia faktury korygującej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług, mimo iż przewidują możliwość wystawiania faktur korygujących zwiększających podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego (cyt. wyżej § 14 ww. rozporządzenia Ministra Finansów), to jednak nie wskazują bezpośrednio i w sposób jednoznaczny momentu, w którym powinna być dokonana korekta zwiększająca podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego.

Sposób rozliczenia wystawionych przez sprzedawcę faktur korygujących, w sytuacji gdy korekta powoduje podwyższenie podstawy opodatkowania, uzależniony jest od przyczyn, które spowodowały konieczność wystawienia danej faktury. I tak, faktura korygująca podwyższająca podstawę opodatkowania w stosunku do faktury pierwotnej może być wystawiona:

• w celu naprawienia błędu, który spowodował zaniżenie wartości obrotu wykazanego w pierwotnej fakturze (np.: błąd rachunkowy, zaniżenie wartości sprzedaży), lub

• z powodu innych przyczyn, np.: podwyższenia ceny sprzedaży, stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku lub jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

W pierwszym przypadku, który powoduje zaniżenie obrotu za dany okres rozliczeniowy, sprzedawca poprawiając swój błąd poprzez wystawienie faktury korygującej, winien rozliczyć tą fakturę korygującą tak jak fakturę pierwotną. W drugim zaś przypadku, gdy faktura korygująca wystawiana jest zasadniczo z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, rozlicza się ją na bieżąco i ujmuje w rejestrze sprzedaży w dacie jej wystawienia oraz w deklaracji VAT-7 za bieżący okres rozliczeniowy.

W związku z powyższym, uzasadnionym jest stwierdzenie, iż sposób rozliczenia przez wystawcę faktur korygujących zwiększających podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego uzależniony jest od okoliczności powodujących konieczność skorygowania in plus faktur dokumentujących dostawę towarów, czy też świadczenie usług w tych pozycjach. W przypadku bowiem gdy przyczyna powodująca konieczność dokonania korekty istniała już chwili wystawienia faktury pierwotnej (np. błąd, pomyłka, przeoczenie) lub gdy nawet w momencie wystawiania faktury nie istniała, lecz mogła być przez strony transakcji przewidziana, wówczas korekty in plus w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać wstecz, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym z powyższych przyczyn zaniżona została podstawa opodatkowania i kwota podatku należnego. Natomiast w sytuacji, gdy przyczyna uzasadniająca dokonanie korekty zaistnieje w terminie późniejszym niż wystawiona została faktura, której korekta ma dotyczyć, a jej wystąpienia nie można było w żaden sposób przewidzieć, wówczas korekty tej nie trzeba uwzględniać w okresie, w którym ujęto fakturę pierwotną.

Mając na uwadze opisane we wniosku okoliczności faktyczne sprawy oraz przywołany powyżej stan prawny należy stwierdzić, iż wskazanych przez Wnioskodawcę okoliczności, których wystąpienie powoduje konieczność dokonania korekty in plus w zakresie podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego, nie można, w ocenie tut. organu, uznać za nie dające się przewidzieć w momencie wystawiania faktur dokumentujących dostawę towarów przez Wnioskodawcę. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawierał z kontrahentem umowy ustne na wykonanie usług w poszczególnych częściach budynku zarówno mieszkalnych jak i użytkowych. Każda umowa była zakończona rozliczeniem, na podstawie którego była wystawiana faktura wyraźnie określająca zakres i miejsce wykonanej usługi. Wobec tego brak było podstaw do zastosowania do całości prac wykonywanych w poszczególnych częściach budynku, tj. mieszkalnej i użytkowej stawki 8%. Pomimo, iż z oświadczenia inwestora wynikało, iż przedmiotowy budynek będzie zarejestrowany jako budynek mieszkalny wielorodzinny PKOB 1122, to jednak z okoliczności sprawy nie wynika, że zmiana proporcji części mieszkalnej i użytkowej nastąpiła po wykonaniu zlecenia usługi. Tym samym, na etapie realizacji przedmiotowych usług brak było podstaw do zastosowania stawki 8% do całości inwestycji. Tak więc Wnioskodawca winien stosować odrębne stawki do robót w części mieszkalnej i w części użytkowej. W tym przypadku nie można zatem uznać, że przyczyną wystawienia faktur korygujących będą dodatkowe okoliczności, których nie można było przewidzieć w dniu wystawienia faktury pierwotnej, a które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży usług.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż podatek należny wynikający z faktury korygującej, powinien być wykazany w okresie rozliczeniowym, w którym zostały rozliczone faktury pierwotne.

Wobec powyższego, mając na względzie treść sformułowanego pytania własne stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym podatek należy winien być skorygowany w rozliczeniu za okres, w którym wystawiono fakturę korygującą należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ pragnie również zauważyć, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, § 2 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy. Zatem należy podkreślić, iż tut. Organ wydał niniejszą interpretację prawa podatkowego wyłącznie na pisemny wniosek Zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Tym samym z niniejszej interpretacji nie należy wywodzić skutków prawnopodatkowych dla kontrahenta Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Ocena własnego stanowiska wnioskodawcy zawęża się jedynie do zakresu wniosku, który określony jest w sformułowanym przez wnioskodawcę pytaniu. Organ podatkowy dokonuje oceny stanowiska wnioskodawcy tylko i wyłącznie przez pryzmat sformułowanego pytania, które odnosi się do jasno sprecyzowanego, konkretnego i zindywidualizowanego opisu sprawy.

W związku z powyższym tut. Organ w niniejszej interpretacji odniósł się wyłącznie do kwestii skorygowania podatku VAT w miesiącu wystawienia faktur korygujących. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w wydanej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności podnoszonej we własnym stanowisku kwestii podstawy korekty.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 555 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi