Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 30 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Op 456/11, uprawomocnionym w dniu 8 lutego 2013 r. oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2013 r. sygn. akt I FSK 243/12, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2011 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 21 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2011 r. (data wpływu 6 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• pytania nr 1 jest prawidłowe,

• pytania nr 2 i 3 jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2011 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, pismem z dnia 18 kwietnia 2011 r., przesłało ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 21 kwietnia 2011 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 maja 2011 r. poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza związana jest głównie z wykonywaniem i montażem saun i urządzeń SPA - wanien SPA, łaźni parowych, pieców do saun itp. Każda kompletna sauna zbudowana jest z kabiny drewnianej (wykonywana z własnego materiału lub kupowana jako gotowa kabina innego producenta celem sprzedaży z usługą montażu), pieca do sauny (kupowanego i sprzedawanego z usługą montażu) oraz akcesoriów (kupowanych i montowanych w tej kabinie).

Wanny SPA i łaźnie parowe są kupowane i odsprzedawane zawsze z usługą dostawy, montażu i uruchomienia. W większości przypadków montaż tych urządzeń występuje w obiektach budownictwa mieszkaniowego zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, czyli sklasyfikowanych według PKOB w PKOB 111 i 112 i w przypadku lokali mieszkalnych o powierzchni do 150 m&², a w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni do 300 m&² (i tych przypadków dotyczą pytania).

Z klientami zawierana jest umowa, na dostawę, montaż i uruchomienie tych urządzeń, lecz nie każdy klient przywiązuje wagę do formy pisemnej i chce poświęcić swój czas na sporządzenie takiej umowy. Podobna sytuacja jest w zakresie klasyfikacji obiektu do obiektów budownictwa mieszkaniowego zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Klienci często nie wiedzą czy obiekt spełnia te wymogi, czy nie, wobec tego nie chcą niczego deklarować.

W piśmie z dnia 30 maja 2011 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż od dnia 01.06.2004 r. do nadal jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Jaka stawka VAT (23% czy 8%) jest właściwa w przypadkach dotyczących wykonywania czynności w obiektach budownictwa mieszkaniowego zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT:

1. Czy Wnioskodawca ma prawo do zastosowania obniżonej stawki VAT 8% do całości usługi świadczonej w obiektach mieszkalnych bez względu na powierzchnię użytkową... A jeżeli nie, to w jaki sposób ustalać te powierzchnie i czy jest wymóg każdorazowego dokumentowania tej powierzchni i w jaki sposób ustalić stawkę VAT dla usług opisanych w pytaniu 1...
2. Czy podatnik jest zobowiązany do zawierania pisemnych umów na roboty budowlano-montażowe i czy jest zobowiązany do przechowywania i okazania w przypadku kontroli, a ich nieposiadanie nie uprawnia podatnika do zastosowania obniżonego VAT 8% gdy nie zachowano formy pisemnej umowy na świadczenie usługi budowlano-montażowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno sauny jak i inne urządzenia SPA sprzedawane są zawsze z usługą montażu i uruchomienia. Łącznie zatem stanowią usługę obejmującą kompleksowo dostawę i montaż elementów własnej produkcji jak i innych producentów. Urządzenia i elementy są na stałe połączone z instalacją elektryczną i nie ma możliwości swobodnego rozporządzania nimi - wymagają wcześniej demontażu. Dlatego opisane przypadki, których dotyczą pytania stanowią roboty instalacyjne - tak też zakwalifikował je Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych w Łodzi - opinia klasyfikacyjna z dnia 23.06.2010 r. w załączeniu. Czynności te należy zaklasyfikować do robót budowlano-montażowych i w odniesieniu do części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (art. 41 ust. 12) opodatkowane są stawką VAT 8%.

Z klientem zawierana jest umowa na wykonanie prac budowlano-montażowych polegających na dostawie, montażu i uruchomieniu odpowiednio sauny (sklasyfikowane według PKWiU 2008 43.32.10.0), montażu urządzeń do saun, wanien SPA, łaźni parowej lub innych urządzeń SPA (sklasyfikowane według PKWiU 2008 43.22.1).

Według obowiązującej dla celów podatkowych klasyfikacji PKWiU montaż kabin saun drewnianych wykonywanych bez względu na to czy podmiot jest producentem montowanego wyrobu lub nie, klasyfikowana jest w grupowaniu obejmującym roboty instalacyjne i całość w przypadku realizacji w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym powinna stanowić roboty budowlano- montażowe objęte obniżoną 8% stawką VAT. Obniżoną stawkę VAT można stosować w przypadku realizacji ww. usług w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m&² oraz lokalach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m&². Przepisy nie mówią o konieczności dokumentowania tego stanu faktycznego, więc na usługodawcę nie został nałożony obowiązek dokumentowania tej powierzchni. Poza tym jest to dla usługodawcy trudne do uczynienia w sposób wiarygodny, gdyż może jedynie opierać się na informacjach Zleceniodawcy, o ile ten chce i jest w stanie je udzielić. Podobnie jest z zawieraniem umów. Umowa zawarta pomiędzy Usługodawcą a Zleceniodawcą ma na celu zabezpieczyć interesy stron. Nie zawsze Zleceniodawca wymaga i chce zachowania formy pisemnej umowy. Nie ma to wpływu na charakter świadczonej usługi i jednocześnie nie ma konieczności zawierania tych umów w formie pisemnej dla celów dowodowych dla organów skarbowych - wystarczy właściwe zaewidencjonowanie usługi poprzez wystawienie paragonu lub faktury VAT.

W dniu 16 czerwca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając na podstawie przepisu § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną IPTPP2/443-58/11-5/BM, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 1 lipca 2011 r. (data wpływu 7 lipca 2011 r.) Wnioskodawca wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, wnosząc o zmianę interpretacji indywidulanej nr IPTPP2/443-58/11-5/BM z dnia 16 czerwca 2011 r. z powodu jej niezgodności z prawem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi pismem z dnia 3 sierpnia 2011 r. udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzając, że brak jest podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Powyższa interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 czerwca 2011 r. została zaskarżona przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, który wyrokiem z dnia 30 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Op 456/11 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W powyższym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że Organ dokonując prawidłowej analizy pojęć użytych w art. 41 ust. 12 ustawy, błędnie jednak uznał, iż usługi wykonywane przez Wnioskodawcę nie mieszczą się w katalogu czynności wymienionych w powołanym przepisie.

Zdaniem Sądu, nie można wykluczyć, iż usługi polegające na: dostawie wraz z montażem i uruchomieniem kabin saun, bez względu na to, czy dokonuje ich producent wyrobu czy podmiot niebędący producentem, montażu urządzeń do saun, montażu wanien SPA, łaźni parowych, w obiekcie budowlanym lub jego częściach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, mogą być wykonywane w ramach budowy, remontu, modernizacji czy przebudowy.

Według Sądu, usługi świadczone przez Wnioskodawcę, przy spełnieniu warunku, iż są wykonywane w budynkach lub ich częściach i są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, są opodatkowane 8% stawką podatku od towarów i usług, jeżeli przedmiotowe usługi są wykonywane w procesie budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy przedmiotowego obiektu budowlanego.

W ocenie Sądu, odmienne stanowisko Ministra Finansów zawarte w zaskarżonym rozstrzygnięciu, nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach, a dokonana wykładnia art. 41 ust. 12 ustawy o VAT jest nieprawidłowa.

Minister Finansów działający przez upoważnionego Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z dnia 8 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 243/12 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W dniu 15 kwietnia 2013 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Opolu z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Op 456/11 uchylający ww. interpretację.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Opolu z dnia 30 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Op 456/11 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2013 r. sygn. akt I FSK 243/12, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego w zakresie:

• pytania nr 1 uznaje się za prawidłowe,

• pytania nr 2 i 3 uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. robót konserwacyjnych dotyczących:
   1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
   2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12