Zdaniem Wnioskodawcy zakres świadczonych usług obejmuje wyłącznie usługi rachunkowo-księgowe sklasyfikowane zgodnie z PKWiU:

• 69 20.2 usługi rachunkowo-księgowe;
• 69.20.23 usługi w zakresie księgowości;
• 69.20.24 usługi w zakresie sporządzania listy płac;
• 69.20.29 pozostałe usługi rachunkowo-księgowe.

Wszystkie deklaracje, informacje i zeznania podatkowe są obliczane przy użyciu programu księgowego (Buchalter Win, Symfonia) i ich sporządzenie ma jedynie charakter czysto techniczny, gdyż stanowią podsumowanie danego okresu po zaksięgowaniu otrzymanych od klientów dokumentów. Sporządzenie tych deklaracji jest częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartej umowy. Zaewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych na podstawie otrzymanych dokumentów księgowych kończy się ustaleniem zobowiązań podatkowych za dany miesiąc i złożeniem wymaganych przepisami deklaracji jest więc konsekwencją i integralną częścią wykonanej usługi księgowej. W tym ujęciu nie stanowi więc czynności doradztwa podatkowego, do którego Wnioskodawca nie posiada zresztą uprawnień. Doradztwo podatkowe ma na celu przyjęcie najkorzystniejszych strategii i wybór odpowiednich metod pozwalających na optymalizację zobowiązań podatkowych wszystkie te czynności poprzedzają zdarzenia gospodarcze i wyprzedzają wystawienie dokumentów księgowych, natomiast usługa rachunkowo-księgowa obejmuje zaewidencjonowanie zaistniałych już zdarzeń gospodarczych na podstawie dostarczonych dokumentów.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż fakt sporządzania, podpisywania i składania w Urzędach Skarbowych deklaracji, informacji i zeznań podatkowych w ww. ujęciu nie stanowi czynności doradztwa podatkowego, a co za tym idzie, nie powoduje automatycznej utraty prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z tym, iż sprzedaż opodatkowana w roku 2012 nie przekroczy kwoty 87.000 zł ustalonej i obliczonej w oparciu o art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie wykonuje i nie będzie wykonywać czynności w zakresie doradztwa podatkowego, to od dnia 1 stycznia 2013 Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego do momentu przekroczenia kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 29 listopada 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając, na podstawie przepisów § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną, nr ILPP2/443-971/12-2/EN, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy: art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 15 ust. 1 i 2, art. 113 ust. 1, 2, 11, 13 i 14 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) oraz odniósł ich treść do stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu powołał następujące przepisy:

• art. 2 ust. 1 i 2, art. 3 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213);
• art. 76a ust. 1, 2, 3 i 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, z późn. zm.);
• § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał również, iż termin doradztwo obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Organ podatkowy odwołując się do definicji doradcy oraz doradzać zawartych w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, stwierdził, że użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin usługi w zakresie doradztwa należy rozumieć szeroko.

Mając na uwadze treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy organ podatkowy wskazał, iż w związku z prowadzeniem działalności w zakresie usług rachunkowo-księgowych, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 w powiązaniu z art. 113 ust. 9 ustawy, o ile przewidywana wartość świadczonych usług w roku 2012 nie przekroczy kwoty 150.000 zł, z uwagi na fakt, że nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, tj. nie wykonuje usług o charakterze doradczym, a przygotowanie deklaracji podatkowych stanowi element kompleksowej usługi rachunkowo-księgowej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu podkreślił również, że powrót do zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia, nie jest tym samym możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

W świetle powołanych przepisów organ podatkowy stwierdził zatem, iż co do zasady, podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacji z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,
• podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy,
• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Odnosząc treść przepisów do opisu sprawy Dyrektor ww. Izby Skarbowej wskazał, że jeżeli wartość sprzedaży w 2012 r. nie przekroczy kwoty 150.000 zł, to Wnioskodawca, prowadząc biuro rachunkowe świadczące usługi rachunkowo-księgowe i nie wykonując czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy od dnia 1 stycznia 2013 r. może skorzystać ponownie z prawa do zwolnienia podmiotowego od podatku VAT, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, do czasu przekroczenia kwoty limitu wartości sprzedaży opodatkowanej, o którym mowa w tym przepisie w wysokości 150.000 zł.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 29 listopada 2012 r. nr ILPP2/443-971/12-2/EN, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie:

• uznania, iż sporządzanie, podpisywanie i składanie w urzędach skarbowych deklaracji, informacji i zeznań podatkowych nie powoduje automatycznej utraty prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego jest prawidłowe.
• możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od dnia 1 stycznia 2013 r. jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast według art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

W art. 15 ust. 1 ww. ustawy wskazano, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 ww. ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przepis art. 113 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 9 stanowi natomiast, że podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

W art. 113 ust. 13 ww. ustawy wskazano, iż zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
3. nowych środków transportu,
4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Na podstawie tej delegacji, Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) wskazał, iż określa się listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W poz. 12 tego załącznika wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

W świetle powyższego usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Z opisu sprawy wynika, że od dnia 1 maja 2012 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą biuro rachunkowe. Działalność została sklasyfikowana zgodnie z PKD z 2007 r. pod symbolem 69.20.Z działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe. Wnioskodawca posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów, nie jest doradcą podatkowym i nie świadczy usług w tym zakresie. Jest zarejestrowany jako czynny płatnik podatku od towarów i usług od dnia 25 maja 2012 r. Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2012 r. nie przekroczy 87.000 zł. Wnioskodawca nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zakres świadczonych usług na rzecz klientów, z którymi zawarł umowy obejmuje prowadzenie:

• ksiąg handlowych (w przypadku pełnej księgowości),
• podatkowej książki przychodów i rozchodów,
• ewidencji VAT sprzedaży i zakupów,
• ewidencji środków trwałych i wyposażenia oraz sporządzania tabel amortyzacyjnych,
• ewidencji przychodów na potrzeby zryczałtowanego podatku,
• ewidencji wynagrodzeń, narzutów na wynagrodzenia,
• dokumentacji kadrowo-płacowej oraz rozliczeń z ZUS, PFRON,
• sporządzanie deklaracji rozliczeniowych ZUS i przekazywanie ich wysyłką elektroniczną przy użyciu certyfikatu elektronicznego wydanego przez C, którego jest właścicielem.

Ponadto w ramach świadczonych usług księgowych Wnioskodawca sporządza deklaracje rozliczeniowe, zeznania oraz informacje podatkowe ściśle związane z zaewidencjonowanymi zdarzeniami gospodarczymi (VAT-7, VAT-7K, PIT-11, PIT-4R, PIT-8AR, PIT-36, PIT-36L, PIT-28 i inne). Na podstawie udzielonego pełnomocnictwa Wnioskodawca podpisuje i składa ww. dokumenty we właściwych Urzędach Skarbowych.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy dotyczącymi zastosowania zwolnienia podmiotowego należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213), zwanej dalej ustawą o doradztwie podatkowym, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

W myśl art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 tej ustawy, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni oraz biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 (art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym).

Jak jednak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie jest doradcą podatkowym i nie świadczy usług w tym zakresie.

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, z późn. zm.). Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 ww. art. 76a ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie,

w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,

o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Mając na uwadze treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy wskazać należy, iż w związku z prowadzeniem działalności w zakresie usług rachunkowo-księgowych, Wnioskodawca nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, tj. nie wykonuje usług o charakterze doradczym, a przygotowanie deklaracji podatkowych stanowi element kompleksowej usługi rachunkowo-księgowej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym fakt sporządzania, podpisywania i składania w urzędach skarbowych deklaracji, informacji i zeznań podatkowych nie powoduje automatycznej utraty prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1. Podkreślić w tym miejscu należy, że powrót do zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia, nie jest tym samym możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż co do zasady, podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacji z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,
• podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy,
• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, że Wnioskodawca, który zarejestrował się 25 maja 2012 r. jako czynny podatnik VAT, bez względu na to, że w roku 2012 wartość sprzedaży nie przekroczyła 150.000 zł (w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej), nie może od 1 stycznia 2013 r. ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 wobec niespełnienia w tej dacie warunku upływu roku od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacji z tego zwolnienia. Natomiast jeżeli wartość sprzedaży w 2013 r. nie przekroczy kwoty 150.000 zł, to Wnioskodawca, prowadząc biuro rachunkowe świadczące usługi rachunkowo-księgowe i nie wykonując czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2014 r. będzie mógł skorzystać ponownie z prawa do zwolnienia podmiotowego od podatku VAT określonego w art. 113 ust. 1 ww. ustawy od podatku od towarów i usług, do czasu przekroczenia kwoty limitu wartości sprzedaży opodatkowanej, o którym mowa w tym przepisie w wysokości 150.000 zł.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym będzie przysługiwało mu prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od dnia 1 stycznia 2013 r., należało uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 29 listopada 2012 r. nr ILPP2/443-971/12-2/EN, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu oraz zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 370 kB

Minister Finansów