Temat interpretacji

Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT od dostawy nieruchomości dokonanej w trybie egzekucji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2013 r. (data wpływu 15 lutego 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu 26 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w wyniku egzekucji jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w wyniku egzekucji.

Pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu 26 kwietnia 2013 r.) uzupełniono wniosek w zakresie przedstawienia opisu stanu faktycznego, zadania pytania, przedstawienia własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Komornik Sądowy dokonał w 2012 r. sprzedaży licytacyjnej nieruchomości dłużnika opisanej jako lokale użytkowe magazyny, posiadającej założoną KW w Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego. Podczas licytacji nabywców znalazły dwa magazyny lokale użytkowe KW 1 i KW 2. Nieruchomości te zostały nabyte przez osobę będącą płatnikiem podatku VAT do jednoosobowej działalności gospodarczej z przeznaczeniem na prowadzenie w nich działalności gospodarczej. Zbywca dłużnik oświadczył, że również był płatnikiem podatku VAT jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. Zbywcy przysługiwało również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości będących przedmiotem wniosku (obu) przy ich nabyciu. Dłużnik oświadczył również, że w momencie nabywania powyższych nieruchomości około 15 lat temu nie był odprowadzany od nich podatek VAT, gdyż przedmiot sprzedaży jako towar używany (przedmiotowe budynki były wybudowane na przełomie lat 1960/70) podlegał zwolnieniu od podatku VAT zgodnie z art. 7 ust. 15 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 11, poz. 50). Dłużnik zbywca nabył nieruchomość KW 2 o powierzchni 305,52 m w 1998 r. jako lokal użytkowy trwale związany z gruntem, położony na jednej wyodrębnionej działce nie miało tu miejsca pierwsze zasiedlenie nieruchomości. Drugie zasiedlenie miało miejsce od dnia zakupu, tj. 1998 r. Nieruchomość ta była wykorzystywana przez dłużnika do wykonywania czynności opodatkowanych od 5 lat już nie jest w ten sposób wykorzystywana. Nieruchomości zabudowane będące przedmiotem wniosku były wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności. Nieruchomość ta nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Ww. lokal nie był remontowany ani ulepszany do 30% wartości. Drugi lokal użytkowy o nr KW 1 posiada powierzchnię 289,52 m. Dłużnik nabył go w 2000 r. jako lokal użytkowy trwale związany z gruntem, położony na jednej wyodrębnionej działce nie miało tu miejsca pierwsze zasiedlenie nieruchomości. Drugie zasiedlenie miało miejsce od dnia zakupu, tj. od 2000 r. Nieruchomość ta była wykorzystywana przez dłużnika do wykonywania czynności opodatkowanych od 5 lat już nie jest w ten sposób wykorzystywana. Nieruchomości zabudowane będące przedmiotem wniosku były wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności. Nieruchomość ta nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Ww. lokal nie był remontowany ani ulepszany do 30% wartości. W związku z powyższym czy Komornik Sądowy jako płatnik podatku od towarów i usług od dostawy dokonanej w trybie egzekucji (opłacający VAT w imieniu nabywcy) winien odprowadzić w przytoczonej powyżej sytuacji podatek VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

(sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy Komornik Sądowy jako płatnik podatku od towarów i usług od dostawy dokonanej w trybie egzekucji (opłacający VAT w imieniu nabywcy) winien odprowadzić w przytoczonej powyżej sytuacji podatek VAT innymi słowy czy po stronie zbywcy dłużnika istnieje taki obowiązek, jeżeli w momencie nabywania nieruchomości będących przedmiotem wniosku, tj. w 1998 r. i w 2000 r. dłużnik był zwolniony z odprowadzenia takiego podatku a nieruchomość przez niego nabyta była wykorzystywana do dokonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności...

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), z przytoczonego stanu faktycznego winno się odprowadzić podatek od towarów i usług. stanowisko Wnioskodawca oparł na tym, iż zbywca dłużnik jest płatnikiem podatku VAT, który nabył lokale będące przedmiotem zapytania w celach prowadzenia w nich działalności (art. 15 w zw. z art. 19 pkt 1 ustawy o VAT, art. 7 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Dodatkowym argumentem jest również to, że nabywca jest także płatnikiem podatku od towarów i usług z racji prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej oraz nabył ww. nieruchomości z myślą o wykorzystywaniu tych lokali do prowadzenia swojej działalności. Same nieruchomości oznaczone są w księgach wieczystych jako lokale użytkowe magazyny co również podkreśla ich przeznaczenie na prowadzenie działalności gospodarczej. Nieruchomości te nie spełniają również wymogów z art. 43 ust. 1 pkt 10, tj. nie jest to dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, ponieważ nieruchomości te zostały nabyte na przełomie lat 1998/2000, a nieruchomości były wybudowane i użytkowane od lat 1960/70.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt oraz znajdujące się na nim nieruchomości spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy, sformułowanie w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie był naliczony podatek od tej czynności może to być czynność zwolniona od podatku.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (dokonującego dostawy) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w 43 ust. 1 pkt 10a lit. b stosownie do art. 43 ust. 7a nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Sprzedaż może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy jednakże w sytuacji, gdy spełnione będą łącznie dwa warunki występujące w tym artykule, tj. sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynków i budowli oraz sprzedający nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki i budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni,
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy,
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części,
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca dokonał w 2012 r. sprzedaży licytacyjnej nieruchomości dłużnika opisanej jako lokale użytkowe magazyny, posiadającej założoną KW w Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego. Podczas licytacji nabywców znalazły dwa magazyny lokale użytkowe KW 1 i KW 2. Nieruchomości te zostały nabyte przez osobę będącą płatnikiem podatku VAT do jednoosobowej działalności gospodarczej z przeznaczeniem na prowadzenie w nich działalności gospodarczej. Zbywca dłużnik oświadczył, że również był płatnikiem podatku VAT jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. Zbywcy przysługiwało również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości będących przedmiotem wniosku (obu) przy ich nabyciu. Dłużnik oświadczył również, że w momencie nabywania powyższych nieruchomości około 15 lat temu nie był odprowadzany od nich podatek VAT, gdyż przedmiot sprzedaży jako towar używany (przedmiotowe budynki były wybudowane na przełomie lat 1960/70) podlega zwolnieniu od podatku VAT zgodnie z art. 7 ust. 15 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług. Dłużnik zbywca nabył nieruchomość KW 2 o powierzchni 305,52 m w 1998 r. jako lokal użytkowy trwale związany z gruntem, położony na jednej wyodrębnionej działce nie miało tu miejsca pierwsze zasiedlenie nieruchomości. Nieruchomość ta była wykorzystywana przez dłużnika do wykonywania czynności opodatkowanych od 5 lat już nie jest w ten sposób wykorzystywana. Nieruchomość ta nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Ww. lokal nie był remontowany ani ulepszany do 30% wartości. Drugi lokal użytkowy o nr KW 1 posiada powierzchnię 289,52 m. Dłużnik nabył go w 2000 r. jako lokal użytkowy trwale związany z gruntem, położony na jednej wyodrębnionej działce niemiało tu miejsca pierwsze zasiedlenie nieruchomości. Nieruchomość ta była wykorzystywana przez dłużnika do wykonywania czynności opodatkowanych od 5 lat już nie jest w ten sposób wykorzystywana. Nieruchomość ta nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Ww. lokal nie był remontowany ani ulepszany do 30% wartości. Nieruchomości zabudowane będące przedmiotem wniosku były wykorzystywanie w ramach prowadzonej działalności.

Z przywołanego powyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wynika iż dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia z podatku VAT, gdy dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili dostawy upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Tym samym, mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż sprzedaż nieruchomości będących przedmiotem wniosku korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem nie zachodzą wyłączenia w nim przedstawione, tzn. dostawa ta nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tej nieruchomości upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, o czym stanowi art. 29 ust. 5 ustawy.

Zatem dostawa nieruchomości zabudowanych objętych wnioskiem zwolniona jest z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o ile Wnioskodawca i Nabywca nie skorzystają z uprawnień do rezygnacji ze zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca jako płatnik podatku od towarów i usług nie jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT od dostawy nieruchomości objętych KW 2 i KW 1 dokonanej w trybie egzekucji. Przedmiotowa dostawa będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Natomiast, jeżeli dokonujący dostawy i nabywca złożą odpowiednie oświadczenie w trybie art. 43 ust. 10 obejmujące elementy wskazane w art. 43 ust. 11 ustawy, dostawa ww. nieruchomości podlega opodatkowaniu podstawową stawką VAT.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że dostawa ww. nieruchomości nie korzysta ze zwolnienia, ponieważ nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 333 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi