Temat interpretacji

Sprzedaż dwóch działek, wydzielonych z gruntów wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej jako rolnik ryczałtowy i podzielonej na 10 działek. Obecnie Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności rolniczej podlegają opodatkowaniu 22% stawką podatku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1228/12 stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu 12 października 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2012 r. (data wpływu 4 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wniosek Pani Cecylii Kubów z dnia 30 września 2009 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest właścicielką gospodarstwa rolnego o powierzchni 4,35 ha gruntów, które nabyła na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego w 1984 r. W skład ww. gospodarstwa wchodzą m.in. działki o nr 37 i 36/1, które zostały w 2007 r. podzielone na 10 działek i drogę wewnętrzną. Na tych działkach Zainteresowana uprawiała tytoń i zboże. Tytoń sprzedawała jako rolnik ryczałtowy, a zboże wykorzystywała na własne potrzeby jako opał. Od 2008 r. Wnioskodawczyni nie uprawia już tytoniu, natomiast w dalszym ciągu pole obsiewa zbożem. Plon jest niewielki (słaba gleba, zniszczenie przez zwierzynę leśną) i wykorzystywany jest tylko na własne potrzeby jako opał. Pozostałe działki wchodzące w skład gospodarstwa rolnego nie są i nie były wykorzystywane do działalności rolniczej, są to ugory. Zainteresowana uważa, że nie prowadzi już typowej działalności rolniczej, którą zaprzestała z chwilą zrezygnowania z uprawy tytoniu.

Dla podzielonych działek nie ma sporządzonego aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast w studium uwarunkowań zakwalifikowane są jako strefa rozwoju o dominacji funkcji turystyczno-rekreacyjnej. W ewidencji gruntów podzielone działki funkcjonują jako rolne. Dla ww. nieruchomości Wójt Gminy wydał w dniu 31 stycznia 2008 r. decyzję o warunkach zabudowy. Aktualnie Wnioskodawczyni zamierza sprzedać działkę, a w przyszłości kolejną. W momencie nabycia przedmiotowego gruntu nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż nie obowiązywały takie przepisy. Nieruchomość nie jest i nigdy nie była przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy, czy też użyczenia.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła oraz nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Z wnioskiem o dokonanie podziału nieruchomości na mniejsze działki Zainteresowana wystąpiła sama, bowiem zamierzała część pola darować synom. Zgodnie z posiadanymi dokumentami, Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży następujących wydzielonych gruntów: Aktem notarialnym z dnia 30 kwietnia 2008 r. sprzedała działkę nr 306 oraz udział w 1/10 działek stanowiących drogi oraz Aktem notarialnym z dnia 10 grudnia 2009 r. sprzedała działkę nr 300. Jednocześnie Zainteresowana wyjaśniła, iż poza ww. sprzedażami nie dokonywała innych transakcji sprzedaży nieruchomości. Ponadto, Aktem notarialnym z dnia 10 czerwca 2008 r. Zainteresowana darowała synowi działkę nr 310 udział w 1/10 działek stanowiących drogi oraz Aktem notarialnym z dnia 25 czerwca 2008 r. darowała drugiemu synowi działki nr 303 i 304 udział w 2/10 działek stanowiących drogi. Zainteresowana nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania terenu dla sprzedawanego obszaru. Z wnioskiem o wydanie administracyjnej decyzji o warunkach zabudowy wystąpiła sama, gdyż był to jeden z warunków umożliwiających podział posiadanych gruntów rolnych na mniejsze części. W zakresie poniesionych nakładów mających na celu przygotowanie przedmiotowych działek do sprzedaży Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż w 2008 r. uzyskała dla działki nr 304 warunki przyłączenia do sieci elektroenergetycznej, którą następnie darowała synowi. Oprócz ww. działań Zainteresowana nie podejmowała innych czynności zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działek. Nie podejmowała i nie podejmuje działań marketingowych w zakresie sprzedaży wydzielonych działek. Nabywcy działek sami się zgłosili, co jest zjawiskiem powszechnym, bowiem ludzie z miast często jeżdżą po wsiach i rozpytują o dziatki oferowane na sprzedaż. Z uwagi na fakt, iż z wyodrębnionych 10 działek, 2 zostały sprzedane, a 3 darowane to pozostało 5 działek, z których jedną na pewno Wnioskodawczyni daruje synowi. Natomiast co do pozostałych działek (teoretycznie 4), to w zależności od sytuacji rodzinnej i stanu zdrowia mogą zostać sprzedane, ale również mogą zostać darowane.

Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazuje, iż od czasu otrzymania gospodarstwa rolnego nie prowadziła handlu gruntami, tj. do 2007 nic nie sprzedała, ale również nic do chwili obecnej nie zakupiła, jej zasób działek jest ograniczony. W związku z powyższym uważa, iż w zakresie sprzedaży przedmiotowych działek nie działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, dokonując sprzedaży działa w ramach zarządu majątkiem prywatnym, tym samym ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek podlega opodatkowaniu stawką 22%...

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem podatku od towarów i usług, gdyż jest to sprzedaż majątku osobistego, wycofanego z prowadzonej działalności rolniczej. Grunty Zainteresowana nabyła w latach, w których nie obowiązywała ustawa o podatku od towarów i usług. Sprzedaż działek powstałych z podzielenia gruntów rolnych nie nosi znamion działalności gospodarczej, gdyż nie zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży. Ponadto, w ewidencji gruntów w dalszym ciągu figurują jako rolne nie zostały przekształcone, czy odrolnione. Z uwagi na specyfikę gospodarstw rolnych na terenie Polski, sam fakt bycia rolnikiem i posiadania gospodarstwa nie zawsze będzie oznaczać, że jest prowadzona działalność rolnicza w rozumieniu ustawy o VAT. Sprzedaż działki zostanie wykonana poza zakresem gospodarstwa rolnego.

Ponadto, przy nabyciu gruntów rolnych Wnioskodawczyni nie miała możliwości odliczenia podatku naliczonego ze względu na to, że grunty rolne nie były objęte systemem VAT. W ustawie o VAT sprzedaż majątku produkcyjnego przez inne podmioty, które co do zasady miały prawo do odliczenia podatku naliczonego, a w przypadku jego braku kompensowane to jest stosownymi zwolnieniami. Natomiast przyjęcie interpretacji, iż opodatkowaniu podlega cała wartość przychodu pozostawało by w sprzeczności z art. 1 ust. 2 zdanie 2 Dyrektywy.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 8 grudnia 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-1380/09-2/MN, w której stanowisko Wnioskodawczyni uznał za:

• prawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nie wykorzystywanych w działalności rolniczej,
• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży działek wykorzystywanych w działalności rolniczej.

W ocenie tut. Organu, planowana przez Zainteresowaną dostawa działek wykorzystywanych uprzednio w działalności rolniczej, jest czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług i jako taka, podlega opodatkowaniu ww. podatkiem. Wskazano ponadto, iż ww. transakcja zbycia nieruchomości, dla której wydano decyzję o warunkach zabudowy nie będzie korzystać również ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W konsekwencji, dostawę przedmiotowych działek należy opodatkować, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, 22% stawką podatku.

Podkreślono również, że ponieważ część gruntów, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego nabytego w drodze umowy przekazania, nie była wykorzystywana przez Zainteresowaną w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej), to planowana sprzedaż działek wydzielonych z tej części nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pismem sygnowanym datą 20 grudnia 2009 r. Zainteresowana wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 26 stycznia 2010 r. nr ILPP2/443/W-139/09-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Zainteresowana wniosła w dniu 4 marca 2010 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 2 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1538/11, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W wyniku polecenia sformułowanego przez WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 2 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1538/11, tut. Organ pismem z dnia 19 kwietnia 2012 r. nr ILPP2/443-1380/09/12-S/MN, wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 23 kwietnia 2012 r. W dniu 4 maja 2012 r. do Biura KIP w Lesznie wpłynęło pismo będące odpowiedzią na ww. wezwanie z dnia 27 kwietnia 2012 r. (data nadania 30 kwietnia 2012 r.).

Na tle przedstawionego opisu sprawy, uzupełnionego w dniu 4 maja 2012 r. oraz własnego stanowiska Zainteresowanej, a także biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 2 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1538/11, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 4 czerwca 2012 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-1380/09/12-S2/MN, w której stanowisko Wnioskodawczyni uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży przedmiotowych działek będzie występowała w charakterze podatnika, a czynność ta będzie nosić znamiona działalności gospodarczej. Tym samym, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tut. Organ wskazał ponadto, iż ww. transakcja zbycia nieruchomości, dla której wydano decyzje o warunkach zabudowy nie będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W konsekwencji, dostawę przedmiotowych działek należy opodatkować, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, 22% stawką podatku.

Pismem z dnia 20 czerwca 2012 r. Zainteresowana wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 23 lipca 2012 r. nr ILPP2/443/W-39/12-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Zainteresowana wniosła w dniu 28 sierpnia 2012 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 19 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1228/12, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1228/12 stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ustępie 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni jest właścicielką gospodarstwa rolnego o powierzchni 4,35 ha gruntów, które nabyła na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego w 1984 r. W skład ww. gospodarstwa wchodzą m.in. działki o nr 37 i 36/1, które zostały w 2007 r. podzielone na 10 działek i drogę wewnętrzną. Na tych działkach Zainteresowana uprawiała tytoń i zboże. Tytoń sprzedawała jako rolnik ryczałtowy, a zboże wykorzystywała na własne potrzeby jako opał. Od 2008 r. Wnioskodawczyni nie uprawia już tytoniu, natomiast w dalszym ciągu pole obsiewa zbożem. Plon jest niewielki (słaba gleba, zniszczenie przez zwierzynę leśną) i wykorzystywany jest tylko na własne potrzeby jako opał. Pozostałe działki wchodzące w skład gospodarstwa rolnego nie są i nie były wykorzystywane do działalności rolniczej, są to ugory. Zainteresowana uważa, że nie prowadzi już typowej działalności rolniczej, którą zaprzestała z chwilą zrezygnowania z uprawy tytoniu. Dla podzielonych działek nie ma sporządzonego aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast w studium uwarunkowań zakwalifikowane są jako strefa rozwoju o dominacji funkcji turystyczno-rekreacyjnej. W ewidencji gruntów podzielone działki funkcjonują jako rolne. Dla ww. nieruchomości Wójt Gminy wydał w dniu 31 stycznia 2008 r. decyzję o warunkach zabudowy. Aktualnie Wnioskodawczyni zamierza sprzedać działkę, a w przyszłości kolejną. W momencie nabycia przedmiotowego gruntu nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż nie obowiązywały takie przepisy. Nieruchomość nie jest i nigdy nie była przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy, czy też użyczenia. Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła oraz nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Z wnioskiem o dokonanie podziału nieruchomości na mniejsze działki Zainteresowana wystąpiła sama, bowiem zamierzała część pola darować synom. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży następujących wydzielonych gruntów: Aktem notarialnym z dnia 30 kwietnia 2008 r. sprzedała działkę nr 306 oraz udział w 1/10 działek stanowiących drogi oraz Aktem notarialnym z dnia 10 grudnia 2009 r. sprzedała działkę nr 300. Poza ww. sprzedażami nie dokonywała innych transakcji sprzedaży nieruchomości. Ponadto, Aktem notarialnym z dnia 10 czerwca 2008 r. Zainteresowana darowała synowi działkę nr 310 i udział w 1/10 działek stanowiących drogi oraz Aktem notarialnym z dnia 25 czerwca 2008 r. darowała drugiemu synowi działki nr 303 i 304 i udział w 2/10 działek stanowiących drogi. Zainteresowana nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania terenu dla sprzedawanego obszaru. Z wnioskiem o wydanie administracyjnej decyzji o warunkach zabudowy wystąpiła sama, gdyż był to jeden z warunków umożliwiających podział posiadanych gruntów rolnych na mniejsze części. W zakresie poniesionych nakładów mających na celu przygotowanie przedmiotowych działek do sprzedaży Wnioskodawczyni w 2008 r. uzyskała dla działki nr 304 warunki przyłączenia do sieci elektroenergetycznej, którą następnie darowała synowi. Oprócz ww. działań Zainteresowana nie podejmowała innych czynności zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działek. Nie podejmowała i nie podejmuje działań marketingowych w zakresie sprzedaży wydzielonych działek. Z uwagi na fakt, iż z wyodrębnionych 10 działek, 2 zostały sprzedane, a 3 darowane to pozostało 5 działek, z których jedną na pewno Wnioskodawczyni daruje synowi. Natomiast co do pozostałych działek (teoretycznie 4), to w zależności od sytuacji rodzinnej i stanu zdrowia mogą zostać sprzedane, ale również mogą zostać darowane. Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazuje, iż od czasu otrzymania gospodarstwa rolnego nie prowadziła handlu gruntami, tj. do 2007 nic nie sprzedała, ale również nic do chwili obecnej nie zakupiła, jej zasób działek jest ograniczony.

Zatem, w niniejszej sprawie istotne jest ustalenie, czy Zainteresowana sprzedając działki opisane we wniosku działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a sama sprzedaż jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej, w związku z czym czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dla rozstrzygnięcia tego zagadnienia zasadne jest odwołanie się do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C 180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), które stanowią, że:

1. Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej Dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
2. Osoba fizyczna, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnie od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.
3. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.
4. Okoliczność, iż osoba ta jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Jak stwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w powołanym orzeczeniu, art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy) pozwalał państwom członkowskim uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy, w szczególności pojedynczej dostawy terenu budowlanego. Jednakże wywodzenie z normy art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, że Polska skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednik art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy) nie jest możliwe w świetle orzecznictwa ETS i samego sformułowania art. 15 ust. 2 ustawy.

W ustawie o podatku od towarów i usług brak jest bowiem jednoznacznego i precyzyjnego unormowania, z którego wynikałoby, że Polska skorzystała z uprawnienia określonego w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy), na podstawie którego za podatnika należy uznać każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, w szczególności dokonującego pojedynczej dostawy terenu budowlanego.

Jak stwierdzono w powołanym już wcześniej wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, transpozycja Dyrektywy do prawa krajowego nie wymaga koniecznie literalnego powtórzenia jej przepisów w wyraźnej i specjalnie do tego przeznaczonej normie prawa, a wystarczy ogólny kontekst prawny, jeżeli skutecznie zapewnia on zastosowanie Dyrektywy w pełni, w sposób jasny i precyzyjny. Jednak jedynie z brzmienia art. 15 ust. 2 ustawy w jego części stanowiącej, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (...), również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy (...) nie można w sposób jasny i precyzyjny wywieść, że na jego podstawie za podatnika należy uznać każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, w szczególności dokonującego pojedynczej dostawy terenu budowlanego, pojęcia którego niezdefiniowano w ustawie.

W świetle powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 19 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1228/12 stwierdził, że: Niewątpliwie strona nabywając w 1984 r. nieruchomość nie działała z myślą o jej późniejszej sprzedaży, potwierdza to sposób nabycia gruntu (umowa przekazania gospodarstwa rolnego) oraz następczy fakt jego rolniczego eksploatowania. Kolejnym elementem jest ocena, znaczącej dla organu podatkowego, okoliczności podziału gruntu na 10 mniejszych działek, w tym m.in. upatrują one profesjonalnego działania zbliżonego do działań dewelopera. Niewątpliwie fakt ten ma znaczenie dla dokonania oceny istnienia przesłanek wskazujących na to czy dana osoba działa jak podatnik podatku VAT, niemniej jednak nie może być dokonywana bez odniesienia się do innych faktów istniejących w sprawie, w tym przesłanek jakie towarzyszyły tym działaniom. Strona bowiem od samego początku postępowania wskazywała, że podział nieruchomości był podyktowany chęcią przekazania jej części dzieciom, a zatem niewątpliwie były to działania mieszczące się w granicach zarządu majątkiem prywatnym, czynnościom, które przeciwstawiane są profesjonalnym poczynaniom podmiotu prowadzącego działalność w sposób zorganizowany i ciągły. Również kolejna przesłanka, która przekonała organy podatkowe o zawodowym działaniu strony zbywającej nieruchomości decyzja o warunkach zabudowy nie może być odczytana bez kontekstu faktycznego i prawnego. Jak bowiem słusznie wywodzi strona w treści składanych w toku postępowania pism, wniosek o wydanie ww. decyzji nie był jej wyborem, ale warunkiem koniecznym do dokonania podziału nieruchomości, o czym przekonują przepisy art. 94 oraz art. 97 ust. 1a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarcze nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.). Wymagają one dla podziału nieruchomości istnienia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, którą winien załączyć wnioskujący o dokonanie podziału.

Wreszcie nie można za okoliczność przesądzającą o statusie strony jako podatnika podatku VAT przyjąć faktu wystąpienia o wydanie warunków przyłączenia energetycznego do jednej z działek, bowiem jak słusznie wywodzi skarżąca działania te podjęła w stosunku do nieruchomości podarowanej synowi, a zatem mieszczącej się w zakresie zarządu majątkowemu prywatnym.

W konsekwencji, Sąd orzekł, że: Pomijając opisane fakty organy podatkowe w sposób nieprawidłowy przyjęły, że działania strony noszą znamiona działalności producenta czy handlowca, zbliżonej do działań dewelopera, co miałoby wskazywać na to, że dokonując sprzedaży dwóch działek strona miała status podatnika podatku VAT. Brak ku temu przekonujących faktów, wskazujących, ze celem skarżącej jest obrót nieruchomościami. W opinii Sądu, strona sprzedając i darowując nieruchomości zadysponowała majątkiem prywatnym, który na pewnym etapie życia nie był już jej przydatny. Fakt zaś, że podjęła działania aby dyspozycja ta przyniosła zysk nie może skutkować przypisaniem stronie cech podatnika podatku od towarów i usług. Do takiej kwalifikacji potrzebne są bowiem zorganizowane, profesjonalne i ciągłe działania, stopień aktywności podmiotu w zakresie obrotu nieruchomościami, wskazujący, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. W opisanych przez stronę czynnościach trudno dopatrywać się ww. cech.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę przytoczone regulacje, opis sprawy przedstawiony przez Zainteresowaną oraz rozstrzygnięcie podjęte w niniejszej sprawie przez WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1228/12 stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni w zakresie transakcji sprzedaży działek będących przedmiotem wniosku nie będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, a tym samym sprzedaż działek gruntowych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w wydanej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności opodatkowania darowizny działek wydzielonych z przedmiotowej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. w dniu 8 grudnia 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 661 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu