Temat interpretacji

Obowiązek wystawienia faktury korygującej do faktury zaliczkowej

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09.09.2011 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 19.09.2011 r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 23.09.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury korygującej do faktury zaliczkowej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.09.2011 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury korygującej do faktury zaliczkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka B. jest dealerem samochodowym, którego podstawową działalnością jest sprzedaż samochodów nowych i używanych. W ramach prowadzonej działalności Spółka podpisała umowę ramową o kompleksowej współpracy, w której kupujący zobowiązuje się do zakupu fabrycznie nowych samochodów wg harmonogramu określającego ostateczną datę zakupu. Zgodnie z postanowieniami zawartej umowy oraz ogólnymi warunkami sprzedaży Spółka otrzymała od kontrahenta zaliczki na poczet zamówionych przez niego samochodów.

Przepis art. 19 ust. 11 ustawy o VAT stanowi, że jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Zgodnie z powyższym przepisem Spółka udokumentowała otrzymanie zaliczek wystawieniem faktur zaliczkowych w terminie do 7 dni od daty otrzymania uznając moment podatkowy VAT w terminie wpływu zaliczek. W związku z niewywiązaniem się przez kupującego z warunków umowy w sierpniu 2011 roku doszło do jej zerwania.

Na podstawie zawartego porozumienia do umowy ramowej oraz zgodnie z ogólnymi warunkami sprzedaży, w przypadku odstąpienia nabywcy od umowy kwota zaliczki nie podlega zwrotowi i zostaje zaliczona jako rekompensata za utracone korzyści, przewidziany jest odmienny tryb rozliczenia transakcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionej sytuacji B ma prawo do dokonania korekty VAT należnego naliczonego od otrzymanych zaliczek, poprzez złożenie deklaracji korygującej za ten okres rozliczeniowy, w którym uprzednio został wykazany VAT należny czy też należy wystawić faktury korygujące do faktur zaliczkowych...

Zdaniem wnioskodawcy, wobec faktu, że czynność na poczet, której została wpłacona zaliczka nie została zrealizowana, kwota zaliczki nie może stanowić obrotu, gdyż nie stanowi ona części wynagrodzenia związanego z obrotem. Rekompensata za utracone korzyści (odszkodowanie) nie jest z kolei czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odszkodowanie jest pojęciem, które nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT.

Opodatkowaniu VAT podlegają dostawa towarów i świadczenie usług za wynagrodzeniem, które winno mieć formę przysporzenia po stronie beneficjenta w związku z konkretnym świadczeniem.

Kodeks cywilny reguluje pojęcie odszkodowania jako zapłatę za wyrządzoną szkodę lub poniesione straty. W tej sytuacji B. powinna mieć prawo do dokonania korekty VAT należnego naliczonego od otrzymanych zaliczek, poprzez złożenie deklaracji korygującej za ten okres rozliczeniowy, w którym uprzednio został wykazany VAT należny.

W opinii Spółki skorygowanie faktury zaliczkowej do zera jest możliwe tylko, jeżeli sprzedawca dokona zwrotu zaliczki nabywcy, co w tym przypadku nie nastąpi. Dodatkowo należy mieć na uwadze, że kupujący nie może dokonać korekty podatku naliczonego na podstawie faktury korygującej, która nie dokumentuje faktycznego zwrotu pieniędzy, o czym stanowi art. 88 ust. 3a pkt 4a ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Podstawowy obowiązek dokumentowania sprzedaży dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku został określony w art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl ww. przepisu podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust.1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ww. ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Jak stanowi art. 19 ust. 11 ww. ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub wykonania usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Szczegółowe zasady regulujące kwestię wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposobu i okresu przechowywania faktur VAT dokumentujących otrzymywanie zaliczek regulują przepisy Rozdziału 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. (obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011r.) w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Jak stanowi § 10 ust. 3 ww. rozporządzenia, fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę).

Zgodnie z § 10 ust. 5 ww. rozporządzenia, jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1-3, nie obejmują całej ceny brutto, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach określonych w § 5 i 7-9, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o wartość otrzymanych części należności, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części należności; taka faktura powinna zawierać również numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. W myśl § 10 ust. 6 ww. rozporządzenia, jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1-3, obejmują całą cenę brutto towaru lub usługi, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi nie wystawia faktury w terminie określonym w § 9.

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Jak stanowi do ust. 2 ww. przepisu, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Stosownie do § 13 ust. 5 ww. rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.

Natomiast w myśl § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Spółka podpisała umowę ramową o kompleksowej współpracy, w której kupujący zobowiązuje się do zakupu fabrycznie nowych samochodów wg harmonogramu określającego ostateczną datę zakupu. Zgodnie z postanowieniami zawartej umowy oraz ogólnymi warunkami sprzedaży Spółka otrzymała od kontrahenta zaliczki na poczet zamówionych przez niego samochodów.

Spółka udokumentowała otrzymanie zaliczek wystawieniem faktur zaliczkowych w terminie do 7 dni od daty otrzymania uznając moment podatkowy VAT w terminie wpływu zaliczek.

W związku z niewywiązaniem się przez kupującego z warunków umowy w sierpniu 2011 roku doszło do jej zerwania. Na podstawie zawartego porozumienia do umowy ramowej oraz zgodnie z ogólnymi warunkami sprzedaży, w przypadku odstąpienia nabywcy od umowy kwota zaliczki nie podlega zwrotowi i zostaje zaliczona jako rekompensata za utracone korzyści, przewidziany jest odmienny tryb rozliczenia transakcji.

Wątpliwości Spółki dotyczą prawa do dokonania korekty VAT należnego naliczonego od otrzymanych zaliczek.

W tym miejscu wskazać należy, że o charakterze stosunku prawnego nie decyduje nazwa umowy, tylko m.in. cel jej zawarcia oraz skutki podatkowe jakie wywołuje na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że zatrzymanie przez Wnioskodawcę otrzymanej kwoty od kontrahenta (stanowiącą pierwotnie zaliczkę), w przypadku gdy zawarta umowa nie doszła do skutku w związku z niewywiązaniem się przez kupującego z warunków umowy, nie stanowi wynagrodzenia za wykonane świadczenie a tym samym nie wywołuje na gruncie ww. przepisów skutków podatkowych. Otrzymanej kwocie nie odpowiada wykonane świadczenie (dostawa towaru lub świadczenie usług), co w konsekwencji powoduje, że na gruncie ww. ustawy nie wystąpiła żadna czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Co do okresu rozliczeniowego za jaki Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorygowania kwoty podatku należnego należy zwrócić uwagę na przepisy art. 29 ust. 4 4c ustawy o VAT.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ww. ustawy podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z ust. 4a cyt. wyżej artykułu, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Odnosząc powyższe do przedstawionej we wniosku sprawy należy stwierdzić, iż podatek wykazany na fakturze dokumentującej otrzymanie zaliczki wystawionej przez Wnioskodawcę podlegał zapłacie.

Jeżeli po wystawieniu faktury zaliczkowej otrzymana część należności zostanie zwrócona niedoszłemu nabywcy wystawiana jest faktura korygująca fakturę zaliczkową. Fakturę korygującą fakturę zaliczkową należy wystawić również w przypadku niewywiązania się z warunków umowy, gdy zaliczka przestaje pełnić funkcję wynagrodzenia na poczet przyszłego świadczenia.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione okoliczności sprawy podkreślić należy, iż celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, iż nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego.

Jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której z dniem otrzymania od Kupującego zaliczki na poczet przyszłej dostawy towaru (samochodów), u Wnioskodawcy powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu. Spółka wystawia fakturę VAT na rzecz Kupującego - dokumentującą zapłatę ww. zaliczki. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w wyżej opisanym porozumieniu, strony zgodnie oświadczyły, że uiszczona wcześniej kwota przepada na rzecz Wnioskodawcy w przypadku niewywiązania się przez kontrahenta ze zobowiązania. W związku z niewywiązaniem się przez kontrahenta z warunków zawartej umowy w sierpniu 2011 roku doszło do jej zerwania, a tym samym rezygnacji kontrahenta z zakupu samochodów. Natomiast kwota zaliczki nie podlega zwrotowi i zostaje zaliczona jako rekompensata za utracone korzyści, przewidziany jest odmienny tryb rozliczania transakcji.

W niniejszej sprawie bezsporne jest, że w dniu otrzymania przez Wnioskodawcę zaliczek, istniał związek pomiędzy ich otrzymaniem, a czynnością opodatkowaną, która miała zostać dokonana w przyszłości. Otrzymanie zaliczki związane było z przyszłą dostawą towaru, zatem brak jest podstaw do stwierdzenia, że faktura dokumentująca zaliczkę została wystawiona w wyniku błędu lub pomyłki. Z kolei utratę mocy wiążącej umowy (wygaśnięcie jej postanowień) należy traktować jako zdarzenie, które wywołuje określone skutki podatkowe. Otrzymana zaliczka stała się z tym dniem kwotą nienależną, która co do zasady powinna być zwrócona nabywcy.

Z powołanego wyżej § 13 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia wynika, iż fakturę korygującą wystawia się również w przypadku zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie regulują kwestii formy, w jakiej ma się odbyć zwrot zaliczki.

Należy stwierdzić, iż jeżeli po wystawieniu faktury zaliczkowej otrzymana część należności zostaje zwrócona niedoszłemu nabywcy wystawiana jest faktura korygująca fakturę zaliczkowa. Fakturę korygującą fakturę zaliczkową należy wystawić również w przypadku niewywiązania się z warunków umowy, gdy zaliczka przestaje pełnić funkcję wynagrodzenia na poczet przyszłego świadczenia, a zostaje zaliczona na poczet przyszłych zobowiązań (w tym odszkodowania).

Należy więc przyjąć, iż dopuszczalna jest taka sytuacja, że zwrot zaliczki następuje poprzez jej przeksięgowanie zgodnie z dyspozycją podmiotu, który ją wpłacił. Zawierając porozumienie Wnioskodawca zaakceptował fakt, że w jego wyniku wpłacona przez Kontrahenta kwota zostaje zaliczona jako rekompensata za utracone korzyści, a do ww. odszkodowania przewidziany jest odmienny tryb rozliczania transakcji. Ponieważ między Wnioskodawcą a Kupującym nie doszło ostatecznie do żadnej transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, po zawarciu porozumienia, Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktury korygującej do wcześniej wystawionej faktury na otrzymaną od Kupującego zaliczkę korygując ją do zera.

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i 4c ustawy jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę spowoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i da prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, iż potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy. Ponadto, faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowanie zawarte w art. 29 ust. 4a ustawy, ma na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Jak wynika z powołanych wyżej regulacji prawnych podatnik ma prawo do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego z wystawionej faktury korygującej pod warunkiem, iż posiada przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym kontrahent otrzymał korektę faktury, potwierdzenie jej otrzymania przez nabywcę, dla którego wystawił fakturę.

Reasumując, w sytuacji, gdy umowa sprzedaży, na podstawie której Kupujący dokonał zapłaty zaliczki nie dochodzi do skutku, Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktury korygującej do uprzednio wystawionej faktury zaliczkowej. Zatem Wnioskodawca z dniem zerwania ww. umowy nabywa prawo do wystawienia faktury korygującej do faktury VAT wystawionej uprzednio w związku z otrzymaniem zaliczki. Tym samym okresem rozliczeniowym za jaki przysługuje Wnioskodawcy prawo do skorygowania kwoty podatku VAT należnego, jest miesiąc w którym doszło do zawarcia porozumienia pomiędzy Spółką, a kontrahentem, pod warunkiem, że Wnioskodawca w ustawowo określonym terminie do złożenia deklaracji VAT-7 za tenże miesiąc uzyskał potwierdzenie otrzymania wystawionej faktury korygującej od kontrahenta. Uzyskanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji za ww. miesiąc upoważnia Wnioskodawcę do uwzględnienia korekty za okres rozliczeniowy, w którym to potwierdzenie uzyska.

Spółka w uzasadnieniu własnego stanowiska w sprawie wskazała, iż powinna mieć prawo do dokonania korekty VAT należnego naliczonego od otrzymanych zaliczek, poprzez złożenie deklaracji korygującej za ten okres rozliczeniowy, w którym uprzednio został wykazany VAT należny.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie