Temat interpretacji

Sprzedaż niezabudowanej działki przeznaczonej w części pod zabudowę oraz w części pod tereny zieleni niskiej i wysokiej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2011 r. (data wpływu 28 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca zamierza przeznaczyć do sprzedaży w drodze przetargu nieograniczonego nieruchomość niezabudowaną, oznaczoną jako działka nr 298/2 o pow. 0,4527 ha. Działka stanowi własność Wnioskodawcy. W ewidencji gruntów oznaczona jako Bz, co oznacza tereny rekreacyjno-wypoczynkowe. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nieruchomość stanowi tereny mieszkaniowe o niskiej intensywności zabudowy oraz tereny zieleni niskiej i wysokiej (tereny mieszkaniowe o niskiej intensywności zabudowy stanowią ok. 0,1348 ha, natomiast tereny zieleni niskiej i wysokiej 0,3179 ha). Zgodnie z ustaleniami planu dla terenu przeznaczonego pod tereny zieleni niskiej i wysokiej przeznaczeniem podstawowym jest zieleń niska i wysoka, natomiast przeznaczeniem uzupełniającym są sieci i urządzenia uzbrojenia terenu oraz dojazdy nie wydzielone.

Dla terenów zieleni niskiej i wysokiej określone są następujące zasady zabudowy i zagospodarowania terenu:

1. utrzymanie i ochrona naturalnej zieleni niskiej i wysokiej w dolinie rzeki i w otulinach cieków wodnych w sposób umożliwiający swobodny spływ wód powierzchniowych (w tym powodziowych), a także przewietrzanie miasta oraz swobodny spływ mas zimnego powietrza,
2. utrzymanie zielonych dolin rzek i cieków wodnych, zgodnie z zasadą zachowania i stosowania przyrodniczej obudowy rzek i cieków wodnych oraz wymogami ochrony przeciwpowodziowej,
3. utrzymanie przebiegu systemowego uzbrojenia terenu wraz ze strefami bezpieczeństwa,
4. dopuszczenie realizacji sieci i urządzeń uzbrojenia terenu, w tym pompowni wód powodziowych;

a także zakazy:

1. zabudowy obiektami kubaturowymi, za wyjątkiem urządzeń związanych z uzbrojeniem terenu,
2. rozdzielania ekosystemu stanowiącego jeden z głównych korytarzy ekologicznych miasta i rejonu,
3. nieuzasadnionej likwidacji istniejącej zieleni, w tym wysokiego drzewostanu,
4. stosowania betonowej obudowy koryt rzek i cieków wodnych,
5. naruszenia zasad ochrony przeciwpowodziowej, w działalności związanej z utrzymaniem rzek i cieków wodnych oraz ich dolin, w tym przy realizacji nowych i utrzymaniu istniejących sieci i urządzeń uzbrojenia terenu.

Poszczególne części nieruchomości nigdy nie zostały wyodrębnione geodezyjnie. Wartość rynkowa nieruchomości została określona z uwzględnieniem podziału na część przeznaczoną pod budownictwo mieszkaniowe jak i zieleń. Wnioskodawca będąc podatnikiem VAT, chce dokonać sprzedaży działki nr 298/2 z zastosowaniem dwóch rodzajów opodatkowań: jednego przewidzianego dla terenów przeznaczonych pod zabudowę (23%) oraz drugiego mającego zastosowanie do terenów zieleni jako terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (zwolnienie od VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy dostawie nieruchomości niezabudowanej o niejednolitym charakterze prawidłowym jest zastosowanie stawki 23% w części przeznaczonej pod tereny mieszkaniowe o niskiej intensywności zabudowy oraz zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT w części przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta pod tereny zieleni niskiej i wysokiej...

Zdaniem Wnioskodawcy dostawa nieruchomości niezabudowanej o niejednolitym charakterze, w części przeznaczonej pod tereny mieszkaniowe o niskiej intensywności zabudowy powinna być opodatkowana stawką 23%, natomiast w części przeznaczonej pod tereny zieleni niskiej i wysokiej zwolniona od opodatkowania podatkiem VAT jako tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z pózn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez pojęcie towaru w świetle art. 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., rozumie się rzeczy oraz ich części , a także wszelkie postacie energii. W myśl przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1

W myśl natomiast art. 146a ustawy o VAT, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 23%.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jednakże ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych należy do zadań własnych gminy.

Stosownie do art. 4 ust. 1 i 2 ww. ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizacje inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza przeznaczyć do sprzedaży w drodze przetargu nieograniczonego nieruchomość niezabudowaną, oznaczoną jako działka nr 298/2 o pow. 0,4527 ha. Działka stanowi własność Wnioskodawcy. W ewidencji gruntów oznaczona jako Bz, co oznacza tereny rekreacyjno-wypoczynkowe. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nieruchomość stanowi tereny mieszkaniowe o niskiej intensywności zabudowy oraz tereny zieleni niskiej i wysokiej (tereny mieszkaniowe o niskiej intensywności zabudowy stanowią ok. 0,1348 ha, natomiast tereny zieleni niskiej i wysokiej 0,3179 ha). Zgodnie z ustaleniami planu dla terenu przeznaczonego pod tereny zieleni niskiej i wysokiej przeznaczeniem podstawowym jest zieleń niska i wysoka, natomiast przeznaczeniem uzupełniającym są sieci i urządzenia uzbrojenia terenu oraz dojazdy nie wydzielone. Poszczególne części nieruchomości nigdy nie zostały wyodrębnione geodezyjnie.

A zatem z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość, obejmująca tereny przeznaczone pod zabudowę oraz tereny bez prawa do zabudowy. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż nie dokonano geodezyjnego wyodrębnienia obu tych części przedmiotowej nieruchomości o różnym przeznaczeniu.

W kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż sprzedaż działki w części, która zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego nie jest przeznaczona pod zabudowę korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, natomiast sprzedaż działki w części przeznaczonej pod zabudowę podlegać będzie opodatkowaniu za zasadach ogólnych, tj. 23 % stawką VAT.

W świetle powyższego należało uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego dostawa nieruchomości niezabudowanej o niejednolitym charakterze, w części przeznaczonej pod tereny mieszkaniowe o niskiej intensywności zabudowy powinna być opodatkowana stawką 23%, natomiast w części przeznaczonej pod tereny zieleni niskiej i wysokiej zwolniona od opodatkowania podatkiem VAT.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu przyszłego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan przyszły sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. W związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach