Temat interpretacji

W zakresie stawki podatku VAT na dostawę miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym w piwnicy budynku integralnie związanym z prawem własności lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2012 r. (data wpływu 17 września 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2012 r. (data wpływu 7 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na dostawę miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym w piwnicy budynku integralnie związanym z prawem własności lokalu mieszkalnego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2012 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na dostawę miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym w piwnicy budynku integralnie związanym z prawem własności lokalu mieszkalnego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 listopada 2012 r. (data wpływu 7 listopada 2012 r.) o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego oraz własnego stanowiska, jak również sformułowanie pytania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia (Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatków od towarów i usług. Spółdzielnia działa na podstawie ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze z późn. zm. oraz ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych z późn. zm.

Zgodnie ze statutem, celem działalności Spółdzielni jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Jednym z zadań statutowych jest realizacja inwestycji, pn. "".

Podstawa realizacji inwestycji:

Decyzja nr znak: z dnia 17 września 2009 r., oraz Decyzja znak: .. z dnia 4 kwietnia 2012 r. zatwierdzające projekt budowalny i udzielające pozwolenia na budowę, wydane przez Prezydenta Miasta.

Inwestycja jest realizowana etapami. Pierwszy etap, będący w trakcie realizacji rozpoczęty w październiku 2009 r., obejmuje budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami - planowany termin jego ukończenia: grudzień 2012 r. Natomiast proces zawierania umów z przyszłymi właścicielami lokali kontynuowany będzie w kolejnych latach, aż do uzyskania pełnej obsady. Zakończenie całego zadania inwestycyjnego, z kolejnymi etapami, przewiduje się na rok 2015 r.

Dane inwestycji: Etap pierwszy - budynek mieszkalny wielorodzinny z usługami.

Inwestycja (etap I) obejmuje budynek gdzie:

• parter - znajdują się lokale usługowe,

• piętro I, II i poddasze - znajdują się lokale mieszkalne,

• podziemie - lokal użytkowy niemieszkalny - garaż 42-stanowiskowy, pomieszczenia piwniczne i gospodarcze.

Na dzień sporządzenia wniosku zostały zawarte umowy dla 45% lokali mieszkalnych, 38% stanowisk postojowych i 89% lokali usługowych.

Obiekt ten jest obiektem sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 Budynki mieszkalne. Zgodnie z objaśnieniem są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystana jest do celów mieszkaniowych. Wszystkie lokale mieszkalne należy zaliczyć do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, ponieważ powierzchnie użytkowe nie przekroczyły 150 m2 (art. 41 pkt 12b ustawy o VAT).

Realizowane w ramach działalności lokale mieszkalne są przedmiotem ustanowienia i przeniesienia prawa odrębnej własności na rzecz członków, spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy o VAT.

Spółdzielnia dla powyższej inwestycji stosowała podatek VAT w następujących stawkach:

1. dla lokali mieszkalnych stawkę preferencyjną (obecnie 8%),
2. dla stanowisk postojowych (obecnie 23 %),
3. dla lokali użytkowych (obecnie 23%).

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny Wnioskodawca uważa, że stanowisko zawarte w punkcie "b" tj. 23% VAT dla stanowisk postojowych jest nieprawidłowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawo do korzystania ze stanowiska postojowego znajdującego się w garażu wielostanowiskowym w piwnicy budynku integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego podlega tej samej stawce VAT, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego (obecnie 8%)...

Zdaniem Wnioskodawcy, po oddaniu do użytkowania budynku Spółdzielnia podpisuje z każdym członkiem akt notarialny, który przenosi na jego rzecz prawo odrębnej własności samodzielnego lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku niesłużących do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz udział w działce gruntu. Ponadto, z własnością lokalu związane jest prawo do wyłącznego korzystania ze stanowiska postojowego oznaczonego określonym numerem o konkretnej powierzchni w garażu wielostanowiskowym zlokalizowanym w piwnicach przedmiotowego budynku.

Za wartość przedmiotu przeniesienia własności strony ustaliły wysokość wkładu budowlanego odpowiadającego kosztom budowy z uwagi na różną liczbę mieszkań i stanowisk postojowych, określonego w odrębnych umowach.

Garaż podziemny wielostanowiskowy obejmujący 42 stanowiska postojowe stanowi jeden samodzielny lokal użytkowy niemieszkalny w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jednolity z 2000 r. Dz. U. Nr 80 poz. 903), dla którego utworzona zostanie odrębna księga wieczysta. Natomiast pojedyncze stanowisko postojowe nie stanowi samodzielnego lokalu w rozumieniu tej ustawy.

Dla poszczególnych stanowisk postojowych, które znajdują się w garażu podziemnym wielostanowiskowym w piwnicy budynku, nie będą utworzone odrębne księgi wieczyste. Nie będzie dochodziło do wyodrębnienia stanowiska postojowego jako samodzielnego lokalu użytkowego. Garaż podziemny ze stanowiskami postojowymi wchodzi w skład nieruchomości stanowiącej współwłasność właścicieli stanowisk postojowych, jest jedną otwartą przestrzenią ograniczoną ścianami konstrukcyjnymi, natomiast stanowiska postojowe nie stanowią lokali wydzielonych trwałymi ścianami. Stanowisko postojowe samo w sobie nie stanowi samodzielnego lokalu w rozumieniu ustawy o własności lokali.

W ocenie Zainteresowanego, stosowanie przez Spółdzielnie stawki 23% dla stanowisk postojowych jest nieprawidłowe bowiem przedmiotem dostawy obok własności lokalu mieszkalnego jest prawo do wyłącznego korzystania ze stanowiska postojowego integralnie związanego z prawem własności lokalu mieszkalnego.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 41 ust. 12a prawo do korzystania ze stanowisk postojowych zlokalizowanych w garażu podziemnym wielostanowiskowym w piwnicach budynku, które nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych w myśl ustawy o własności lokali, podlega tej samej stawce podatku VAT, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego (obecnie 8%).

Minister Finansów w sprawach dotyczących podobnych zdarzeń zawarł stanowisko w interpretacjach indywidualnych:

1. IP-PP2-443-1085/08-3/MK z dnia 19 września 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawę dla .. (zadanie zakończone i rozliczone - inwestycja przy ul. .).
2. IPTPP3/443-38/11-4/IB z dnia 22 września 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi.
3. IPPP3/443-125/09/11-4/S/MM z dnia 4 lipca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.
4. ILPP1/443-899/09/11-S/MP z dnia 9 września 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.
5. ILPP1/443-398/11-2/KG z dnia 7 czerwca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.
6. ILPP1/443-399/11-3/MP z dnia 6 czerwca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

Nadto Wnioskodawca wyjaśnia, że interpretacja pkt 1 była dokonana dla podobnego zdarzenia tj. stawka VAT dla stanowiska postojowego w piwnicy budynku przy ul. . Zadanie to zostało zakończone i rozliczone.

Natomiast przy realizacji zadania inwestycyjnego przy ul. . Zainteresowany stosował stawkę 23% podatku VAT dla stanowisk postojowych (opierając się na ww. interpretacji).

W 2011 r. nastąpiła zmiana stanowiska Ministerstwa Finansów - interpretacja od pkt 2-6, stąd pytanie co do stawki VAT przy sprzedaży stanowisk postojowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak w świetle przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się w myśl ust. 12 wskazanego artykułu do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej lokalami, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.

Treść powołanych wyżej zapisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

1. pojęciem pomieszczenie pomocnicze pomieszczenie, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych (w danym przypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi) art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r.;
2. pojęciem pomieszczenie przynależne, które w sensie funkcjonalnym nie zawsze jest przestrzenią przeznaczoną do bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz ma służyć zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego art. 2 ust. 4 cyt. wyżej ustawy.

Porównanie powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że ustawodawca dokonał wyraźnego rozróżnienia pomiędzy pojęciem samodzielnego lokalu mieszkalnego, a pojęciem części składowej tego lokalu. Jedynie pierwsza grupa pomieszczeń, tj. lokal mieszkalny wraz z pomieszczeniami pomocniczymi, służy bezpośrednio zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Natomiast pomieszczenia zdefiniowane przez ustawodawcę jako przynależne, stanowią wprawdzie w sensie prawnym część lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym są przeznaczone do realizacji potrzeb innych niż mieszkaniowe.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określając warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według dyspozycji art. 3 ust. 1 tej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Stosownie do ust. 2 wskazanego artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia lokal użytkowy zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że konkretne pojedyncze miejsca, postojowe znajdujące się w garażu wielostanowiskowym stanowiącym odrębną własność lokalu, na podstawie udziału w prawie własności lokalu, wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, stanowią wydzieloną do celów użytkowych część lokalu użytkowego.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawnych prowadzi do wniosku, iż 8% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem obrotu (sprzedaży) samodzielnych lokali mieszkalnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, służących zaspokajaniu mieszkaniowych potrzeb społeczeństwa. Preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma natomiast zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkaniowych. Zatem nie są nią objęte, miejsca (stanowiska) postojowe znajdujące się w garażu wielostanowiskowym stanowiącym odrębną własność lokalu, na podstawie udziału w prawie własności lokalu, wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, sprzedawane wraz z lokalami mieszkalnymi, które w świetle przepisów o własności lokali, jak i rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki, i ich usytuowanie, w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeby ludzi.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług działa na podstawie ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze oraz ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Zgodnie ze statutem celem działalności Spółdzielni jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Jednym z zadań statutowych jest realizacja inwestycji pn. "".

Inwestycja jest realizowana etapami. Pierwszy etap, będący w trakcie realizacji rozpoczęty w październiku 2009 r., obejmuje budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami - planowany termin jego ukończenia: grudzień 2012 r. Natomiast proces zawierania umów z przyszłymi właścicielami lokali kontynuowany będzie w kolejnych latach, aż do uzyskania pełnej obsady. Zakończenie całego zadania inwestycyjnego, z kolejnymi etapami, przewiduje się na rok 2015 r. Przedmiotowy obiekt jest obiektem sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 Budynki mieszkalne. Wszystkie lokale mieszkalne należy zaliczyć do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, ponieważ powierzchnie użytkowe nie przekroczyły 150 m². Realizowane w ramach działalności lokale mieszkalne są przedmiotem ustanowienia i przeniesienia prawa odrębnej własności na rzecz członków, spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy.

Nadto z wniosku wynika, iż Zainteresowany po oddaniu do użytkowania budynku podpisuje z każdym członkiem akt notarialny, który przenosi na jego rzecz prawo odrębnej własności samodzielnego lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku niesłużących do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz udział w działce gruntu. Ponadto, z własnością lokalu związane jest prawo do wyłącznego korzystania ze stanowiska postojowego oznaczonego określonym numerem o konkretnej powierzchni w garażu wielostanowiskowym zlokalizowanym w piwnicach przedmiotowego budynku.

Garaż podziemny wielostanowiskowy obejmujący 42 stanowiska postojowe stanowi jeden samodzielny lokal użytkowy niemieszkalny w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jednolity z 2000 r. Dz. U. Nr 80 poz. 903), dla którego utworzona zostanie odrębna księga wieczysta. Natomiast pojedyncze stanowisko postojowe nie stanowi samodzielnego lokalu w rozumieniu tej ustawy.

Odnosząc powołane regulacje do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy, stwierdzić należy, iż w przypadku dostawy miejsca (stanowiska) postojowego w garażu wielostanowiskowym w piwnicy budynku, integralnie związanym z prawem własności lokalu mieszkalnego, w sytuacji gdy garaż wielostanowiskowy ma inną (odrębną) księgę wieczystą niż lokale mieszkalne, to sprzedaż miejsca postojowego nie może korzystać z opodatkowania preferencyjną stawką podatku VAT, lecz podlega opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23%.

Jednocześnie wskazać należy, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy i nie podlegają ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, zaś możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna, uznać zatem należy, iż stawki te winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży lokali użytkowych spod działania zapisu art. 41 ust. 12 ustawy wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W kwestii powołanych przez Stronę interpretacji organów podatkowych należy przytoczyć uzasadnienie wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 31 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 232/11, w którym Sąd podziela wprawdzie stanowisko strony, że zasada zaufania do organu wyraża się między innymi w jednolitości stosowania prawa podatkowego a tym samym unikaniu rozbieżności stanowisk organów, nie oznacza to jednak, że organ udzielający interpretacji, obowiązany jest ustosunkowywać się do wskazywanych przez wnioskodawcę orzeczeń a tym bardziej interpretacji wydanych w innych indywidualnych sprawach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 367 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi