Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Wniesienie przez Wnioskodawczynię ww. wkładu (aportu) do ww. spółki komandytowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przez transakcję zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części należy rozumieć między innymi wniesienie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części aportem do spółki komandytowej.

Z uwagi na to, iż zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawczyni przedstawionym w przedmiocie pytania numer 2 przedmiotem ww. darowizny, a następnie ww. wkładu (aportu) do ww. spółki komandytowej będzie przedsiębiorstwo/zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów podatkowych (a więc m.in. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług), wniesienie przez niego aportu w tej postaci nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawczyni w rozważanym stanie faktycznym po jej stronie nie wystąpi obowiązek dokonania korekty naliczonego podatku VAT przewidziany przez stosowne przepisy VAT w przypadku nabycia przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 tej ustawy.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które wykorzystywane są przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ww. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4, a proporcją określoną w zdaniu poprzednim, nie przekracza 2 punktów procentowych.

Obowiązek skorygowania podatku naliczonego VAT od wcześniej nabytych towarów, środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie zbywane w formie przedsiębiorstwa, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Z uwagi na to, iż zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawczyni przedstawionym w przedmiocie pytania numer 2 przedmiotem ww. darowizny, a następnie ww. wkładu do ww. spółki komandytowej będzie przedsiębiorstwo/zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów podatkowych (a więc m.in. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług), obowiązek dokonania korekty, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT nie wystąpi po stronie darczyńcy jako zbywcy przedsiębiorstwa.

Przepis art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje, że w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Dostrzec jednak należy, że w analizowanym przypadku obdarowani nie wystąpią w charakterze podatników VAT, w związku z czym po ich stronie nie pojawi się obowiązek dokonania ww. korekty. Na marginesie należy także zauważyć, iż w praktyce obowiązek dokonania korekty w zakresie naliczonego podatku VAT pojawia się po stronie nabywcy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części jedynie w sytuacji, gdy nabyte przez niego składniki majątku nie będą w całości wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT, lecz będą służyć również działalności od VAT zwolnionej lub VAT niepodlegającej. Z uwagi na fakt, iż z jednej strony dotychczasowa działalność gospodarcza P. podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, z drugiej zaś działalność spółki komandytowej J Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, do której zostanie wniesione tytułem wkładu (aportu) przedsiębiorstwo P. (Jarosław G., Rafał G. i Magdalena G otrzymają ww. przedsiębiorstwo na współwłasność w drodze darowizny od rodziców i zgodnie z planem w tym samym dniu wniosą je do ww. spółki komandytowej tytułem wkładu (aportu)), będzie w istocie zbieżna z działalnością P. a więc również będzie podlegać opodatkowaniu VAT, wniesiony tytułem wkładu (aportu) do ww. spółki komandytowej majątek, będzie nadal służył wyłącznie czynnościom opodatkowanym VAT i w związku z tym obowiązek dokonania korekty w zakresie naliczonego podatku VAT w praktyce nie powstanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza mocą ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k. c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa. W konsekwencji współwłasność nie cechuje się fizycznym rozgraniczeniem własności w określonej rzeczy. Nie można przypisać jej określonego fizycznego składnika w rzeczy wspólnej. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z opisu sprawy przedstawionej we wniosku wynika, że ojciec Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w dwóch następujących formach:

• jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą P. oraz
• jako wspólnik spółki cywilnej RM.

Zasadniczym przedmiotem działalności P. jest prowadzenie i wydzierżawianie stacji benzynowych należących do P., wydzierżawianie nieruchomości wchodzących w skład majątku P. oraz prowadzenie działań mających na celu budowę nowej stacji benzynowej.

Radosław G. jest w związku małżeńskim i pozostaje w ustawowym ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej w rozumieniu art. 31 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w związku z czym składniki majątku P., które będą przedmiotem darowizny, objęte są tą wspólnością. Małżonkowie G mają zamiar dokonać na rzecz swych dzieci tj. córki (Wnioskodawczyni), oraz dwóch synów darowizny składników majątkowych należących do P., które w ocenie stron planowanej umowy stanowią przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część dla celów podatku od towarów i usług. Małżonkowie G darują swym dzieciom ww. przedsiębiorstwo na współwłasność (w równych częściach ułamkowych). Po dokonaniu ww. darowizny Pan G. będzie prowadził działalność gospodarczą jedynie jako wspólnik spółki cywilnej R., nie będzie natomiast prowadził jednoosobowej działalności gospodarczej (działalność ta zostanie zlikwidowana po dokonaniu ww. darowizny).

Do zawarcia ww. umowy darowizny Wnioskodawczyni oraz Jej bracia przystąpią po stronie obdarowanych jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej i niebędące podatnikami podatku od towarów i usług.

W wyniku opisanej wyżej darowizny Wnioskodawczyni i Jej bracia otrzymają ww. przedsiębiorstwo P. na współwłasność (będzie ono przedmiotem współwłasności w częściach ułamkowych, przy czym każdy ze współwłaścicieli będzie posiadał udział we współwłasności w wysokości jednej trzeciej). Zgodnie z planem w tym samym dniu, w którym ww. umowa darowizny zostanie zawarta, Wnioskodawczyni i Jej bracia wniosą majątek P. otrzymany tytułem ww. darowizny, jako wkład (aport) do utworzonej uprzednio spółki komandytowej pod firmą J. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w P, w której są komandytariuszami. Komplementariuszem w ww. spółce komandytowej jest spółka J Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.

Wniesienie ww. wkładu (aportu) nastąpi w trybie art. 199 kodeksu cywilnego, a więc jako rozporządzenie rzeczą wspólną za zgodą wszystkich współwłaścicieli. W związku z wniesieniem ww. wkładu (aportu), Wnioskodawczyni i Jej bracia jako komandytariusze spółki J. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa ustalą w odpowiedniej wysokości udziały kapitałowe każdego z nich. Zgodnie z planem wniesienie ww. wkładu (aportu) zostanie dokonane w tym samym dniu, w którym Wnioskodawczyni i Jej bracia otrzymają ww. darowiznę od swych rodziców. Następnie ww. spółka komandytowa, w oparciu o wniesione do niej tytułem wkładu (aportu) przedsiębiorstwo P., będzie prowadzić działalność gospodarczą w zakresie, w jakim była ono uprzednio prowadzona przez P., a więc działalność gospodarczą obejmującą prowadzenie i wydzierżawianie stacji benzynowych należących do ww. spółki komandytowej oraz wydzierżawianie należących do tej spółki nieruchomości.

Wnioskodawczyni i Jej bracia przy wnoszeniu ww. wkładu (aportu) do spółki J Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa wystąpią w charakterze osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i niebędących podatnikami podatku od towarów i usług.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż Wnioskodawczyni w momencie otrzymania darowizny w postaci udziału w przedsiębiorstwie P. będzie osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Tym samym Strona nie wypełnia przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Wnioskodawczyni po otrzymaniu przedmiotowej darowizny w oparciu o otrzymane składniki materialne i niematerialne nie podejmie działalności gospodarczej. Tym samym należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni otrzyma udział w poszczególnych składnikach materialnych i niematerialnych jako majątek osobisty osoby prywatnej.

Wniesienie w tej sytuacji majątku osobistego jako wkładu niepieniężnego stanowi korzystanie z prawa dysponowania prywatną własnością osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Zatem wniesienie do spółki otrzymanego w drodze darowizny udziału w przedsiębiorstwie w zamian za udziały tej spółki nie podlega uregulowaniom ustawy VAT.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione w złożonym wniosku w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług (pytanie 1) należy w całości uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawczyni ma również wątpliwości, czy w związku z otrzymaniem darowizny od Swoich rodziców w postaci 1/3 przedsiębiorstwa będzie zobowiązana dokonać korekty podatku naliczonego w trybie art. 91 ust. 1-8 ustawy.

W odniesieniu do powyższego tut. Organ stwierdza, iż do Wnioskodawczyni jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej nie mają zastosowania regulacje prawne zawarte w przepisach art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym należy stwierdzić, że odpowiedź na powyższe pytanie jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ nadmienia, iż w przedmiotowej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie dotyczącym Wnioskodawczyni. Pozostali członkowie rodziny Wnioskodawczyni uzyskają rozstrzygnięcia w odrębnych postępowaniach dotyczących złożonych przez nich wniosków.

W zakresie podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych oraz pytania oznaczonego we wniosku nr 2 w zakresie podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie