Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdaniem Spółki do deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej powinny być wykazane wartości usług świadczone na rzecz podmiotów z krajów UE, jeżeli w tych krajach usługa ta nie jest zwolniona z opodatkowania i nie jest opodatkowana stawką 0%. Powyższe wynika z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT oraz objaśnień do deklaracji.

W art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT mowa jest o usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych nie będących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0 %, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Warunek, iż w informacji podsumowującej należy wykazać tylko usługi, które nie są zwolnione ani opodatkowane stawką 0% budzi jednak pewne wątpliwości. Pojawia się bowiem problem czy nie należy wykazywać w informacji podsumowującej świadczonych usług, które byłyby zwolnione z VAT w Polsce czy też tych, które są zwolnione z VAT w kraju usługobiorcy. W niektórych komentarzach przeczytać można, że nie ma potrzeby zamieszczać w informacjach podsumowujących informacji o usługach świadczonych na rzecz podatników z innych państw członkowskich, o ile są one zwolnione z podatku wartości dodanej lub opodatkowane stawką 0%, przy czym chodzi tu oczywiście nie o to, czy były one faktycznie zwolnione z podatku, bądź były objęte stawką 0%VAT, lecz o to czy byłyby w ten sposób potraktowane, gdyby miały miejsce świadczenia w Polsce (VAT. Komentarz, wyd. V Bartosiewicz Adam LEX 2011). Zdaniem Spółki w informacji podsumowującej nie należy wykazywać usług, które są zwolnione z VAT lub opodatkowane stawką 0% w kraju usługobiorcy. Z brzmienia przepisu art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wynika, że przy kwalifikowaniu, które usługi winny być wykazane w informacji podsumowującej, należy brać pod uwagę fakt, jak dane usługi winny być opodatkowane u zagranicznego kontrahenta, podatkiem od wartości dodanej, zatem prawidłowa winna być odpowiedź na pytanie la. Wskazuje na to fakt, że ustawodawca w przepisach wspomina nie o zwolnieniu z podatku od towarów i usług, (czyli polskim VAT) ale o zwolnieniu od podatku od wartości dodanej, a zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy o VAT pojęcie to oznacza VAT z innego kraju UE.

W odniesieniu natomiast do kwestii wykazywania przedmiotowych usług w deklaracji VAT-7, zgodnie z ww. objaśnieniami do wzorów deklaracji VAT-7, w poz. 22 wykazuje się świadczenie usług, o których jest mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy czyli zdaniem Spółki świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku od wartości dodanej i opodatkowanych 0% stawką. Powyższe prowadzi do wniosku, że w polu tym należy wykazać przedmiotowe usługi jeżeli są one opodatkowane w krajach usługobiorców podatkiem od wartości dodanej (stawką inną niż 0%). Biorąc jednak pod uwagę konstrukcję pola C2 i 2a deklaracji VAT- 7 w polu 22 należy wykazać usługi wymienione w pozycji 21 w tym usługi, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4. Użycie wyrażenia w tym świadczy o tym, że w pozycji 21 wykazuje się wszystkie usługi świadczone poza terytorium kraju (na rzecz podatników z Unii jak i spoza Unii, również w przypadku, gdy podatnikiem jest usługodawca) w stosunku do których, gdyby były świadczone na terytorium kraju - przysługiwałoby prawo do odliczenia VAT, natomiast w poz. 22 wykazuje się usługi wymienione w poz. 21 ale tylko te, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4.

Biorąc pod uwagę świadczone usługi P. oraz pośrednictwa finansowego przez P , nie przysługiwałoby jej prawo odliczenia podatku VAT, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, gdyby usługi te były świadczone na terytorium kraju, bowiem korzystałyby one ze zwolnienia z VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT ustawodawca zwolnił od podatku usługi P. oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną realizowane przez operatora obowiązanego do świadczenia powszechnych usług pocztowych. Z kolei art. 43 ust. 1 pkt 40 zwalnia usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

W związku z powyższym, odpowiadając na pytanie drugie, zdaniem Spółki, ani usługi świadczone na rzecz operatorów prywatnych, które prawdopodobnie można zaliczyć do usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4, ani usługi świadczone na rzecz operatorów publicznych, których z całą pewnością nie można zaliczyć do usług opisanych w art. 100 ust. 1 pkt 4, w związku z brakiem prawa do odliczenia VAT, nie powinny być wykazywane w deklaracji VAT-7 ani w poz. 21 ani 22. Wynika to z faktu, iż w poz. 21 (a zatem również w poz. 22) wykazuje się tylko usługi w stosunku do których przysługuje prawo do odliczenia VAT.

Odnosząc się natomiast do kwestii technicznej polegającej na wypełnieniu warunku z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, czyli sprawdzenia i uzyskania informacji jak opodatkowana jest usługa w kraju siedziby usługobiorcy (pytanie trzecie), zdaniem Spółki obowiązek ten spoczywa na polskim usługodawcy. To polski usługodawca zobowiązany jest do stosowania przepisów polskiej ustawy o VAT i prawidłowego rozliczenia transakcji w deklaracji i informacji podsumowującej. Jednakże, z uwagi na fakt, iż ani ustawa o VAT, ani przepisy wykonawcze, nie regulują w jaki sposób ma się to odbywać, ani jakie dokumenty są wymagane przy potwierdzeniu stawki VAT u kontrahenta, wobec tego dozwolone są różne formy w tym m.in. oświadczenie kontrahenta przesłane pocztą drogą mailową czy faksem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie zastosowania art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy do świadczonych usług oraz wykazania ich w deklaracji podatkowej oraz za nieprawidłowe w zakresie uznania oświadczenia kontrahenta za wystarczający dokument potwierdzający stawkę VAT dla przedmiotowych usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 t.j.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 28a ustawy, na potrzeby rozdziału 3 dotyczącego miejsca świadczenia:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną nie będącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nie uznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 28b ust. 1 ustawy, który stanowi, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem (). Z kolei w ust. 2 tego artykułu stwierdza się, że w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 100 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca

- zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jako polski podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy m.in. usługi P. i usługi pośrednictwa finansowego na rzecz zagranicznych kontrahentów, będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, nieposiadającymi w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności. W niektórych przypadkach Wnioskodawca ma pewność, że przedmiotowe usługi są zwolnione z podatku od wartości dodanej w kraju nabywcy np. gdy świadczy usługi P. na rzecz publicznych operatorów pocztowych. W innych przypadkach, kiedy te same usługi P. czy też usługi pośrednictwa finansowego świadczone są na rzecz prywatnych operatorów pocztowych oraz prywatnych firm i banków, Wnioskodawca nie ma pewności jak one są opodatkowane u nabywcy. Przedmiotowe usługi Wnioskodawca traktuje jako niepodlegające opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 28b ustawy i dokumentuje je wystawiając faktury z adnotacją że zgodnie z art. 28b ustawy o VAT, ma zastosowanie mechanizm odwróconego obciążenia (reverse charge).

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy prawidłowo interpretuje zapis art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, tj. czy właściwym jest wykazanie przedmiotowych usług w informacji podsumowującej i w deklaracji VAT-7.

Pytanie pierwsze Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy przy kwalifikowaniu usług, które powinny znaleźć się w deklaracji podatkowej i informacji podsumowującej należy analizować przepisy miejsca świadczenia nabywcy czy polskie. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że kwestie wykazania przedmiotowych usług przez Wnioskodawcę w deklaracji podatkowej rozstrzyga odpowiedź na pytanie drugie.

Od 01.01.2010 r. zmiana do ustawy wprowadziła nową, czwartą kategorią podmiotów, obok podatników dokonujących dostaw i nabyć wewnątrzwspólnotowych towarów oraz uproszczonych transakcji trójstronnych, obowiązanych do składania informacji podsumowujących, o których mowa w art. 100 ustawy. Są to podatnicy, którzy świadczą określone usługi, świadczone na rzecz podatników z innych państw członkowskich lub na rzecz osób prawnych niebędących podatnikami, ale zidentyfikowanymi na potrzeby VAT.

Z cyt. powyżej art. 100 ust. 1 ustawy wynika zatem, że w informacjach podsumowujących nie zamieszcza się informacji o usługach zwolnionych z podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%.

Ustawodawca, na co wskazuje również Wnioskodawca w swoim uzasadnieniu, odnosi się w tym zapisie do opodatkowania nie polskim podatkiem VAT, ale podatkiem od wartości dodanej - w miejscu świadczenia usługi. Ten fakt powoduje, że podatnik świadczący usługę, która jest opodatkowana w trybie reverse charge przez jego kontrahenta, powinien zweryfikować przepisy obowiązujące w kraju kontrahenta, aby wiedzieć, czy usługa którą świadczy, nie jest zwolniona, i czy powinien ją w efekcie wykazać w informacji podsumowującej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie 1a jest prawidłowe.

W pytaniu drugim Wnioskodawca porusza kwestie prawidłowości wykazania wskazanych w stanie faktycznym usług pocztowych i pośrednictwa finansowego w informacji podsumowującej i deklaracji VAT-7.

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ().

Rozporządzeniem z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 ze zm.), Minister Finansów określił m.in. wzór deklaracji VAT-7. Powyższe rozporządzenie zostało zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 13 lipca 2011 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 153, poz. 906). Załącznik nr 1 tego rozporządzenia stanowi wzór deklaracji VAT-7, natomiast w załączniku nr 4 zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D). Z objaśnień tych wynika, iż w poz. 21 wykazuje się dostawę towarów i świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, natomiast w poz. 22 wykazuje się świadczenie usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Wnioskodawca wskazuje w stanie faktycznym, iż usługi P. i pośrednictwa finansowego na mocy art. 43 ust. 1 pkt 17 i pkt 40 ustawy podlegają zwolnieniu z podatku VAT, w sytuacji kiedy ich miejsce świadczenia znajduje się w Polsce. Zatem, zgodnie z objaśnieniami do deklaracji dla podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie wykaże w poz. 21 w deklaracji podatkowej VAT-7 usług pocztowych i pośrednictwa finansowego, gdyż nie dają one prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Jeżeli Wnioskodawca będzie posiadał informację, czy świadczone przez niego usługi na rzecz prywatnych operatorów pocztowych oraz prywatnych firm i banków korzystają ze zwolnienia od podatku lub opodatkowane są stawką 0% u nabywcy tych usług, to wówczas nie wykaże ich również w poz. 22 deklaracji podatkowej VAT-7. Wynika to wprost z brzmienia art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Pytanie trzecie dotyczy sposobu ustalenia i dokumentowania przez Wnioskodawcę kwestii zwolnienia bądź opodatkowania stawka 0% przedmiotowych usług u kontrahenta unijnego w kontekście zapisu art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zapis art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, jak wskazano powyżej, nakłada na podatnika świadczącego usługę, obowiązek zweryfikowania przepisów obowiązujących w kraju kontrahenta, aby wiedzieć, czy usługa którą świadczy, nie jest zwolniona bądź opodatkowana stawką 0%, i czy powinien ją w efekcie wykazać w informacji podsumowującej.

Oznacza to, że podatnik powinien ustalić, w jaki sposób świadczona przezeń usługa jest opodatkowana w państwie członkowskim, w którym znajduje się miejsce jej świadczenia. Podatnik może oprzeć się w tym zakresie na Dyrektywie 2006/112, która wprowadza listę czynności zwolnionych. Należy w tym miejscu wyjaśnić, iż opodatkowanie stawką 0% jest inną formą standardowego w Dyrektywie zwolnienia z prawem do odliczenia podatku naliczonego stosowanego w przypadku eksportu towarów czy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Słusznie wskazuje Wnioskodawca, że ani ustawa o VAT, ani przepisy wykonawcze, nie regulują w jaki sposób, ani jakie dokumenty są wymagane przy ustalaniu stawki VAT dla usług, które są wyłączone spod dyspozycji art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, jednakże podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne, które formalnie i w sposób niebudzący wątpliwości określać będą opodatkowanie przedmiotowych usług w kraju ich nabywcy.

Zatem to na Podatniku ciąży odpowiedzialność w zakresie udowodnienia wystąpienia okoliczności uzasadniających zastosowanie wyłączenia, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy. Ustawodawca oczekuje, aby to podatnik wykazał, że świadczone przez niego usługi są objęte zwolnieniem od podatku od wartości dodanej a wynikać to powinno z materiału dowodowego jakim dysponuje Podatnik. Należy podkreślić, że to podatnik podlega na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu, rozumianemu jako nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego, w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego ustawach, na co wskazuje art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

W świetle powyższego, dokonując oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że fakt posiadania przez Wnioskodawcę oświadczeń składanych przez klientów nie jest wystarczającym do zastosowania wyłączenia z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy. Podmioty dokonujące sprzedaży przedmiotowych usług, dla których miejscem opodatkowania jest określane na podstawie art. 28b ustawy, powinny dołożyć wszelkiej staranności przy weryfikacji nabywców, ponieważ ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Samo oświadczenie nabywcy usługi nie stanowi wystarczającego dowodu dla Wnioskodawcy, który będzie z tego oświadczenia wywodził dla siebie określone skutki podatkowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 261 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie