Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2012 r. (data wpływu 1 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w wystawionej fakturze.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza nabyć nieruchomość gruntową zabudowaną stacją paliw. Sprzedającymi w planowanej transakcji będą byli małżonkowie. Podczas trwania małżeństwa objęci oni byli współwłasnością ustawową. Działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu stacji paliw jako zarejestrowany podatnik VAT prowadził mąż. W stosunku do małżonków uprawomocniło się orzeczenie o rozwodzie, przy czym każdemu z małżonków przysługuje prawo do 1/2 majątku wspólnego, w tym nieruchomości zabudowanej stacją paliw, która ma być przedmiotem transakcji. Stację paliw były mąż nadal wykorzystuje w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Przed transakcją sprzedaży 1/2 prawa we własności ww. nieruchomości była żona zarejestruje się jako podatnik VAT. Udokumentowanie planowanej transakcji ma nastąpić poprzez wystawienie przez byłego męża faktury VAT na całą wartość sprzedawanej nieruchomości z wykazanym podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółce nabywającej od byłych małżonków prawo własności nieruchomości zabudowanej stacją paliw przysługiwać będzie odliczenie podatku naliczonego zawartego w fakturze wystawionej przez byłego męża, która opiewać będzie na całą wartość transakcji...

Zdaniem Spółki, była żona sprzedając 1/2 prawa własności nieruchomości zabudowanej stacją paliw nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług (pomimo formalnej rejestracji). Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Równocześnie definicja działalności gospodarczej zawarta w ust. 2 ww. przepisu stanowi, że obejmuje ona wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Była żona uzyskała 1/2 prawa własności nieruchomości zabudowanej stacją paliw w wyniku orzeczenia o rozwodzie, zatem planując sprzedać przysługujące jej prawo nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, gdyż ww. sprzedaż nie będzie dokonana w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Powyższe zdaniem Spółki oznacza, że była żona nie będzie dokonywała sprzedaży 1/2 nieruchomości zabudowanej stacją paliw jako podatnik VAT, pomimo nawet formalnej rejestracji, a zatem taka sprzedaż nie powinna być udokumentowana fakturą VAT. Powyższe oznacza, że w sytuacji, gdy transakcja udokumentowana zostanie fakturą wystawioną przez byłego męża, która opiewać będzie na wartość całej nieruchomości, to Spółce nabywającej nie będzie przysługiwać odliczenie podatku w części odpowiadającej 1/2 wartości transakcji, gdyż w tej części nie powinna być planowana transakcja objęta obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług. Zgodnie zatem z brzmieniem art. 88 ust. 3a pkt 2 Spółce nie będzie przysługiwać odliczenie podatku naliczonego z faktury opisanej wyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

• z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych (odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Podatnikami wg zapisu art. 15 ust. 1 powołanej ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:



1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:



1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym;
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze w części dotyczącej tych czynności.

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza nabyć nieruchomość gruntową zabudowaną stacją paliw. Sprzedającymi będą byli małżonkowie każdemu z nich przysługuje prawo do 1/2 ww. nieruchomości. Działalność gospodarczą, polegającą na prowadzeniu stacji paliw, jako zarejestrowany podatnik VAT prowadził mąż. Udokumentowanie planowanej transakcji ma nastąpić poprzez wystawienie przez byłego męża faktury VAT na całą wartość sprzedawanej nieruchomości z wykazanym podatkiem VAT. We wniosku wskazano, że była żona uzyskała 1/2 prawa własności nieruchomości zabudowanej stacją paliw w wyniku orzeczenia o rozwodzie, zatem planując sprzedać przysługujące jej prawo nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług (pomimo formalnej rejestracji) i nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż o ile jak wskazano w treści wniosku planowana transakcja nie będzie podlegać w części opodatkowaniu, a strona tej transakcji była żona nie będzie występować jako podatnik, o których mowa w art. 15 ustawy, obowiązany z tego tytułu wystawić fakturę (co wynika z art. 106 ust. 1 ustawy), to Spółka nie będzie mogła odliczyć podatku naliczonego.

Należy jednakże zauważyć, iż niniejsze rozstrzygnięcie wydano przy założeniu, że przedmiotowa transakcja nie będzie podlegać w części opodatkowaniu, a była żona kontrahenta Spółki nie będzie z tego tytułu podatnikiem VAT. W interpretacji nie oceniano tej kwestii, bowiem Wnioskodawca nie jest podmiotem zainteresowanym, stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 919 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy