Temat interpretacji

Obowiązek zapłaty podatku VAT z tytułu otrzymania wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2012 r. (data wpływu 4 lipca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2012 r. (data wpływu 3 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu otrzymania wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu otrzymania wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 października 2012 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka kapitałowa prawa cypryjskiego (spółka kapitałowa w rozumieniu art. 2 ust. 1 dyrektywy Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz. U. UE L z 2008 r. Nr 46, str. 11 zwana dalej Spółką Cypryjską) zamierza wnieść w formie aportu do Wnioskodawcy (zwanej dalej zamiennie Spółką lub Wnioskodawcą) posiadane aktywa (konstytuujące przedsiębiorstwo Spółki Cypryjskiej, a przynajmniej jego zorganizowaną część). W skład składników majątku przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) Spółki Cypryjskiej wchodzą m.in. środki trwałe, w tym środki trwałe w budowie (nieruchomości w Polsce, ruchomości), wartości niematerialne i prawne (np. prawa do znaków towarowych), aktywa obrotowe (materiały, półprodukty, produkty gotowe, etc.), należności z tytułu dostaw i usług.

W zamian za wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) Spółka Cypryjska otrzyma udziały Spółki w wartości nominalnej nieprzekraczającej wartości rynkowej przedmiotu wkładu, przy czym część ceny emisyjnej udziałów tzw. agio może zostać przekazana na kapitał zapasowy Spółki. Spółka na chwilę obecną nie posiada żadnych aktywów trwałych ani obrotowych, za wyjątkiem aktywów pieniężnych.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi działalność gospodarczą od dnia 2 grudnia 2010 r. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest, według PKD 2007, produkcja kakao, czekolady i wyrobów cukierniczych (kod 10.82.Z). Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz zarejestrowany jako podatnik VAT UE. Kontrahent Wnioskodawcy posiada zarejestrowaną siedzibę na Cyprze w Nikozji. Zainteresowany wyjaśnił, że przez kontrahenta Wnioskodawcy Spółka rozumie Spółkę Cypryjską, o której mowa w przedmiotowym wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 28 czerwca 2012 r. Obecnie kontrahent Wnioskodawcy nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej. Niewykluczone natomiast, że kontrahent Wnioskodawcy będzie prowadził okresowo działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem majątku ruchomego i nieruchomego tam położonego. Wniesieniu w postaci wkładu niepieniężnego do Wnioskodawcy będą podlegały w szczególności te składniki położone w Rzeczypospolitej Polskiej, które pozwolą Wnioskodawcy na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej (produkcyjnej) na terytorium kraju.

Obecnie Spółka Cypryjska nie jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług lub podatnik podatku od wartości dodanej. Niemniej jednak, na potrzeby planowanej transakcji (wniesienia wkładu niepieniężnego do Wnioskodawcy) Spółka zamierza zarejestrować się w charakterze podatnika VAT i VAT-UE. Składniki materialne (a więc nieruchomości i majątek ruchomy, księgi i dokumenty przedsiębiorstwa), które docelowo mają być wniesione w ramach wkładu niepieniężnego do Wnioskodawcy, będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku wniesienia do Wnioskodawcy wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) Spółki Cypryjskiej, nastąpi nabycie przez Wnioskodawcę prawa do rozporządzania jak właściciel towarem (w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług), który faktycznie w momencie rozpoczęcia i zakończenia dostawy będzie znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W omawianym przypadku nie będziemy mieć do czynienia z dostawą lub transportem towarów w aspekcie fizycznym. W myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług miejscem dostawy towarów będzie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiot wkładu niepieniężnego do Wnioskodawcy będzie wypełniać, alternatywnie, definicję przedsiębiorstwa stypizowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) albo zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu otrzymania przez Spółkę wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) Spółki Cypryjskiej Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja nie będzie rodziła po stronie Spółki obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

Aport przedsiębiorstwa Spółki Cypryjskiej do Spółki, gdyby oceniać jego konsekwencje w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. zwanej dalej VATU), nie będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 6 pkt 1 ww. ustawy. W myśl cyt. wyżej artykułu przepisów VATU nie stosuje się bowiem do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Należy przy tym podkreślić, że przez zbycie należy rozumieć wszystkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Przepisy VATU nie definiują terminu przedsiębiorstwo. Dlatego też posłużyć należy się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. zwaną dalej KC). Na mocy art. 55¹ KC, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z kolei przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa, stosowanie do art. 2 pkt 27e VATU należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wobec powyższego, przedsiębiorstwo (lub zorganizowana część przedsiębiorstwa), jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Konkludując, należy stwierdzić, iż w przypadku gdy przedmiotem aportu do Spółki będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa Spółki Cypryjskiej, w rezultacie czego prawo własności składników transferowanego przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) Spółki Cypryjskiej przejdzie na Spółkę, transakcja ta, w myśl art. 6 pkt 1 VATU, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Identyczne stanowisko jak wyżej zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej sygn. akt ILPP2/443-1626/10-2/SJ wydanej w dniu 4 stycznia 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Pojęcie transakcja zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawa towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotem planowanego wkładu niepieniężnego będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zaznaczyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Według art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Ponadto art. 55² Kodeksu cywilnego stanowi, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W tym miejscu wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa.

W myśl zasady, wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z kolei na mocy art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Stosowanie do art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W myśl art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się, jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności od dnia 1 lipca 2011r. zostało uregulowane w obowiązującym od tej daty Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, str. 1).

Zgodnie z art. 11 tego rozporządzenia:

1. Na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej" oznacza dowolne miejsce inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
2. Na użytek stosowania następujących artykułów "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej" oznacza dowolne miejsce inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:
   1. art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;
   2. począwszy od 1 stycznia 2013r. art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
   3. do 31 grudnia 2014r. art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;
   4. art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.
3. Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z części wstępnej (preambuły) punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

Ustawodawca implementując przepisy prawa wspólnotowego do porządku krajowego zobligował organy podatkowe do korzystania ze wspólnotowego dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Odnosząc się zatem do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w tym zakresie (mającego wpływ na kształt ww. definicji stałego miejsca prowadzenia działalności określonej w rozporządzeniu 282/2011) zauważyć należy, że w wyroku w sprawie C-168/84 pomiędzy Gunter Berkholz a Finanzamt Hamburg-Mitte-Altstadt (Niemcy) TSUE stwierdził, że Artykuł 9(1) Dyrektywy w zakresie miejsca powstania obowiązku podatkowego należy interpretować w taki sposób, aby (...) mogło być potraktowane jako stałe miejsce prowadzenia działalności w rozumieniu tego przepisu jedynie w przypadku, gdy w miejscu tym znajduje się na stałe zarówno personel, jak i urządzenia techniczne niezbędne do świadczenia tych usług (...).

Warto także przytoczyć wyrok w sprawie C-231/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg (Niemcy), w którym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że jedną z przesłanek stałego miejsca prowadzenia działalności jest określona minimalna skala działalności, tzn. w miejscu tym znajdują się zarówno środki rzeczowe, jak i personel, który samodzielnie może świadczyć określone czynności.

W orzeczeniu w sprawie C-190/95 pomiędzy ARO Lease BV a Inspecteur van de Belastingdienst Grote Ondernemingen te Amsterdam (Holandia) Trybunał Sprawiedliwości UE potwierdził, że nie można uznać, że usługi wykonywane są w innym miejscu niż główne miejsce prowadzenia działalności, chyba że miejsce to jest chociaż w minimalnym stopniu stałe w związku ze stałą obecnością personelu oraz środków technicznych niezbędnych do świadczenia usług.

Natomiast w wyroku C-73/06 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie Planzer Luxembourg Sarl przeciwko Bundeszentralamt fur Steuern, w którym podstawowym zagadnieniem było określenie pojęcia siedziby dla celów działalności gospodarczej w kontekście prawa do zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium Wspólnoty, odnośnie stałego miejsca prowadzenia działalności należy przytoczyć pkt 54 orzeczenia, w myśl którego: Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa w dziedzinie podatku VAT pojęcie stałego przedsiębiorstwa wymaga minimalnej trwałości poprzez zgromadzenie stałych zasobów ludzkich i technicznych, koniecznych dla świadczenia określonych usług (wyrok z dnia 4 lipca 1985 r. w sprawie 168/84 Berkholz, Rec. str. 2251, pkt 18; ww. wyrok w sprawie D., pkt 20 oraz wyrok z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie C-190/95 ARO Lease, Rec. str. I-4383, pkt 15). Owa minimalna trwałość oznacza zatem wystarczający stopień trwałości oraz strukturę, która z punktu widzenia zasobów ludzkich i technicznych jest w stanie umożliwić świadczenie danych usług w sposób niezależny (ww. wyrok w sprawie ARO Lease, pkt 16).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 2 grudnia 2010 r. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest, według PKD 2007, produkcja kakao, czekolady i wyrobów cukierniczych (kod 10.82.Z). Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Spółka kapitałowa prawa cypryjskiego zamierza wnieść w formie aportu do Wnioskodawcy posiadane aktywa (konstytuujące przedsiębiorstwo Spółki Cypryjskiej, a przynajmniej jego zorganizowaną część). W skład składników majątku przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) Spółki Cypryjskiej wchodzą m.in. środki trwałe, w tym środki trwałe w budowie (nieruchomości w Polsce, ruchomości), wartości niematerialne i prawne (np. prawa do znaków towarowych), aktywa obrotowe (materiały, półprodukty, produkty gotowe, etc.), należności z tytułu dostaw i usług.

Kontrahent Wnioskodawcy posiada zarejestrowaną siedzibę na Cyprze w Nikozji. Obecnie kontrahent Wnioskodawcy nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej. Niewykluczone natomiast, że kontrahent Wnioskodawcy będzie prowadził okresowo działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem majątku ruchomego i nieruchomego tam położonego. Wniesieniu w postaci wkładu niepieniężnego do Wnioskodawcy będą podlegały w szczególności te składniki położone w Rzeczypospolitej Polskiej, które pozwolą Wnioskodawcy na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej (produkcyjnej) na terytorium kraju.

Obecnie Spółka Cypryjska nie jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług lub podatnik podatku od wartości dodanej. Niemniej jednak, na potrzeby planowanej transakcji (wniesienia wkładu niepieniężnego do Wnioskodawcy) Spółka zamierza zarejestrować się w charakterze podatnika VAT i VAT-UE. Składniki materialne (a więc nieruchomości i majątek ruchomy, księgi i dokumenty przedsiębiorstwa), które docelowo mają być wniesione w ramach wkładu niepieniężnego do Wnioskodawcy, będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku wniesienia do Wnioskodawcy wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) Spółki Cypryjskiej, nastąpi nabycie przez Wnioskodawcę prawa do rozporządzania jak właściciel towarem (w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług), który faktycznie w momencie rozpoczęcia i zakończenia dostawy będzie znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W omawianym przypadku nie będziemy mieć do czynienia z dostawą lub transportem towarów w aspekcie fizycznym. W myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług miejscem dostawy towarów będzie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiot wkładu niepieniężnego do Wnioskodawcy będzie wypełniać, alternatywnie, definicję przedsiębiorstwa stypizowaną w art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny albo zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w przypadku transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego do Wnioskodawcy w postaci przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa), miejscem opodatkowania będzie terytorium Polski, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy. Jak wskazuje natomiast analiza okoliczności sprawy należy uznać, iż dla przedmiotowej dostawy, kontrahent Wnioskodawcy (Spółka Cypryjska) będzie posiadał stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Zatem będzie podatnikiem z tytułu tej transakcji.

Z kolei czynność otrzymania przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa), w świetle art. 5 ust. 1 ustawy, nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu otrzymania wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) Spółki Cypryjskiej.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać je za nieprawidłowe. Pomimo, iż Wnioskodawca wywiódł prawidłowy skutek prawny co do braku obowiązku zapłaty podatku VAT, to jednakże argumenty przedstawione we wniosku, w ocenie tut. Organu, nie znajdują uzasadnienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo nadmienia się, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych i podatku od czynności cywilnoprawnych, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi