Temat interpretacji

Usługi udzielania informacji objętych tajemnicą bankową nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług lecz podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową, która od 1 stycznia 2011r. wynosi 23%.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.04.2011r. (data wpływu 22.04.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.04.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

P. S.A. działając na podstawie stosownego zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego oraz zgodnie z przepisami ustawy Prawo bankowe świadczy za wynagrodzeniem szereg usług finansowych na rzecz klientów indywidualnych i instytucjonalnych, czyli tzw. czynności bankowe wymienione w art. 5 ust. 1 i 2 prawa bankowego, polegające m.in. na:

• przyjmowaniu wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów,
• prowadzenie innych rachunków bankowych,

• udzielaniu kredytu,

• udzielaniu i potwierdzaniu gwarancji bankowych oraz otwieraniu i potwierdzaniu akredytyw,

• przeprowadzeniu bankowych rozliczeń pieniężnych,

• udzielaniu pożyczek pieniężnych,

• wykonywanie innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach.

Bank, stosownie do art. 104 prawa bankowego jest obowiązany do zachowania tajemnicy bankowej, która obejmuje wszystkie informacje dotyczące czynności bankowych, uzyskane w czasie negocjacji, w trakcie zawierania i realizacji umowy, na podstawie której bank tę czynność wykonuje. Tajemnicą bankową objęte są zatem konkretne czynności bankowe wykonywane przez bank, które znalazły się w katalogu, o którym mowa w art. 5 ust 1 i 2 prawa bankowego.

Na podstawie art. 105 prawa bankowego, bank ma obowiązek udzielania informacji stanowiących tajemnicę bankową konkretnym osobom i instytucjom enumeratywnie wymienionym w przedmiotowym przepisie. Należą do nich m.in. inne banki, instytucje finansowe, Komisja Nadzoru Finansowego, Najwyższa Izba Kontroli, Bankowy Fundusz Gwarancyjny, Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, Główny Urząd Ceł, Urząd Ochrony Państwa, Biuro Informacji Kredytowej i Generalny Inspektor Danych Osobowych, Komisja Papierów Wartościowych i Giełd, biegli rewidenci, wojsko i policja, prokuratorzy i sądy. Jednocześnie należy podkreślić, że ustawa precyzuje okoliczności, w jakich podmioty te mogą uzyskać informacje objęte tajemnicą bankową. Za przygotowanie i sporządzenie informacji uprawnionym przez ustawę osobom, organom i instytucjom, z wyłączeniem przypadków wskazanych w art. 110 prawa bankowego, bank pobiera opłaty według stawki wskazanej w tabeli prowizji i opłat.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 UVAT opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei, przez dostawę towarów - stosownie do treści przepisu art. 7 ust. 1 ww. aktu należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 UVAT należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Biorąc pod uwagę powyższe, kwoty przedmiotowych opłat związanych ze świadczeniem usług, tj. przygotowanie i sporządzenie informacji uprawnionym przez ustawę podmiotom, Bank traktuje jako wynagrodzenie (obrót) dla potrzeb rozliczeń podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedmiotowego stanu faktycznego świadczone przez Bank usługi udzielania informacji stanowiących tajemnicę bankową korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT jako usługa pomocnicza na podstawie art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 38-41 UVAT...

Zdaniem Wnioskodawcy usługi udzielania informacji stanowiących tajemnicę bankową cechuje pomocniczy charakter do zasadniczego katalogu usług (zwolnionych) świadczonych przez P. SA.

Usługi finansowe świadczone przez Bank w związku z likwidacją załącznika 4 do ustawy o podatku od towarów i usług aktualnie są klasyfikowane w oparciu o enumeratywnie wskazane przepisy tj. art. 43 ust. 1 pkt 37-41 UVAT. Na mocy ww. przepisów do kategorii usług finansowych korzystających ze zwolnienia z opodatkowania VAT należą:

1. usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji (art. 43 ust. 1 pkt 37).
2. usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (art. 43 ust. 1 pkt 38).
3. usługi w zakresie udzielania poręczeń gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (art. 43 ust. 1 pkt 39).
4. usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych prowadzenia rachunków pieniężnych wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług (art. 43 ust. 1 pkt 40).
5. usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie (art. 43 ust. 1 pkt 41).

W doktrynie prawa podatkowego, jak również w bieżącej praktyce sądowej na gruncie podatku od towarów i usług przyjmuje się, że usługi pomocnicze powinny być opodatkowane na takich samych zasadach jak usługa główna dzieląc jej kwalifikację podatkową. Teza ta znalazła swoje potwierdzenie w obowiązującym do 1 stycznia 2011r. art. 43 ust. 13 UVAT. Wynika z niego, iż zwolnienie z podatku VAT stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usług wymienionych w pkt a-e jako usługi pomocniczej, wówczas gdy łącznie spełnia ona poniższe przesłanki:

1. stanowi odrębną całość,
2. jest właściwa,
3. oraz niezbędna do świadczenia usługi zwolnionej.

Prawidłowość przedstawionego traktowania usług znajduje także potwierdzenie w stanowiskach wyrażonych w orzeczeniach Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. ETS wielokrotnie podkreślił, że aby transakcje mogły zostać uznane na gruncie Dyrektywy VAT za zwolnione usługi pomocnicze muszą one stanowić a) odróżniającą się całość, b) być specyficzne dla transakcji zwolnionych oraz c) mieć podstawowe znaczenie dla ich realizacji (sprawa C 2/95 Sparekassernes Datacenter przeciwko Skatteministeriet oraz C-235/00 Commisioners of Customs Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd.).

Usługą spełniającą ww. kryteria jest usługa świadczona przez Bank w zakresie udzielania informacji stanowiących tajemnicę bankową podmiotom wymienionym w art. 105 prawa bankowego.

W szczególności usługa świadczona przez Bank na rzecz ww. podmiotów:

• stanowi odróżniającą się całość, o czym świadczy m.in. jej wyodrębnienie w ramach czynności, które zgodnie z postanowieniem art. 110 prawa bankowego zastrzeżone są wyłącznie dla instytucji bankowych. Czynność jaką jest udzielnie informacji jest rodzajowo wyodrębniona w ramach głównej usługi finansowej potwierdzając tym samym jej subsydiarny charakter,
• jest właściwa dla usług zwolnionych, o czym świadczy ścisłe dopasowanie do świadczonych przez banki lub innych instytucji finansowcach usług w obszarze oferowanych produktów. Tajemnica bankowa jak zostało wcześniej zauważone obejmuje wszystkie informacje dotyczące czynności bankowych wykonywanych przez Bank. W przeważającej części przypadków w zakresie usługi prowadzenia rachunku bankowego, w oderwaniu od której usługa udzielania informacji o r - jest niezbędna dla świadczenia usługi zwolnionej.

W ocenie Banku termin niezbędny w analizowanym stanie faktycznym należy rozpatrywać w powiązaniu z obowiązkiem prawidłowej realizacji zadań spoczywających na Banku, w tym w szczególności ochrony interesów Klienta. Bank stosownie do przywołanych powyżej przepisów ma bowiem obowiązek zachowania tajemnicy bankowej, zaś ujawnienie informacji dotyczących czynności bankowych (wskazane w katalogu usług zwolnionych) może nastąpić wyłącznie na podstawie pisemnego upoważnienia (art. 104 ust. 3 prawa bankowego) lub w przypadkach, o których mowa w art. 105 prawa bankowego, z mocy ustawy.

Jednocześnie w opinii Banku, na gruncie analizowanej usługi tj. przygotowanie, sporządzenie przekazanie informacji stanowiących tajemnicę bankową uprawnionym przez ustawę osobom, organom i instytucjom, kluczowym elementem determinującym rodzaj przedmiotowej usługi, a tym samym właściwą stawkę VAT, jest ich charakter, który winien być rozpatrywany w powiązaniu z wykonywaną przez Bank aktywnością oraz przede wszystkim funkcją prawną, celem świadczonych usług. Przedmiotowa usługa wynika z obsługi prowadzonych przez Bank produktów, w konsekwencji zdaniem Banku, usługa ta powinna podlegać zwolnieniu od podatku VAT, z uwagi na jej pomocniczy charakter w stosunku do zasadniczej transakcji finansowej, dzieląc jej kwalifikację podatkową.

W kontekście powyższych rozważań na uwagę zasługuje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 7 września 2009 r. (sygn. akt. III SA/Gl 534/09), zgodnie z brzmieniem którego wszelkie usługi dodatkowe świadczone przez podmiot korzystający ze zwolnienia przedmiotowego mogą korzystać ze zwolnienia od VAT, jako usługi związane z usługami korzystającymi ze zwolnienia (usługi pomocnicze) tylko wtedy, gdy ich świadczenie nie stanowi celu samego w sobie, lecz formę korzystania w możliwie najlepszy sposób z usługi podstawowej wykonywanej przez usługodawcę.

Bank pragnie zauważyć, iż obowiązek zachowania tajemnicy bankowej jest wskazywany w ogólnych warunkach umów, regulaminach właściwych dla danego produktu bankowego w konsekwencji jest integralną częścią umowy zawieranej przez Bank z Klientem. Bezprawne ujawnienie tajemnicy bankowej pociąga za sobą skutek w postaci zaktualizowania się odpowiedzialności wynikającej z nienależytego wykonania zobowiązania tj. odpowiedzialności kontraktowej. W konsekwencji uzasadnionym jest w ocenie Banku twierdzenie zgodnie z cytowanym wyrokiem WSA, iż udzielnie Informacji o rachunku nie stanowi celu samego w sobie, lecz formę korzystania w możliwie najlepszy sposób z usługi podstawowej wykonywanej przez usługodawcę, która w istocie wyraża się realizacji obowiązku ochrony dobra osobistego jakim jest prawo klienta do nieujawniania faktów (z zastrzeżeniem przypadków wprost wyrażonych w art. 105 prawa bankowego), objętych tajemnicą bankową.

Bank podnosi również, iż zwolnienie od opodatkowania usługi udzielania informacji o rachunku wiąże się nie tylko z charakterem tych czynności, ale także z celem, jaki tym czynnościom przyświeca. Na szczególną uwagę zasługuje bowiem fakt, iż komentowana usługa udzielania informacji stanowiących tajemnicę bankową służy de facto po stronie odbiorcy usługi (pytającego) czynnościom zwolnionym od opodatkowania. W przypadku bowiem banków i innych instytucji kredytowych informacja udzielona na podstawie art. 105 prawa bankowego jest niezbędna dla wykonywania czynności bankowych tj. udzielenia kredytu, pożyczki gwarancji bankowej czy poręczenia (czynności zwolnionych na art. 43 ust. 1 pkt 37 41 UVAT).

Opodatkowanie usługi udzielania informacji o rachunku stawką podstawową, spowodowałoby w istocie przeniesienie ekonomicznego ciężaru podatku naliczonego na profesjonalnego nabywcę (nie będącego ostatecznym konsumentem usługi) co naruszałoby zasadę neutralności podatku od wartości dodanej wyrażającej się w dążeniu do realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego, zapłaconego przez podatnika w cenie nabytych towarów i usług, nie stanowiąc tym samym dla podatnika kosztu w sensie ekonomicznym.

P. S.A. pragnie zauważyć, iż w analizowanym przypadku, Bank jako nabywca usługi, pozbawiony jest prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego bowiem usługa udzielenia informacji o rachunku służy wykonywaniu przez ten podmiot czynności zwolnionych z opodatkowania.

Mając powyższe na uwadze P. S.A. wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 7, zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy, lub które mają wartość numizmatyczną.

Natomiast stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwolnieniu z podatku podlegają usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Ponadto na mocy art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, zwolnieniu podlegają usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwolnieniu podlegają usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie z art. 43 ust. 14, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Bank) świadczy za wynagrodzeniem szereg usług finansowych na rzecz klientów indywidualnych i instytucjonalnych, czyli tzw. czynności bankowe wymienione w art. 5 ust. 1 i 2 prawa bankowego, polegające m.in. na:

• przyjmowaniu wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów,
• prowadzenie innych rachunków bankowych,
• udzielaniu kredytu,
• udzielaniu i potwierdzaniu gwarancji bankowych oraz otwieraniu i potwierdzaniu akredytyw,
• przeprowadzeniu bankowych rozliczeń pieniężnych,
• udzielaniu pożyczek pieniężnych,
• wykonywanie innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach.

Bank ma obowiązek udzielania informacji stanowiących tajemnicę bankową konkretnym osobom i instytucjom. Za przygotowanie i sporządzenie informacji uprawnionym osobom, organom i instytucjom, z wyłączeniem przypadków wskazanych w art. 110 prawa bankowego, bank pobiera opłaty według stawki wskazanej w tabeli prowizji i opłat.

Przedmiotem wniosku jest kwestia zwolnienia z podatku VAT usług polegających na udzielaniu przez Bank informacji stanowiących tajemnicę bankową.

Należy zaznaczyć, iż dokonując analizy pojęć użytych do opisania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny one być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, w myśl której opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszelkie świadczenia dokonywane przez podatników.

Art. 105 ustawy z dnia 29.08.1997r. Prawo bankowe (Dz. U. nr 62, poz. 665 j.t.) wymienia szereg podmiotów i instytucji, którym banki mają obowiązek udzielania informacji stanowiących tajemnicę bankową. Są wśród nich m.in.: inne banki, instytucje ustawowo upoważnione do udzielania kredytów, instytucje finansowe, Komisja Nadzoru Finansowego, sądy, prokuratorzy, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, Prezes Najwyższej Izby Kontroli, Bankowy Fundusz Gwarancyjny, Policja, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służba Kontrwywiadu Wojskowego, Agencja Wywiadu, Służba Wywiadu Wojskowego, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Żandarmeria Wojskowa, Straż Graniczna, Służba Więzienna, Biuro Ochrony Rządu, itd.

Analizując przepis art. 43 ust. 13 ustawy o VAT wskazać należy, iż zwolnienie od podatku VAT ma zastosowanie do usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. Zatem aby opisana we wniosku usługa udzielania przez Bank informacji stanowiących tajemnicę bankową mogła korzystać ze zwolnienia przewidzianego dla wykonywanych przez Bank usług podstawowych tj. przyjmowanie wkładów pieniężnych oraz prowadzenie rachunków tych wkładów, prowadzenie innych rachunków bankowych, udzielanie kredytów, pożyczek pieniężnych, udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych itp. wymienionych w art. 43 ustawy o VAT, sama w sobie musi ona stanowić odrębną całość i być właściwą oraz niezbędną do świadczenia usług podstawowych zwolnionych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy o VAT.

Omawiany przepis tworzy bowiem zasadę, w myśl której ze zwolnienia przewidzianego dla usług finansowych, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7 i 38-41, korzystać może również usługa pomocnicza będąca niezbędnym elementem wspomagającym wykonanie usługi głównej.

W orzeczeniu w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zaznaczył, iż dla zastosowania zwolnienia istotne jest, aby usługa pomocnicza, z ogólnego punktu widzenia, stanowiła osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi finansowej. Dla uznania danej usługi za zwolnioną z VAT decydująca może być kwestia czy odpowiedzialność usługodawcy jest ograniczona do aspektów technicznych czy obejmuje charakterystyczne i istotne aspekty transakcji.

Analizując relację pomiędzy Bankiem i jego klientami w kontekście świadczonych przez Bank usług udzielania informacji stanowiących tajemnicę bankową należy stwierdzić, że usługa ta nie ma charakteru pomocniczego w stosunku do wymienionych powyżej usług podstawowych, świadczonych na rzecz klientów przez Bank.

Przede wszystkim zauważyć należy, że omawiana usługa polegająca na udzielaniu przez Bank informacji stanowiących tajemnicę bankową świadczona jest na rzecz innych banków oraz instytucji. Bank udziela bowiem omawianych informacji podmiotom wymienionym w art. 105 Prawa bankowego, a informacje te służą ogólnie rzecz biorąc tym instytucjom w wykonywaniu swych czynności. Przykładowo, o udzielenie takich informacji dotyczących klienta banku wystąpić może prokuratura prowadząca czynności w sytuacji postawienia temu klientowi zarzutu dokonania przestępstwa skarbowego. Informacje te mogą również pozyskiwać organy podatkowe prowadzące postępowanie podatkowe dotyczące danego klienta Banku. Bank świadczy na rzecz tych podmiotów usługę w postaci udzielenia potrzebnych informacji i jak wynika z wniosku, za przygotowanie i sporządzenie informacji uprawnionym osobom, organom i instytucjom, z wyłączeniem przypadków wskazanych w art. 110 prawa bankowego, bank pobiera opłaty według stawki wskazanej w tabeli prowizji i opłat. Jednak należy podkreślić, że udzielenie przez Bank innej instytucji wskazanych informacji o swym kliencie nie ma żadnego związku z wykonywanymi na rzecz tego klienta usługami finansowymi. Zatem świadczona na rzecz wskazanych w art. 105 Prawa bankowego instytucji usługa udzielania informacji objętych tajemnicą bankową nie jest elementem żadnej usługi świadczonej przez Bank na rzecz swych klientów, np. udzielenia kredytu, pożyczki lub prowadzenia rachunku.

Przepis art. 43 ust. 13 ustawy dotyczący zwolnienia wyraźnie wskazuje, że usługi pomocnicze, oprócz tego, że muszą stanowić element podstawowej usługi finansowej, muszą być również właściwe i niezbędne do wykonania usługi podstawowej.

Aby uznać usługę za właściwą musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej.

Tym samym w przedmiotowej sprawie usług polegających na udzielaniu informacji stanowiących tajemnicę bankową nie można uznać za usługi właściwe dla wykonania przez Bank usług podstawowych, gdyż nie obejmują one funkcji charakterystycznych usług podstawowych (zwolnionych z VAT). Usługa udzielania informacji objętych tajemnicą bankową nie posiada specyficznego i istotnego charakteru usług zwolnionych od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy również stwierdzić, iż dla wykonania przez Wnioskodawcę (Bank) podstawowych usług w zakresie udzielania kredytów, pożyczek, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, itp., usługi udzielania przez Bank informacji objętych tajemnicą bankową nie są niezbędne, gdyż odbiorcą tych usług są inne instytucje, które występują o takie informacje. Brak jest więc podstaw do uznania takiej usługi za odrębny, niezbędny element usługi finansowej.

Za nieprawidłowy należy również uznać pogląd Wnioskodawcy, iż omawiana usługa udzielania informacji objętych tajemnicą bankową ma charakter pomocniczy do zasadniczego katalogu usług zwolnionych świadczonych przez Wnioskodawcę skoro jak wskazano wcześniej świadczona jest ona na rzecz innych podmiotów niż te, dla których świadczone są usługi podstawowe i nie ma ona dla klienta banku żadnego znaczenia.

Reasumując, w świetle powołanych powyżej przepisów świadczona przez Wnioskodawcę usługa udzielania informacji objętych tajemnicą bankową nie stanowi elementu usług bankowych wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7 i 38-41 i nie jest właściwa oraz niezbędna do świadczenia tych usług. Nie ma zatem w stosunku do nich charakteru pomocniczego. Wnioskodawca bezzasadnie nadaje zatem świadczonym dla innych instytucji usługom udzielania informacji o klientach, charakter pomocniczy w stosunku do świadczonych dla klientów usług podstawowych.

Opisane we wniosku usługi udzielania informacji objętych tajemnicą bankową nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług lecz podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową, która od 1 stycznia 2011r. wynosi 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie