Temat interpretacji

miejsce świadczenia usług i podmiot zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług

INTERPRETACJA IDNYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 01.03.2011 r. (data wpływu 04.04.2011 r.), uzupełnionego w dniu 02.06.2011 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-523/11-2/SM z dnia 25.05.2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług i podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.04.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług i podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku od towarów i usług. Wniosek został uzupełniony w dniu 02.06.2011 r. (w zakresie dokonania dodatkowej opłaty) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-523/11-2/SM z dnia 25.05.2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka G. posiada swoją siedzibę na Cyprze. Obecnie planuje zawarcie umowy terminowej (na 3 lata z możliwością przedłużenia) o świadczenie usług eksperckich, doradczych i zarządczych w ramach prowadzenia inwestycji w zakresie budowy farm wiatrowych ze spółką mającą siedzibę na terytorium Polski, będącą czynnym podatnikiem VAT. Wraz z podpisaniem kontraktu Spółka dokona rejestracji na potrzeby podatku VAT na Cyprze.

Powyższe czynności będą wykonywane na terytorium Polski osobiście przez ekspertów w zakresie inwestycji w farmy wiatrowe będących członkami zarządu G. G. nie będzie posiadało na terytorium Polski biura ani żadnego sprzętu. Wszelkie prace będą odbywały się w siedzibie Usługobiorcy i przy wykorzystaniu materiałów i urządzeń będących własnością Usługobiorcy lub jego kontrahentów. Członkowie zarządu wykonujący usługi eksperckie będą posiadali jako członkowie zarządu Spółki uprawnienie do zawierania umów w imieniu G., ale w ramach realizacji powyższego kontraktu nie będą tego uprawnienia faktycznie wykonywali na terenie Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W jakim kraju będzie miejsce świadczenia opisanych usług eksperckich i konsekwentnie, który podmiot będzie zobowiązany do rozliczenia VAT należnego...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Mając na uwadze zapisy art. 28b Ustawy o podatku od towarów i usług miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę. Konsekwentnie w przypadku opisanych usług to usługobiorca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu przedmiotowej transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, oceny stanowiska Wnioskodawcy dokonano w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania interpretacji, tj. w brzmieniu przepisów obowiązujących od dnia 01.07.2011 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 28b ust. 1 ustawy, który stanowi, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, 28i, 28j i 28n.

Powyższe ma odniesienie w art. 44 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, str. 1 ze zm.), zgodnie z którym miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju. Zgodnie z art. 17 ust. 2 w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W myśl art. 17 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97. Zatem w tym miejscu należy przeanalizować, czy Spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium RP.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia stałe miejsce prowadzenia działalności. Definicji takiej nie zawiera również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.); nie regulowały tego także przepisy wykonawcze do tej dyrektywy. W kwestii tej natomiast często wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Biorąc zatem pod uwagę ukształtowaną linię orzeczniczą w tym zakresie, w obowiązującym od dnia 01.07.2011 r. Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. Urz. U L Nr 77, str. 1), w art. 11 przedmiotowa kwestia została uregulowana w następujący sposób:

1. Na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
2. Na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:
   1. art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;
   2. począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
   3. do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;
   4. art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.
3. Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W oparciu o powyższe można wskazać kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o stałym miejscu prowadzenia działalności. Stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania - konieczna jest pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny.

Pojęcie miejsca stałego prowadzenia działalności, w ocenie tut. Organu, nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Uwzględniając wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Spółka w ramach planowanej umowy terminowej o świadczenie usług eksperckich, doradczych i zarządczych dotyczących prowadzenia inwestycji w zakresie budowy farm wiatrowych nie będzie posiadała na terytorium Polski biura ani żadnego sprzętu. Wszelkie prace będą odbywały się w siedzibie usługobiorcy i przy wykorzystaniu materiałów i urządzeń będących własnością usługobiorcy lub jego kontrahentów. Wykonywanie czynności przez pracowników Wnioskodawcy nie będzie się odbywać w żadnym stałym miejscu, będącym do dyspozycji własnej Wnioskodawcy. Należy zatem stwierdzić, że Spółka nie posiada odpowiednich zasobów technicznych, pozwalające uznać powyższe za stałe miejsce prowadzenia działalności.

Odnośnie posiadania odpowiednich zasobów ludzkich należy zauważyć, że ww. czynności będą wykonywane na terytorium Polski osobiście przez ekspertów będących członkami zarządu Spółki. Członkowie zarządu, posiadający uprawnienie do zawierania umów w imieniu Spółki, w ramach realizacji powyższego kontraktu nie będą jednak tego uprawnienia faktycznie wykonywali na terenie Polski. Spółka nie będzie zatem posiadać w Polsce żadnego przedstawiciela, który wykonywałby w Polsce pełnomocnictwo do zawierania umów. Żaden z pracowników Spółki nie będzie działać na terytorium kraju w jej imieniu, posiadając pełnomocnictwo do zawierania umów w Polsce w imieniu Wnioskodawcy i wykonujący te pełnomocnictwo w sposób stały.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż zdaniem tutejszego Organu nie zostało spełnione kryterium stałości oraz odpowiedniej struktury poprzez brak odpowiednich zasobów ludzkich, posiadających i wykorzystujących prawo do zawierania umów w imieniu Spółki oraz brak wystarczających zasobów technicznych (tj. własnego biura czy jakiegokolwiek sprzętu). A zatem Spółka nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności w zaistniałej sytuacji.

Uwzględniając powyższe, miejscem świadczenia przedmiotowych usług (w myśl ww. art. 28b ustawy) będzie miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarcze (tj. terytorium kraju), a co za tym idzie, będzie on (usługobiorca) zobowiązany do rozliczenia tego podatku (w myśl ww. art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Zatem stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych sprawa została rozstrzygnięta w odrębnym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie